Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania M. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 14 listopada 2017 r.

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 6/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 listopada 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wysokość emerytury M. B. od 1 października 2017r. na kwotę 2112,91zł.

Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia sumy kwoty składek zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano emeryturę z uwzględnieniem waloryzacji (111.445,78zł.) oraz kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego (471.245,52 zł .) pomniejszonej o kwotę stanowiąca sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed obliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 146.587,10 złotych. przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę tj. 206,40 miesięcy.

W odwołaniu z dnia 13 grudnia 2017r. M. B. zakwestionował pomniejszenie jego emerytury o sumę kwot pobranych emerytur, które mu się należały.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu podniesiono, że w związku z tym, iż wnioskodawca pobierał od 1 września 2011r. wcześniejszą emeryturę podstawę obliczonej emerytury pomniejszono o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych przez niego emerytur po przejściu na emeryturę wcześniejszą w łącznej wysokości 146.587,10 złotych na podstawie art. 25ust 1 b ustawy o emeryturach i rentach z FUS

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

M. B., urodzony dnia (...), w dniu 9 października 2003r. złożył wniosek o ustalenie kapitału początkowego.

(dowód: wniosek – k. 1-2 akt kapitałowych)

Decyzją z dnia 1 lipca 2005r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił M. B. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. na kwotę 117.648,19zł. Do obliczenia podstawy kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. z lat 1977-1980, 1983-1998. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 85,12%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę 1220,89zł. tj. kwotę bazową, co dało kwotę 1039,22zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął 295 miesięcy okresów składkowych (24 lata, 7 miesięcy i 29 dni) oraz 1 miesiąc i 24 dni tj. 1 miesiąc okresów nieskładkowych, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego – 78,55% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat -209 miesięcy.

Okresy składkowe przeliczono ze współczynnikiem 1,3%, a okresy nieskładkowe ze współczynnikiem 0,7%.

(dowód: decyzja o ustaleniu kapitału początkowego z 1.07.2005r. – k. 25-28 akt kapitałowych)

W dniu 22 sierpnia 2011r. M. K. złożył wniosek o przyznanie emerytury w obniżonym wieku emerytalnym.

(dowód: wniosek – k. 1-3 akt emerytalnych)

W związku z powyższym decyzją z dnia 15 września 2011r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił ponownie M. B. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. na kwotę 123.397,78zł. Do obliczenia podstawy kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. z lat 1977-1979, 1982-1998. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 83,10%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę 1220,89zł. tj. kwotę bazową, co dało kwotę 1014,56zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął 319 miesięcy okresów składkowych (26 lat, 7 miesięcy i 2 dni) oraz 1 miesiąc i 24 dni tj. 1 miesiąc okresów nieskładkowych, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego – 81,63% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat -209 miesięcy.

Następnie do ustalonych okresów składkowych (319 miesięcy) organ rentowy dodał okres równy różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym 65 lat a faktycznym wiekiem przejścia wnioskodawcy na emeryturę (60 lat) ustalony w pełnych miesiącach w wymiarze 5 lat czyli 60 miesięcy. W wyniku tego okres składkowy wyniósł 379 miesięcy, a wartość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999r. wzrosła do 137.181,33zł.

Okresy składkowe przeliczono ze współczynnikiem 1,3%, a okresy nieskładkowe ze współczynnikiem 0,7%.

(dowód: decyzja o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z 15.09.2011r. – k. 40-42, 44-45 akt kapitałowych, )

W piśmie z 3 grudnia 2012r. ZUS wyjaśnił, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wyliczony decyzją z dnia 15 września 2011r. został obniżony do 83,10% w stosunku do tego ustalonego decyzją z dnia 1 lipca 2005r. na 85,12% z uwagi na wyeliminowanie w decyzji z dnia 15 września 2011r. błędnych zarobków wnioskodawcy za rok 1980 i 1994. Prawidłowe zarobki wnioskodawcy za rok 1980 wyniosły 33.866zł., a nie 128.811zł. jak błędnie przyjęto w decyzji z 1 lipca 2005r. , a za rok 1994 – 45.340.600zł. , a nie 4.540.600zł. Z uwagi na to, że wskaźnik wyliczony z prawidłowych zarobków wnioskodawcy za rok 1980 był dla niego niekorzystny, rok 1980 został wyeliminowany z podstawy wymiaru świadczenia.

(dowód: pismo z 3.12. 2012r. – k. 48 akt)

Decyzją z dnia 19 września 2011 roku organ rentowy przyznał wnioskodawczy emeryturę od 1 września 2011roku, tj. od dnia nabycia uprawnień. Wysokość emerytury została obliczona zaliczkowo na podstawie art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS na kwotę 1846,37zł. Na kwotę tą składało się 55% emerytury obliczonej z art. 53 ustawy i 45% obliczonej z art. 26 ustawy.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury z art. 53 ustawy przyjęto podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. z lat 1977-1979, 1984-1988, 1991, 1993, 1997-2003, 2006, 2008-2009, co dało wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia 84,81%. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 84,81% przez kwotę bazową 2822,66zł. co dało kwotę 2393,90zł. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił 461 miesięcy składkowych i 11 miesięcy nieskładkowych. Wysokość emerytury z art. 53 ustawy wyniosła 1888,27zł.

Emerytura z art. 26 ustawy wynosi 1795,16zł. i stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia sumy kwoty składek zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano emeryturę z uwzględnieniem waloryzacji (79.709,95zł.) oraz kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego (371.773,09 zł .) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę tj. 251,50 miesięcy.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 19 września 2011roku, k. 25 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 15 maja 2012 roku organ rentowy z urzędu przeliczył wnioskodawczy emeryturę od 1 września 2011roku, tj. od dnia nabycia uprawnień. Wysokość emerytury została obliczona na podstawie art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS na kwotę 1847,34zł. Na kwotę tą składało się 55% emerytury obliczonej z art. 53 ustawy i 45% obliczonej z art. 26 ustawy.

Wysokość emerytury obliczona na podstawie art. 53 ustawy nie uległa zmianie. Zmianie uległa wysokość emerytury z art. 26 ustawy z kwoty 1795,16zł. do kwoty 1797,31zł. Powyższe było wynikiem skorygowania przez organ rentowy składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji z kwoty 79.709,95zł. do kwoty 80.251,53zł.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 15 maja 2012roku, k. 30 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 29 maja 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił ponownie M. B. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. na kwotę 140.475,17zł. Do obliczenia podstawy kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z okresu od dnia 1 stycznia 1977r. do 31 grudnia 1986r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 86,24%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę 1220,89zł. tj. kwotę bazową, co dało kwotę 1052,90zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął 379 miesięcy okresów składkowych (26 lat, 7 miesięcy i 2 dni + 5 lat okres dodany) oraz 1 miesiąc i 24 dni tj. 1 miesiąc okresów nieskładkowych, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego – 81,63% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat -209 miesięcy.

(dowód: decyzja z 29 maja 2017r. – k.51-53 akt kapitałowych)

Decyzją z dnia 1 czerwca 2017 roku organ rentowy na wniosek przeliczył wnioskodawczy emeryturę od 1 kwietnia 2017roku, tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Wysokość emerytury została obliczona na podstawie art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS na kwotę 1863,31zł. Na kwotę tą składało się 55% emerytury obliczonej z art. 53 ustawy i 45% obliczonej z art. 26 ustawy.

Wysokość emerytury obliczona na podstawie art. 53 ustawy nie uległa zmianie. Zmianie uległa wysokość emerytury z art. 26 ustawy z kwoty 1797,31zł. do kwoty 1832,81zł. Powyższe było wynikiem wzrostu zwaloryzowanego kapitału początkowego z kwoty 371.773,09zł. do kwoty 380.699,72zł.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 1 czerwca 2017r.roku, k. 32 akt emerytalnych)

W dniu 25 października 2017r. wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury w powszechnym wieku emerytalnym.

(dowód: wniosek o emeryturę – k. 1-3 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 9 listopada 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił ponownie M. B. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. na kwotę 126.171,21zł.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1052,90zł. przyjęto z decyzji z dnia 29 maja 2017r.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął okresy składkowe w wymiarze 319 miesięcy (co było wynikiem odliczenia poprzednio dodanego okresu 5 lat, czyli 60 miesięcy) oraz 1 miesiąc i 24 dni tj. 1 miesiąc okresów nieskładkowych, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego – 81,63% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat -209 miesięcy.

(dowód: decyzja z 29 maja 2017r. – k.51-53 akt kapitałowych)

Po przeliczeniu kapitału początkowego zaskarżoną decyzją z dnia 14 listopada 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wysokość emerytury M. B. od 1 października 2017 roku tj. od wejścia w życie nowych przepisów na kwotę 2112,91zł.

Po przeliczeniu kapitału początkowego na koncie wnioskodawcy zgodnie z art. 174 ust. 2 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS suma kwot zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 471.245,52 złotych, kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 111.445,78 złotych, a średnie dalsze trwanie życia wynikające z tablicy trwania życia obowiązującej w dniu osiągnięcia przez wnioskodawcę powszechnego wieku emerytalnego wyniosło 206,40 miesięcy (jest ono niższe niż średnie dalsze trwanie życie ustalone na podstawie tablicy trwania życia obowiązującej w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę.

Podstawa obliczenia emerytury ( suma kwot zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz kwota składek z uwzględnieniem waloryzacji) została pomniejszona o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur, w wysokości przed obliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne tj. w wysokości 146.587,10 zł,. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia (206,40 miesiące).

(dowód: decyzja z dnia 14 listopada 2017r. roku, k. 5-6 akt ZUS)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył i ocenił co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wnioskodawca, urodzony dnia (...), wystąpił w dniu 25 października 2017r. z wnioskiem o przyznanie mu emerytury w powszechnym wieku emerytalnym. Od 1 września 2011r. był on uprawniony do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym przyznanej na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, której wysokość została wyliczona na podstawie art. 183 ustawy.

Organ rentowy realizując wniosek skarżącego zaskarżoną decyzją przyznał wnioskodawcy na podstawie art. 24 ustawy prawo do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym od dnia 1 października 2017r., a wysokość świadczenia obliczył na podstawie art. 26 ustawy.

Stosownie do treści art. 26 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach (art. 26 ust 2 ustawy).

Jeżeli jest to korzystniejsze dla ubezpieczonego – w myśl art. 26 ust 6 ustawy obowiązującego od dnia 1 października 2017r. -do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 art. 26 ustawy stosuje się tablice trwania życia obowiązujące w dniu, w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn.

Stosownie do treści art. 25 ustęp 1 ustawy podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 ustawy , z zastrzeżeniem art. 185 ustawy .

Kwota składki na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie wnioskodawcy do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury wyniosła 111.445,78zł.

Kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego - wynosi 471.245,52zł.

Średnie dalsze trwanie życia 206,40 miesięcy zostało ustalone dla wnioskodawcy zgodnie z tablicą trwania życia obowiązującą w dniu osiągnięcia przez niego powszechnego wieku emerytalnego 65 lat jako korzystniejsze od tego ustalonego na datę złożenia wniosku emerytalnego (październik 2017r.)

W przypadku skarżącego podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999r. w wysokości 471.245,52 zł. oraz kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w kwocie 111.445,78zł.

Tak obliczoną podstawę obliczenia emerytury organ rentowy pomniejszył o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych przez skarżącego wcześniejszych emerytur od dnia 1 września 2011r. w łącznej wysokości 146.587,10zł.

Powyższy sposób obliczenia emerytury kapitałowej ma oparcie w art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2013 roku. Stosownie do jego treści, jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę na podstawie przepisów art. 26b, 46, 50, 50a, 50e, 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS lub art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2014 r. poz. 191 i 1198, z 2015 r. poz. 357, 1268 i 1418 oraz z 2016 r. poz. 668), podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, ustaloną zgodnie z ust. 1, pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Podstawą prawną przyznania wnioskodawcy wcześniejszej emerytury był art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Wnioskodawca spełnił warunki do uzyskania tej emerytury, gdyż osiągnął 60 lat, legitymował się stażem ubezpieczeniowym 25 lat oraz stażem pracy w warunkach szczególnych wynoszącym 15 lat i w dacie złożenia wniosku emerytalnego rozwiązał stosunek pracy.

Wnioskodawca zakwestionował powyższy sposób wyliczenia emerytury podnosząc, że ma prawo do przeliczenia emerytury po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego (66 lat i 3 miesiące) na starych zasadach tj. według przepisów obowiązujących w dacie nabycia przez prawa do wcześniejszej emerytury, co nastąpiło z dniem 1 września 2011 roku, a w tej dacie przepis art. 25 ust 1b ustawy nie obowiązywał.

Argumentacja wnioskodawcy jest nieuprawniona.

Należy przypomnieć, że podstawą przyznania wnioskodawcy emerytury kapitałowej w zaskarżonej decyzji jest art. 24 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z dnia 17 grudnia 1998 r.. Zgodnie z art. 24 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184. Według art. 24 ust. 1b pkt 11) ww. regulacji wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie od dnia 1 lipca 1951 r. do dnia 30 września 1951 r. wynosił do dnia 30 września 2017r. co najmniej 66 lat i 3 miesiące. Od dnia 1 października 2017r. wiek ten dla mężczyzn został obniżony do 65 lat.

Przesłanką przyznania skarżącemu prawa do emerytury kapitałowej było zatem osiągniecie wieku emerytalnego. Wnioskodawca obowiązujący od dnia 1 października 2017r. powszechny wiek emerytalny 65 lat osiągnął w dniu (...) 2016r.

Zgodnie z art. 100 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Natomiast w myśl art. 129 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, świadczenie wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

Wnioskodawca nowy wniosek o emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym złożył w dniu 25 października 2017r., a z dniem (...) 2016r. spełnił przesłankę powszechnego wieku emerytalnego ( 65 lat) na podstawie noweli obowiązującej od dnia 1 października 2017r.. Nastąpiło to zatem już po wejściu w życie art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS, dodanego ustawą z 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach (…), który wszedł w życie w styczniu 2013 r.

