Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2018 .

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – p.o. sekr. Sylwia Laskowska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Giżycku ----------

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2018 roku sprawy

A. J. (1)

urodz. (...) w G.

syna G. i E. z d. P.

oskarżonego o to, że:

W dniu 14 sierpnia 2017 roku W G. na jeziorze N. jako osoba prowadząca podmiot gospodarczy i właściciel pod nazwą (...) z siedzibą w G. na Plaży Miejskiej nr. działki geodezyjnej (...) z siedzibą w G. oraz osoba odpowiedzialna za stan techniczny wypożyczanego sprzętu wodnego poprzez zaniechanie swoich obowiązków związanych z bieżącą konserwacją małego statku o napędzie mechanicznym doprowadził do złego stanu technicznego jednostki pływającej – roweru wodnego poprzez nieodpowiednie zabezpieczenie odpływu wody wyeksploatowanym korkiem spustowym, wadliwej adaptacji silnika poprzez przeprowadzenie cięgien przez wnętrze kadłuba roweru w wykonaniu przejść burtowych, zamontowanie silnika o zbyt dużej mocy przyczyniającego się do zalewania tylnej części pokładu, niewyczerpanie wody z pływaków roweru wodnego powodującego przegłębienie części rufowej w wyniku, czego naraził Ł. G., N. G. oraz ich małoletnich dzieci J. Ł. i D. G. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty zdrowia lub życia

tj. o czyn z art. 160§1 kk

1.  Ustalając, że wina i społeczna szkodliwość czynu zarzucanego A. J. (1) nie są znaczne na podstawie art. 66§1 i 2kk, art. 67§1kk postępowanie karne warunkowo umarza tytułem próby na okres roku a na podstawie art. 67§3kk orzeka od A. J. (1) zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na rzecz Ł. i N. G. w kwocie 2 500 (dwa tysiące pięćset 00/100) złotych.

2.  Na podstawie art. 230§2 kpk nakazuje dowód rzeczowy w postaci roweru wodnego i silnika M. M. (...) zwrócić A. J. (1).

3.  Zasądza od A. J. (1) na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 60,00 (sześćdziesiąt 00/100) zł oraz pozostałe koszty sądowe w kwocie 1539,30 (jeden tysiąc pięćset trzydzieści dziewięć 30/100) złotych

Sygn. akt IIK 66/18

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. J. (1) jest mieszkańcem O., pracuje na Uniwersytecie (...) jako (...). Od 2012r. w sezonie wakacyjnym prowadził działalność gospodarczą na plaży miejskiej G. pod nazwą (...). W ramach tej działalności zajmował się wypożyczaniem używanego sprzętu wodnego. W 2017r. A. J. (1) dysponował kilkoma kajakami i czterem rowerami wodnymi, z czego dwa z nich posiadały silniki.

W sierpniu 2017r. do G. przyjechała na urlop rodzina G.: małżonkowie N. i Ł. G. oraz ich synowie w wieku 3 i 10 lat. W dniu 14 sierpnia 2017r. w godzinach popołudniowych rodzina przebywała na plaży w G.. Na miejscu G. i ich dzieci postanowili popływać rowerem wodnym po jeziorze. W tym celu udali się do wypożyczalni sprzętu wodnego (...), gdzie ok. godz. 17:00 wypożyczyli rower (...) koloru fioletowego, który był wyposażony w silnik zaburtowy. Od osób zajmujących się obsługą wypożyczalni otrzymali również cztery kamizelki, które zostały dobrane pod względem rozmiaru. Po wypłynięciu na jezioro rodzina oddaliła się na odległość ok. 200-300 metrów od brzegu. Jednostką kierował Ł. G., który jako jedyny za całej czwórki potrafił pływać. Po ok. 30 minutach wycieczki N. G. zorientowała się, że rower nabiera wody, o czym poinformowała męża. Ł. G. podjął decyzję o powrocie, jednak nie zdążył dopłynąć do brzegu. Rower nabierał wody coraz szybciej i ostatecznie rufa jednostki znalazła się pod wodą. Rodzice i dzieci wpadli do jeziora, ale utrzymali się na powierzchni dzięki kamizelkom ratunkowym. Po kilku minutach podpłynęli do nich ratownicy z (...) w G. i udzielili im pomocy.

Oskarżony A. J. (1) w toku rozprawy przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i przeprosił pokrzywdzonych, za nerwy i stres na jakie zostali narażeni. Podniósł jednocześnie, że dbał o wypożyczany przez siebie sprzęt. Był on konserwowany, zaś wszystkie uszkodzenia na bieżąco były naprawiane. Zaznaczył również, że pokrzywdzeni zostali wyposażeni w kamizelki ratunkowe i dzięki temu nikomu nic się nie stało. Wyraził gotowość uiszczenia na rzecz pokrzywdzonych zadośćuczynienia. Odnosząc się do swoich wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym, w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, oskarżony stwierdził iż wówczas nie znał ustaleń biegłego. Dopiero gdy zapoznał się jego opinią, zmienił swoje stanowisko w sprawie (wyjaśnienia oskarżonego A. J. k. 355v, k. 300 ).

