Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Elblągu w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich

w następującym składzie :

Przewodniczący : SSR Anna Nowosielska

Protokolantka : sekr. sąd, Małgorzata Baur

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2018 roku w Elblągu , na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej O. D. zastępowanej przez matkę K. U.

przeciwko P. D.

o alimenty

I . zasądza od pozwanego P. D. na rzecz małoletniej powódki O. D. , urodzonej dnia (...) w E. , alimenty w kwotach po 350 (słownie : trzysta pięćdziesiąt ) złotych miesięcznie , poczynając od dnia 15 września 2017 roku , płatnych do dnia 15 każdego miesiąca do rąk matki małoletniej powódki K. U. , wraz z ustawowymi odsetkami , w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat ;

II . oddala powództwo w pozostałym zakresie ;

III . nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Elblągu) kwotę 216 (dwustu szesnastu) złotych , tytułem kosztów sądowych ;

IV . wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .

Sygn. akt III RC 615/17

UZASADNIENIE

W pozwie, złożonym dnia 15 września 2017 roku, reprezentująca małoletnią powódkę O. D. matka – K. U. - wniosła o zasądzenie od pozwanego P. D. na rzecz małoletniej O. D. alimentów w kwotach po 600 zł miesięcznie, płatnych do jej rąk do 15 dnia każdego miesiąca , poczynając od dnia wniesienia pozwu , wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu podnosiła, iż małoletnia powódka urodziła się dnia (...) ze związku pozamałżeńskiego K. U. i P. D. , którzy nie mieszkają razem i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego . Argumentowała , że pozwany od marca 2016 roku nie łoży na utrzymanie córki , jego kontakt z nią jest znikomy , natomiast zaspokojenie miesięcznych kosztów utrzymania córki wymaga kwot rzędu 1200 złotych , na którą składają się koszty wyżywienia , odzież , zajęcia pozalekcyjne , koszty mieszkania . Wskazała , że na matce dziecka spoczywa więcej obowiązków związanych ze sferą wychowania i kosztów utrzymania dziecka z tego względu jej udział w kosztach utrzymania córki powinien być zmniejszony . Podniosła , iż pozostaje osobą bezrobotną , zarejestrowaną w PUP w P. bez prawa do zasiłku , utrzymuje się z pomocy (...) oraz zasiłku rodzinnego , natomiast pozwany pracuje i żyje w związku z inną kobietą .

W odpowiedzi na pozew P. D. domagał się oddalenia żądania w całości , w uzasadnieniu wskazując , że łoży na utrzymanie dziecka , bowiem po rozstaniu rodzice małoletniej dogadali się , że wszystkie zobowiązania , zaciągnięte w trakcie związku , będą spłacane przez pozwanego w zamian za co obowiązek łożenia na utrzymanie małoletniej powódki będzie spoczywał na jej matce . Wskazał , iż spłaca kredyty w kwotach po 1200 złotych miesięcznie , zaś środki przeznaczone z kredytu zostały przeznaczone na samochód matki powódki , wyposażenie mieszkania zajmowanego przez małoletnią oraz zakup jej łóżka . Podkreślił również , że nie chce łożyć do rąk matki , gdyż ma świadomość , że te pieniądze nie będą przeznaczone na małoletnią , bowiem wielokrotnie przekazywał córce pieniądze na żywność , które były zabierane przez matkę z przeznaczeniem na inne cele niż córka . Wskazał , że stara się łożyć na córkę w inny sposób , na przykład poprzez pomoc rzeczową , kupowanie córce m.in. ubrań , butów , nadto stara się utrzymywać kontakty z dzieckiem , często dzwoni do niej i spotyka się jeśli to jest możliwe . Zauważył , że pozostaje bez pracy , pozostaje osobą bezrobotną i pobiera zasiłek w wysokości 520 złotych z uwagi na brak możliwości znalezienia pracy . Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z partnerką , z którą spodziewają się dziecka , które ma urodzić się dnia (...) i na którego wydatki oszacował na kwoty po 500 złotych miesięcznie . Ponadto posiada na utrzymaniu pełnoletniego syna partnerki , który z nimi zamieszkuje . Wskazał , że stałe dochody rodziny wynoszą 1800 złotych . Pozwany zaakcentował , że stara się brać każdą pracę dorywczą , nadto utrzymuje się z oszczędności zgromadzonych z pracy za granicą . Wydatki rodziny określił na kwoty po 2670 złotych miesięcznie , w tym na : czynsz najmu 1000 zł , zobowiązania zaciągnięte z matką powódki 1200 zł , energia elektryczna – 180 zł , media , internet , gaz , tv – 240 zł , użytkowanie samochodu – 50 zł . Ostatecznie pozwany zadeklarował , że chce łożyć na córkę w formie materialnej – zakup odzieży , butów , pożywienia , natomiast na konto matki zadeklarował przelewy w kwotach po 100 złotych miesięcznie .

