Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 6 marca 2018r

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant : Małgorzata Wilkońska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 marca 2018r

sprawy z powództwa T. P.

przeciwko K. B.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2800 zł.(dwa tysiące osiemset złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16.03.2016r do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1857 zł. (jeden tysiąc osiemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje ściągnięcie od K. B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 213,16 zł. (dwieście trzynaście złotych szesnaście groszy) tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego.

Sygnatura akt: I C 1660/16

UZASADNIENIE

Powód T. P. wniósł pozew przeciwko K. B., domagając się od pozwanego zapłaty kwoty 2.800 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 1 października 2014r. asesor komorniczy A. K. (1) z Kancelarii (...) Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. dokonał zajęcia należącego do powoda samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). (...) zostało odholowane i oddane pod dozór pozwanemu na parking przy ul. (...) w G.. W chwili zajęcia auto nie posiadało żadnych uszkodzeń. W dniu 24 grudnia 2014r. powód stawił się na parking w celu pokrycia kosztów dozoru i zauważył uszkodzenia pojazdu tj. pękniętą szybę przednią oraz obluzowane listwy zderzaka, co niezwłocznie zgłosił Policji. Koszt naprawy powód szacuje na kwotę 2.800 zł z uwagi na wysoką cenę szyby czołowej, która była oryginalna, podgrzewana i wyposażona w czujniki deszczu oraz zmierzchu. Jako podstawę prawną powództwa powód wskazał przepisy art. 856 k.p.c. w zw. z art. 857 k.p.c. Zdaniem powoda zostały spełnione wszystkie przesłanki określone w tych przepisach i nie ulega wątpliwości, że uszkodzenie samochodu musiało nastąpić w czasie transportu lub też w momencie, gdy auto pozostawało pod dozorem pozwanego. Jak zaznaczył powód, gdyby dozór był należyty, to nie doszłoby do uszkodzenia szyby. Powód wskazuje, że pierwotnie wytoczył powództwo przeciwko Komornikowi, jednak wobec oddalenia powództwa – odpowiedzialnym za szkodę jest dozorca samochodu.

(pozew k. 2-5)

W dniu 20 maja 2016r. w sprawie o sygnaturze akt I Nc 458/16 Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

(nakaz zapłaty k. 42)

Pozwany wniósł sprzeciw od wyżej wskazanego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości.

Zdaniem pozwanego brak jest podstaw faktycznych do uznania, że pozwany powinien ponosić odpowiedzialność za stan pojazdu co do którego powód nie wykazał, że uległ on pogorszeniu na skutek działań pozwanego. Jak wskazał, brak adnotacji na protokole zajęcia sporządzanym przez niezależny od pozwanego organ egzekucyjny nie przesądza o stanie pojazdu w dniu zajęcia. Nadto, zdaniem pozwanego, powód nie wykazał, że pozwany pełniący obowiązki dozorcy nie zachował należytej staranności, wskazując przy tym, że uszkodzenia pojazdu są drobne i adekwatne do wieku i stopnia zużycia pojazdu. Nadto, zdaniem pozwanego, uszkodzenie szyby jak w pojeździe powoda, może nastąpić wyłącznie w czasie jazdy. Tymczasem pojazd został wydany przez komornika bez kluczyków i nie był przez pozwanego użytkowany w żaden sposób.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 54-55)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W toku egzekucji prowadzonej przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. w sprawie o sygnaturze Km 7900/14 doszło do zajęcia samochodu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), który stanowił własność dłużnika T. P.. Zajęcie nastąpiło w dniu 1 października 2014r. o godz. 12:20 i zostało dokonane przez asesora komorniczego A. K. (1). Powód nie był obecny przy zajęciu. Samochód został odholowany z parkingu pod domem powoda bez kluczyków i dokumentów. Następnie, zajęty samochód został oddany pod dozór K. B. świadczącemu usługi w zakresie pomocy drogowej i parkingu strzeżonego.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: protokół zajęcia ruchomości z dnia 1 października 2014r. k. 55-56 akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. o sygnaturze Km 7900/14, protokół k. 57 tamże, protokół przesłuchania A. K. (1) k. 24-24v akt Prokuratury Rejonowej w Gdyni o sygnaturze 1 Ds. 81/15, dokumentacja fotograficzna k. 25-29 tamże)

Jeszcze przed zajęciem auta, w dniu 1 października 2014r. około godz. 6, pojazd widziała konkubina powoda A. J. i nie posiadał on uszkodzeń.

(dowód: zeznania świadka A. J. płyta CD k. 112)

W dniu 13 listopada 2014r. w miejscu zamieszkania dłużnika asesor komorniczy A. K. (2) odebrał jeden komplet kluczyków do zajętego w dniu 1 października 2014r. samochodu powoda.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: protokół z dnia 13 listopada 2014r. k. 108 akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. o sygnaturze Km 7900/14)

Pojazd powoda pozostawał pod dozorem pozwanego na parkingu strzeżonym w G. przy ul. (...). W dniu 24 grudnia 2014r. powód udał się na wyżej opisany parking w celu zapłaty kosztów dozoru i odbioru pojazdu.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: protokół z dnia 24 grudnia 2014r. k. 140 akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. o sygnaturze Km 7900/14, przesłuchanie powoda płyta CD k. 112)

Podczas oględzin pojazdu powód stwierdził, że pojazd posiada nieistniejące w dniu zajęcia uszkodzenia szyby przedniej, obluzowanie listwy zderzaka oraz zabrudzenia tapicerki. W związku z powyższym powód wezwał Policję. Pojazd został wydany powodowi przez asesora komorniczego A. K. (2) wraz z kompletem kluczyków.

(dowód: protokół z dnia 24 grudnia 2014r. k. 140 akt Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. o sygnaturze Km 7900/14, notatka urzędowa k. 10 akt Prokuratury Rejonowej w Gdyni o sygnaturze 1 Ds. 81/15, przesłuchanie powoda płyta CD k. 112)

Jeszcze tego samego dnia powód udał się na Komisariat Policji w G. – K., gdzie złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. W czasie przeprowadzonych przez Policję oględzin pojazdu ujawniono pęknięcie szyby czołowej w jej górnej części na długości 8 cm oraz obluzowanie listwy w błotniku w lewym przednim narożniku. Wewnątrz pojazdu, na siedzeniu kierowcy od strony dźwigni zmiany biegów ujawniono trzy plamy koloru czarnego.

(dowód: protokół przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie k. 1-3 akt Prokuratury Rejonowej w Gdyni o sygnaturze 1 Ds. 81/15, protokół oględzin k. 4-5 tamże, dokumentacja fotograficzna k. 7-9 tamże, przesłuchanie powoda płyta CD k. 112)

Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2014r. wszczęto dochodzenie. Postanowieniem z dnia 5 lutego 2015r. Prokurator Prokuratury Rejonowej w Gdyni umorzył postępowanie w sprawie uszkodzenia w okresie od 29 września 2014r. do 24 grudnia 2014r. w G. samochodu powoda w postaci pęknięcia szyby czołowej, obluzowania listwy znajdującej się na zderzaku przednim oraz ubrudzenia smarem fotela kierowcy, powodujące straty o łącznej wartości 2.800 zł na szkodę powoda tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k. wobec niewykrycia sprawców przestępstwa.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o postanowienie o wszczęciu dochodzenia k. 18 akt Prokuratury Rejonowej w Gdyni o sygnaturze 1 Ds. 81/15, postanowienie z dnia 5 lutego 2015r. k. 37 tamże)

Powód wniósł przeciwko J. B. pozew o zapłatę kwoty 2.800 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty z tytułu uszkodzenia przedniej szyby samochodu, obluzowania zderzaka i zabrudzenia tapicerki w należącym do niego samochodzie zajętym w toku prowadzonej przez tego komornika egzekucji.

Wyrokiem z dnia 29 września 2015r. wydanym w sprawie o sygnaturze akt I C 673/15 Sąd Rejonowy w Gdyni oddalił powództwo, podnosząc, że powierzenie obowiązków dozorcy profesjonalnemu podmiotowi zwalnia komornika z ewentualnej odpowiedzialności za szkodę, do której doszło w czasie wykonywania dozoru na mocy art. 429 k.c., a także wskazał, że nie wykazano, że do komornika docierały sygnały powodujące potrzebę zmiany dozorcy.

Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2016r. wydanym w sprawie o sygnaturze III Ca 990/15 Sąd Okręgowy w Gdańsku oddalił apelację powoda.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: wyrok Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 29 września 2015r. wraz z uzasadnieniem k. 29-32, wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2016r. k. 33 wraz z uzasadnieniem k. 34-40)

Uszkodzona szyba była oryginalna. Powód częściowo naprawił uszkodzenia, wymieniając uszkodzoną szybę czołową na szybę nieoryginalną, za co poniósł koszt w wysokości 800 zł.

(dowód: przesłuchanie powoda płyta CD k. 112)

Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu powoda uwzględniający wymianę szyby na oryginalną sygnowaną logiem producenta wynosi 4.150,16 zł brutto.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej B. S. k. 140-153)

Pismem z dnia 8 marca 2016r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.800 zł tytułem naprawienia szkody powstałej w trakcie dozoru, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wezwanie do zapłaty z dnia 8 marca 2016r. k. 25-26 wraz z dowodem nadania k. 27-28)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodu z zeznań świadka A. J., dowodu z przesłuchania powoda oraz dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej B. S..

W ocenie Sądu brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania wiarygodności i autentyczności powołanych wyżej dokumentów. Podkreślić należy, iż część spośród wymienionych powyżej dokumentów, w szczególności wyroki wydane w sprawie I C 673/15, dokumenty znajdujące się w aktach Prokuratury Rejonowej w Gdyni o sygnaturze 1 Ds. 81/15 czy też protokoły czynności komorniczych zawarte w aktach Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. o sygnaturze Km 7900/14, miała charakter dokumentów urzędowych, zaś w toku niniejszego postępowania żadna ze stron nie kwestionowała w trybie przepisów art. 252 k.p.c. przysługujących tym dokumentom domniemań autentyczności oraz prawdziwości treści powołanych dokumentów z prawdą. Sąd nie dopatrzył się także żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej dokumentów prywatnych. Żadna ze stron nie kwestionowała bowiem autentyczności tych dokumentów ani nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Sąd także nie doszukał się żadnych okoliczności mogących wzbudzać wątpliwości co do wiarygodności wyżej wskazanych dokumentów, w tym świadczących o podrobieniu, przerobieniu dokumentów czy innej ingerencji w ich treść.

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadka A. J. oraz powoda T. P.. W ocenie Sądu zeznania wymienionych osób były szczere, spójne, logiczne, nie budziły żadnych wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego, a dodatkowo korelowały z treścią przedłożonych dowodów z dokumentów w postaci: protokołu oględzin pojazdu w toku postępowania przygotowawczego czy dokumentacją fotograficzną wykonaną przez komornika przy zajęciu pojazdu i przez Policję w czasie oględzin.

Ponadto, za w pełni wiarygodny dowód Sąd uznał także opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej B. S.. Zdaniem Sądu opinia ta została sporządzona rzetelnie i fachowo, z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego. Opinia przedstawiona przez biegłego jest jasna, nie zawiera żadnych luk czy sprzeczności, ani też nie budzi wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego. Wnioski do jakich doszedł biegły są kategoryczne i zostały dobrze uzasadnione. Nadto, żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego.

W niniejszej sprawie powód domagał się od pozwanego K. B. zapłaty kwoty 2.800 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem naprawienia szkody wyrządzonej przez niedochowanie należytej staranności przez pozwanego sprawującego dozór nad pojazdem powoda w toku postępowania egzekucyjnego, wskutek czego doszło do uszkodzenia szyby czołowej pojazdu. Podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 471 k.c. w zw. z art. 856 k.p.c. i art. 857 k.p.c. Zgodnie z treścią art. 856 § 1 k.p.c. dozorca lub dłużnik, któremu powierzono dozór, obowiązani są przechowywać oddane im pod dozór ruchomości z taką starannością, aby nie straciły na wartości, i oddać je na wezwanie komornika lub stosownie do orzeczenia sądu albo na zgodne wezwanie obu stron. Jeżeli dozorca lub dłużnik zobowiązany do wydania ruchomości ich nie oddaje, komornik mu je odbiera. W myśl art. 857 § 1 k.p.c. dozorca nie odpowiada za pogorszenie, uszkodzenie, zniszczenie lub zaginięcie zajętych ruchomości, jeżeli zachował staranność, do jakiej był obowiązany w myśl przepisu artykułu poprzedzającego. Jak wskazuje się w doktrynie przy ocenie prawidłowości wykonania obowiązków dozorcy stosuje się przepisy materialnego prawa cywilnego, tak jak gdyby dozorca był zobowiązany na podstawie umowy (por. wyrok SN z dnia 26 kwietnia 1966r., I CR 312/63, OSNC 1966, Nr 12, poz. 221). W literaturze przedmiotu przeważa pogląd, że do stosunków między stronami postępowania egzekucyjnego a dozorcą stosuje się odpowiednio przepisy o umowie przechowania (por. K. Piasecki (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Tom III. Komentarz. Art. 730–1088, Wyd. 6. Warszawa 2015). Dozorca musi w taki sposób dozorować rzecz, aby oddać ją w stanie niepogorszonym. W tym zakresie mają odpowiednie zastosowanie przepisy o przechowaniu (art. 835 i n. k.c.). Za swoje działania lub zaniechania, zważywszy, że znajdują tu odpowiednie zastosowanie przepisy regulujące umowę przechowania, dozorca odpowiada na podstawie art. 471 k.c. (por. A. Zieliński (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Wyd. 9, Warszawa 2017). Stopień wymaganej od dozorcy staranności ocenia się na podstawie art. 355 k.c. Jeżeli dozorca dochował wymaganej od niego staranności, jest wolny od odpowiedzialności za utratę wartości przez rzecz, jej pogorszenie, uszkodzenie, zniszczenie (por. K. Piasecki (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Tom III. Komentarz. Art. 730–1088, Wyd. 6. Warszawa 2015).

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. Zważyć bowiem należy, iż powód wykazał, że pojazd został mu wydany przez dozorcę w stanie uszkodzonym. Jak bowiem wynika z akt dochodzenia o sygnaturze 1 Ds. 81/15 prowadzonego pod nadzorem prokuratora Prokuratury Rejonowej w Gdyni, a także z akt egzekucyjnych, podczas odbioru pojazdu w obecności asesora komorniczego tj. w dniu 24 grudnia 2014r., powód stwierdził uszkodzenia szyby czołowej, listwy zderzaka, a także zabrudzenia tapicerki. O powyższym fakcie niezwłocznie powiadomił Policję, a następnie złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Jeszcze tego samego dnia funkcjonariusze Policji dokonali oględzin pojazdu. Z protokołu oględzin wynika, że ujawniono wówczas uszkodzenia w postaci pęknięcia szyby czołowej w jej górnej części na długości 8 cm oraz obluzowania listy w błotniku w lewym przednim narożniku, a także stwierdzono trzy plamy koloru czarnego na siedzeniu kierowcy. W niniejszej sprawie powód domaga się naprawienia szkody w postaci pękniętej szyby czołowej. Jednocześnie, na podstawie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego można stwierdzić, że uszkodzenia szyby czołowej powstały w okresie sprawowania przez pozwanego dozoru nad samochodem marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), tj. w okresie od dnia 1 października do 24 grudnia 2014r. Na podstawie zeznań świadka A. J. oraz zeznań powoda Sąd ustalił, że przed zajęciem przez komornika szyba czołowa pojazdu nie była uszkodzona. Zeznania świadka i powoda potwierdza także dokumentacja fotograficzna wykonana w dniu 1 października 2014r. przez asesora komorniczego, który dokonywał czynności zajęcia pojazdu. Na zdjęciach znajdujących się w aktach postępowania przygotowawczego o sygnaturze 1 Ds. 81/15 nie widać uszkodzeń szyby czołowej. Za wiarygodnością zeznań powoda przemawia również fakt, że o uszkodzeniu pojazdu powiadomił on organa ściągania.