Wyjaśnienia oskarżonego A. J. (1) w zakresie, w jakim przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu należało podzielić, gdyż znajdują one potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym.

Niewątpliwie w dniu 14 sierpnia 2017r. rodzina G. wypożyczyła rower wodny, którego właścicielem był A. J. (1) i jednostka ta po wypłynięciu na jezioro nabrała wody, zaś jej pasażerowie znaleźli się w wodzie. Okoliczności tego zajścia ustalono w oparciu o zeznania pokrzywdzonych Ł. G. k. 356, N. G. k. 356-356v oraz świadków - przede wszystkim osób udzielających pomocy pokrzywdzonym - ratowników z (...) w G. K. D. k. 56-57 i M. P. k. 59-60 Świadek M. K. (1) (k. 220-221), który w tym samym czasie pływał innym rowerem wypożyczonym w firmie (...) widział zatopiony rower fioletowy i przebieg akcji ratunkowej, podczas której udzielano pomocy G.. Inni świadkowie o przebiegu zdarzenia dowiedzieli się z relacji wymienionych wyżej osób (zeznania K. G. k. 67-70, A. B. (1) k. 84-86 A. K. k. 126-128, M. K. (2) k. 130-132 M. M. (2) k. 203-205, P. D. k. 208-209, P. M. k. 263-266). W dniu 14 sierpnia 2017r. rower (...), którym pływała rodzina G., był wypożyczany wcześniej przez szereg innych osób, ale wówczas nie doszło do jego zatonięcia (zeznania A. J. (3) k. 212-213, K. S. k. 224-225, A. B. (2) k. 228, K. O. k. 216-217 , D. C. k. 279-281, K. N. k. 242-243, W. G. k. 270-271 zeznania P R. k. 286). Do jego zatonięcia doszło jednak kilka dni wcześniej bo w dniu 6 sierpnia 2018r., jak wynika z zeznań ratowników, którzy tego dnia udzielali pomocy użytkownikom roweru (zeznania P. D. k. 208-209, P. M. k. 263-266).

Zeznania wszystkich wymieniony wyżej świadków uznać należy za wiarygodne, gdyż są spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Ponadto w całej swojej rozciągłości korespondują z dokumentami zebranymi w toku sprawy: protokołem oględzin roweru wodnego k. 3-4, dokumentacją fotograficzną z oględzin roweru wodnego k. 7-13, 5, protokołem oględzin k. 72-77, protokołem oględzin zeszytu k. 102-105, protokołem odtworzenia zapisu płyty CD - R k. 106-108, protokołem oględzin roweru wodnego k. 135, protokołem zatrzymania rzeczy k. 43-44,46. Strony nie kwestionowały tych dokumentów, nie zaszły też żadne inne okoliczności mogące podważyć ich autentyczność jak i prawdziwość treści w nich zawartych. Wobec tego Sąd uznał dowody wynikające z tych dokumentów za zgodne z prawdą i dał im wiarę.

Sąd podzielił również opinię biegłego sądowego z zakresu żeglarstwa, budowy i eksploatacji jachtów i bezpieczeństwa na wodzie. W złożonej pisemnej ekspertyzie wskazał on, że stan techniczny roweru wodnego 390, który w dniu zdarzenia wypożyczyli pokrzywdzeni, ujawnił zaniechania związane z jego bieżącą konserwacją. Wskazał, że stwierdzone zostały nieszczelności korków spustowych i przelotów burtowych, co jest rażącym zaniedbaniem eksploatacyjnym. Poprowadzenie cięgien przez wnętrze kadłuba roweru wodnego jest obarczone błędem w wykonaniu przejść burtowych. Przejścia te zostały bowiem wykonane nieszczelnie, umożliwiając dostanie się wody do wnętrza kabiny. Otwory wykonane w pokładzie roweru wodnego nie zostały poprawnie zabezpieczone i uszczelnione. Biegły nadto wskazał, że zamontowany do napędzania roweru silnik zaburtowy stanowczo przekraczał moc jednostki napędowej, która powinna być użyta. Biegły w złożonej opinii opisał również mechanizm zatonięcia roweru w dniu zdarzenia. Rower wodny rozwijał znaczną prędkość, która powodowała wynurzenie przedniej części kadłuba jednostki pływającej przy jednoczesnym zanurzeniu (przegłębieniu) jego części rufowej oraz przemieszczenie się balastu wodnego (wody, która napłynęła do kadłuba roweru). Woda zalała pokład rufowy (tylni) roweru wodnego, zapewne dostając się do wnętrza kokpitu (miejsc, gdzie znajdowały się siedzenia załogi) poprzez nieszczelne korki odpływów, które znajdowały się poniżej linii wodnej (opinia biegłego k. 137-145). W ocenie Sądu wydana przez biegłego opinia pisemna nie budzi żadnych zastrzeżeń, jest pełna i rzetelna, znajduje oparcie w zgromadzonej w sprawie dokumentacji i specjalistycznej wiedzy oraz zasadach logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej.