Na rozprawie dnia 18 kwietnia 2018 roku pełnomocnik pozwanego uznał żądanie do kwot po 100 złotych miesięcznie , wnosząc o jego oddalenie w pozostałej części .

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki podtrzymała dotychczasowe stanowisko zajęte w sprawie .

Sąd ustalił , co następuje :

Małoletnia O. D. urodziła się dnia (...) ze związku nieformalnego K. U. i P. D. , którzy wspólnie zamieszkiwali do marca 2016 roku w dwupokojowym lokalu , należącym do babki dziecka , wraz z tą ostatnią . K. U. liczy 30 lat , utrzymuje się z pracy bez rejestracji w charakterze opiekunki dla osoby starszej za miesięcznym wynagrodzeniem w kwotach po 600 złotych . Ponadto zapisała się na kurs opiekunki , który rozpoczął się dnia 27 marca 2018 roku . Dotychczas wykonywała staże z urzędu pracy , ostatni w 2017 roku w charakterze pomocy przedszkolnej . Ponadto korzysta z pomocy społecznej , otrzymuje zasiłek celowy w kwotach po 514 złotych miesięcznie , także dla dziecka są wykupywane obiady w szkole . Od września 2017 roku nie pobiera świadczeń na córkę z powodu braku rozstrzygnięcia w zakresie alimentów na rzecz dziecka . Spłaca kredyty : gotówkowy z dnia 22 września 2016 roku zaciągnięty w kwocie 2300 złotych , jego rata miesięczna wynosi kwoty po 77,29 złotych , termin spłaty ostatniej raty przypada na 15 września 2020 roku . Z tytułu tego kredytu spłaca kwoty po 155,10 złotych miesięcznie . Nadto w maju 2016 roku zaciągnęła także zobowiązanie kredytowe , którego rata miesięczna wynosi kwoty po 227,63 złotych . Powódka wraz z matką i babcią prowadzą wspólne gospodarstwo domowe . Babka powódki utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwotach po 2100 złotych miesięcznie .

Koszty utrzymania dziecka zostały określone na kwoty po 1200 złotych miesięcznie , w tym na : wyżywienie – 500 zł , odzież i obuwie – 300 zł , książki , kolorowanki , zabawki – 200 zł , korepetycje z matematyki – 120 zł w roku szkolnym , zajęcia na pływalni – 100 zł , zajęcia plastyczne – 45 zł . Na wyprawkę szkolną na początku roku szkolnego na powódkę wydano kwotę 800 złotych . Nadto na obóz harcerski i wyposażenie w odpowiednią odzież została wydana kwota 1200 złotych , zaś na wyjazd wakacyjny do B. w wakacje 2017 roku – kwota 600 złotych . Małoletnia powódka przystępowała do Pierwszej Komunii Świętej , której koszt wyniósł kwotę 700 złotych (został w całości poniesiony przez matkę dziecka) . Koszty związane z utrzymaniem mieszkania , w którym zamieszkuje powódka , wynoszą kwoty po około 800 złotych miesięcznie , w tym czynsz 360 zł , telefon – około 82 – 106 zł (w to wchodzi spłata telefonu) , opał – 405 – 250 złotych miesięcznie , cyfrowy P. – 50 zł , energia elektryczna – 150 zł , gaz – 26 zł , internet - 51 złotych miesięcznie .

