Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Chlipała - Kozioł

Protokolant: Katarzyna Kunik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2018 r. we W.

sprawy z odwołania B. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 17 lutego 2017 r. znak: (...)

o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 17 lutego 2017 r. w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni B. S. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku z dnia 25 sierpnia 2011 r. w łącznej kwocie 9.360 zł (dziewięć tysięcy trzysta sześćdziesiąt złotych), tj. za 12% długotrwały uszczerbek na zdrowiu;

2.  orzeka, iż nieuiszczone koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Ubezpieczona B. S. wniosła odwołanie od decyzji organu rentowego - Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 17 lutego 2017 r., znak (...), przyznającej jej prawo do jednorazowego odszkodowania w kwocie 4680,00 zł, tj. 6 x 780 zł z tytułu 6% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 25.08.2011 r. i domagała się jej zmiany poprzez ustalenie wyższego uszczerbku na zdrowiu i przyznanie wyższego odszkodowania.

Uzasadniając odwołanie ubezpieczona podniosła, że nie zgadza się z decyzją ZUS. Podkreśliła, że Lekarz Orzecznik ZUS ustalił jej uszczerbek na 12%, zaś Komisja Lekarska zmniejszyła ustalony uszczerbek do 6%, co jest nieuprawnione w sytuacji, gdy poszkodowana nie może wrócić do normalnego życia prywatnego i zawodowego. Podniosła również, że przy ustaleniu wartości za 1% uszczerbki należy wziąć pod uwagę stopień dolegliwości i urazów, jakich doznała poszkodowana.

Odpowiadając na odwołanie, organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. wniósł o jego oddalenie z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

Uzasadniając swoje stanowisko organ rentowy zarzucił, że Komisja lekarska ZUS ustaliła 6% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wnioskodawczyni spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z dnia 25.08.2011 r.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona B. S. uległa w dniu 25.08.2011 r. wypadkowi przy pracy.

Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z 29.12.2016 r. ustalił u ubezpieczonej 12-procentowy stały uszczerbek na zdrowiu, według pozycji 156 - tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (dalej – tabeli uszczerbkowej).

W wyniku złożonego przez ubezpieczoną sprzeciwu, Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z 3.02.2017 r. ustaliła u ubezpieczonej 6% długotrwały uszczerbek na zdrowiu według pozycji 155c, 156 – tabeli uszczerbkowej, spowodowany skutkami wypadku przy pracy.

Decyzją z dnia 17.02.2017 r., znak (...) organ rentowy, na podstawie ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy oraz rozporządzeń wykonawczych, przyznał ubezpieczonej prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy z dnia 25.08.2011 r. w wysokości 6%, tj. 4680,00 zł. Jednocześnie wskazał, że decyzją z 19.01.2017 r. zostało ubezpieczonej wypłacone odszkodowanie za 12% uszczerbek na zdrowiu w kwocie 9360,00 zł, po uprawomocnieniu się decyzji ZUS zajmie stanowisko w sprawie ewentualnego zwrotu nadpłaconego świadczenia.

Dowód:

Okoliczności bezsporne, a nadto dokumenty zgromadzone w aktach rentowych ZUS (załącznik)

Wnioskodawczyni ma 54 lata, jest z zawodu frezerem.

W dniu 25.08.2011 r. doznała wypadku przy pracy – upadła, doznając kontuzji kolana z uszkodzeniem rzepki prawej. Była leczona operacyjnie w 2011 r. W listopadzie 2012 doszło do rozejścia się odłamów złamania, co wymagało ponownego leczenia operacyjnego. Następnie wykonywano trzykrotnie artroskopie prawego kolana celem usunięcia zrostów. Obecnie zgłasza bóle kolana, ograniczające jego ruchomości. Ograniczenie ruchomości prawego stawu kolanowego (zakres 0-85st) z trzeszczeniami i bolesnością. Prawa rzepka słabo mobilna. Badanie RTG ujawnia zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe stawu rzepkowo-udowego prawego. Znaczny stopień zaawansowania zmian zwyrodnieniowych kolana znacznie pogarsza rokowanie na przyszłość

W związku z wypadkiem przy pracy z 25.08.2011 r., ubezpieczona doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 12%, liczonego według punktu 156 tabeli uszczerbkowej.

Dowód:

Opinia biegłych sądowych – k. 26-27,

Wnioskodawczyni nie wniosła zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego. Organ rentowy wskazał, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego.

Dowód:

Okoliczności bezsporne.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Bezsporne było, że zdarzenie z dnia 25.08.2011 r., w wyniku którego ubezpieczona doznała uszczerbku w wyniku kontuzji kolana z uszkodzeniem rzepki prawej, było wypadkiem przy pracy. Sporna była natomiast wysokość doznanego przez ubezpieczoną uszczerbku na zdrowiu.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1773 ze zm., zw. dalej ustawą), ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Stosownie do art. 11 ust. 2 i 3 powołanej na wstępie ustawy, za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy, natomiast za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie.

