Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 stycznia 2016 r powód S. M. (1) wystąpił o obniżenie alimentów

zasądzonych w sprawie VRC 596/11 z dnia 21 lutego 2012 r na rzecz jego małoletniej córki

N. M. z kwoty po 400 złotych do kwoty po 200 złotych.

Postępowanie w tej sprawie V RC 35/16 zostało zawieszone postanowieniem z dnia 16

czerwca 2016 roku z uwagi na toczące się postępowanie o rozwód pomiędzy S.

M. a S. M. (2) – przedstawicielką ustawową małoletniej N. M..

W wyroku rozwodowym Sąd Okręgowy orzekł alimenty od S. M. (1) na

rzecz jego córki N. w kwocie uprzednio zasądzonej w sprawie VRC 596/11.

Po zakończonym postepowaniu przed Sądem Okręgowym S. M. (1) złożył

wniosek o podjęcie postępowania w sprawie VRC 35/16.Sąd Rejonowy zarządzeniem z dnia

15 listopada 2016 r wyłączył żądanie o obniżenie alimentów do odrębnego postepowania i

umorzył postepowanie w sprawie.

Wyłączony pozew został zarejestrowany w niniejszej sprawie pod sygnaturą VRC 389/16.

Na rozprawie w dniu 02 czerwca 2017 r powód poparł powództwo , przedstawicielka

ustawowa wniosła o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił , że w sprawie XII C 180/15 orzeczono separację między małżonkami

S. M. (1), ustalając alimenty na rzecz wspólnej małoletniej córki stron N. w

kwocie 400 złotych. Wysokość ustalonych alimentów pozostała bez zmian również w wyroku

rozwodowym stron w sprawie XIIC 117/16.

W dacie rozwodu powód mieszkał u siostry, pracował dorywczo przy remontach i

przeprowadzkach. Osiągał dochód około 1500 złotych miesięcznie. Był zarejestrowany w

PUP jako osoba bezrobotna. Dokładał siostrze 200 złotych do utrzymania mieszkania.

Powód ma obecnie 42 lata , nadal jest zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku.

Podejmował prace dorywcze przy remontach , w sierpniu zarobił 800 złotych, we wrześniu

nie pracował, następnie prowadził rozmowy o pracę z przedsiębiorcą .Poza małoletnią

N. nie ma nikogo na utrzymaniu. Utrzymuje kontakty z córką ,nawet częstsze niż

ustalone sądownie. Mieszka obecnie z partnerką w jej domu , która utrzymuje powoda ,

siebie i swoje dzieci ze świadczeń socjalnych i renty. Korzysta z samochodów partnerki,

która je utrzymuje.

Małoletnia N. w dacie rozwodu rodziców miała 7 lat, uczęszczała do szkoły

podstawowej, mieszkała z matką i dwoma przyrodnimi braćmi w mieszkaniu komunalnym.

Jej matka pracowała i zarabiała 1500 złotych miesięcznie.

Obecnie małoletnia N. ma 8 lat, nadal chodzi do szkoły podstawowej. Jej koszty

utrzymania przedstawicielka ustawowa kreśliła na kwotę 730 złotych. Chodzi na dodatkowe

zajęcia z tańca, będzie uczyła się gry na gitarze , należy do zuchów. Jest zdrowa , ale ma

wadę wzroku, przedstawicielka ustawowa zakupiła jej okulary za 360 złotych. Matka

małoletniej pracuje jako magazynier , zarabia 1700 złotych, spłaca raty na ponad 300 złotych,

ponosi koszty utrzymania mieszkania na kwotę 700 złotych. Otrzymuje alimenty z funduszu

alimentacyjnego , korzysta z 500 plus na dwoje dzieci. Zabrała w tym roku nad jezioro

małoletnią na dwa tygodnie , poniosła z tego tytułu koszty 2000 złotych.