Z kolei pozwany liczy 39 lat . W okresie od dnia 03 lutego 2015 roku do dnia 18 lutego 2017 roku był zatrudniony w piekarni (...) w P. w charakterze (...) i za okres od dnia 01 lutego 2017 roku do dnia 10 marca 2017 roku otrzymał wynagrodzenie w kwocie 3517 złotych . W grudniu 2016 roku z tytułu umowy zlecenia z tym podmiotem otrzymał kwotę 1700 złotych , zaś w styczniu 2017 roku – kwotę 3120 złotych . Następnie wykonywał pracę na terenie (...) w (...)w okresie od 13 lutego 2017 roku do 08 kwietnia 2017 roku i łącznie otrzymał kwotę 1408,52 euro . W okresie od dnia 24 kwietnia 2017 roku do dnia 12 listopada 2017 roku pozostawał zarejestrowany jako osoba bezrobotna . Od dnia 13 listopada 2017 roku podjął pracę – na podstawie propozycji pracy skierowanej z Powiatowego Urzędu Pracy w E. Filii w(...) - w ramach umowy o pracę na czas określony do dnia 12 listopada 2019 roku – w charakterze (...) za miesięcznym wynagrodzeniem w kwotach po 2050 złotych brutto (od tego czasu do stycznia 2018 roku jego wynagrodzenie wyniosło łącznie kwotę 5709,35 złotych) . Od połowy stycznia pozostaje na zwolnieniu lekarskim i pobiera zasiłek chorobowy w kwotach po około 1700 złotych netto miesięcznie . Pozwany od grudnia 2017 roku leczy się , początkowo z powodu boreliozy , następnie na spastyczność mięśni , stwardnienie rozsiane (nie jest jeszcze postawiona diagnoza) , twierdzi , że na leki wydaje kwoty po około 200 złotych miesięcznie .

Pozwany zaciągał zobowiązania : dnia 16 grudnia 2013 roku konsolidacyjny kredyt gotówkowy w kwocie 44589,44 złotych , w tym na spłatę poprzedniego zobowiązania w wysokości 5901,34 złotych , rata miesięczna wynosi kwotę 826,19 złotych , termin spłaty ostatniej raty przypada na dzień 16 grudnia 2021 roku , przy czym pozwany przedstawił potwierdzenia spłat kwotami po 128,31 złotych miesięcznie , wskazując , że wymieniony wyżej kredyt częściowo został sfinansowany przez umowę o kredyt gotówkowy : „raz , dwa” z dnia 12 października 2015 roku , zaciągnięty w kwocie 54995,32 złotych , w którym określono raty miesięczne na kwoty po 715,21 złotych i termin spłaty ostatniej raty na dzień 15 października 2025 roku , pozwany zaciągnął też dnia 19 listopada 2014 roku kredyt konsumpcyjny w kwocie 13 681,76 złotych z ratą miesięczną w kwocie 271,56 złotych , termin spłaty ostatniej raty przypada na dzień 19 listopada 2019 roku .

P. D. zamieszkuje wraz z żoną E. T. (z którą zawarł związek małżeński dnia 17 marca 2018 roku) , jej synem z poprzedniego związku (...) w wieku lat 19 oraz wspólną córką L. D. , urodzoną dnia (...) . E. T. dnia 04 stycznia 2016 roku zawarła umowę najmu trzypokojowego mieszkania w E. za kwoty po 1000 złotych miesięcznie , nadto opłaty z tytułu energii elektrycznej wynoszą kwoty po około 183 – 347 złotych miesięcznie , usługi telekomunikacyjne 240,59 złotych , internet – 75 złotych . Na utrzymanie małoletniej L. jest wydawana kwota po 500 złotych miesięcznie (dziecko nie jest karmione piersią) .

