Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

zaoczny co do pozwanego

(...) S.A. w W.

Dnia 8 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: stażysta Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2018 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

(...) sp. z o.o. w D.

przeciwko:

Towarzystwu (...) S.A. w W.

(...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  oddala powództwo w całości;

2)  zasądza od powoda (...) sp. z o.o. w D. na rzecz pozwanego Towarzystwo (...) S.A. w W.

kwotę 1 217,00 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 964/17/3

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 22 stycznia 2016 roku powódka (...) sp. z o.o. w D. wniosła o zasądzenie od pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 3 888,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 października 2015 roku do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że wskutek zdarzenia z dnia 30 sierpnia 2015 r. uległ uszkodzeniu samochód marki O. nr rej. (...) stanowiąca własność poszkodowanego L. G. (1). W dacie wypadku pojazd, którym kierował sprawca szkody, łączyła z pozwanym umowa ubezpieczenia OC. Pozwana uznała swoja odpowiedzialności i wypłaciła na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w kwocie 7 507,13 zł. Powódka wstąpiła w prawa poszkodowanego na podstawie umowy cesji. Wobec zastrzeżeń co do wysokość wypłaconego odszkodowania powódka zleciła ustalenie rzeczoznawcy wysokości szkody w pojeździe, który to określił koszt naprawy pojazdu na kwotę 11 396 zł. Powódka wezwała pozwanego do dokonania opłaty odszkodowania. Pozwana jednak nie zmieniła swoje decyzji.

W dniu 13 maja 2017 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 804/17 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana Towarzystwa (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwana zaprzeczyła aby sprawca szkody z dnia 30 sierpnia 2015 r. posiadał ubezpieczenie OC u pozwanej. Pozwana wskazała, że sprawca szkody kierujący motocyklem Y. posiadał ubezpieczenie OC w (...) S.A., a pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne jedynie na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy ubezpieczycielami o bezpośrednią likwidację szkody. Pozwana z ostrożności procesowej zakwestionowała również roszczenie powódki wskazując, że koszt naprawy wskazany przez powódkę jest znacznie zawyżony. Ponadto pozwana zakwestionowała okres za jaki powódka domaga się wypłaty odsetek.

Pismem procesowym z dnia 4 października 2017 r. powódka wniosła o zawiadomieniem (...) S.A. w W. o toczącym się procesie oraz o wezwanie do wzięcia udziału w postepowaniu.

Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2017 r, Sąd wezwał do udziału w sprawie na podstawie art. 194 § 1 k.p.c. (...) S.A. w W. zobowiązując ją do złożenia odpowiedzi na pozew w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu pozwu pod rygorem wydania wyroku zaocznego. W zakreślonym terminie (...) S.A. w W. nie złożyła odpowiedzi na pozew i nie ustosunkowała się do zobowiązania nałożonego przez Sąd.

Sąd ustalił, co następuję :

Dnia 30 sierpnia 2015 r. uległ uszkodzeniu samochód marki O. nr rej. (...) stanowiący własność poszkodowanego L. G. (1). W dacie wypadku pojazd, którym kierował sprawca szkody, łączyła z (...) S.A. w W. umowa ubezpieczenia OC.

Dowód: akta szkody (k. 92-191), zeznania świadka L. G. (1) (k. 234-235), zeznania świadka A. G. (k. 235).

W dniu 22 października 2015 r. poszkodowany L. G. (1) oraz powódka zawarli umowę cesji wierzytelności, w której cedent oświadczył, że przelewa na rzecz cesjonariusza wierzytelność wobec Towarzystwa (...) S.A. w W. z tytułu szkody na pojeździe O. (...) nr rej. (...) z dnia 30 sierpnia 2015 r.

Dowody: umowa cesji wierzytelności (k. 8, 92v), zeznania świadka L. G. (2) (k. 234-235).

Towarzystwo (...) S.A. w W. na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy ubezpieczycielami o bezpośrednia likwidację szkody wypłaciło tytułem szkody z dnia 30 sierpnia 2015 r. odszkodowanie w kwocie 7 507,13 zł.

Dowód: informacja o wysokości szkody (k. 23, 93), kalkulacja naprawy (k. 24-31, 94-97), wycena (k. 32-33), akta szkody (k. 92-191).

Powódka zleciła sporządzenie prywatnego kosztorysu, w którym koszt naprawy określono na kwotę 11 396 zł.

Dowód: kosztorys (k. 12-20, 99-103v).

Wezwaniem do zapłaty z dnia 23 grudnia 2015 r. powódka wezwała Towarzystwo (...) S.A. w W. do zapłaty kwoty 3 888,87 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty (k. 21, 92), potwierdzenie nadania (k. 22).

Wypłacone przez Towarzystwo (...) S.A. w W. odszkodowanie było wystarczające do naprawy szkody powstałej w wyniku kolizji z dnia 30 sierpnia 2015 r.

Dowód: zeznania świadka L. G. (1) (k. 234-235).

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, gdyż nie zostały one zakwestionowane co do autentyczności i prawdziwości.

Sąd uznał zeznania świadków L. G. (1) i A. G. za w pełni wiarygodne ponieważ są spójne, jak też korespondowały z obrazem przebiegu zdarzeń wynikającym z dokumentacji.

Sąd oddalił wniosek o dowód z opinii biegłego z zakresu motoryzacji albowiem nie miał on znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie wobec zarzutu braku legitymacji oraz zeznań świadków.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie w żadnej mierze.

W niniejszej sprawie pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. w sprzeciwie podniosła, że sprawca szkody kierujący motocyklem Y. posiadał ubezpieczenie OC w (...) S.A. a pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne jedynie na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy ubezpieczycielami o bezpośrednia likwidację szkody i podniosła zarzut braku legitymacji procesowej biernej.

