Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Artur Kowalski

Protokolant: st. sekr. sądowy Monika Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2016 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

(...) Spółki z o.o. w W. (nr KRS (...))

przeciwko

M. S. (nr PESEL (...))

o zapłatę 7.575,77 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego M. S. na rzecz powoda (...) Spółki z o.o. w W. kwotę 7.575,77 zł (siedem tysięcy pięćset siedemdziesiąt pięć złotych siedemdziesiąt siedem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 08.03.2016 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala dalej idące roszczenie odsetkowe;

3.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego M. S. na rzecz powoda (...) Spółki z o.o. w W. kwotę 1.596,00 zł (jeden tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych) w tym kwotę 1.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

SSR Artur Kowalski

Sygn. akt V GC 64/16

UZASADNIENIE

(...) Sp. z o.o. w W. w pozwie, który wpłynął do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie w dniu 01 lipca 2015r. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od M. S. kwoty 7.575,77 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa prawnego.

Jako podstawę prawną swojego roszczenia powódka wskazała art. 299 § 1 k.s.h., wywodząc, że pozwany M. S. był Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. w P., zaś egzekucja należności wynikających z wyroku zaocznego Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2010 r. w sprawie sygn. akt XVI GC 986/09 okazała się bezskuteczna.

Postanowieniem z dnia 17 lipca 2015r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie stwierdził swą niewłaściwość i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ostrołęce.

Pozwany złożył odpowiedź na pozew, w której wniósł o oddalenia powództwa w całości i zasądzenia od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu zarzucił brak legitymacji biernej po swojej stronie z uwagi na fakt, że w okresie objętym żądaniem pozwu, nie zawierał zobowiązań w imieniu pozwanego i nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania przez siebie nie zaciągnięte. Z ostrożności procesowej zakwestionował w całości wiarygodność twierdzeń powódki dotyczących niewypłacalności Spółki (...) i podstaw do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie jej upadłości, a co za tym idzie zaistnienie okoliczności uzasadniających odpowiedzialność członków zarządu Spółki (...) na zasadzie art. 299 k.s.h. Ponadto zarzucił powódce nieudowodnienie roszczenia w stosunku do pozwanego, brak wykazania przez powódkę zaistnienia szkody i jej rozmiaru oraz wpływu na sytuację finansową powódki, w tym braku wykorzystania wszelkich dostępnych sposobów egzekucji przez powoda i nie wskazania komornikowi informacji dotyczących majątku dłużnika, niewystąpienie ze stosownym wnioskiem o wyjawienie majątku dłużnika.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 stycznia 2008r. pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarta została umowa o współpracy handlowej nr (...), w zakresie sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie (...) Sp. z o.o.

Z tytułu zawartej umowy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wystawiła na rzecz (...) Sp. z o.o. faktury VAT, m.in. fakturę VAT nr (...) na kwotę 7.575,77 zł.

/poświadczona za zgodność z oryginałem kopia umowy o współpracy z (...) oraz faktury VAT nr (...) – k. 20-22, 23 akt Sądu Okręgowego w Warszawie sygn. akt XVI GC 986/09/.

Wpisem z dnia (...) ujawniono nowy adres siedziby (...) Sp. z o.o., tj. ulicę (...) w P..

/odpis pełny z KRS (...) Sp. z o.o. – k. 80-85/.

Wyrokiem zaocznym z dnia 23 kwietnia 2010 r. w sprawie sygn. akt XVI GC 986/09 Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od (...) Spółki z o.o. w P. na rzecz (...) Sp. z o.o. w W. kwotę 174.505,55 zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu. Postanowieniem z dnia 19 maja 2010 r. w/w wyrokowi zaocznemu została nadana klauzula wykonalności.

/wyrok zaoczny z dnia 23.04.2010 r. – k. 191-192v, postanowienie o nadaniu wyrokowi zaocznemu klauzuli wykonalności – k. 201v akt Sądu Okręgowego w Warszawie sygn. akt XVI GC 986/09/.

