Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 24.04.2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Roliński

Protokolant: Paulina Frelicka

po rozpoznaniu w dniu 13.04.2017r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa: (...) Sp. z o. o. z/s w O. W..

przeciwko: A. B.

1.  zasądza od pozwanego A. B. na rzecz powódki (...) Sp. z o. o. z/s w O. W.. kwotę 533,79 zł (pięćset trzydzieści trzy złote siedemdziesiąt dziewięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot:

- 100,66 zł od dnia 18.08.2015r do dnia zapłaty;

- 433,13 zł od dnia 01.09.2015r. do dnia zapłaty

2.  zasądza od pozwanego A. B. na rzecz powódki (...) Sp. z o. o. z/s w O. W.. kwotę 407 zł (czterysta siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 377 zł (trzysta siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

3.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygory natychmiastowej wykonalności co do kwoty 165,95 zł .

Sygn. akt V GC 751/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 14 marca 2016r. powódka (...) sp. z o.o. z/s w O. wniosła o zasądzenie od pozwanego A. B. kwoty 533,79 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 100,66 zł. od dnia 18.08.2015r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 433,13 zł. od dnia 01.09.2015r. do dnia zapłaty, a także kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych wraz z kwotą 17 zł. tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki podniósł, że umową o powierniczym przelewie wierzytelności i windykacji roszczeń nr (...) z dnia 06.10.2014r. cedent G. S. dokonał na rzecz powódki przelewu wierzytelności w kwocie 1.650 zł., wynikającej z rachunku nr (...) z dnia 07.01.2014r. przy czym celem tej umowy było odzyskanie przez powódkę kwoty przelanej wierzytelności i przekazanie jej cedentowi, przy uwzględnieniu i stosownym rozliczeniu, w sposób określony w w/w umowie. W wyniku działań podjętych przez powódkę , dłużnik/pozwany w dniu 26.08.2015r. dokonał płatności całej kwoty zadłużenia. W związku z wykonaniem w/w umowy przez powódkę cedent poniósł koszty w wysokości 144,38 zł. i 433,13 zł. tytułem wynagrodzenia prowizyjnego w wysokości 35% należności głównej (paragraf 7 pkt. 1 umowy). Jednocześnie pełnomocnik powoda podał, że kwota należności głównej została pomniejszona o kwotę 43,71 zł. w związku z wpłatą dłużnika w dniu 26.08.2015r. Zatem do zapłaty ze strony pozwanego pozostaje kwota 533,79 zł. Ponadto pełnomocnik powódki wskazał, że stosownie do art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 08 marca 2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych powódka może domagać się zwrotu kosztów odzyskiwania należności, jeśli kwota tych kosztów przekroczy równowartość 40 euro. Pomimo wezwania do zapłaty pozwany nie zapłacił powódce należnej kwoty.

(pozew k. 2-3 akt)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 06 kwietnia 2016r. Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy w osobie Referendarza Sądowego, w sprawie o sygn. akt V GNc 986/16, orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, który został nadany w urzędzie pocztowym w dniu 29 kwietnia 2016r. pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, przy czym wniósł o oddalenie powództwa w części przekraczającej równowartość kwoty 40 euro. Ponadto wniósł o zasądzenie od powódki kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanego podniósł, że domaganie się przez powódkę kwoty przewyższającej równowartość 40 euro jest nieuzasadnione, bowiem wysokość opłat powinna odzwierciedlać faktyczne koszty, jakie powódka poniosła w związku z ich dokonaniem. Ponadto wskazał, że koszt ten nie może abstrahować od podjętych działań, powinien zatem zostać udowodniony przez powódkę.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 36-39 akt)

W piśmie procesowym z dnia 27 września 2016r. stanowiącym odpowiedź na sprzeciw pełnomocnik powódki podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Ponadto podał, iż kwota dochodzona pozwem jest adekwatna do nakładu pracy jaki poniosła powódka prowadząc postępowanie windykacyjne przeciwko pozwanemu. O zasadności roszczenia powódki świadczy przede wszystkim przebieg całego postępowania windykacyjnego, czynności podjęte przez powódkę w toku jego przebiegu oraz czas jego trwania (windykacja rozpoczęła się w październiku 2014r., a zakończyła we wrześniu 2015r.).