E. T. pozostaje w zatrudnieniu w tej samej (...) co pozwany i jej miesięczne dochody wynosiły (do dnia urodzenia dziecka) kwoty po około 1479 złotych , natomiast od czasu urodzenia dziecka – kwoty po 1400 złotych z tytułu zasiłku macierzyńskiego . Ponadto pobiera ona świadczenie wychowawcze na córkę w kwotach po 500 złotych miesięcznie oraz alimenty na starszego syna w kwotach po 600 złotych miesięcznie .

P. D. utrzymuje sporadyczne kontakty z córką , także sporadycznie dokonuje zakupów dla córki , najczęściej odzieży , które przekazuje jej okolicznościowo (na przykład pod choinkę dokonał zakupu bluzy i legginsów za kwotę 109,80 złotych , wcześniej do szkoły kupił spodnie i koszulkę za kwotę 59,98 złotych) . W lutym 2018 roku dokonał zakupu kredek , szkiców i książki za kwotę 90,18 złotych (na urodziny) , zaś w marcu m. maszynę do szycia za kwotę 238 złotych – jako prezentu świątecznego .

(dowód : częściowo zeznania pozwanego : protokół z rozprawy z dnia 18 kwietnia 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k. 181 w czasie 00:20:22 – 00:27:10 , protokół skrócony k.178 – 179 , w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 23 lutego 2018 roku , zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie na k. 63 w czasie 00:23:43 – 00:45;12 , protokół skrócony k.60 – 60v , zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki K. U. : protokół z rozprawy z dnia 18 kwietnia 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k. 181 w czasie 00:07:22 – 00:20:22 , protokół skrócony k.178 – 179 , w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 23 lutego 2018 roku , zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie na k.63 w czasie 00:06:38 – 00:23:43 , oo:49:06 – 00:50:28 , zeznania świadka A. D. : protokół z rozprawy z dnia 23 lutego 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.63 w czasie 00:52:15 – 01:07:53, protokół skrócony k. 61 , zeznania świadka E. T. : protokół z rozprawy z dnia 23 lutego 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.63 w czasie 01:07:53 – 01:27:30, protokół skrócony k. 61 – 61v , odpisy aktów stanu cywilnego , umowy , faktury , zaświadczenia , informacje , karty informacyjne z leczenia szpitalnego k.4 , 10 – 23 , 30 – 37 , 49 – 58 , 65 – 89 , 95 – 161 , 167 – 176 , koperty k.48 , 91)

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na zebranych w sprawie dokumentach w postaci odpisów aktów stanu cywilnego , umów , faktur , zaświadczeń , informacji , kart informacyjnych z leczenia szpitalnego , ich autentyczność nie budziła bowiem wątpliwości , nie była także w większości kwestionowana przez żadną ze stron. Nadto Sąd oparł się na zeznaniach słuchanych w sprawie świadków w osobach A. D. i E. T. a nadto przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki i częściowo zeznaniach pozwanego , uznając je za w zakresie ustalonego stanu faktycznego za w większości spójne , logiczne i zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w przedmiotowej sprawie . Sąd nie uznał w całej rozciągłości zeznań pozwanego , który twierdził , że na utrzymanie dziecka od czasu rozstania z matką przekazywał kwoty po 20 – 30 złotych miesięcznie , że co miesiąc dokonywał zakupu odzieży i obuwia za kwoty po 100 złotych . Nadto w zakresie dochodów jego konkubiny , alimentów otrzymywanych przez nią na starszego jej syna , bowiem przeczył temu pozostały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie (w tym zeznania świadków) , pozwany również nie przedstawił dowodów potwierdzających powyższe (poza dwoma paragonami z 2017 roku oraz fakturami z 2018 roku) . Z tych samych powodów nie uznano za wiarygodnych zeznań pozwanego co do zakupu mebli i samochodu dla powódki i jej matki oraz comiesięcznych wydatków na leki na poziomie po 200 złotych (przedstawiono faktury na leki zakupione w lutym 2018 roku za łączną kwotę 182,91 złotych , w marcu i kwietniu na kwoty po 59,95 złotych w każdym miesiącu) .