W oparciu o w/w tytuł wykonawczy powód w dniu 27 sierpnia 2012r. złożył do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli w Warszawie R. W. wniosek o wszczęcie egzekucji przeciwko (...) Sp. z o.o. w P.. Wierzyciel wystąpił o egzekucję świadczenia pieniężnego w kwocie 129.505,55 zł wraz z odsetkami, kosztami procesu oraz kosztami postępowania egzekucyjnego. Postępowanie egzekucyjne prowadzone przez w/w Komornika pod sygn. akt Km 38417/12 okazało się bezskuteczne. Działania komornika sądowego nie doprowadziły do wyegzekwowania roszczeń objętych wyrokiem zaocznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2010 r. w sprawie sygn. akt XVI GC 986/09.

W toku postępowania: nie odnaleziono ruchomości podlegających zajęciu, dłużna spółka nie posiada stałych uchwytnych źródeł dochodu, egzekucja z rachunków bankowych okazała się bezskuteczna, egzekucja z wierzytelności okazała się bezskuteczna, dłużna spółka nie zgłosiła do Urzędu Skarbowego o nabyciu praw majątkowych, ruchomości, nieruchomości, spadków i darowizn podlegających opodatkowaniu, w ewidencji CEPiK nie figuruje jako właściciel bądź współwłaściciel pojazdu mechanicznego.

Postanowieniem z dnia 27 maja 2013 r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone przez komornika na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

/akta Km 38417/12 w zakresie obejmującym wniosek o wszczęcie egzekucji –k. 1-3, postanowienie z dnia 27.05.2013 r. o umorzeniu egzekucji - 40/.

Pozwany pełnił funkcję Prezesa Zarządu (...)p. z o.o. w P. w okresie od (...) do (...)

/opis pełny z KRS (...) Sp. z o.o. – k. 80-85/.

(...) Sp. z o.o. nie regulowała zobowiązań wobec powoda (...) Sp. z o.o., pierwsze należności z faktur stały się wymagalne z końcem maja 2009 r., ostatnie we wrześniu 2009 r. Pozew o zapłatę kwoty 174.505,55 zł wpłynął do Sądu Okręgowego w Warszawie w dniu 21 października 2009r., a zatem w okresie kiedy Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. był M. S.. W pozwie jako adres pozwanej (...) Sp. z o.o. wskazano ulicę (...) w P.. Adres ten został ujawniony w KRS Spółki na podstawie wpisu z dnia 18 września 2009 r. Pozew w dacie wpływu do Sądu Okręgowego w Warszawie wskazywał adres siedziby (...) Sp. z o. zgodny z adresem ujawnionym w KRS. Pomimo wysłania w dniu 15 marca 2010r. korespondencji zawierającej pozew wraz z załącznikami na prawidłowy adres wynikających z KRS, przesyłka powróciła po dwukrotnym awizowaniu. (...) Sp. z o.o. celowo uchylała się już w tamtym okresie od wykonywania zaciągniętych zobowiązań. Najpóźniej w dacie wysyłania korespondencji przez Sąd Okręgowy w Warszawie (marzec 2010r.) istniał już stan niewypłacalności Spółki (...) o którym mowa w art. 11 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego, bowiem Spółka nie wykonywała już swoich wymaganych zobowiązań pieniężnych. W okresie tym oraz kolejnych latach, aż do (...). funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. pełnił pozwany, który nie zgłosił wniosku o ogłoszenie upadłości.

/pozew – k. 1-17, dwukrotnie awizowana i niepodjęta przesyłka skierowana do (...) Sp. z o.o. zawierająca odpis wyroku zaocznego z dnia 23 kwietnia 2010 r. wraz z pozew i załącznikami – k. 186 akt Sądu Okręgowego w Warszawie sygn. akt XVI GC 986/09/.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Podstawą prawną roszczeń powoda był przepis art. 299 § 1 k.s.h., zgodnie z którym jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania.

Zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego zaprezentowanym w wyroku z dnia 16.05.2002 r. w sprawie IV CKN 933/2000 – który to pogląd Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela – przesłankami odpowiedzialności przewidzianej w art. 299 § 1 k.s.h. są: istnienie określonego zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w czasie, kiedy dana osoba była członkiem zarządu spółki oraz bezskuteczność egzekucji tego zobowiązania przeciwko spółce czy to w czasie pozostawania przez tę osobę członkiem zarządu, czy to już po jej odwołaniu.