Dobrami prawnymi stanowiącymi przedmiot ochrony przestępstwa z art. 160 §1 kk jest życie i zdrowie człowieka. Jest to przestępstwa materialne. Do jego znamion należy skutek w postaci bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka w rozumieniu art. 156 § 1 KK. Przestępstwo może być popełnione przez działanie, jak też przez zaniechanie. Narażenie człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu powinno być bezpośrednie, co oznacza, że w sytuacji przez sprawcę już stworzonej, a więc bez dalszych działań z jego strony, istnieje duże prawdopodobieństwo nastąpienia w najbliższym czasie wymienionych w przepisie skutków. (Komentarz do art. 160 kk A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 5, Warszawa 2018)

A. J. (1) prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) w G. zajmującą się wyposażeniem sprzętu wodnego był osobą odpowiedzialną za to, by udostępniane przez niego jednostki pływające znajdowały się w stanie technicznym pozwalającym na bezpieczna ich eksploatację. Odpowiadał również za właściwe wyposażenie sprzętu, w tym w silniki napędzające o odpowiedniej mocy. Tego obowiązku jednak nie dopełnił, jak wynika z opinii biegłego, co doprowadziło do zdarzenia z dnia 14 sierpnia 2017r. i narażenia Ł. i N. G. oraz ich małoletnich dzieci na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty zdrowia i życia. Zachowanie A. J. (1) niewątpliwie zatem wyczerpało znamiona przestępstwa określonego w art. 160§1 kk. Sąd jednocześnie uznał, że zostały wyczerpane przesłanki, uzasadniające zastosowanie wobec A. J. (1) warunkowego umorzenia postępowania karnego. Okoliczności popełnienia przez niego przestępstwa zakwalifikowanego z art. 160§1 kk, jak wskazano wyżej nie budzą żadnych wątpliwości. Oskarżony przyznał się do jego popełnienia, co znajduje potwierdzenie w innych zgromadzonych w sprawie dowodach. W ocenie Sądu wina, a także społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę m.in. rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków. Niewątpliwie pokrzywdzonym wypożyczony został rower wodny, którego stan techniczny był zły, co ostatecznie skutkowało jego podtopieniem. Jednocześnie jednak małżeństwo G. i ich dzieci przed wypłynięciem na jezioro zostali wyposażeni przez obsługę wypożyczalni w kamizelki ratunkowe, dobrze dopasowane do ich rozmiaru (zeznania A. B. (1) k. 84-86, M. M. (2) k. 203-205). To uchroniło wszystkich pokrzywdzonych przed utonięciem, szczególnie że z całej czwórki tylko Ł. G. umiał pływać. Zwrócić również należy, że do zdarzenia doszło w sezonie wakacyjnym. Na plaży i na jeziorze tego dnia przebywało wielu ludzi, o czym może świadczyć duże zainteresowanie wypożyczeniem sprzętu pływającego - przed rodziną G. rower wodny wypożyczyło wiele innych osób. Z tego powodu pokrzywdzeni nie przebywali długo w wodzie, szybko zostali dostrzeżeni przez służby ratunkowe i udzielono im pomocy.

Właściwości i warunki osobiste A. J. (1) jak i dotychczasowy sposób życia wskazują, że naruszenie przez niego porządku prawnego miało charakter incydentalny. Oskarżony nie był dotychczas karany (dane o karalności k. 311). Jest pracownikiem naukowym (...) w O., posiada z tego tytułu niewielkie dochody, ma na utrzymaniu żonę i córkę. A. J. (1) przeprosił pokrzywdzonych, wyraził skruchę i chęć zadośćuczynienia. W ocenie Sądu można w tym konkretnym przypadku przyjąć, że mimo warunkowego umorzenia postępowania A. J. (1) będzie przestrzegał porządku prawnego. W ocenie Sądu okres próby jednego roku będzie odpowiedni dla osiągnięcia wobec sprawcy celów wychowawczych i probacyjnych i tym samym zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa.

Sąd na podstawie art. 67§3 kk orzekł wobec oskarżonego zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 2.500 złotych na rzecz pokrzywdzonych N. i Ł. G.. Koniecznym warunkiem do uzyskania zadośćuczynienia jest istnienie związku przyczynowego między czynem a krzywdą, rozumianą jako szkodę o charakterze niemajątkowym (m.in. życie, zdrowie, wolność), a także samo istnienie krzywdy w momencie orzekania. W przedmiotowej sprawie niewątpliwie istnieje związek przyczynowy między zachowaniem A. J. (1) a krzywdą, jaką ponieśli pokrzywdzeni (duży stres jakiego doświadczyli pokrzywdzeni w związku z wydarzeniem) W ocenie Sądu wymieniona wyżej kwota nie przekroczy zdolności finansowych sprawcy i jednocześnie dla pokrzywdzonych będzie stanowiła wystarczającą rekompensatę poniesionych przez nich cierpień psychicznych.

Na podstawie art.230§2 kpk zwrócono A. J. (1) dowody rzeczowe w postaci roweru wodnego i silnika M. M. (...), uznając iż są one zbędne dla postępowania karnego.

O kosztach procesu orzeczono stosownie do treści art. 629 kpk w zw. z art. 627 kpk oraz art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm).