Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2017r. oskarżona K. O. przebywała wraz ze znajomym w K. przy ul. (...), w rejonie znajdującego się tam sklepu spożywczo-monopolowego. Po godzinie 18:00 K. O. weszła do wymienionego sklepu, natomiast towarzyszący jej nieustalony mężczyzna pozostał na zewnątrz. Wewnątrz sklepu oskarżona udała się w stronę regałów z artykułami chemicznymi. Tam, z górnej półki, zdjęła 4 sztuki szamponów o łącznej wartości 48 zł. i szybko opuściła sklep. Wychodząc na zewnątrz powiedziała do czekającego tam mężczyzny „udało się, nie widziały”. Zachowanie to obserwowała pracownica sklepu (...). Wymieniona udała się w stronę regałów, przed którymi wcześniej stała oskarżona, i zauważyła brak 4 sztuk szamponów. Po około 5 minutach oskarżona wróciła do sklepu i ponownie udała się w stronę regału z szamponami. Tam z półki zdjęła 5 sztuk szamponów (3 sztuki szamponu T. wartości 11 zł każdy, 1 sztukę szamponu GlissKur wartości 15 zł, 1 sztukę szamponu P. ProV wartości 13,50 zł), włożyła te szampony za kurtkę i udała się w stronę wyjścia. Doszła do niej wówczas M. K. (1), która zwróciła jej uwagę na dokonaną kradzież. Oskarżona stwierdziła, że może szampony te odłożyć i wówczas nie będzie to kradzieżą. Nie odstawiła szamponów i skierowała się w stronę wyjścia. M. K. (1) próbowała zagrodzić jej drogę. Wówczas oskarżona zaczęła się z wymienioną szarpać. Zza kurtki wypadły jej 2 szampony. Widząc to pracownica sklepu (...) postanowiła zamknąć drzwi, by uniemożliwić oskarżonej opuszczenie sklepu z towarem. Wtedy K. O. ugryzła E. W. w rękę i wyciągnęła M. K. (1) poza sklep. Jednocześnie zaczęła wołać swojego znajomego, który dobiegł i dwukrotnie uderzył M. K. (1) w twarz. Pokrzywdzona osunęła się na ścianę i gdy oskarżona wraz z nieustalonym mężczyzną uciekli wróciła do sklepu.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonej – k. 87v., 48, 71-72, 99, zeznania świadków: A. P. – k. 87v-88, 4-5, 14, E. walczak – k. 88, 36, 60, M. K. – k. 88v-89, 58, 62-63, zaświadczenie – k. 12, materiał poglądowy – k. 16-17, informacja – k. 22, zapis na płytach CD – k. 99, 24-25, protokół oględzin – k. 26-28, opinia – k. 32, zestawienie – k. 41).

Oskarżona K. O. ma 21 lat . Posiada wykształcenie gimnazjalne; nie posiada wyuczonego zawodu. Wymieniona nigdzie nie pracuje; ma na utrzymaniu 2 letnie dziecko. Pozostaje na utrzymaniu matki. W przeszłości była sześciokrotnie karana za przestępstwa przeciwko mieniu.

(dowód: dane osobopoznawcze – k. 46-47, karta karna – k. 49-50, odpis wyroku – k. 54, odpis postanowienia – k. 55).

Oskarżona zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem przyznała się do zarzucanego jej czynu. Wymieniona złożyła wyjaśnienia zgodne z ustalonym w sprawie stanem faktycznym i zbieżne z całym zebranym w sprawie materiałem dowodowym (z zeznaniami wszystkich słuchanych w sprawie świadków oraz z zapisem zdarzenia utrwalonym za pomocą monitoringu). K. O. wskazała, iż motywem jej działań podjętych wobec pracownic sklepu była nie chęć utrzymania się w posiadaniu zabranych przedmiotów a jedynie chęć oswobodzenia i opuszczenia sklepu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej w zakresie zgodnym z poczynionymi ustaleniami faktycznymi, gdyż jak wskazano powyżej jej relacja z przebiegu zajścia była zgodna z całym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Jako niepolegające na prawdzie uznano jedynie stanowisko oskarżonej co do motywów jej agresji skierowanej wobec pracownic sklepu. Wskazać bowiem należy, iż po tym, jak M. K. (1) zarzuciła oskarżonej kradzież K. O. oświadczyła, iż mogłaby odstawić zabrane produkty, czego jednak nie uczyniła. Trzymała nadal pod kurtką zabrany towar i popychała zagradzającą jej drogę M. K. (1), szarpała ją a następnie, po ugryzieniu w rękę trzymającą klamkę drzwi E. W. opuściła sklep wyciągając za sobą M. K. (1). Będąc na zewnątrz przywołała znajomego, który uderzył dwukrotnie M. K. (1) i wtedy wspólnie się oddalili. Skradziony towar nie został odłożony przez oskarżoną a jedynie w trakcie szamotaniny dwa szampony wypadły jej spod kurtki. Resztę przedmiotów oskarżona wyniosła ze sklepu.

