Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2018 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko R. T.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego R. T. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 230,00zł (dwieście trzydzieści złotych) wraz z odsetkami:

a)  ustawowymi w wysokości 8% od dnia 5 listopada 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku

b)  ustawowymi za opóźnienie w wysokości 7% od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, a w razie zmiany odsetek ustawowych za opóźnienie z tymi odsetkami;

2.  zasądza od pozwanego R. T. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 30zł (trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 949/17

UZASADNIENIE

Powód (...) Zakład (...) wniósł przeciwko pozwanemu R. T. w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew o zapłatę kwoty 230 zł. W uzasadnieniu wskazano, ze pozwany zwarł z powodem umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych na okres od 10 maja 2015 r. do 9 maja 2016 r. o nr (...) za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu marki OPEL INSIGNIA HATCHBACK 08-14 nr rej: (...). Jak wynika z pozwu składka ubezpieczeniowa w kwocie 460 zł. miała być zapłacona w 2 ratach: pierwsza rata w kwocie 230 zł., płatna do dnia 5 maja 2015 r. (która została zapłacona w całości), druga rata w kwocie 230 zł. płatna do dnia 4 listopada 2015 r. (która nie została zapłacona). W związku z powyższym zdaniem powoda pozew jest zasadny.

W dniu 15 września 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił powództwo.

Pozwany R. T. wniósł sprzeciw od wyżej wymienionego nakazu i wniósł o oddalenie powództwa w całości. W sprzeciwie pozwany zakwestionował roszczenie powoda zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Wyjaśnił, że nie przypomina sobie, aby zawierał z powodem jakąkolwiek umowę. W piśmie procesowym z dnia 19 lutego 2018 r. zakwestionował aby kiedykolwiek skutecznie zawarł umowę na którą spółka powołuje się w pozwie, a także zakwestionował aby kiedykolwiek otrzymał wezwania do dokonania zapłaty. Wskazał również, ze nie przypomina sobie aby dokonał wpłaty na rzecz powódki. Wyjaśniał, ze przedłożone przez powódkę potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego jest dokumentem prywatnym, dokumentującym jedynie że osoba pod nim podpisana złożyła oświadczenie woli/wiedzy o określonej w dokumencie treści, co jednak nie oznacza, że dane oświadczenie woli/wiedzy oparte jest na prawdzie.

Sad ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany R. T. zwarł z powodem (...) SA z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych na okres od 10 maja 2015 r. do 9 maja 2016 r. o nr (...) za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu marki OPEL INSIGNIA HATCHBACK 08-14 nr rej: (...). Składka ubezpieczeniowa w kwocie 460 zł. miała być zapłacona w 2 ratach: pierwsza rata w kwocie 230 zł płatna do dnia 5 maja 2015 r., druga rata w kwocie 230 zł. płatna do dnia 4 listopada 2015 r.

dowód: wydruk k. 20 , polisa k. 33-36

Pozwany zapłacił pierwszą ratę zgodnie z umową, nie została zapłacona druga rata.

dowód: wydruk k. 20

Pozwany R. T. w okresie od dnia 2 sierpnia 1983 r. do dnia 14 lutego 2014 r. zameldowany był pod adresem (...).

bezsporne, ponadto dowód: zaświadczenie k. 7

Pomimo, ze pozwany wymeldował się spod adresu (...), to nadal, po dacie 14 lutego 2014 r., podpisując umowy z różnymi podmiotami, wskazywał jako adres miejsca zamieszkania lub do doręczeń ww. adres.

okoliczność znana Sądowi z urzędu

Sad zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo w niniejszej sprawie zasługuje na uwzględnienie.

Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa zakwestionował roszczenie powoda zarówno co do wysokości jak i zasady, uzasadniając swoje stanowisko, ze nie przypomina sobie aby kiedykolwiek zawierał jakąkolwiek umowę z powodem. Podkreślić należy, że pozwany w sprzeciwie jedynie ogólnikowo zakwestionował zasadność roszczenia, jednoczenie nie podnosząc żadnych twierdzeń w tym przedmiocie.