(odpowiedź na sprzeciw k. 53-54 akt)

Na rozprawie w dniu 13 października 2016r. pełnomocnik pozwanego podniósł, iż pozwany uznaje powództwo w zakresie kwoty 40 euro obliczonej na dzień 31 lipca 2015r.

Sąd poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Powódka (...) sp. z o.o. z/s w O. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

(dowód: informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców k. 23-26

akt)

Pozwany A. B. jest wpisany do (...) jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w pod firmą (...) - (...).

(dowód: wydruk z (...) k. 29 akt)

Pozwany zlecił cedentowi G. S. wykonanie prac budowlanych. Cedent w związku wykonaniem umowy wystawił pozwanemu rachunek na kwotę 1.650 zł. po uwzględnieniu wpłaconej zaliczki i upustu z terminem płatności ustalonym na dzień 15.01.2014r. W związku z brakiem zapłaty cedent zlecił powódce podjęcie działań windykacyjnych celem odzyskania należności od pozwanego, co nastąpiło w formie zawartej pomiędzy cedentem a powódką umowie o powierniczym przelewie wierzytelności i windykacji roszczeń. Na podstawie przedmiotowej umowy powierzający/cedent przelał na przejmującego/powódkę wierzytelność na kwotę 1.650 zł. wraz z wszystkimi związanymi z nią prawami i służącymi jej zabezpieczeniami (§3 umowy). Ponadto stosownie do § 7 umowy za skuteczne przeprowadzenie czynności windykacyjnych przedmiotowej wierzytelności powódce przysługiwało procentowe wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 35% należności głównej, powiększone o podatek VAT, które przysługiwało powódce po wyegzekwowaniu od dłużnika przelanej wierzytelności.

(dowód: umowa o powierniczym przelewie wierzytelności nr (...)

z dnia 06.10.2014r. k.4-5 akt;

załącznik nr 1 do w/w umowy k. 6 akt;

rachunek k. 9 akt)

Powódka zawiadomiła pozwanego o przelewie wierzytelności i jednocześnie wezwała go do zapłaty kwoty 1.810,43 zł., na którą składała się kwota należności głównej oraz odsetki a także prowizja za przeprowadzenie windykacji.

(dowód: zawiadomienie o przelewie wierzytelności k. 20 akt;

wezwanie do zapłaty k. 19 akt)

W dniu 22 października 2014r. powódka zwróciła się na piśmie do cedenta o ustosunkowanie się do pisma pozwanego stanowiącego odpowiedź na wezwanie do zapłaty. Cedent ustosunkował się do tego pisma. Natomiast w dniu 09 lutego 2015r. powódka zwróciła się na piśmie do cedenta o ustosunkowanie się do sprzeciwu pozwanego od nakazu zapłaty.

(dowód: pismo k. 57,60 akt;

korespondencja mailowa k. 58,59 akt )

Na skutek pozwu wniesionego przez powódkę w sprawie wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględniono roszczenie powódki. Na skutek sprzeciwu wniesionego przez pozwanego Sąd Rejonowy w Kaliszu oddalił powództwo. Od powyższego wyroku apelację wniosła powódka. Wyrokiem z dnia 10.07.2015r. Sąd Okręgowy w Łodzi zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.650 zł. wraz z odsetkami i kosztami procesu, w tym także kosztami postępowania apelacyjnego.

(dowód: sprzeciw k. 11-12 akt;

wyrok k. 18 akt )

Powódka w ramach wszczętego postępowania windykacyjnego podjęła czynności windykacyjne na etapie polubownym (kontakt telefoniczny i mailowy z pozwanym oraz cedentem), z uwagi na brak wpłaty sprawa została skierowana na drogę postępowania sadowego, pracownicy powódki przygotowali pozew. Po niekorzystnym wyroku jaki zapadł w „pierwszej instancji” powódka skontaktowała się z cedentem, wyrok wraz z uzasadnieniem poddano analizie celem ustalenia, czy apelacja byłaby zasadna. Po wydaniu przez Sąd „drugiej instancji” korzystnego wyroku dla powódki, pracownicy powódki kontaktowali się wielokrotnie telefonicznie i mailowo z pozwanym, aby dobrowolnie uregulował należność. Wobec braku zapłaty wystąpiono o nadanie wyrokowi klauzuli wykonalności. W efekcie podjętych czynności pozwany uregulował należność.

(dowód: zeznania świadka A. H. e-protokół z dnia 23.01.2017r.