Jako wiarygodne Sąd uznał zeznania wszystkich słuchanych w sprawie świadków. Ich relacja z przebiegu zajścia była spójna, wzajemnie się uzupełaniająca i znalazła potwierdzenie w zapisie przebiegu zajścia utrwalonym za pomocą monitoringu. Odnośnie do ilości i wartości zabranego przez oskarżoną podczas drugiego zajścia towaru Sąd dał wiarę zeznaniom świadków złożonym po dokonaniu stosownych ustaleń. Wskazać bowiem należy, iż początkowo wartość ta i ilość była podana inna (3 sztuki szamponów). Jednakże podnieść należy, iż pierwsze zeznania zostały złożone przez świadków tuż po zajściu, które było przeżyciem traumatycznym nie tylko dla pokrzywdzonych pracownic, ale także dla właściciela sklepu. Jak sam wymieniony zauważył w całym zajściu nie chodziło o ilość i wartość zabranego towaru ale o sposób działania i agresywne zachowanie wobec ekspedientek. Tym samym nie sposób uznać, by celowo zawyżono ilość i wartość zabranych produktów (tym bardziej, że czyn z art. 281 k.k. nie jest czynem przepołowionym i wartość mienia nie ma znaczenia dla kwalifikacji prawnej czynu). Jednocześnie zapis monitoringu uniemożliwia dokładne ustalenie zarówno ilości, jak i rodzaju zabranych szamponów. Pozwala on jedynie w sposób niewątpliwy ustalić, iż oskarżona podczas drugiego zdarzenia zabierała szampony oburącz i w każdej z rąk trzymała więcej niż jedną butelkę szamponu.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zarówno zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty, jak i utrwalony zapis z monitoringu, gdyż brak było podstaw, by kwestionować rzetelność ich sporządzenia.

Art. 281 k.k. penalizuje przestępstwo tzw. kradzieży rozbójniczej polegającej na podjęciu przez sprawcę dwóch działań: kradzieży oraz użycia wobec osoby przemocy, groźby jej natychmiastowego użycia lub doprowadzenia jej do stanu nieprzytomności lub bezbronności, przy czym przestępstwo to jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Wymagane jest więc, aby wymienione enumeratywnie sposoby działania sprawcy ukierunkowane były na określony w ustawie cel, jakim jest utrzymanie się w posiadaniu zabranej rzeczy.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazano już wyżej, oskarżona podjęła działania zarówno wobec M. K. (1), która zagrodziła jej drogę (popychając ją i szarpiąc) a następnie wobec E. W., która usiłowała zamknąć drzwi (gryząc ją w rękę), by opuścić sklep z zabranym towarem. Wymieniona działała ośmielona faktem, iż przy pierwszym wejściu udało jej się już zabrać 4 sztuki szamponów. K. O. miała możliwość odstawienia produktów. Nie zrobiła tego jednak. 2 szampony wypadły jej, ale w trakcie szarpaniny z ekspedientkami. Następnie wymieniona wyciągnęła za sobą ze sklepu (...), gdzie wezwany przez nią nieustalony mężczyzna dwukrotnie uderzył pokrzywdzoną w twarz. Z kontekstu sytuacji należy bez wątpienia przyjąć, że oskarżona działała w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych przedmiotów. Poczynione przez Sąd ustalenia faktyczne implikowały konieczność uzupełnienia opisu czynu o stosowanie przemocy także wobec M. K. (1).

Podmiotową stronę zarzucanego czynu stanowi umyślność. Oskarżona działała umyślnie i to z zamiarem bezpośrednim (art. 9 § 1 k.k.). Dwukrotnie wchodziła do sklepu, gdzie dokonywała kradzieży towaru, przy czym za drugim razem, z uwagi na podjęte działania ekspedientek, by utrzymać się w posiadaniu zabranych rzeczy zastosowała wobec pokrzywdzonych przemoc.

Mając na względzie wartość zabranych produktów, sposób działania wobec pokrzywdzonych, fakt, iż nie odniosły one poważnych obrażeń Sąd przychylił się do przyjętej przez prokuratora kwalifikacji zarzucanego oskarżonej czynu jako wypadku mniejszej wagi.

W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonej należy uznać jako umiarkowany. Przemawia za tym z jednej strony m.in. fakt, iż działała ona z zamiarem bezpośrednim, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z drugiej zaś wartość zabranych rzeczy.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem oceny i analizy Sądu, pozwala na przypisanie oskarżonej winy za popełnienie występku z art. 281 k.k. w zw. z art. 283 k.k., albowiem w czasie swego bezprawnego, karalnego i karygodnego zachowania – mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, gdyż nic nie ograniczało jej wolności – nie dała posłuchu normie prawnej.

Przy wymiarze orzekanej kary Sąd jako okoliczność łagodzącą uznał przyznanie się oskarżonej do winy, natomiast jako okoliczność obciążającą poczytano uprzednią wielokrotną karalność oskarżonej i to za przestępstwa przeciwko mieniu a więc za przestępstwa podobne.

Mają na uwadze znaczny stopień zawinienia oskarżonej, umiarkowany stopień społecznej szkodliwości czynu w korelacji z określonymi w art. 53 k.k. i art. 54 § 1 k.k. dyrektywami wymiaru kary Sąd na podstawie art. 283 k.k. wymierzył oskarżonej karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Wobec oskarżonej brak było przesłanek do zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności (wymieniona była już bowiem w przeszłości skazana na karę pozbawienia wolności). Wobec oskarżonej orzekano już w przeszłości wielokrotnie kary grzywny i ograniczenia wolności oraz pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, które nie przyniosły żadnego efektu. Jedynie kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania jest w stanie zrealizować cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Mając na względzie sytuację majątkową oskarżonej (brak stałych dochodów) Sąd uznał, że uiszczenie przez nią kosztów będzie zbyt uciążliwe i dlatego na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił wymienioną od zapłaty rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

SSR Katarzyna Maciaszek