W związku z powyższym w ocenie Sądu nie można uznać, aby R. T. skutecznie w sprzeciwie zakwestionował zwarcie umowy. Stwierdzić należy, że twierdzenie, że pozwany nie przypomina sobie aby zawierał umowę nie jest jednoznaczne z zaprzeczeniem jej istnienia. Podkreślić należy, ze pozwany nie twierdził, ze nie był właścicielem pojazdu objętego umową ubezpieczenia, ani że pojazd nie był w ww. okresie objęty ubezpieczeniem, czy też ubezpieczony był w innym towarzystwie ubezpieczeniowym. Nie zakwestionował również, że nie opłacił pierwszej składki związanej z przedmiotowym ubezpieczeniem, wskazał jedynie że nie przypomina sobie aby dokonywał wpłaty. Podkreślić również należy, ze zgodnie z art. 23 ust.1 ustawy z dna 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z dnia 16 lipca 2003r. nr 124 poz.1152 z późn. zm.) posiadacz pojazdu mechanicznego obowiązany jest zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. W związku z powyższym skoro pozwany był właścicielem przedmiotowego pojazdu, okoliczności tych nie zakwestionował, to miał obowiązek zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC.

Nie budzi wątpliwości, że zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego, obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. Mając na uwadze powyższe rozważania dotyczące zawarcia przez strony umowy ubezpieczenia, zdaniem Sądu powód wykazał istnienie swojej wierzytelności będącej przedmiotem niniejszego postępowania. Powód w celu wykazania zwarcia umowy przedłożył wydruk komputerowy „potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego” (k. 20-21) oraz kserokopię polisy (k. 33). W ww. dowodach wskazano, że polisa dotyczy pojazdu marki OPEL INSIGNIA HATCHBACK 08-14 nr rej: (...). Jako datę zawarcia umowy został wskazany dzień 5 maja 2015 roku, a okres ubezpieczenia obejmuje okres od 10 maja 2015 r. do dnia 10 maja 2015 r. Doprecyzowano również termin płatności składki ubezpieczeniowej w kwocie 230 zł płatnej do dnia 5 maja 2015 r. oraz drugiej raty w kwocie 230 zł., płatnej do dnia 4 listopada 2015 r. zł. (wydruk k. 20, polisa k.33).

Wątpliwości Sądu nie wzbudziła okoliczność, ze w umowie ubezpieczeniowej zawartej w dniu 5 maja 2015 r. wskazano adres (...), gdzie jak wynika z przedłożonego przez pozwanego zaświadczenia ewidencji nie był on już zameldowany (k. 7v). Sądowi z urzędu znany jest bowiem fakt, ze pozwany pomimo ww. wymeldowania, w umowach zawieranych przez niego po 14 lutego 2014 r., wskazywał nadal ww. adres ( por. m.in umowa k. 39 v sygn. akt I C 538/17).

Podkreślić należy, że wydruki komputerowe mogą stanowić dowód w postępowaniu cywilnym. Powszechnie przyjmuje się, ze wydruki komputerowe stanowią, bowiem "inny środek dowodowy", o którym mowa w art. 308 k.p.c. i art. 309 k.p.c., gdyż wymieniony tam katalog ma charakter otwarty. Jakkolwiek nie można przyjąć, że oświadczenie zawarte w wydruku komputerowym jest zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, to należy przyjąć, że przedmiotowy środek dowodowy świadczy o istnieniu zapisu komputerowego określonej treści w chwili dokonywania wydruku (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 8 lutego 2013r., I ACa 1399/12, LEX nr 1362755, postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 12 października 2012r., I ACz 1810/12, LEX nr 1223511 ).

Również co do kserokopii należy wskazać że powszechne jest już stanowisko, że niepoświadczona podpisem strony kserokopia nie jest dokumentem. Jednakże w ocenie Sądu „kserokopia” ma walor dowodowy, ponieważ może zostać ona uznana również za „inny środek dowodowy” w rozumieniu art. 309 k.p.c. Podkreślić należy, że walor dowodowy przyznaje się wydrukom z poczty elektronicznej (wiadomość e-mail zawarta w wydruku komputerowym, nie jest dokumentem w rozumieniu art. 244 k.p.c. i art. 245 k.p.c., natomiast może być uznana za "inny środek dowodowy" w rozumieniu art. 309 k.p.c.). W związku z powyższym nie można takiego waloru odmówić „kserokopii” tylko z tego powodu, że nie naniesiono na nią żadnych adnotacji o prawdziwości dokumentu, który został odwzorowany. Przyjmuje się, ze sądy nie powinny kwestionować waloru dowodowego kserokopii chyba, że strona przeciwna zarzuci mu brak prawdziwości. Wskazać należy, ze powołany przez powoda dowód z określonych dokumentów załączonych do pozwu w formie niepoświadczonej kserokopii wprawdzie nie stanowi dowodu z dokumentów, o których mowa w art. 244 KPC i art. 245 k.p.c., nie jest jednak pozbawiony mocy dowodowej, w rozumieniu art. 232 w zw. z art. 308 k.p.c. Dopóki sąd ani strona przeciwna nie zakwestionuje ich i nie zażąda złożenia oryginałów dokumentów, stanowią one jeden ze środków dowodowych, przy pomocy których strona może udowodnić fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Dowody te, jak każde inne, podlegają ocenie sądu na podstawie art. 233 KPC. Obowiązek złożenia oryginału dokumentu powstaje dla strony, która powołuje się na dokument, także w sytuacji wskazanej w art. 129 § 1 KPC, a więc wtedy, gdy strona przeciwna zażądała złożenia oryginału dokumentu. Wówczas, zamiast oryginału, strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez osoby wskazane w art. 129 § 2 KPC, a więc między innymi przez występującego w sprawie pełnomocnika strony, będącego adwokatem lub radcą prawnym. Tak poświadczony odpis ma charakter dokumentu urzędowego (art. 129 § 3 KPC). Natomiast jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, sąd, na wniosek strony albo z urzędu, może zażądać od strony składającej poświadczony odpis dokumentu, przedłożenia jego oryginału (art. 129 § 4 KPC) – por. wyrok S.N. z dnia 25 listopada 2015 r. IV CSK 52/15. W niniejszej sprawie pozwany nie domagał się przedłożenia oryginału dokumentów, a także w ocenie Sądu nie występowała taka konieczność biorąc pod uwagę charakter i przebieg sprawy.