Przesądziwszy powyższe, w dalszej kolejności należy odnieść się do kwestii odpowiedzialności dozorcy. Jak wskazuje się w doktrynie przepis art. 856 k.p.c. wymaga sprawowania dozoru w taki sposób, aby rzeczy oddane w dozór nie straciły na wartości. Tym samym, dozorca w postępowaniu o zapłatę odszkodowania prowadzonym przeciwko niemu przez wierzyciela, będzie mógł bronić się albo poprzez wykazanie, że pomimo dołożenia należytej staranności w zakresie powierzonych mu obowiązków dozoru szkodzie nie można było zapobiec, a więc nie można było zapobiec pogorszeniu, uszkodzeniu, zniszczeniu lub zaginięciu rzeczy. Dozorca będzie w takim postępowaniu mógł również bronić się zarzutem, że pomimo pogorszenia, uszkodzenia lub zniszczenia rzeczy nie straciły one na wartości, która została określona w protokole zajęcia egzekucyjnego (por. Elwira Marszałkowska-Krześ (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, wyd. 21, 2018). W niniejszej sprawie pozwany dozorca nie wykazał żadnej z powyższych okoliczności. Zważyć przy tym należało, że pozwany zawodowo trudni się przechowywaniem rzeczy, a zatem należy od niego wymagać dochowania należytej staranności wymaganej od profesjonalistów (art. 355 § 2 k.c.). Przyjmując bierną postawę w niniejszym postępowaniu pozwany nie wykazał ani że nie można było zapobiec szkodzie w danych okolicznościach ani też że pomimo uszkodzenia pojazd nie stracił na wartości. W związku z powyższym należało co do zasady uznać, że pozwany jako dozorca ponosi odpowiedzialność za uszkodzenie pojazdu powoda w czasie sprawowania nad nim dozoru.

Nadto, powód wykazał wysokość poniesionej szkody za pomocą dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. Jak wynika z opinii przedłożonej przez biegłego B. S. koszt wymiany uszkodzonej szyby czołowej na oryginalną sygnowaną logiem producenta wynosił 4.150,16 zł brutto. Pozwany nie kwestionował opinii biegłego. Podkreślić należy, iż wskazana przez biegłego wysokość szkody jest wyższa aniżeli kwota dochodzona przez powoda. Dlatego też powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Mając na uwadze przytoczone powyżej okoliczności – na mocy przepisów art. 471 k.c. w zw. z art. 856 k.p.c. i art. 857 k.p.c. – Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.800 zł tytułem naprawienia szkody w wyniku niezachowania należytej staranności podczas sprawowania dozoru nad pojazdem powoda. Nadto, na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. od powyższej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 16 marca 2016r. do dnia zapłaty. Podkreślić należy, iż roszczenie odszkodowawcze wynikające z art. 471 k.c. albo przepisów szczególnych określających odszkodowawcze skutki niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania ma charakter bezterminowy (art. 455 k.c.). W związku z tym staje się wymagalne w chwili wezwania dłużnika do spełnienia świadczenia. W przedmiotowej sprawie powód wezwał pozwanego do zapłaty pismem z dnia 8 marca 2016r., wyznaczając mu siedmiodniowy termin do zaspokojenia roszczenia. Dlatego też należało uznać, że roszczenie w dniu wniesienia pozwu było już wymagalne.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.) i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającego niniejsze postępowanie pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.857 zł, na którą składają się: opłata sądowa od pozwu (140 zł), opłata za czynności fachowego pełnomocnika powoda – adwokata w stawce minimalnej (1.200 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz zaliczka na poczet opinii biegłego sądowego (500 zł).

Z kolei na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 3, art. 8 ust.1 i art. 83 i 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U.2010.90.594 z późn. zm.) Sąd nakazał ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Gdyni nieuiszczone koszty opinii biegłego sądowego w kwocie 213,16 zł.