Powód udowodnił zaistnienie wszystkich przesłanek odpowiedzialności pozwanego na podstawie art. 299 § 1 k.s.h.

Jak wynika z odpisu pełnego z KRS (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. (k. 80-85), pozwany M. S. pełnił funkcję Prezesa Zarządu od (...) do (...) a zatem prawie przez okres 4 lat. Pozwany w odpowiedzi na pozew nie kwestionował wpisów zawartych w KRS Spółki, nie podnosił, aby pomimo wpisów nie pełnił faktycznie funkcji Prezesa Zarządu w powyższym okresie.

W wyroku z dnia 31 stycznia 2007 r. (II CSK 381/06, Lex nr 327921) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że w sytuacji, gdy skład zarządu spółki zmieniał się , to odpowiedzialność na zasadach określonych w art. 298 k.h. (a także obecnie na podstawie art. 299 k.s.h.) ponoszą osoby będące członkami zarządu w czasie istnienia zobowiązania spółki , którego egzekucja przeciwko tej spółce okazała się później bezskuteczna.

Z kolei w wyroku z dnia 17 czerwca 2011 r. (II CSK 571/10, Lex nr 847124) Sąd Najwyższy wskazał, iż członek zarządu spółki z o.o. nie ponosi odpowiedzialności przewidzianej w art. 299 § 1 k.s.h. za zobowiązania spółki, które nie istniały w czasie sprawowania przez niego mandatu, bo powstały dopiero później. Przesłankami odpowiedzialności przewidzianej w art. 299 § 1 k.s.h. są więc istnienie określonego zobowiązania spółki z o.o. (a więc niepowstałego później ) oraz bezskuteczność egzekucji tego zobowiązania przeciwko spółce czy to w czasie pozostawania przez tę osobę członkiem zarządu, czy to już po jej odwołaniu z zarządu.

W świetle powyższego odpowiedzialność pozwanego M. S. jako członka zarządu spółki nie może budzić wątpliwości. Bez znaczenia pozostaje, czy to konkretnie pozwany zaciągnął zobowiązanie, którego dotyczy faktura powołana w pozwie. Istotnym jest, że mając na uwadze termin płatności wskazany w fakturze, tj. 24 maja 2009r., zobowiązanie stało się wymagalne od dnia następnego. W okresie kiedy pozwany rozpoczął pełnienie funkcji Prezesa Zarządu Spółki (...) wymagalne zobowiązanie już istniało a pozwany nie podjął jakichkolwiek czynności zmierzających do jego zaspokojenia. W tych okolicznościach za bezzasadny należy uznać zarzut pozwanego, co do braku jego legitymacji biernej w niniejszej sprawie.

Przesłanka bezskuteczności egzekucji została również spełniona.

Postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 27 maja 2013 r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 38417/12, na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. z powodu bezskuteczności egzekucji, jest wystarczającym dowodem do wykazania kwestionowanej przez pozwanego przesłanki.

Bezskuteczność egzekucji oznacza przede wszystkim to, że nie doszło do zaspokojenia roszczeń wierzyciela w postępowaniu wszczętym i prowadzonym według k.p.c. o postępowaniu egzekucyjnym. Nie ma więc potrzeby wykazywania, że wierzyciel wykorzystał wszelkie sposoby egzekucji, bo wystarczy wykazanie bezskuteczności zaspokojenia przy wykorzystaniu jednego z nich. Jako klasyczny (choć nie wyłączny) przejaw bezskuteczności egzekucji należy więc rozumieć brak rezultatu w postaci zaspokojenia wierzyciela, pomimo prawnie zorganizowanego i wykonanego działania organów egzekucyjnych, mającego na celu zadośćuczynienie interesowi wierzyciela odzwierciedlonemu w tytule egzekucyjnym (v. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.05.2008 r., III CSK 364/07, Lex nr 490434).

