Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

26 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie III Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR (del.) Rafał Jasiński

Protokolant: Aleksander Kondej

po rozpoznaniu 20 lutego 2018 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A w W.

przeciwko W. S.

o zapłatę

1.  zasądza od W. S. na rzecz (...) Bank S.A. w W. kwotę 110707,66 zł (sto dziesięć tysięcy siedemset siedem złotych i sześćdziesiąt sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 28 września 2017 r. do dnia zapłaty oraz liczonymi od kwoty:

a)  112807,66 zł (sto dwanaście tysięcy osiemset siedem złotych i sześćdziesiąt sześć groszy) od 7 czerwca 2017 r. do 28 czerwca 2017 r.,

b)  112307,66 zł (sto dwanaście tysięcy trzysta siedem złotych i sześćdziesiąt sześć groszy) od 29 czerwca 2017 r. do 27 lipca 2017 r.,

c)  111807,66 zł (sto jedenaście tysięcy osiemset siedem złotych i sześćdziesiąt sześć groszy) od 28 lipca 2017 r. do 28 sierpnia 2017 r.,

d)  111307,66 zł (sto jedenaście tysięcy trzysta siedem złotych i sześćdziesiąt sześć groszy) od 29 sierpnia 2017 r. do 27 września 2017 r.,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od W. S. na rzecz (...) Bank S.A. w W. kwotę 11058 (jedenaście tysięcy pięćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem kosztów zastępstwa prawnego

Sygn. III C 1083/17

UZASADNIENIE

(...) Bank S.A. w W. domagał się zasądzenia od W. S. kwoty 112807,66 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Jako podstawę faktyczną powództwa wskazał, że 13 maja 2011 r. zawarł z W. S. umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...), w ramach której otrzymała ona kredyt w wysokości 205.092,23 zł. Powód stwierdził, że pozwana była zobowiązana do spłaty kredytu zgodnie z harmonogramem spłaty kredytu na podstawie zawartej umowy, zaś pomimo wezwań i monitów dłużniczka nie wywiązywał się z obowiązku spłaty. Powód wskazał, że dochodzi należności w oparciu o zawartą umowę kredytu, na które składają się: 1) należność główna w kwocie 106928,85 zł; 2) odsetki umowne w kwocie 4579,89 zł za okres od 3 listopada 2016 r. do 25 kwietnia 2017 r.; 3) odsetki od zobowiązania przeterminowanego w kwocie 1258,92 zł naliczone od 16 października 2016 r. do 4 czerwca 2017 r.; 4) opłaty w kwocie 40 zł (pozew – k.1-4).

Na rozprawie 20 lutego 2018 r. pozwana przyznała istnienie zadłużenia w stosunku do (...) Bank S.A. w W.. Wskazała, że jej sytuacja zarobkowa uległa pogorszeniu i nie jest w stanie obecnie jednorazowo zapłacić w całości dochodzonego roszczenia. Wniosła o odroczenie spełnienia świadczenia lub rozłożenie go na raty przez Sąd.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

13 maja 2011 r. (...) Bank S.A. w W. zawarł z W. S. umowę nr (...) o kredyt konsolidacyjny na kwotę 205092,23 zł, zgodnie z którą pozwana zobowiązała się spłacić tę kwotę wraz z należnymi opłatami oraz odsetkami umownymi w 120 równych ratach, płatnych nie później niż do 20 dnia każdego miesiąca na zasadach i warunkach określonych w umowie (umowa kredytu – k. 8-11).

W. S. nie wywiązała się z warunków określonych w umowie kredytu. 6 marca 2017 r. (...) Bank S.A. w W. złożył oświadczenie W. S. o wypowiedzeniu umowy kredytu konsolidacyjnego nr (...) z 13 maja 2011 r. (wypowiedzenie umowy kredytu konsolidacyjnego wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru – k.12-13). Okres wypowiedzenia wynosił 30 dni i rozpoczął się od dnia, w którym upłynął termin 14 dni roboczych, licząc od daty doręczenia wypowiedzenia. (...) Bank S.A. w W. poinformował W. S., że w przypadku nieuregulowania zadłużenia przeterminowanego bądź uregulowania go w niepełnej wysokości przez kredytobiorcę, umowa kredytu zostanie rozwiązania z upływem okresu wypowiedzenia, a całość zobowiązań wynikających z umowy zostanie postawiona w stan wymagalności (k.12). Zobowiązanie na skutek nieuregulowania zaległości stało się wymagalne z dniem 26 kwietnia 2017 r. (okoliczność bezsporna).

Zadłużenie według stanu na 5 czerwca 2017 r. wynosiło 112807,66 zł. Na zadłużenie składało się 1) 106928,85 zł tytułem należności głównej; 2) 4579,89 zł tytułem odsetek umownych za okres od 3 listopada 2016 r. do 25 kwietnia 2017 r.; 3) 1258,92 zł tytułem odsetek od zobowiązania przeterminowanego w kwocie 1258,92 zł za okres od 16 października 2016 r. do 4 czerwca 2017 r.; 4) 40 zł tytułem opłat (twierdzenia powódki oparte o wyciąg z ksiąg banku – k.7).

