Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

N., 2 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Nysie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu 2 marca 2018 r. na rozprawie w N.

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko R. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od strony powodowej (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. na rzecz pozwanej R. K. 1200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz 17 zł (siedemnaście złotych) tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

UZASADNIENIE

17 grudnia 2015 roku strona powodowa (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W., złożyła przeciwko R. K. do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny pozew o zapłatę 6294,90 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego liczonymi od 17 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty. Ponadto domagała się zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 1200 zł, kosztów uiszczonej opłaty sądowej od pozwu w wysokości 79 zł oraz kosztów opłaty manipulacyjnej dla dostawcy usług płatności w wysokości 0,79 zł.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że wierzytelność dochodzona od pozwanej wynika z braku zapłaty przez pozwaną z tytułu umowy prostej pożyczki gotówkowe zawartej 26 lutego 2009 roku między pozwaną, a (...) Bank S.A. będącej poprzednikiem prawnym (...) Bank S. A. 4 stycznia 2010 r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. nastąpiło połączenie (...) Bank S.A. z (...) Bank S.A. Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. (...) Bank S.A. wstąpiła z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki (...) Bank S. A. 1 czerwca 2012 roku na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. na (...) Bank S.A. z siedzibą w W.. Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. (...) Bank S.A. wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki (...) Bank S.A. 1 czerwca 2012 roku (...) Bank S.A. zmienił nazwę na (...) Bank S. A. Z uwagi na rażące naruszenie umowy przez pozwaną w części dotyczącej warunków spłaty przedmiotowa umowa została wypowiedziana. W związku z tym na pozwanej ciążył obowiązek zwrotu pobranych środków pieniężnych. W związku z brakiem spłaty należności wynikających z umowy poprzedni wierzyciel wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny. Następnie po uzyskaniu klauzuli wykonalności na bankowy tytuł egzekucyjny wystąpił do komornika z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Prowadzone przez poprzedniego wierzyciela postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do wyegzekwowania całej należności objętej tym bankowym tytułem egzekucyjnym. Na podstawie umowy o przelew wierzytelności zawartej między powodem, a poprzednim wierzycielem 19 grudnia 2014 roku strona powodowa nabyła wierzytelność wobec pozwanej wraz z prawem naliczania odsetek. Na wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie składa się: 3120,89 zł niespłaconej kwoty kapitału; 1589,75 zł tytułem odsetek karnych naliczonych przez poprzedniego wierzyciela od kwoty niespłaconego kapitału za okres od dnia występowania zaległości w spłacie do 30 listopada 2014 według stopy procentowej wskazanej w umowie każdorazowo nie wyższej niż stopa odsetek maksymalnych; 1057,93 zł tytułem kosztów wezwań, upomnień i opłat poniesionych przez poprzedniego wierzyciela; 135,41 zł tytułem odsetek umownych naliczonych przez poprzedniego wierzyciela za okres od daty zawarcia umowy bankowej do dnia rozwiązania według stopy odsetek określonych w umowie nie wyższej niż odsetki maksymalne; 390,92 zł tytułem odsetek karnych stanowiących czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału od 1 grudnia 2014 do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu. Powód przesłał pozwanej informację o zmianie wierzyciela oraz wezwał pozwaną do dobrowolnej zapłaty całej należności w terminie siedmiu dni. Pomimo poinformowania o zmianie wierzyciela pozwana nie zapłaciła należności żądanej pozwem.

22 grudnia 2015 roku wydany został przez referendarza sądowego Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny pod sygn. akt VI Nc-e 2395099/15 nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym w którym zasądzono od pozwanej na rzecz powoda całą należność żądaną pozwem z odsetkami i kosztami.

16 czerwca 2017 roku został złożony przez pozwaną R. K. sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty (k. 15-17). Pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, zażądała zasądzenia od strony powodowej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Podniosła zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda i wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W piśmie procesowym z 2 lutego 2018 r. (k. 119-125) pozwana w uzupełnieniu sprzeciwu podniosła zarzut niewykazania istnienia wierzytelności wskazanej w pozwie, brak legitymacji materialnej czynnej po stronie powoda, błędne wyliczanie kwoty roszczenia.

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty z 7 lutego 2018 roku (k. 127-128) strona powodowa podtrzymała żądanie pozwu w całości. Zaproponowała także pozwanej zawarcie ugody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana R. K. zawarła 26 lutego 2009 roku z (...) Bank S.A. w K. umowę prostej pożyczki gotówkowej nr (...) zgodnie z którą pozwana otrzymała 6684,67 zł. Pożyczka miała być spłacona przez pozwaną do 20 lutego 2011 r. w ratach miesięcznych.

4 stycznia 2010 r. podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. nastąpiło połączenie (...) Bank S.A. z (...) Bank S.A. Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. (...) Bank S.A. wstąpiła z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki (...) Bank S. A. 1 czerwca 2012 roku na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. na (...) Bank S.A. z siedzibą w W.. Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. (...) Bank S.A. wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki (...) Bank S.A. 1 czerwca 2012 roku (...) Bank S.A. zmienił nazwę na (...) Bank S. A.