Taka sytuacja ma miejsce w przypadku wierzytelności powoda. Działania komornika sądowego nie doprowadziły do wyegzekwowania roszczeń objętych wyrokiem zaocznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2010r. w sprawie sygn. akt XVI GC 986/09. Jednocześnie z uzasadnienia postanowienia komornika o umorzeniu postępowania wynika, że wierzyciel wystąpił o egzekucję świadczenia pieniężnego w kwocie 129.505,55 zł wraz z należnościami ubocznymi. W toku postępowania: nie odnaleziono ruchomości podlegających zajęciu, dłużna spółka nie posiada stałych uchwytnych źródeł dochodu, egzekucja z rachunków bankowych okazała się bezskuteczna, egzekucja z wierzytelności okazała się bezskuteczna, dłużna spółka nie zgłosiła do Urzędu Skarbowego o nabyciu praw majątkowych, ruchomości, nieruchomości, spadków i darowizn podlegających opodatkowaniu, w ewidencji CEPiK nie figuruje jako właściciel bądź współwłaściciel pojazdu mechanicznego. Dokumenty sporządzane przez komornika w toku postępowania egzekucyjnego mają charakter dokumentów urzędowych, co oznacza że korzystają z domniemania prawdziwości tego co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 § 1 k.p.c.).

W sytuacji, gdy pozwany na podstawie art. 299 k.s.h. członek zarządu spółki twierdzi, że egzekucja w postępowaniu, które zostało umorzone nie została skierowana do składników majątku spółki, z których możliwe jest zaspokojenie wierzyciela, ciężar dowodu w tym wypadku – stosownie do art. 6 k.c. – spoczywa na nim (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.10.2005 r., II CK 152/05 , OSNC 2006/7-8/134). W ramach tego obowiązku członek zarządu winien więc udowodnić, że istnieje taki majątek spółki, z którego egzekucja byłaby nie tylko potencjalne, ale rzeczywiście możliwa. Tymczasem pozwany w odpowiedzi na pozew ogranicza się jedynie do formułowania zarzutów w stosunku do wierzyciela o niezłożeniu wniosków w trybie art. 797 ^{( 1)} § 1 k.p.c. i 913 k.p.c. Pomimo swojej argumentacji pozwany w dalszym ciągu nie wskazuje jakichkolwiek składników majątku Spółki (...), z których możliwa byłaby egzekucja, a zatem jego twierdzenia o przedwczesnej bezskuteczności egzekucji należy odbierać jako wyraz taktyki procesowej zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności za zobowiązania Spółki. Samo odwołanie się przez pozwanego do istnienia majątku ruchomego i innych aktywów Spółki (akapit drugi odpowiedzi na pozew – k. 55) nie ma dla sprawy znaczenia, skoro pozwany nie jest w stanie – nawet w przybliżeniu – wskazać o jakie składniki chodzi.

Jednocześnie w celu uwolnienia się odpowiedzialności z art. 299 § 1 k.s.h. członek zarządu spółki powinien udowodnić, że :

1) zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego we właściwym czasie (lub, że w ogóle nie istniały podstawy do zgłoszenia takiego wniosku w okresie pełnienia funkcji przez tego członka zarządu),

2) niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego było niezawinione albo,

3) wierzyciel nie poniósł przez szkody pomimo niezłożenia we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego.

W ocenie Sądu, argumentacja powoływana przez pozwanego wskazuje, że jego obrona opierała się na nieudanej próbie wykazania zaistnienia pierwszej z wymienionych przesłanek egzoneracyjnych tj. nieistnienia podstawy do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego w okresie pełnienia przez pozwanego funkcji członka zarządu. Z twierdzeń pozwanego wynika bowiem, że Spółka (...) nie utraciła płynności finansowej, nie uchylała się od wykonywania zobowiązań, posiadała majątek. Dobra kondycja finansowa Spółki nie uzasadniała złożenia wniosku o ogłoszenia upadłości.

Stanowisko pozwanego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Odpowiedzialność odszkodowawcza z art. 299 k.s.h. obciąża członków zarządu spółki za to, że nie złożyli wniosku o upadłość we właściwym czasie . O tym kiedy taki wniosek winien być złożony rozstrzygają przepisy prawa upadłościowego i naprawczego. Regulacja zawarta w tych przepisach oraz wykładnia użytych tam pojęć ma znaczenie dla wykładni pojęcia „właściwego czasu” użytego w art. 299 § 2 k.s.h. (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19.01.2011 r. w sprawie sygn. akt V CSK 211/10, LEX nr 738136).

Osoby zobowiązane do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki z o.o. winny to uczynić w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości (art. 21 ustęp 1 i 2 prawa upadłościowego i naprawczego). Podstawą ogłoszenia upadłości spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest jej niewypłacalność, która zachodzi, gdy spółka nie wykonuje swoich wymaganych zobowiązań pieniężnych. Drugą przesłanką uznania spółki za niewypłacalną jest sytuacja, gdy zobowiązania spółki przekroczą wartość jej majątku, niezależnie od tego, czy na bieżąco wykonuje ona swoje zobowiązania (art. 11 ust. 1 i 2 Prawa upadłościowego i naprawczego). Zaistnienie stanu niewypłacalności bezwzględnie obliguje zarząd spółki (a także poszczególnych jego członków) do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie jej upadłości, niezależnie od wartości niewykonanych zobowiązań oraz długości opóźnienia, sąd może natomiast oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie przekracza trzech miesięcy, a suma niewykonanych zobowiązań nie przekracza 10% wartości bilansowej przedsiębiorstwa spółki, chyba że niewykonanie zobowiązań ma charakter trwały albo oddalenie wniosku może spowodować pokrzywdzenie wierzycieli (art. 12 prawa upadłościowego i naprawczego).

W sprawie bezsporne było, że (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. nie regulowała zobowiązań wobec powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., pierwsze należności z faktur stały się wymagalne z końcem maja 2009r., ostatnie we wrześniu 2009r. Pozew o zapłatę kwoty 174.505,55 zł wpłynął do Sądu Okręgowego w Warszawie w dniu 21 października 2009r., a zatem w okresie kiedy Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. był M. S.. W pozwie jako adres pozwanej (...) Sp. z o.o. wskazano ulicę (...) w P.. Adres ten został ujawniony w KRS Spółki na podstawie wpisu z dnia 18 września 2009r. (k. 81, na podstawie wpisu z tej samej daty jako Prezesa Zarządu ujawniono pozwanego). Oznacza to, że pozew w dacie wpływu do Sądu Okręgowego w Warszawie wskazywał adres siedziby (...) Sp. z o. zgodny z adresem ujawnionym w KRS. Pomimo wysłania w dniu 15 marca 2010r. korespondencji zawierającej pozew wraz z załącznikami na prawidłowy adres wynikających z KRS, przesyłka powróciła po dwukrotnym awizowaniu. Zdaniem Sądu nieodbieranie przez Spółkę przesyłek skierowanych na adres ujawniony w KRS świadczy o celowym uchylaniu się już w tamtym okresie od wykonywania zaciągniętych zobowiązań. W tych okolicznościach stwierdzić należy, że najpóźniej w dacie wysyłania korespondencji przez Sąd Okręgowy w Warszawie (marzec 2010r.) istniał już stan niewypłacalności Spółki (...) o którym mowa w art. 11 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego, bowiem Spółka nie wykonywała już swoich wymaganych zobowiązań pieniężnych. W okresie tym oraz kolejnych latach, aż do (...) funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. pełnił pozwany, który – co bezsporne – nie zgłosił wniosku o ogłoszenie upadłości. Jednocześnie, jeżeli stosownie do twierdzeń pozwanego nie było takiej potrzeby, pozwany nie wyjaśnia dlaczego wobec dobrej kondycji Spółki nie wykonała ona swoich zobowiązań wobec (...) Sp. z o.o. w W., których zasadność potwierdził Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010r.

Ciężar wykazania przesłanek wyłączających odpowiedzialność z art. 299 § 1 k.s.h. spoczywał na pozwanym M. S., który w ocenie Sądu temu obowiązkowi nie sprostał.