W pierwszym rzędzie należy wskazać , że obowiązek alimentacyjny na rzecz małoletniej O. D. opisywany jest przez artykuły 133 k.r.o i 135 k.r.o. Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres obowiązku alimentacyjnego zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś - od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.). Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza zaś treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy dla dobra społeczeństwa. Stosownie do tej dyrektywy rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przewidują także formę wykonania obowiązku alimentacyjnego, w całości lub w części w postaci osobistych starań o utrzymanie i wychowanie dziecka (art. 135 § 2 k.r.o.).

W drugim rzędzie należy podnieść , że wysokość alimentów nie była dotychczas ustalona przez rodziców małoletniej powódki , pozwany twierdził , że wskutek umowy ustnej , zawartej między nim a matką dziecka , do czasu spłaty zobowiązań przez niego zaciągniętych matka dziecka miała w całości ponosić koszty jej utrzymania .

Należy wskazać, że małoletnia O. nie posiada własnego majątku, zatem nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i w tym zakresie zasadne jest finansowanie jej potrzeb przez rodziców. Dotychczas - do 2016 roku - potrzeby te zaspokajali oboje rodzice, mieszkając wspólnie . Określając zakres obowiązku alimentacyjnego, Sąd wziął pod uwagę usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki , możliwości majątkowe i zarobkowe jej rodziców. Małoletnia O. D. liczy ponad 11 lat , uczęszcza do szkoły , co wiąże się z wydatkami w tym zakresie , także co do pokrywania kosztów korepetycji , zajęć dodatkowych . Jej potrzeby wynikają z konieczności zakupu niezbędnej odzieży, z której wyrasta, odpowiedniego wyżywienia, leków w przypadku choroby , środków czystości oraz higieny . W zakresie wydatków czynionych na małoletnią powódkę i przedstawionych przez jej matkę , w większości nie sposób uznać ich za wygórowanych (pozwany koszty utrzymania córki określił na łączną kwotę 500 złotych miesięcznie) , zważywszy na okres jej intensywnego wzrostu i rozwoju , także intelektualnego . Wypada zaakcentować , iż fakt braku organizowania systematycznych wyjazdów na basen ze szkoły , do której małoletnia uczęszcza nie oznacza , że małoletnia nie może skorzystać z tej formy rekreacji i podnoszenia swojej kondycji . Rodzice winni przyczyniać się do wszechstronnego rozwoju dziecka . Stąd przedstawienie zaświadczenia ze Szkoły Podstawowej Nr (...) w P. przez pozwanego o braku organizowania systematycznych wyjazdów na basen nie oznacza , że małoletnia na niego nie uczęszcza oraz że na ten cel nie są ponoszone wydatki .

Zdaniem Sądu , kwota wydatków na małoletnią w wysokości po około 1.000 zł miesięcznie razem z opłatami mieszkaniowymi, jest usprawiedliwiona zarówno jej potrzebami jak i możliwościami zarobkowymi rodziców i ich dotychczasowym poziomem życia.

Wypada zauważyć, że obowiązek łożenia na utrzymanie małoletniej O. D. spoczywa na obojgu rodzicach, a zatem nie tylko na matce sprawującej codzienną opiekę nad małoletnią (w tym zakresie jej obowiązek alimentacyjny jest także realizowany) , która podejmuje prace bez rejestracji , z racji otrzymywanego wynagrodzenia nie jest w stanie samodzielnie zaspokoić wszystkich potrzeb córki . Obowiązek ten spoczywa także na pozwanym , który posiada stałe źródło utrzymania w postaci wynagrodzenia za pracę , obecnie zasiłku chorobowego . Należy zaakcentować , że P. D. nie wspiera finansowo matki w zaspokajaniu potrzeb małoletniej związanych z chociażby wyżywieniem , edukacją szkolną, kilkukrotnie dokonał zakupu odzieży , kupił także zabawkę i artykuły piśmiennicze oraz edukacyjne . W pozostałym zakresie ciężar wychowania i utrzymania córki spoczywa na matce dziewczynki , bowiem pozwany nie zabiera córki do siebie na dłuższe okresy .

Biorąc pod uwagę potrzeby małoletniej powódki, w ocenie Sądu, pozwany posiada możliwości łożenia na utrzymanie córki kwoty po 350 złotych miesięcznie. Należy zauważyć, iż dotychczas pozwany nie uczestniczył w kosztach związanych z utrzymaniem córki , w zasadzie w większości obowiązek ten przerzucając na matkę dziecka . Ponadto pozwany podnosił argumenty dotyczące utrzymywania dorosłego syna obecnej żony (wobec którego nie ma określonego autorytatywnie obowiązku alimentacyjnego) , co nie pozwala na przyjęcie , iż wskazane wydatki nie pozwalają na łożenie na utrzymanie małoletniej powódki. Wypada zaakcentować , że decydując się na kolejne dziecko pozwany winien wziąć pod uwagę obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej powódki w rozmiarze odpowiadającym jej potrzebom (pozwany koszty utrzymania młodszej córki określił na kwoty po 500 złotych miesięcznie) .

Jeśli idzie o kredyty , zaciągane przez P. D. (które stanowiły jeden z argumentów przemawiających przeciwko ustaleniu obowiązku alimentacyjnego wobec powódki) , to niezależnie od nie wykazania zużycia ich na potrzeby małoletniej powódki , nie potwierdzenia tych okoliczności przez matkę dziecka , należy w pełni podzielić stanowisko zawarte w wyroku Sądu Najwyższego , z dnia 12 listopada 1976 roku w sprawie o sygn. akt III CRN 236/76 (opublikowanym na str. 767 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego z komentarzem , Wydawnictwo (...)) , zgodnie z którym osoba , na której ciąży obowiązek alimentacyjny musi się liczyć z tym , że przy podejmowaniu wydatków na zakup na przykład mebli , telewizora , lodówki , ich wysokość planować stosownie do posiadanych możliwości z uwzględnieniem wspomnianego obowiązku alimentacyjnego. Wypada zauważyć , że decydując się na zaciąganie kredytów, pozwany w pierwszej kolejności winien był liczyć się z koniecznością alimentowania osób, do których alimentacji jest zobowiązany – małoletniej powódki. Zatem , konieczność spłat rat kredytów , nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że pozwany nie może świadczyć alimentów w kwotach po 350 złotych miesięcznie na rzecz córki . Zobowiązany do alimentów w pierwszej kolejności winien posiadać środki na zaspokojenie potrzeb małoletniego dziecka – O. D. , a dopiero później szacować swoje możliwości i ewentualnie zaciągać kredyty, licząc się z koniecznością ich spłaty w zakresie jaki ewentualnie po zaspokojeniu potrzeb dziecka (obecnie dzieci) mu pozostanie .

Podkreślić wypada, że pozwany powinien w większym zakresie finansowym niż matka małoletniej powódki przyczyniać się do jej utrzymania , bowiem jego dochody są stałe i regularne, przekraczają dochody matki powódki uzyskiwane z pracy bez rejestracji oraz ewentualne potencjalne , wynikające z ofert pracy dla osób z jej kwalifikacjami . Natomiast w obecnej sytuacji posiadania kolejnego potomka , braku jednoznacznej diagnozy co do jego stanu zdrowia , uznano , że przynajmniej w kwotach po 350 złotych miesięcznie winien przyczyniać się finansowo do utrzymania córki .Wypada podkreślić , że z jednej strony pozwany wskazywał na niemożność zaspokojenia potrzeb córki z uwagi na brak środków finansowych , zaś z drugiej strony dokonał zakupu artykułu zbytkowego (nie pierwszej potrzeby) w postaci zabawkowej maszyny do szycia .