Podkreślić należy, ze w sprzeciwie pozwany nie zakwestionował, ze dokument jest nieprawdziwy wskazał jedynie, ze nie przypomina sobie aby zawierał umowę z powodem, mogąca stanowić podstawę roszczenia.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie zostały dołączone dowody: wydruk ubezpieczyciela podpisany oryginalnie przez Starszego Specjalistę Centrum Operacji Windykacyjnych powoda tj: potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego oraz kserokopia polisy. Z powyższych dowodów wynika zarówno numer umowy ubezpieczenia, przedmiot umowy, wysokość składki oraz termin jej płatności, a także rodzaj zawartej umowy.

Fakt zawarcia umowy przez pozwanego ze stroną pozwaną potwierdza również okoliczność uregulowania przez pozwanego pierwszej raty z tytułu ubezpieczenia OC (por. potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego). Pozwany wskazał jedynie, że tej okoliczności nie przypomina sobie, nie przypomina sobie aby tę należność regulował, a jak powyżej wskazano nie jest to tożsame z zakwestionowaniem powyższego faktu.

Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa ograniczył się jedynie początkowo do oświadczenia, ze nie przypomina sobie aby zawierał umowę, a następnie do oświadczenia, ze przedłożony przez powoda materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie stosunku prawnego miedzy stronami w związku z czym kwestionuje skuteczne zawarcie umowy z PZU.

Nadmienić należy, ze zgodnie z art. 809 §1 k.c. ubezpieczyciel zobowiązany jest potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia zaś zgodnie z §2 z zastrzeżeniem wyjątku przewidzianego w art.811k.c. w razie wątpliwości umowę uważa się za zawartą z chwilą doręczenia ubezpieczającemu dokumentu ubezpieczenia. Przepis ten potwierdza ugruntowane w tym względzie poglądy doktryny, iż umowa ubezpieczenia dochodzi do skutku solo consensu – przez zgodne oświadczenia stron umowy (H. Ciepła (w:) G. Bieniek, Komentarz, t. II, 2011, s. 760). Dokument ubezpieczenia nie jest umową, potwierdza jedynie zawarcie umowy ubezpieczenia, nie stanowi przesłanki jej ważności. Jest on dokumentem zawierającym oświadczenie woli ubezpieczyciela w kontekście zawarcia umowy ubezpieczenia (por. Komentarz LEX do art. 809 k.c.) Zgodnie zaś z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2006 r. II CSK 181/06 Przepisy Kodeksu cywilnego nie przewidują wymogu zachowania formy pisemnej dla złożenia zakładowi ubezpieczeń oferty zawarcia umowy ubezpieczenia ani oświadczenia o jej przyjęciu.

Biorąc pod uwagę materiał dowodowy zebrany w sprawie jak i oświadczenia stron, Sąd nie miał wątpliwości, że strony łączyła umowa na którą powoływał się powód.

W myśl art. 805 kc przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Biorąc pod uwagę, ze pozwany nie wskazał, ze drugą składkę opłacił, w związku z powyższym Sąd w pkt 1 wyroku uwzględnił powództwo w całości, a w pkt 2 wyroku na mocy art. 98 k.p.c. orzekł o kosztach procesu.