00:04:54, 00:14:09 min;

zeznania świadka M. W. e-protokół z dnia 13.04.2017r.

00:02 min)

W dniu 26 sierpnia 2015r. pozwany wpłacił na rachunek powódki kwotę 2.967,02 zł.

(dowód: potwierdzenie wykonania przelewu k. 27 akt)

W dniu 17 sierpnia 2015r. powódka wystawiła cedentowi fakturę VAT m.in. na kwotę 144,38 zł. netto płatną przelewem, a także w dniu 31 sierpnia 2015r. na kwotę 433,13 zł. netto, która została potrącona z kwoty wpłaconej przez pozwanego, obie z tytułu windykacji kwoty 1.650 zł. od pozwanego.

(dowód: faktury VAT k. 7,8 akt)

Kurs waluty euro w dniu 31 lipca 2015r. wynosił 4,1488 zł.

(dowód: Tabela kursów średnich NBP nr (...))

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała.

Ponadto sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zeznania świadków A. H. i M. W. bowiem w sposób logiczny, spójny i rzeczowy uzupełniły materiał dowodowy oparty na dokumentach.

Sąd zważył co następuje:

Na wstępie należy wskazać, iż stosownie do art. 509 k. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa. Wobec czego powódka nabyła skutecznie wszelkie prawa związane z nabyciem od cedenta wierzytelności jaka mu przysługiwała wobec pozwanego.

Na gruncie przedmiotowej sprawy bezspornym jest, że pozwany zapłacił należność główną wynikającą z rachunku na kwotę 1.650 zł. wystawionego przez cedenta jak również zapłacił należności zasądzone wyrokiem. Jednakże spłaty w/w należności głównej dokonał z uchybieniem terminu płatności.

W związku wymagalnością przysługującego cedentowi świadczenia oraz wobec braku zapłaty ze strony pozwanego, należy uznać za zasadne zlecenie przez cedenta firmie windykacyjnej/powódce wyegzekwowanie przysługującego mu świadczenia. Jak to wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego firma windykacyjna podjęła czynności windykacyjne wobec pozwanego łącznie z wniesieniem pozwu do Sądu oraz na skutek niekorzystnego wyroku Sądu Rejonowego także apelacji, czego efektem był korzystny wyrok Sądu Okręgowego. Na skutek podjętych przez nią działań pozwany uregulował zobowiązanie jakie posiadał względem cedenta.