Wysokości stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się według załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (j.t. z 2013, poz. 954, zw. dalej rozporządzeniem).

Wysokość uszczerbku reguluje aktualne na dzień wydania decyzji przez organ rentowy Obwieszczenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 26.02.2016 r. w sprawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej (dotyczące decyzji wydanych w okresie od 1.04.2016 do 31.03.2017). Wbrew stanowisku wnioskodawczyni, stopień dolegliwości urazów nie ma zatem wpływu na ustalenie wysokości kwoty przyznawanej za każdy procent uszczerbku na zdrowiu.

Wobec medycznej natury okoliczności spornych, które były istotne dla rozpoznania niniejszej sprawy, ich wyjaśnienie wymagało wiadomości specjalnych i musiało znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych sądowych.

Jak wynika z opinii biegłych z zakresu ortopedii i neurologii, w związku z wypadkiem przy pracy ubezpieczona doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 12 %.

W uzasadnieniu opinii biegli wskazali, że w dniu 25.08.2011 r. ubezpieczona doznała kontuzji kolana z uszkodzeniem rzepki prawej. Była leczona operacyjnie w 2011 r. W listopadzie 2012 doszło do rozejścia się odłamów złamania, co wymagało ponownego leczenia operacyjnego. Następnie wykonywano trzykrotnie artroskopie prawego kolana celem usunięcia zrostów. Obecnie zgłasza bóle kolana, ograniczające jego ruchomości. Ograniczenie ruchomości prawego stawu kolanowego (zakres 0-85st) z trzeszczeniami i bolesnością. Prawa rzepka słabo mobilna. Badanie RTG ujawnia zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe stawu rzepkowo-udowego prawego. Znaczny stopień zaawansowania zmian zwyrodnieniowych kolana znacznie pogarsza rokowanie na przyszłość.

Biegli podkreślili, że zgadzają się z opinią Lekarza Orzecznika ZUS, Komisja Lekarska ZUS nie doszacowała zaś uszczerbku.

Stan faktyczny w sprawie był w dużej mierze bezsporny, nie kwestionowany przez żadną ze stron, dlatego Sąd oparł swoje ustalenia na dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz aktach organu rentowego.

Za rzetelną, wyczerpującą i w pełni wiarygodną Sąd uznał wydaną w sprawie opinię biegłych sądowych. Opinia jest jasno uzasadniona, logiczna, konsekwentna i wyczerpująca, a nadto prawidłowo oparta na dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy oraz bezpośrednim badaniu ubezpieczonej. Sąd w pełni podzielił dokonane w niej ustalenia, uznając że nie ma podstaw do zanegowania prezentowanego przez biegłych stanowiska.

Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków. Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 19 grudnia 1990 r. (I PR 148/90, OSP 1991/11/300) stwierdził, że „Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”.

Zgodnie z art. 286 k.p.c. Sąd może zażądać ustnego wyjaśnienia opinii złożonej na piśmie, może też w razie potrzeby zażądać dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych. Samo niezadowolenie stron z opinii biegłych nie uzasadnia jednak zażądania dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych. Sąd, w ramach zastrzeżonej dla niego swobody, decyduje, czy ma możliwość oceny dowodu w sposób pełny i wszechstronny, czy jest w stanie prześledzić jego wyniki oraz - mimo braku wiadomości specjalnych - ocenić rozumowanie, które doprowadziło biegłego do wydania opinii. Sąd czyni to zapoznając się z całością opinii, tj. z przedstawionym w niej materiałem dowodowym, wynikami badań przedmiotowych i podmiotowych. Wszystko to, a nie tylko końcowy wniosek opinii, stanowi przesłanki dla uzyskania przez sąd podstaw umożliwiających wyjaśnienie sprawy.

W niniejszej sprawie żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do opinii. Strona pozwana wprost wskazała, że nie podważa ustaleń biegłych sądowych i zgadza się z ich opinią.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd na mocy przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., w pkt I sentencji wyroku, zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej B. S. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy z 25.08.2011 r. za doznany łączny 12% uszczerbek na zdrowiu w łącznej wysokości 9.360,00 zł (12% x 780,00 zł, zgodnie z pkt 1 obwieszczenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 26.02.2016 r. w sprawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej).

O kosztach sądowych, jak w punkcie II sentencji wyroku orzeczono w oparciu o art. 98 oraz art. 96 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 36 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 623 ze zm.). W niniejszej sprawie do wydatków obciążających Skarb Państwa należało wynagrodzenie biegłych sądowych.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.