Wyrokiem z dnia 5 października 2017 roku Sąd Rejonowy oddalił powództwo i przyznał

wynagrodzenie pełnomocnikowi powoda ustanowionemu z urzędu.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że w jego ocenie możliwości zarobkowe powoda

pozwalają na utrzymanie alimentów na dotychczasowym poziomie. Powód nie jest osobą

niepełnosprawną , w dacie orzekania rozwodu również był zarejestrowany jako osoba

bezrobotna a mimo to potrafił osiągać wynagrodzenie w kwocie około 1500 złotych

miesięcznie. W ocenie Sądu Rejonowego nie nastąpiła po obu stronach postępowania żadna

istotna zmiana , która skutkowała by zmianą już ustalonego obowiązku .Małoletnia nadal

uczęszcza do szkoły podstawowej , jej koszty utrzymania kształtują się na tym samym

poziomie , zatem nie zostały spełnione przesłanki z art. 138 kriop , co skutkuje oddaleniem

powództwa.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył pełnomocnik powoda,

podnosząc ,że zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy naruszył przepisy prawa

procesowego , a w szczególności art.328 par 2 w zw z art.233 par1 kpc przez pominięcie

materiału dowodowego z dokumentów. Skarżący zarzucił Sądowi I instancji , iż nie wziął pod

iż na skutek działań wierzycielki poprzez wskazanie błędnego adresu powoda powstało

zadłużenie w postępowaniu egzekucyjnym , co powoduje konieczność spłaty dodatkowych

kosztów obok świadczenia alimentacyjnego.

Nadto skarżący zarzucił Sądowi naruszenie prawa materialnego poprzez błędną

wykładnię art. 135par1 kriop poprzez przyjęcie , że możliwości zarobkowe powoda pozwalają

na płacenie zasądzonych alimentów, co nie pozostaje w zgodzie z rzeczywistością , a nadto

naruszenie art. 138 kriop poprzez błędne przyjęcie , że nie nastąpiła zmiana

stosunków, podczas gdy sytuacja powoda zmieniła się, ponieważ jest zmuszony pokrywać

koszty egzekucyjne a nadto obecnie nie osiąga żadnych dochodów podczas , gdy w okresie

sprawy o rozwód miał te dochody na poziomie około 1500 złotych.

Tym samym skarżący wniósł na podstawie art. 381 kpc w zw z art. 299 kpc o

uzupełnienie materiału dowodowego poprzez przesłuchanie powoda na okoliczność jego

aktualnej sytuacji oraz na podstawie art. 368 par 1 pkt 5 kpc w zw z art. 286 par 1 kpc o

zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości bądź o jego

uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania .

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd II instancji podziela pogląd Sądu Rejonowego, iż nie zaistniały żadne okoliczności

wynikające z art. 138 kriop skutkujące koniecznością obniżenia zasądzonych alimentów.

Sąd II instancji uzupełnił materiał dowodowy poprzez przesłuchanie w charakterze strony

powoda, który to dowód nie wniósł żadnych nowych okoliczności , które nie były by

przedmiotem analizy i oceny Sądu Rejonowego.

Sąd Okręgowy, podziela zadanie Sądu Rejonowego , iż powód posiada możliwości

zarobkowe, nie jest on osobą niezdolną do pracy .Treść art. 135 par 1 kriop wskazuje na

konieczność badania możliwości, a nie faktycznego zarobkowania strony i zdaniem Sądu II

instancji takie przesłanki badał i ich prawidłowej oceny dokonał Sąd I instancji , zatem nie

nastąpiło naruszenie prawa materialnego w tym zakresie jak również i w ocenie art. 138

kriop. Zarówno obecnie jak w przy rozpatrywaniu sprawy o rozwód powód podejmował

jedynie prace dorywcze , które właśnie ze względu na swój tymczasowy charakter

wykonywanych czynności różnią się wynagrodzeniem , które raz jest większe a raz mniejsze

ale zawsze pozostaje świadczeniem tymczasowym , zależnym od czasu trwania wykonania

danej pracy. Powód nie czyni faktycznych starań o podjęcie stałej pracy ,udokumentowanej

pracy jako 42 letni człowiek ma zaledwie kilka miesięcy. Ta właśnie okoliczność świadczy o

tym , że sytuacja powoda od wielu lat pozostaje taka sama i wynika z jego braku starań o

unormowanie swoich spraw życiowych i zawodowych , a żadne względy zdrowotne nie

wskazują na brak możliwości w tym zakresie po stronie powoda.

Zadaniem Sądu II instancji , apelacja powoda jest jedynie polemiką z prawidłowo

wywiedzionymi wnioskami Sądu Rejonowego a argumenty zaskarżenia nie znajdują oparcie

w zebranym i zanalizowanym materiale dowodowym.

Biorąc powyższe pod uwagę ,uznając apelację za nieuzasadnioną Sąd II instancji na

podstawie art. 385 kpc oddalił apelację i orzekł jak w sentencji.

SSO J. R. - GrzybowskaSSO B. S. SSR/del/.H. W.