Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Ciechanowie IV Wydział Pracy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Justyna Marciniak

Protokolant: sekretarka Lena Konwerska

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2018 roku w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa D. U.

przeciwko Zespołowi Szkół im. (...) w C.

o uchylenie kary porządkowej upomnienia

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda D. U. na rzecz pozwanego Zespołu Szkół im. (...) w C. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt IV P 201/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 grudnia 2017r . (data wpływu do Sądu) skierowanym przeciwko Zespołowi Szkół im. (...) w C., powód D. U. wniósł o uchylenie kary upomnienia nałożonej na niego w dniu 14 listopada 2017r. oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód zarzucił, że kara upomnienia została nałożona z naruszeniem art. 108 k.p., bowiem jego zachowanie nie wypełniało ustawowych przesłanek koniecznych do jej nałożenia. Poza tym nie naruszył porządku w procesie pracy oraz przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, zaś opis zdarzenia zupełnie nie odpowiada stanowi faktycznemu. Podniósł, że swój dyżur sprawował aktywnie, bacząc na bezpieczeństwo młodzieży, a w szkole nie istnieje „Regulamin sprawowania dyżurów nauczycielskich”. Zupełnie niezrozumiałym był dla niego zarzut rozmowy z uczniem na przerwie. Otóż, na prośbę ucznia klasy II liceum, wymieniał z nim kilka uwag dotyczących konkursu „Wybieram wybory”, nie przestając przy tym obserwować uczniów (k. 2-4 akt).

Pełnomocnik powoda na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2018r. wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego (k. 73 akt 03:38:30 do 03:38:51)

Pozwany Zespół Szkół im. (...) w C. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany wskazał, że w dniu 31 października 2017r. zgodnie z harmonogramem powód powinien sprawować dyżur międzylekcyjny na górnym korytarzu szkoły. Z kolei powód stał w jednym miejscu na końcu korytarza, nie mając w zasięgu wzroku całego obszaru dyżuru. Przez kilka minut był zajęty i pochłonięty telefonem, nie zauważając nawet, że jego dyżur obserwuje dyrektor i wicedyrektor z odległości kilku metrów na wprost od powoda. Kiedy powód przestał zajmować się telefonem, podjął rozmowę z uczniem, nie spełniając obowiązku pełnienia dyżuru. Pod koniec przerwy pod klasą nr 7, uczniowie, którzy byli tam licznie zgromadzeni zaczęli się głośno zachowywać i przepychać na krzesełkach. Tylko szybka reakcja p. E. K., wicedyrektora szkoły, która głośno krzyknęła w stronę uczniów, zapobiegła sytuacji, w której mogłoby się wydarzyć coś niebezpiecznego. Powód zaś dopiero po chwili zainteresował się zaistniałą sytuacją i podszedł do grupy uczniów. Następnie pozwany wskazał, że do obowiązków powoda należało dynamiczne sprawowanie dyżuru na obszarze określonym w harmonogramie dyżurów, przyjętym na posiedzeniu Rady Pedagogicznej, w którym to uczestniczył także powód. Z kolei obowiązki nauczyciela dyżurującego określał statut szkoły przyjęty na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w dniu 30 października 2017r. Pozwany dodał, że już wcześniej miały miejsce przypadki niewłaściwego sprawowania dyżuru przez powoda. W dniu 11 października 2017r. odbyła się z nim rozmowa dyscyplinująca dotycząca m.in. sprawowania dyżuru na siedząco pod klasą, w jednym miejscu korytarza z kubkiem gorącego napoju. W związku z niewłaściwym sprawowaniem przez powoda dyżuru podczas przerwy w dniu 31 października 2017r., z powodem przeprowadzono rozmowę wyjaśniającą. W jej trakcie powód miał możliwość swobodnego wypowiedzenia się w obecności dyrektora, wicedyrektora i przedstawiciela związku zawodowego (...) p. A. N.. Po wysłuchaniu powoda poinformowano go o nałożeniu kary porządkowej upomnienia, powód został pouczony o możliwości wniesienia sprzeciwu w terminie 7 dni od otrzymania kary. Dyrektor pozwanego powiadomił przewodniczącą związku zawodowego (...) p. L. K. o zamiarze wymierzenia powodowi kary porządkowej upomnienia. Następnie o nałożeniu tej kary, wniesieniu przez powoda sprzeciwu od kary i o odrzuceniu sprzeciwu pracownika od wymierzonej kary.

W ocenie pozwanego powód w sposób rażący naruszył: art. 100 § 1 k.p. poprzez niestosowanie się do poleceń przełożonego odnośnie prawidłowego i sumiennego sprawowania dyżurowania na przerwach międzylekcyjnych, co stanowiło zagrożenia dla uczniów, art. 100 § 2 pkt. 2-4 k.p. poprzez nieprzestrzeganie statutu szkoły jako dokumentu obowiązującego w placówce, z jednoczesnym narażeniem uczniów nad którymi powinna być sprawowana opieka podczas przerw oraz art. 211 k.p. w ten sposób, że powód nie zastosował się w zakresie bezpieczeństwa do zapisów statutu szkoły, harmonogramu dyżurów (k. 15 – 16 akt).

Pełnomocnik pozwanego na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2018r. wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych (k. 73 do 74 akt 03:38:51 do 03:47:01)

Swoje stanowiska strony podtrzymywały na kolejnych rozprawach przed Sądem (k. 45 akt 00:01:46 do 00:02:16, k. 60 akt 00:02:08 do 00:02:21, k. 73 do 74 akt 03:38:30 do 03:47:01)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód D. U. jest nauczycielem dyplomowanym. Powód jest zatrudniony w pozwanym Zespole Szkół im. (...) w C. od dnia 01 września 2000r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku nauczyciel.

(Dowód: akta osobowe powoda cz. B – umowa o pracę z dn. 01.09.2000r. k. 2, umowa o pracę z dn. 01.10.2000r. k. 4, akt mianowania, zeznania powoda k. 46-48 akt 00:02:45 do 00:54:35, k. 73 akt 03:04:33 do 03:19:33)

W okresie od dnia 21 marca 2007r. do dnia 31 sierpnia 2016r., powód pełnił funkcję Dyrektora pozwanej szkoły.

(Dowód: akta osobowe powoda cz. B – pismo Starosty P. z dn. 20.03.2007r. wraz z uchwałą nr 29/2007 Zarządu Powiatu P. z dn. 20.03.2007r. k. 38, pismo Starosty P. z dn. 05.04.2007r. k. 42, pismo z dn. 31.08.2011r. k. 71)

Od maja 2016r. powód należy do członków (...) Organizacji (...) w P..

(Dowód: zeznania powoda k. 46-48 akt 00:02:45 do 00:54:35, k. 73 akt 03:04:33 do 03:19:33)

Zgodnie z § 48 ust. 3 Statutu pozwanego Zespołu Szkół im. (...) w C., zatwierdzonego uchwałą Rady Pedagogicznej nr (...) z dnia 30 października 2017r., na posiedzeniu której był obecny również powód, nauczyciel jest zobowiązany pełnić dyżur w godzinach i miejscach wyznaczonych przez dyrektora szkoły. W czasie dyżuru nauczyciel jest zobowiązany do:

1)  punktualnego rozpoczynania dyżuru i ciągłej obecności w miejscu podlegającym jego nadzorowi,

2)  aktywnego pełnienia dyżuru – reagowania na wszelkie przejawy zachowań odbiegających od norm. W szczególności powinien reagować na niebezpieczne, zagrażające bezpieczeństwu uczniów zachowania (agresywne postawy wobec kolegów, bieganie, siadanie na poręcze schodów, parapety okienne i inne). Nauczyciel nie może zajmować się sprawami postronnymi, jak przeprowadzanie rozmów z rodzicami i innymi osobami i czynnościami, które przeszkadzają w czynnym spełnianiu dyżuru,

3)  przestrzegania zakazu otwierania okien na korytarzach, obowiązku zamykania drzwi do sal lekcyjnych,

4)  dbania by uczniowie nie śmiecili, nie brudzili, nie dewastowali ścian, ławek i innych urządzeń szkolnych oraz by nie niszczyli roślin i dekoracji,

5)  zwracania uwagi na przestrzeganie przez uczniów ustalonych zasad wchodzenia do budynku szkolnego lub sal lekcyjnych,

6)  egzekwowania, by uczniowie nie opuszczali terenu szkoły podczas przerw,

7)  niedopuszczanie do palenia papierosów na terenie szkoły – szczególnie w toaletach szkolnych,

8)  natychmiastowego zgłaszania dyrekcji szkoły faktu zaistnienia wypadku i podjęcia działań zmierzających do udzielenia pierwszej pomocy i zapewnienia dalszej opieki oraz zabezpieczenia miejsca wypadku.

Zasady pełnienia dyżurów nauczycieli są m.in. następujące:

- nauczyciele pełnią dyżur wg wywieszonego grafiku,

- dyżury są pełnione od godz. 08.00 do zakończenia zajęć i podczas przerw międzylekcyjnych,

- dyżur musi być pełniony aktywnie, nauczyciele dyżurni mają obowiązek zapobiegać niebezpiecznym zabawom i zachowaniom na korytarzach i sanitariatach (§ 48 ust. 10)

(Dowód: Statut pozwanego Zespołu Szkół im. (...) w C. k. 17-20, uchwała nr 9/201/18 Rady Pedagogicznej pozwanej szkoły z dn. 30.10.2017r. w sprawie uchwalenia statutu k. 27, protokół nr (...) Nadzwyczajnego posiedzenia Rady Pedagogicznej z dn. 30.10.2017r. k. 24-5, lista obecności nauczycieli na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w dniu 30.10.2017r. k. 28)

W dniu 31 października 2017r. powód zgodnie z harmonogramem pełnił dyżur na korytarzu. Powód pełnił dyżur na pierwszym odcinku korytarza od sali nr 3 do łazienek, który składał się z dwóch zaułków. Z jednego przy sali nr 8 a drugiego pomiędzy salami nr 7 i 6. Była to 20 - minutowa przerwa. Na korytarzu, na którym powód pełnił dyżur były także D. R., D. K.. Wybierały farby do klas. Po kilku minutach podeszła do nich Dyrektor. Z kolei powód przez cały czas stał i patrzył w telefon. Kiedy podszedł do niego uczeń, stał z nim i rozmawiał. Powód nie przemieszczał się przy tym w żadnym kierunku. Po kilku minutach z wnęki korytarza znajdującej się pomiędzy salą nr 6 i 7 dobiegł krzyk jednej z uczennic. Była to K. H., którą kolega K. S. pociągnął za nogę, gdy ta siedziała na krzesełku. Jako pierwsza podbiegła do uczniów Wicedyrektor E. K., a po chwili podszedł powód i Dyrektor. Już wcześniej 11 października 2017r. miała miejsce pomiędzy powodem a Dyrektor rozmowa dyscyplinująca odnośnie sprawowania dyżuru. Chodziło o kwestię posiadania kubka z gorącym napojem w czasie pełnienia dyżuru.

(Dowód: zeznania powoda k. 46-48 akt 00:02:45 do 00:54:35, k. 73 akt 03:04:33 do 03:19:33, zeznania pozwanej k. 00:54:35 do 01:37:07, k. 73 akt 03:19:33 do 03:35:10, zeznania świadka E. K. k. 64-67 akt 00:45:11 do 01:39:05, zeznania świadka D. R. k. 63 akt 00:33:01 do 00:43:22, świadek A. K. k. 69-71 akt 02:18:28 do 02:42:52, zeznania świadka D. K. k. 71-72 akt 02:43:50 do 03:01:11, zeznania świadka K. S. k. 50-51 akt 01:50:54 do 02:01:22, zeznania świadka K. H. k. 49-50 akt 01:38:56 do 01:50:54)

W dniu 14 listopada 2017r. w czasie przerwy Dyrektor M. K. wraz z Wicedyrektor E. K. oraz A. N. jako przedstawicielem związku zawodowego (...) udała do sali nr 1, w której był obecny powód. Na prośbę powoda rozmowa odbyła się w gabinecie Dyrektor. Rozmowa ta trwała całą lekcję. Powodowi została odczytana i wręczona na piśmie kara porządkowa upomnienia w związku z rażącym naruszeniem warunków regulaminowych oraz z powodu naruszenia ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. W jej uzasadnieniu wskazano, że powód w sposób rażący naruszył: art. 100 § 1 k.p. poprzez niestosowanie się do poleceń przełożonego odnośnie prawidłowego i sumiennego sprawowania dyżurowania na przerwach międzylekcyjnych, co stanowiło zagrożenia dla uczniów, art. 100 § 2 pkt. 2-4 k.p. poprzez nieprzestrzeganie statutu szkoły jako dokumentu obowiązującego w placówce, z jednoczesnym narażeniem uczniów nad którymi powinna być sprawowana opieka podczas przerw oraz art. 211 k.p. w ten sposób, że powód nie zastosował się w zakresie bezpieczeństwa do zapisów statutu szkoły, harmonogramu dyżurów. Oświadczenie w tym przedmiocie zawierało pouczenie o prawie wniesienia sprzeciwu do pracodawcy w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. Powód odmówił podpisu, że zapoznał się z wymierzoną karą porządkową upomnienia. Pismo zawierające karę nagany zostało mu więc przesłane pocztą.

(Dowód: akta osobowe powoda cz. B - wymierzenie kary porządkowej z dn. 14.11.2017r. k. 116 i k. 6 akt sprawy, zeznania świadka A. N. k. 67-69 akt 01:39:17 do 02:16:32, zeznania świadka E. K. k. 64-67 akt 00:45:11 do 01:39:05, częściowe zeznania powoda k. 46-48 akt 00:02:45 do 00:54:35, k. 73 akt 03:04:33 do 03:19:33, zeznania pozwanej k. 00:54:35 do 01:37:07, k. 73 akt 03:19:33 do 03:35:10 )

Powód nie zgodził się z nałożoną kary upomnienia i w dniu 20 listopada 2017r. wniósł sprzeciw, w którym wskazał, że przedstawiony opis zdarzenia, za który został ukarany zupełnie nie odpowiada stanowi faktycznemu, gdyż swój dyżur sprawował aktywnie bacząc na bezpieczeństwo młodzieży, na jego dyżurach nigdy nie zdarzył się żaden wypadek, zupełnie niezrozumiałym jest dla niego zarzut rozmowy z uczniem na przerwie, z którym tylko na jego prośbę wymieniał kilka uwag dotyczących konkursu „Wybieram wybory”, nie przestając przy tym obserwować uczniów. O sprzeciwie wniesionym przez powoda, Dyrektor pozwanej szkoły M. K. powiadomiła telefonicznie przewodniczącą związku zawodowego (...) L. K.. W trakcie tej rozmowy, L. K. poinformowała, że związki zawodowe nie będą zajmować żadnego stanowiska oraz że nie chcą żadnej pisemnej informacji. Wobec tego, że związek zawodowy nie wyraził swojego stanowiska, Dyrektor pozwanej placówki R. K. pismem z dnia 30 listopada 2017r. odrzuciła sprzeciw powoda od kary porządkowej upomnienia.

(Dowód: akta osobowe powoda cz. B - sprzeciw z dn. 19.11.2017r. k. 7-8 akt sprawy, odrzucenie sprzeciwu z dn. 30.11.2017r. k. 117, zeznania świadka L. K. k. 61-62 akt 00:06:58 do 00:32:46, zeznania pozwanej k. 00:54:35 do 01:37:07, k. 73 akt 03:19:33 do 03:35:10 )

Wynagrodzenie powoda D. U. liczone jak ekwiwalent na urlop wypoczynkowy wynosiło 4.840,14 złotych brutto miesięcznie.

(Dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu z dn. 02.01.2018r. k. 29 )

W niniejszej sprawie stan faktyczny był w przeważającej części bezsporny i Sąd ustalił go na podstawie zgromadzonych i wyszczególnionych wyżej dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana przez strony, w oparciu o zeznania pozwanego – w jego imieniu Dyrektor R. K., zeznania świadków: E. K., L. K., A. N., D. R., A. K., D. K., K. H., K. S. oraz częściowe zeznania powoda D. U..

Powód w swoich zeznaniach nie negował tego, że podczas dyżuru zatrzymał się przy serwerowni na wprost klatki schodowej. Twierdził, że dostał ważnego dla niego sms-a, na którego odpisywał do siostry, ale zajęło mu to chwilę. Powód utrzymywał przy tym, że przez cały czas obserwował teren dyżuru. Powyższym twierdzeniom powoda przeczą przede wszystkim zeznania świadków: D. K., D. R., A. K., które były na głównym korytarzu, gdy powód pełnił dyżur, gdyż wybierały farby do klasy. Świadkowie ci zgodnie podali, że powód w trakcie dyżuru stał i patrzył w telefon. Następnie podszedł do niego uczeń, z którym stał i rozmawiał, nie przemieszczając się w żadnym kierunku. Ponadto, świadek D. K. wskazała, że ze względu na zaułki, z jednego miejsca nie można objąć wzrokiem całego korytarza. Dlatego też trzeba przemieszczać się i obserwować co się dzieje. Zeznania w/w świadków były spójne, logiczne, wzajemnie się uzupełniały. W związku z powyższym Sąd dał im wiarę i oparł na nich ustalenia faktyczne.

Z kolei zeznania powoda, w których wskazywał, że dyrektor w swoich działaniach była nastawiona na jego ukaranie, razem z żoną „stali się pracownikami drugiej kategorii”, Sąd uznał za przejaw subiektywnych odczuć powoda, nie znajdujących potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym.

Świadek E. K. oraz A. N. w swoich zeznaniach szczegółowo omówiły okoliczności dotyczące przyczyn nałożenia na powoda kary porządkowej upomnienia, a także zastosowania przez pracodawcę procedury związanej z nałożeniem kary porządkowej na pracownika. Świadkowie ci jednoznacznie wskazali, że w trakcie rozmowy w gabinecie dyrektor pozwanej szkoły, powód miał możliwość ustosunkowania się do stawianych mu zarzutów. Były one szczere, rzeczowe i wzajemnie ze sobą korespondowały, dlatego też Sąd dał im w całości wiarę.

Sąd dał wiarę zeznaniom L. K., przewodniczącej Związku Zawodowego (...) co do okoliczności dotyczących poinformowania związków zawodowych przez Dyrektor pozwanej szkoły o wniesionym przez powoda sprzeciwie. Zeznania świadka nie budziły wątpliwości co do swojej prawdziwości, dlatego Sąd uznał je w całości za wiarygodne.

Z kolei świadkowie K. H. i K. S., uczniowie pozwanej szkoły zeznawali na okoliczność zdarzenia z dnia 31 października 2017r. Z ich zeznaniach wynikało, że w trakcie przerwy „wygłupiali się”, żartowali.

Jeśli chodzi o zeznania R. K., słuchanej w charakterze strony pozwanej, to Sąd dał im wiarę. Przedstawione przez nią okoliczności dotyczące przyczyn udzielenia powodowi kary porządkowej upomnienia, znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków: D. R., A. K., D. K., E. K., A. N..

Dokumentom zgromadzonym w aktach sprawy Sąd dał wiarę w całości, albowiem ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Odpowiedzialność porządkowa pracowników jest instrumentem reakcji pracodawcy na naruszenie przez pracownika niektórych obowiązków. Spełnia ona zatem funkcję represyjną. Zapobiegając naruszaniu obowiązków pracowniczych, spełnia ona również funkcję prewencyjną. Wymiar konkretnej kary porządkowej zastosowanej wobec pracownika nie może być zupełnie dowolny i powinien uwzględniać podstawowe zasady wynikające z obowiązującego prawa. Kara nagany stanowi najsurowszą z dostępnych kar, a zatem winna być stosowana do najcięższych naruszeń obowiązków pracowniczych.

Pracodawca może zastosować wobec pracownika jedną z wymienionych w art. 108 § 1 k.p. kar porządkowych za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy. Jednakże i wówczas warunkiem skuteczności zastosowania kary porządkowej jest dochowanie przez pracodawcę wymogów formalnych.

Stosownie do art. 109 k.p., kara nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia (§ 1 ). Kara może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika (§ 2).

O zastosowanej karze pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie, wskazując rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych i datę dopuszczenia się przez pracownika tego naruszenia oraz informując go o prawie zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego wniesienia. Odpis zawiadomienia składa się do akt osobowych pracownika (art. 110 k.p).

Natomiast art. 112 § 1 kp stanowi, że jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje pracodawca po rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej.

Pracownik, który wniósł sprzeciw, może w ciągu 14 dni od dnia zawiadomienia o odrzuceniu sprzeciwu wystąpić do Sadu pracy o uchylenie zastosowanej wobec niego kary nagany ( §2).

Wskazać należy, że stosownie do art. 75 ust. 2 ustawy z dn. 26 stycznia 1982r. – Karta Nauczyciela, za uchybienia przeciwko porządkowi pracy, w rozumieniu art. 108 Kodeksu pracy, wymierza się nauczycielom kary porządkowe zgodnie z Kodeksem pracy.

Odnosząc się do wymogów formalnych związanych z nałożeniem na powoda kary nagany, wskazać należy, że powód o zastosowanej karze nagany został zawiadomiony na piśmie, ze wskazaniem rodzaju naruszonych obowiązków pracowniczych oraz dacie dopuszczenia się tych naruszeń. Powód został pouczony o prawie i terminie zgłoszenia sprzeciwu. Strona pozwana udowodniła, że przed nałożeniem kary nagany powód został wysłuchany. Dokonano jej również w przewidzianym przez kodeks pracy 2-tygodniowym w okresie od daty, kiedy pracodawca dowiedział się o naruszeniu obowiązku pracowniczego.

Wskazać należy, że udzielając pracownikowi kary upomnienia lub nagany pracodawca nie musi konsultować tego faktu z zakładową organizacją związkową reprezentującą pracownika. Dopiero w momencie wniesienia sprzeciwu przez pracownika wobec niezgodnego z prawem ukarania go karą porządkową, pojawia się obowiązek rozpatrzenia przez pracodawcę stanowiska organizacji związkowej.

Jak ustalił Sąd, o sprzeciwie wniesionym przez powoda, Dyrektor pozwanej szkoły M. K. powiadomiła telefonicznie przewodniczącą związku zawodowego (...) L. K., która to w trakcie rozmowy poinformowała, że związki zawodowe nie będą zajmować żadnego stanowiska oraz że nie chcą żadnej pisemnej informacji. Wobec tego, że związek zawodowy, którego powód jest członkiem, nie wyraził swojego stanowiska, Dyrektor pozwanej placówki R. K. pismem z dnia 30 listopada 2017r. odrzuciła sprzeciw powoda od kary porządkowej upomnienia.

Nie ulega wątpliwości, że sprawy związane z zachowaniem w szkole bezpieczeństwa i dyżurami reguluje ustawa o systemie oświaty (art. 39 ust. 1), stanowiąca m.in., iż dyrektor szkoły ma obowiązek zapewnić uczniom i nauczycielom bezpieczne i higieniczne warunki pracy. W celu zapewnienia bezpieczeństwa wyznacza się dyżury nauczycieli podczas przerw. Pełnienie dyżuru w czasie przerwy jest więc takim samym obowiązkiem nauczyciela, jak prowadzenie zajęć dydaktycznych, co wynika z art. 42 ust. 3 Karty Nauczyciela. Jest o czynności wynikająca z zadań statutowych szkoły. Brak wykonywania obowiązku jakim jest dyżurowanie w czasie przerwy może być kwalifikowane jako naruszenie obowiązków, porządku i dyscypliny pracy.

Zgodnie ze Statutem pozwanego Zespołu Szkół im. (...) w C., zatwierdzonego uchwałą Rady Pedagogicznej nr (...) z dnia 30 października 2017r., na posiedzeniu której był obecny również powód, do obowiązków powoda jako nauczyciela należało m.in. aktywne sprawowanie dyżuru na obszarze określonym w harmonogramie dyżurów. Z kolei powód w trakcie pełnienia dyżuru podczas długiej 20-minutowej przerwy w dniu 31 października 2017r. stał w jednym miejscu korytarza. Przez kilka minut był zajęty i pochłonięty telefonem. Kiedy przestał zajmować się telefonem, stał i rozmawiał z uczniem. Powód nie przemieszczał się przy tym w żadnym kierunku. Wbrew twierdzeniom powoda, z uwagi na zaułki w korytarzu, nie było możliwym objęcie go wzrokiem z jednego miejsca. W tym celu trzeba było przemieszczać się i obserwować co się dzieje. Poza tym po kilku minutach z wnęki korytarza znajdującej się pomiędzy salą nr 6 i 7 dobiegł krzyk jednej z uczennic. Była to K. H., którą kolega K. S. pociągnął za nogę, gdy ta siedziała na krzesełku.

Nie budzi wątpliwości, że sposób, w jaki powód sprawował dyżur w dniu 31 października 2017r. nie był prawidłowy. Brak aktywnego jego pełnienia, znajdowanie się tylko w jednym miejscu korytarza, uniemożliwiało mu zareagowanie w porę na niewłaściwe zachowania uczniów. Dlatego też po uprzednim wysłuchaniu powoda, zastosowano wobec niego karę porządkową upomnienia. Podkreślić przy tym należy, że kara ta należy do najłagodniejszych z kar.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd oddalił powództwo jako bezzasadne.

Wobec faktu, że pozwany Zespół Szkół im. (...) w C. wygrał sprawę, a był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, który złożył wniosek o zwrot kosztów zastępstwa procesowego, należy mu się, zgodnie z art. 98 k.p.c. zwrot kosztów procesu, do których zalicza się wynagrodzenie jednakże nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach.

Sąd zasądził więc od powoda D. U. na rzecz pozwanego Zespołu Szkół im. (...) w C. na rzecz kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na podstawie § 9 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 265).

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.