Wobec zaległości w spłacie pożyczki przedmiotowa umowa pożyczki została wypowiedziana przez (...) Bank S. A. w W. pismem z 26 sierpnia 2010 r. Termin wypowiedzenia upłynął 8 października 2010 r. W związku z tym na pozwanej ciążył obowiązek zwrotu pobranych z tytułu pożyczki środków pieniężnych. (...) Bank S. A. w W. wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny. Następnie po uzyskaniu sądowej klauzuli wykonalności na bankowy tytuł egzekucyjny wystąpił do komornika z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Postępowanie egzekucyjne było prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nysie V. W. pod sygn. akt Km 121/14. Zostało umorzone postanowieniem z 26 marca 2015 r. z uwagi na stwierdzenie bezskuteczności egzekucji.

Dowód: umowa pożyczki z 26 lutego 2009 r. z załącznikami k. 99-102; wypowiedzenie umowy pożyczki z 26 sierpnia 2010 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 103-104; postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z 26 marca 2015 r. k. 105; odpisy z KRS k. 83-96.

19 grudnia 2014 roku została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności pomiędzy (...) Bank S.A. z siedzibą w W. jako zbywcą, a (...) Wierzytelności Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W., jako nabywcą. Przedmiotem tejże umowy zgodnie z załącznikiem nr 2 była także wierzytelność przysługująca wobec pozwanej powstała w ramach zawartej umowy pożyczki z 26 lutego 2009 r. w łącznej wysokości 5903,98 zł.

Zawiadomieniem z 19 grudnia 2014 roku pozwana została poinformowana o sprzedaży wierzytelności przysługującej bankowi, wynikającej z umowy pożyczki na rzecz (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.. Pismem z 2 lipca 2015 r. strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty należności wynikającej z umowy pożyczki z 26 lutego 2009 r. w kwocie 6130,74 zł w terminie do 9 lipca 2015 r.

Dowody: umowa sprzedaży wierzytelności z 19 grudnia 2014 r. wraz z załącznikami k. 72-80; zawiadomienie o przelewie wierzytelności z 19 grudnia 2014 r. k. 97; wezwanie do zapłaty k. 98.

Sąd zważył, co następuje:

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie i w całości należało je oddalić.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Na podstawie art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez powoda dokumentów, których autentyczność nie została skutecznie zakwestionowana przez pozwaną, jak również ich prawdziwość i rzetelność nie budziła wątpliwości Sądu. Z powyższych względów Sąd uznał zgromadzone w sprawie dowody dokumentarne w całości za wiarygodne i uwzględnił je, dokonując rekonstrukcji istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktycznych.

R. K. oraz (...) Bank S.A. z siedzibą w K. zawarli 26 lutego 2009 roku umowę prostej pożyczki gotówkowej nr (...) zgodnie z którą pozwana otrzymała 6684,67 zł. Pozwana zobowiązana była do spłaty powyższej kwoty i innych kosztów na rzecz banku w miesięcznych ratach płatnych do 20 lutego 2011 r. Do tej umowy zgodnie z art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim mają zastosowanie przepisy poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 20 lipca 2001 roku o kredycie konsumenckim. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2001 roku o kredycie konsumenckim przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę, na mocy której przedsiębiorca w zakresie swojej działalności, zwany dalej "kredytodawcą", udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu w jakiejkolwiek postaci.

W ocenie sądu podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia zasługiwał na uwzględnienie. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż pozwana zawarła z pierwotnym wierzycielem umowę pożyczki 26 lutego 2009 roku. Umowa została wypowiedziana z zachowaniem trzydziestodniowego terminu wypowiedzenia. Wypowiedzenie doręczono pozwanej 8 września 2010 r. i najpóźniej od 8 października 2010 r. rozpoczął swój bieg trzyletni termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w myśl art. 118 k.c. Powód nie wykazał, że doszło do przerwy terminu przedawnienia.

Wprawdzie toczyło się postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nysie V. W. w sprawie o sygn. akt Km 121/14 na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego przez poprzedniego wierzyciela, zaopatrzonego w sądową klauzulę wykonalności, jednak to postępowanie zostało zakończone postanowieniem komornika sądowego o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wydanym 26 marca 2015 roku wobec stwierdzenie bezskuteczności egzekucji. Natomiast jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 czerwca 2016 roku (III CZP 29/16) nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.). W niniejszej sprawie powód nie może się powoływać na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną prowadzeniem postępowania egzekucyjnego przez bank. Nadto jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale III CZP 17/17 z dnia 9 czerwca 2017 roku wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia objętego tym tytułem wobec cesjonariusza niebędącego bankiem. Tak więc również złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerwało biegu przedawnienia w niniejszej sprawie.

Pozew w przedmiotowej sprawie złożono 17 grudnia 2015 roku, a więc po upływie trzyletniego terminu przedawnienia. Jak bowiem wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego termin przedawnienia zaczął swój bieg 8 października 2010 roku i ukończył 8 października 2013 roku, a więc dochodzone przez powoda roszczenie stało się przedawnione.

Reasumując powództwo podlegało oddaleniu w całości z uwagi na uwzględnienie przez Sąd podniesionego w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzutu przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda.

Orzeczenie o kosztach wydano na podstawie art. 98 k.p.c. Stronę powodową jako przegrywającą sprawę obciążono kosztami procesu poniesionymi przez pozwaną. Na koszty procesu po stronie pozwanej złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika z wyboru r. pr. M. P. w kwocie 1200 zł zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1349) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.