Należy zaznaczyć , iż z argumentacja pozwanego , jakoby pieniądze przez niego przekazywane miały być przeznaczone na inne potrzeby niż dziecka , wydaje się nieuzasadniona , bowiem to K. U. na co dzień dba o wszystkie potrzeby córki , w tym związane z wyżywieniem , koniecznością zakupu różnych przedmiotów użytku codziennego i nie przedstawiono dowodów wskazujących , aby dziecko tych potrzeb nie miało zaspokojonych .

W zakresie podnoszonego przez pozwanego zarzutu dotyczącego otrzymywania przez matkę dziecka świadczeń na córkę , czy też korzystania z pomocy opieki społecznej , należy wskazać , że zgodnie z treścią przepisu art. 135 §3 krio , na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają między innymi świadczenia z pomocy społecznej , wychowawcze oraz rodzinne . Stąd wymienionych świadczeń otrzymywanych na małoletnią powódkę (których aktualnie nie pobiera) i przez matkę dziecka nie można było „doliczyć” do jej dochodu , co wiązałoby się z ustaleniem niższego wkładu rodziców (w tym pozwanego) do jej utrzymania .

Mając powyższe okoliczności na względzie, Sąd doszedł do przekonania, iż kwota zasądzonych alimentów - przy ustaleniu możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego oraz usprawiedliwionych potrzeb powódki - jest usprawiedliwiona okolicznościami sprawy. Sąd uznał, iż kwota ta nie jest wygórowana i pozwany powinien partycypować w tym zakresie w jej utrzymaniu. Nadto należy podkreślić, iż zasądzenie alimentów we wskazanej poniżej kwocie i tak nie zaspokaja wszystkich usprawiedliwionych potrzeb powódki, które musi mieć zaspokojone. W pozostałym zakresie potrzeby te będzie zaspokajała jej matka.

Biorąc zatem pod uwagę wskazane powyżej okoliczności, Sąd , na podstawie przepisów art. 133 § 1 k.r.o. i art. 135 § 1 i 2 k.r.o. , zasądził od pozwanego P. D. na rzecz małoletniej powódki O. D. alimenty w kwotach po 350 złotych miesięcznie, poczynając od złożenia pozwu, tj. dnia 15 września 2017 roku, płatne do dnia 15-go każdego miesiąca do rąk matki małoletniej powódki – K. U. - wraz z ustawowymi odsetkami, w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat i orzekł jak w punkcie I wyroku. Na tych samych podstawach co wyżej w punkcie II wyroku powództwo w pozostałym zakresie zostało oddalone – bowiem w pozostałej części potrzeby powódki będzie nadal zaspokajała jej matka .

Punkt III orzeczenia zawiera rozstrzygnięcie o kosztach sądowych, które - na mocy przepisu art.13 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (opublikowanej j.t. Dz. U. z 2018 roku pod poz. 300) oraz art. 108 § 1 k.p.c. i art. 98 § 1 k.p.c. – nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Elblągu), biorąc pod uwagę jego sytuację finansową , w kwocie 216 zł, na którą składają się opłata stosunkowa wynosząca 5% wartości przedmiotu sporu obliczona stosunkowo w takim zakresie w jakim pozwany przegrał proces w wysokości 210 zł oraz opłata kancelaryjna za klauzulę wykonalności 6 zł.

Na mocy przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., wyrokowi w części zasądzającej roszczenie tj. w punkcie I , nadano rygor natychmiastowej wykonalności (punkt IV rozstrzygnięcia).