Stosownie do art. 10 ustawy z dnia 08 marca 2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U.2013.403 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015r. (w związku z treścią art. 55 ust. 1 ustawą z dnia 09.10.2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw Dz. U z 2015r. poz. 1830, w niniejszej sprawie ma zastosowanie w/w ustawa w tym właśnie brzmieniu) – wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o którym mowa w art. 7 ustęp 1 lub art. 8 ustęp 1, bez wezwania, przysługuje od dłużnika z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności równowartość kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. W przypadku, gdy koszty odzyskiwania należności poniesione z tytułu opóźnień w zapłacie w transakcji handlowej przekroczą kwotę, o której mowa w ust. 1 wierzycielowi przysługuje zwrot tych kosztów, w tym kosztów postępowania sądowego, pomniejszonych o tę kwotę (§ 2 w/w artykułu). Z powyższego przepisu wynika, iż kwota 40 euro stanowi rekompensatę w stałej wysokości z tytułu kosztów odzyskiwania należności i przysługuje ona wierzycielowi w momencie opóźnienia w płatności przez dłużnika. Wierzyciel nie musi zatem wykazać, że koszty odzyskiwania należności zostały poniesione (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie III CZP 94/15 Biul.SN 2015/12/11). W niniejszej sprawie wobec uznania przez pozwanego roszczenia powódki w zakresie kwoty stanowiącej równowartość kwoty 40 euro do rozstrzygnięcia pozostała kwestia, czy powódka zasadnie domaga się zasądzenia także kwoty przekraczającej wskazane wyżej „ryczałtowe odszkodowanie” z tytułu kosztów odzyskiwania należności.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż tego rodzaju unormowanie wynika z celu nadrzędnego jaki jest związany z przedmiotową regulacją tzn. ochrona wierzyciela, który w razie opóźnienia wykonania zobowiązania przez dłużnika ma prawo sięgnąć po działania windykacyjne wierzytelności, bez dokonywania innych czynności, a w szczególności bez potrzeby wykazywania szkody (art. 361 k.c.). Przy czym odwołać się tutaj należy do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16.02.2011r. w sprawie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (Dz.U. UE L z dnia 23.02.2011r.), której zasady implementowano do cytowanej wyżej ustawy z dnia 08.03.2013r. W art. 1 ust. 20 Dyrektywa przewiduje, że oprócz roszczenia o zapłatę stałej kwoty na pokrycie kosztów odzyskiwania należności wierzyciele powinni mieć również roszczenie o zwrot pozostałych kosztów odzyskiwania należności, które ponoszą w powodu opóźnień w płatnościach dłużnika. Potrzebę zwrotu kosztów windykacji uzasadniano tym, że konieczna jest uczciwa rekompensata za ponoszone przez wierzycieli koszty odzyskiwania należności w związku z opóźnieniami w płatnościach, aby zniechęcić do opóźnień.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że od 01 stycznia 2016r. obowiązuje nowe brzmienie art. 10 ust. 2 w/w ustawy wprowadzone ustawą z dnia 09.10.2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2015r. poz. 1830) oprócz kwoty, o której mowa w ust. 1 (równowartość kwoty 40 euro przeliczonej na złote), wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnianej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że w przypadku żądania zwrotu dalszych kosztów przez wierzyciela (przewyższających swoisty ryczałt w wysokości równowartości 40 euro) powinien on udowodnić fakt i zasadność ich poniesienia. W ocenie Sądu powódka temu obowiązkowi podołała bowiem wykazała, że zakres podjętych czynności w związku z postawą pozwanego wymagał od niej wykonania pracy ponadstandardowej. Powódka na tą okoliczność przedłożyła dowody w postaci dokumentów jak również zeznań świadków, z których wynika, że poza standardowymi czynnościami jakimi niewątpliwie są wezwania do zapłaty, powódka w związku z postawą pozwanego zobowiązana była do podjęcia szeregu czynności, w tym przygotowanie pozwu, wielokrotny kontakt telefoniczny i mailowy z cedentem oraz pozwanym, analiza wyroku wraz z uzasadnieniem Sądu Rejonowego w związku z rozważeniem zasadności wniesienia apelacji, które to czynności w konsekwencji doprowadziły do wydania korzystnego dla powódki wyroku. Z kolei wobec brak zapłaty zasądzonej należności przez pozwanego powódka podjęła kolejne czynności, w efekcie których pozwany dokonał zapłaty. Nie bez znaczenia jest także okoliczność, iż cedent zapłacił przysługujące powódce zgodnie z umową wynagrodzenie prowizyjne z tytułu podjętych czynności windykacyjnych, których to podjęcie było niezbędne i jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego skuteczne bowiem w konsekwencji doprowadziły do uregulowania należności przez pozwanego.

Należy zatem uznać wbrew twierdzeniom pozwanego, iż w niniejszej sprawie powódka wykazała zasadność przysługującego jej roszczenia w pełnej wysokości, co też mając na uwadze Sąd orzekł jak w pkt. 1 sentencji.

Sąd nadał wyrokowi w pkt. 1 rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 165,95 zł. stosownie do art.333 §1 pkt. 2 k.p.c.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o art. 481§1k.c. w zw. z art. 476 k.c. oraz art. 359 k.c., uznając, iż skoro powódka wniosła pozew w dniu 14 marca 2016r. to domaga się zasądzenia odsetek ustawowych związanych z opóźnieniem pozwanego w zapłacie wg stawki wynikającej z treści art. 359 k.c.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. Stosownie do w/w przepisu, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powołany przepis ustanawia dwie zasady rozstrzygania o kosztach procesu, tj. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz zasadę orzekania o zwrocie kosztów niezbędnych i celowych. Przepisy art. 98 § 2 i 3 k.p.c. statuują niezbędne koszty procesu, i tak stosownie do § 3 do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa w sądzie. Kosztami postępowania sąd obciążył pozwanego jako stronę, która przegrała proces i zasądził ich zwrot od pozwanego na rzecz powódki w całości. W niniejszej sprawie koszty postępowania po stronie powodowej wyniosły 407 zł. i złożyły się na nie: opłata sądowa w kwocie 30 zł., wynagrodzenie pełnomocnika powódki w kwocie 360 zł., ustalone w oparciu o § 2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.