Od momentu wytoczenia powództwa W. S. dokonała czterech wpłat na poczet spłaty kredytu łącznie w kwocie 2100 zł: 28 czerwca 2017 r. – 500 zł; 27 lipca 2017 r. – 500 zł; 28 sierpnia 2017 r. – 500 zł; 27 września 2017 r. – 600 zł (historia rachunku kredytowego pozwanej – k.42 i następne; okoliczność niekwestionowana przez powoda).

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o zgromadzone w aktach dokumenty, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w przeważającej części zasługuje na uwzględnienie.

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu (art. 69 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe – Dz.U.2017.1876 j.t.).

Pozwaną i powódkę łączyła umowa kredytu konsolidacyjnego z 13 maja 2011 r. nr (...). Pozwana nie kwestionowała okoliczności, że bank oddał do jej dyspozycji oznaczoną w umowie kwotę pieniężną i że kwota została przez nią wykorzystana, jak również, że nie wywiązała się z postanowień powyższej umowy.

Pozwana przyznała istnienie roszczenia powodowego Banku, wskazała jednakże, że dokonała spłaty w kwocie 2100 zł. Okoliczność spłaty 2100 zł po złożeniu powództwa przez pozwaną nie była kwestionowana przez powoda, którego pełnomocnik był prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy i mógł się na rozprawie odnieść do przedstawionego przez pozwaną zestawienia spłat, które nie budziło uzasadnionych wątpliwości Sądu.

Wobec powyższych rozważań, wysokości dochodzonego zadłużenia określona w pozwie na kwotę 112807,66 zł, a która została ustalona w oparciu o umowę kredytu konsolidacyjnego nr (...) z 13 maja 2011 r., musiała zostać odpowiednio zmniejszona o spłaconą kwotę zadłużenia w wysokości 2100 zł. Sąd w konsekwencji zasądził od W. S. na rzecz powódki kwotę należności głównej 110.707,66 zł, jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Odnosząc się do roszczenia o zapłatę odsetek w kształcie sformułowanym w pozwie, Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od 28 września 2017 r. do dnia zapłaty od zasądzonej kwoty 110707,66 zł (art. 481 § 1 k.c.). Mając na uwadze kwoty i daty wpłat w okresie od czerwca do września 2017 r., podstawę dla obliczania odsetek za opóźnienie stanowiły odpowiednio: a) w okresie od 7 czerwca 2017 r. do 28 czerwca 2017 r. – kwota 112.807,66 zł; b) w okresie od 29 czerwca do 27 lipca 2017 r. – kwota 112.307,66 zł; c) w okresie od 28 lipca 2017 r. do 28 sierpnia 2017 r. – kwota 111.806,66 zł; d) w okresie od 29 sierpnia 2017 r. do 27 września 2017 r. – kwota 111.307,66 zł.

Ponadto, Sąd nie znalazł w sprawie podstaw, aby w oparciu o art. 320 k.p.c. rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Sąd Najwyższy wskazał, że wydanie przez sąd rozstrzygnięcia w oparciu o art. 320 k.p.c. jest możliwe nie tylko na wniosek pozwanego, ale także z urzędu. W orzecznictwie wskazuje się nawet, że złożenie przez pozwanego wniosku o zastosowanie w sprawie art. 320 k.p.c. w ogóle nie jest tu konieczne, bowiem niejako takie żądanie może "mieścić się" w jego wnioskowaniu o oddalenie powództwa (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 kwietnia 2015 r. w sprawie II CSK 383/14, LEX nr 1745792.). Niemniej, Sąd w przedmiotowym stanie faktycznym nie znalazł szczególnie uzasadnionych okoliczności, które stanowią przesłankę zastosowania art. 320 k.p.c. W ocenie Sądu za taką przesłankę nie sposób uznać braku wywiązywania się ze zobowiązań kredytowych na skutek utraty pracy. Podkreślić bowiem należy, że pozwana nie przedstawiła wyjątkowych okoliczności, które przemawiałyby za rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. Pozwana nie wykazała, ażeby wystosowała wniosek o rozłożenie na raty do wierzyciela, że przedstawiła mu konkretne propozycje spłat, z których mogłaby się wywiązać a odmowa wierzyciela stanowiłaby nadużycie prawa. Ponadto zadłużenie dłużniczki nie powstało w sposób nagły, którego pozwana nie mogła przewidzieć. Utrata płynności związana była z przeszacowaniem swoich możliwości zarobkowych i majątkowych. W ocenie Sądu, powyższe fakty nie pozwalają na objęcie pozwanej ochroną wynikającą z art. 320 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd postanowił na podstawie art. 100 k.p.c. i obciążył nimi w całości pozwaną, albowiem powódka uległa pozwanej w kwocie nieprzekraczającej 2 % dochodzonego roszczenia. Sąd zasądził od W. S. na rzecz powódki łącznie kwotę 11058 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 5400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, ustalając wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800). Na zasądzoną kwotę kosztów procesu składa się również zwrot opłaty od pozwu uiszczonej w wysokości 5641 zł oraz 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)