Przed dniem 1 października 2017r. skarżącemu nie przysługiwało prawo do emerytury z art. 24 ustawy, a zatem wysokość takiej emerytury nie może być ustalona na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2013r., jak chce wnioskodawca. Nabycie prawa do wcześniejszej emerytury w 2011r., nie daje skarżącemu prawa do obliczenia wysokości emerytury z art. 24 ustawy, do której nabył prawo dopiero po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego, na podstawie przepisów obowiązujących w dacie nabycia emerytury wcześniejszej.

W przypadku wnioskodawcy realizacja wszystkich przesłanek emerytury opisanej w art. 24 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nastąpiła z dniem 1 października 2017 r. tj. z dniem wejścia w życie nowelizacji art. 24 ustawy obniżającej powszechny wiek emerytalny mężczyzn do 65 roku życia. Tym samym skarżący nabył prawo do świadczenia na podstawie przepisów obowiązujących w dniu 1 października 2017 r.

Ma zatem do niego zastosowanie przepis art. 25 ust. 1b dodany do treści ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w styczniu 2013r. Zasadnie zatem organ rentowy, wobec pobierania przez wnioskodawcę od 2011r. emerytury wcześniejszej z art. 184 ustawy, pomniejszył podstawę obliczenia emerytury kapitałowej w wieku powszechnym o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Pobranie emerytur na podstawie przepisów art. 26b, 46, 50, 50a, 50e, 184 lub art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) oznacza bowiem skonsumowanie części kapitału składkowego, w związku z czym odlicza się od niego sumę wypłaconych emerytur.

W wyroku z dnia 12 września 2017r. w sprawie II UK 381/16 Sąd Najwyższy stwierdził, że dodanie art. 25 ust. 1 b ustawy emerytalnej wynikło z potrzeby usunięcia istotnych kontrowersji w praktyce zasad obliczania wysokości emerytury ustalanej na podstawie art. 24 i nast. ustawy emerytalnej przez emerytów, którzy wcześniej pobierali już świadczenia emerytalne. Oznacza to, że skorzystanie z przywileju przejścia i pobrania wcześniejszych emerytur na podstawie przepisów szczególnych dotyczących emerytur dla niektórych ubezpieczonych urodzonych po 31 grudnia 1948 r. a przed 1 stycznia 1969 r., o których mowa w rozdziale 3 Działu I ustawy emerytalnej, albo na podstawie art. 8 Karty Nauczyciela, uzasadnia i proporcjonalnie usprawiedliwia pomniejszenie podstawy wymiaru emerytury ustalonej na podstawie art. 24 ust. 1 i nast. ustawy emerytalnej o sumy poprzednio pobranych wcześniejszych emerytur, przy zastosowaniu mechanizmu ustalania wysokości świadczeń emerytalnych w zależności od proporcjonalnego prognozowanego „średniego trwania życia” osoby uprawnionej, ponieważ osobom uprawnionym do takich samych rodzajowo świadczeń powinna przysługiwać emerytura ustalana według takich samych (równych) zasad obliczania jej wysokości bez względu na datę złożenia wniosku emerytalnego. Każdy mechanizm ustalania wysokości świadczeń emerytalnych ma określone uwarunkowania majątkowe, które gwarantują prawem określoną wysokość ustalanych emerytur w prognozowanych długoterminowych okresach ich pobierania, przede wszystkim ze względu na zgromadzony kapitał składkowy, który pomniejszają wcześniej wypłacone kwoty pobranych długoterminowych świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Taki stan rzeczy usprawiedliwia ustawowe modyfikowanie wysokości emerytur ze względu na wcześniejsze pobranie i spożytkowanie tych samych rodzajowo, choć wcześniejszych świadczeń emerytalnych, które uszczupliły zgromadzony indywidualny kapitał emerytalny oraz fundusz ubezpieczeń społecznych, z którego emerytury są wypłacane. Co do zasady, wybór potencjalnie korzystniejszego sposobu wyliczania wysokości tego samego rodzajowo świadczenia emerytalnego wymaga wyraźnego oparcia ponownego ustalania prawa i wysokości świadczenia w konkretnych przepisach prawa pozytywnego (art. 108-113 ustawy emerytalnej).

Skoro zatem skarżący wystąpił o ustalenie emerytury na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy emerytalnej po dodaniu art. 25 ust. 1b tej ustawy, to przy ustalaniu podstawy wymiaru tej „nowej” emerytury oraz jej wysokości należało stosować określoną wyraźnie w tym przepisie zasadę usprawiedliwionego pomniejszenia podstawy wymiaru ustalanej emerytury o sumy wcześniej pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne

Wydanie przez organ rentowy zaskarżonej decyzji miało zatem oparcie w przepisach prawa i doprowadziło do wyliczenia w sposób prawidłowy wysokości emerytury.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.