Pozwany w odpowiedzi na pozew zgłosił wniosek o przesłuchanie go w drodze pomocy sądowej przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie z uwagi na charakter wykonywanej pracy polegający na częstym przemieszczaniu się po terenie całego kraju. Jednocześnie w odpowiedzi na pozew pozwany wskazywał jako swój adres zamieszkania P.. Na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2016r. Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie pozwanego w drodze pomocy sądowej. Nie było podstaw do zlecania przeprowadzania tej czynności przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie, mając na uwadze że odległości pomiędzy P. a W. oraz pomiędzy P. a O. są zbliżone (odpowiednio 65 i 59 km). Równocześnie ze względu na odległość nieprzekraczającą 60 km nie było konieczności przeprowadzania czynności przed Sądem Rejonowym w Pułtusku. Pozwany był wzywany do osobistego stawiennictwa celem przesłuchania w charakterze strony aż trzykrotnie, tj. na rozprawy w dniach 27 czerwca 2016r., 02 września 2016r. i 21 października 2016r. Zdaniem Sądu miał w tych okolicznościach realną możliwość stawienia się przed Sądem. Pozwany wniósł o usprawiedliwienie nieobecności na rozprawach w dniach 02 września i 21 października 2016r., jednakże wnioski te nie zasługiwały na uwzględnienie (termin w dniu 02 września 2016r. odroczony ze względu na wniosek pełnomocnika powódki). Wnosząc o usprawiedliwienie nieobecności na rozprawie w dniu 02 września 2016r. (k. 90) pozwany powołał się na wyjazd za granicę w dniach od 31 sierpnia do 14 września 2016r., w sytuacji gdy własnoręcznie podpisany wniosek został nadany na poczcie w P. w dniu 01 września 2016r. a zatem w czasie rzekomego pobytu pozwanego za granicą. Podobnie wnosząc o usprawiedliwienie nieobecności na rozprawie w dniu 21 października 2016r. (k. 96) pozwany powołał się na wyjazd za granicę w dniach od 16 do 30 października 2016r., w sytuacji gdy własnoręcznie podpisany wniosek został nadany na poczcie w P. w dniu 18 października 2016r. a zatem w czasie kolejnego pobytu pozwanego za granicą. Pozwany nie podjął również jakiejkolwiek próby wykazania, że wyjazdy zagraniczne, na które się powołuje, faktycznie miały miejsce. W ocenie Sądu oba wnioski o odroczenie rozpraw nie znajdowały faktycznych podstaw a pozwany dążył jedynie do przedłużenia postępowania.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 21 września 2005 r., V CK 129/05, wcześniejsze uzyskanie tytułu egzekucyjnego przeciwko spółce z ograniczoną odpowiedzialnością jest niezbędne do zgłoszenia żądania spłaty długu wobec członków jej zarządu. Mając na uwadze, że wyrokiem zaocznym z dnia 23 kwietnia 2010r. w sprawie sygn. akt XVI GC 986/09 Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził m.in. należność z faktury (...), Sąd uwzględnił powództwo wobec pozwanego w całości. Sąd nie jest uprawiony w toku niniejszego badać ponownie zasadności obowiązku zapłaty i prawidłowości tytułu wykonawczego wydanego przeciwko Spółce.

Podstawą prawną w oparciu o którą roszczenie powoda zostało uwzględnione jest art. 299 § 1 k.s.h.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Pozew w niniejszej sprawie został doręczony pozwanemu w dniu 07 marca 2016r. (k. 67), co skutkowało zasądzeniem odsetek ustawowych za opóźnienie dopiero od dnia następnego.

W pozostałym zakresie roszczenie odsetkowe podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w pkt 2 wyroku.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w pkt 3 wyroku w oparciu o treść art. 100 k.p.c. w związku z § 2 ust. 2 w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia MS z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Na koszty procesu składała się stawka minimalna pełnomocnika (1.200 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), opłata od pozwu (379 zł).

ZARZĄDZENIE

1.  uzasadnienie włączyć do akt,

2.  akta sprawy przesłać Sądowi Okręgowemu w Białymstoku VII Wydziałowi Gospodarczemu celem rozpoznania apelacji pozwanego.

dn. 18.05.2017 r.