Zgodnie z art. 194 § 1 k.p.c. jeżeli okaże się, że powództwo nie zostało wniesione przeciwko osobie, która powinna być w sprawie stroną pozwaną, sąd na wniosek powoda lub pozwanego wezwie tę osobę do wzięcia udziału w sprawie.

Wobec powyższego oraz wniosku strony powodowej Sąd zobowiązał (...) S.A. w W. do złożenia odpowiedzi na pozew w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu pozwu pod rygorem wydania wyroku zaocznego. Pomimo powyższego wezwania i upływu wyznaczonego terminu (...) S.A. w W. nie wdał się w spór w niniejszym postępowaniu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. podniosła zarzut braku legitymacji.

Legitymacja procesowa jest szczególnym uprawnieniem wynikającym z określonej sytuacji materialnoprawnej i oznacza, że dany podmiot jest uprawniony, czyli legitymowany do występowania w charakterze strony w konkretnym procesie w stosunku do jego przedmiotu. Dany podmiot zatem, aby móc wystąpić w danym procesie w charakterze strony, musi być podmiotem do tego właściwym, tzn. musi posiadać szczególną kwalifikację pozwalającą na wystąpienie z danym powództwem właśnie przez niego. Aby zatem ochrona prawna w drodze konkretyzacji norm prawa materialnego mogła być przez sąd udzielona, musi ona być żądana na rzecz osoby, której służy dane uprawnienie materialne wobec innej osoby, a nadto z żądaniem udzielenia tej ochrony musi wystąpić osoba do tego uprawniona. Sprawa dotycząca określonego stosunku prawnego nie może być zatem wszczęta przez jakikolwiek podmiot, lecz jedynie przez podmiot określony, któremu służy do tego uprawnienie. O istnieniu czy braku legitymacji procesowej decyduje prawo materialne na podstawie podanego w pozwie stanu faktycznego.

Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy a w szczególności notatka informacyjna o zdarzeniu drogowy znajdująca się w aktach szkody (k. 114-115) wykazała zasadność podniesionego zarzutu braku legitymacji biernej Towarzystwa (...) S.A. w W. w toczącym się postępowaniu, gdyż ubezpieczycielem OC sprawy szkody była (...) S.A. w W..

W dalszej kolejności należy wskazać, że strona powodowa do akt sprawy przedłożyła umowę cesji z 22 października 2015 r. zawartą przez poszkodowanego L. G. (1) i A. G. oraz powódkę, w której cedent oświadczył, że przelewa na rzecz cesjonariusza wierzytelność wobec Towarzystwa (...) S.A. w W. z tytułu szkody na pojeździe O. (...) nr rej. (...) z dnia 30 sierpnia 2015 r.

Mając powyższe na uwadze należy uznać również, że w niniejszym postępowaniu również występuje brak legitymacji biernej (...) S.A. w W., gdyż zgodnie z umową cesji, przedmiotem cesji nie była wierzytelność w stosunku do tej strony.

Należy natomiast podkreślić, że nabycia wierzytelności w drodze cesji nie można domniemywać i okoliczność dokonania cesji powinna wynikać wprost z dokumentów (wyrok S.A. w Białymstoku I Wydział Cywilny z 15 października 2015 r., I ACa 492/15) co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Wobec powyższej okoliczności powództwo podlega oddaleniu co do obu pozwanych. Jednakże niejako na marginesie postępowanie dowodowe wykazało, że również z innych przyczyn merytorycznej oceny roszczenia podlega ono oddaleniu. Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż naprawienie szkody oznacza wykonanie czynności niezbędnych do przywrócenia stanu sprzed szkody zaistniałej w pojeździe. Powód ma prawo żądać uiszczenia na jego rzecz odszkodowania w wysokości niezbędnej do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego bez względu czy naprawy dokonał.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 822 k.c. w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art. 361-363 k.c.). W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z kolei z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1980 roku (III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186), który niniejszy Sąd podziela w całości, przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody.

Zgromadzony materiał dowodowy a w szczególność zeznania świadka L. G. (1) będącego osobą poszkodowaną wykazał, że wypłacone przez Towarzystwo (...) S.A. w W. odszkodowanie było wystarczające do naprawy szkody powstałej w wyniku kolizji z dnia 30 sierpnia 2015 r. Samochodem tym poszkodowany w dalszym ciągu jeździ, zatem pojazd po naprawie został przywrócony do ruchu, a świadek nie stwierdził, że napawa nie została przeprowadzona kompleksowo i w sposób zadowalający. Zatem wypłacone odszkodowanie doprowadziło do pełnej restytucji szkody. Należy wskazać, że wypłacone odszkodowanie powinno w pełni rekompensować doznaną szkodę nie prowadząc jednakże do wzbogacenia poszkodowanego.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd w punkcie 1 sentencji wyroku oddalił powództwo w całości.

Zgodnie z art. 339 § 1 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny.

Mają na uwadze powyższe oraz fakty, że (...) S.A. w W. nie wdał się w spór w niniejszym postępowaniu wyrok Sądy został wydany jako zaoczny w stosunku do (...) S.A. w W..

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. złożyły się kwota 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa oraz 1200 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych co daje łączną kwotę 1 217 zł.

Odnośnie kosztów (...) S.A. W., to pozwana nie wdała się w spór, ale też nie złożyła wniosku o zasadzenie kosztów oraz nie wykazała ich wysokości, dlatego Sąd nie orzekał o kosztach wezwanego do procesu pozwanego.

SSR Jolanta Brzęk