Pełny tekst orzeczenia

Do tej pory pozwany płacił na córkę 500 złotych. Pozwany zajmuje się „wykończeniami” wnętrz. Gdy rodzice małoletniej mieszkali wspólnie to pracował i miał dobrze płatną pracę. Matka powódki przyznała, że „potrzebuje wyroku”, aby otrzymać świadczenie na dziecko 500 plus i zasiłek rodziny. Pozwany nie chciał podać jej wysokości swoich zarobków stąd miała utrudnienie w złożeniu stosownych wniosków o świadczenia. Obecnie otrzymuje świadczenia 500 plus i rodzinne do końca września. Okoliczności podane w pozwie podtrzymała i uczyniła swoimi zeznaniami. Na miesięczne koszty utrzymania małoletniej powódki podała, następujące wydatki: -400 zł wyżywienie (w tym mleko, herbatki i soczki), - 100 zł środki do pielęgnacji, kosmetyki dziecięce,

- 150 zł pieluchy jednorazowe, - 50 zł wilgotne chusteczki, -150 zł odzież i obuwie, - 50 zł zabawki edukacyjne, -·50 zł smoczki, butelki, kubki niekapki, - 100 zł witaminy, inne wydatki ( średnio miesięcznie np. zakup wózka, chodzika, pościeli, ręczników, etc.), – co stanowi 1050 zł razem. Uzupełniła podane kwoty odnośnie wyżywienia wskazując, że to obejmuje min. mleko, za jeden kartonik 600 gram 25-26 złotych, on nie starcza na cały tydzień, kaszki do tego, 10 złotych jedna kaszka kosztuje, kaszka starcza na tydzień. Napoje np. kubusie, witaminy w postaci słodyczy, 30 złotych np. vibovit, jedna saszetka, lub żelki na miesiąc starczają, pampersy - paczka 40 złotych zależy do firmy, na miesiąc ze 3-4 paczki potrzebuje, do tego chusteczki mokre, zabawki, odzież. Na te rzeczy pieniądze M. R. (2) ma od rodziców, gdyż mimo 500 plus i rodzinnego muszą jej rodzice pomagać. Pozwany kupuje córce słodycze.

(dowód: zeznania M. R. (2) k. 26 – 27)

P. C. (1) ma lat 31, z zawodu jest kucharzem małej gastronomii. Nie pracuję w zawodzie, obecnie jak sam zeznał „dorabia dorywczo” od kwietnia tego roku, maluje wnętrza i je wykańcza. Jak ktoś potrzebuję to prosi pozwanego, aby pomalował wnętrza domu. Zeznał, że „wykończenia to zabudowa w domu, mocowanie jakiś rzeczy”. Nie ma stałych zleceń. Prowadził działalność – (...). Działalność była zarejestrowana przez 3 miesiące, popadł w długi, sprzęt zakupił, samochód od brata. Gdy rodzice małoletniej mieszkali wspólnie to pozwany płacił za mieszkanie, utrzymywał wszystkich. Długi, które ma pozwany ma u prywatnych osób a także wykupiła je firma windykacyjna. P. C. (1) mieszka z rodzicami, którzy nie pracują otrzymują emerytury. Przyznał, że płaci na córkę 500zł miesięcznie. Zeznał, że jest to duże obciążenie dla niego i chce płacić 400zł. Jego zdaniem około tysiąca złotych na pewno kosztuje utrzymanie dziecka na miesiąc. Przyznał, że kupił dziecku zabawki, słodycze itp. Reklamuje świadczone przez siebie usługi – jeździ samochodem z napisem (...) i z napisanym jego numerem kontaktowym telefonu. Dane podane w odpowiedzi na pozew dotyczące kosztów utrzymania podtrzymał i uczynił swoimi zeznaniami. Wskazał, że na koszty jego utrzymania wchodzą: alimenty w kwocie - 500,00 zł, telefon w kwocie - 83,00 zł, paliwo w kwocie - 100,00 zł, wyżywienie w kwocie - 300,00 odzież, obuwie w kwocie - 100,00 zł.

(dowód: zeznania P. C. (2) k.k. 27 – 27v.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił podstawie:

- odpisu aktu urodzenia małoletniej M. R. (1) k. 6,

- zeznań M. R. (2) k. 26 – 27,

- zeznań P. C. (1) k. 27 – 27v.

Sąd wymienione wyżej okoliczności ustalił na podstawie dowodu z przesłuchania stron.

Zeznania M. R. (2) były szczere, rzeczowe. Matka małoletniej powódki nie wyolbrzymiała potrzeb córki. W odróżnieniu od pozwanego nie akcentowała i nie skupiała się na swoich potrzebach.

Co się tyczy zeznań P. C. (1) to w ocenie Sądu zeznając na okoliczność swoich faktycznych dochodów i możliwości zarobkowych był nieszczery a jego zeznania w tym zakresie bardzo oszczędne. Przede wszystkim świadczył usługi w sposób, aby uniknąć jakichkolwiek obciążeń z tego tytułu tj. np. opłacania podatków. W ocenie Sadu umniejszał swój dochód a wyolbrzymiał swoje koszty utrzymania.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym (krio) art. 133. § 1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Art. 135. § 1 krio stanowi zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

§ 2. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

M. R. (2) była osobą bardzo młodą. Nie miała doświadczenia zawodowego. Wychowywała córkę. Pozwany nie miał nikogo na utrzymaniu, pracował. Sprawiał wrażenie osoby zaradnej życiowo. Posiadał doświadczenie zawodowe. Płacąc dotychczas alimenty po 500zł stworzył też określony standard materialny dziecku i nic nie uzasadniało, aby go umniejszyć. Kwota 500zł nie powodowała dla niego zdaniem Sądu nadmiernego obciążenia.

Spór w przymiotowej sprawie tak naprawdę dotyczył tylko wysokości należnych dziecku alimentów. Dokonując oceny okoliczności przedmiotowej sprawy Sąd uznał, że zaistniały podstawy do ustalenia alimentów należnych od pozwanego na kwotę 500zł. miesięcznie. Przesłanką ustalenia renty alimentacyjnej są usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentów, co ma niewątpliwie miejsce w niniejsze sprawie oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego nie zaś rzekome dochody, jakie starał się wykazać pozwany.

Biorąc pod uwagę zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd na zasadzie cytowanych przepisów orzekł jak w punkcie 1 wyroku. W punkcie 4) nadał mu na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 kpc rygor natychmiastowej wykonalności. Sąd zasądził alimenty poczynając od września, bowiem do dnia wyrokowani pozwany płacił alimenty w kwocie faktycznie zasądzonej. O kosztach procesu orzeczono w pkt. 2i 3 wyroku na zasadzie art. 98 kpc.

Sędzia

/-/M.S.