Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartosz Kasielski

Protokolant: sekretarz sądowy Sylwia Wróblewska

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko Z. K.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 574/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 czerwca 2017 roku M. B. wystąpił przeciwko Z. K. o zapłatę kwoty 30.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 8 kwietnia 2013 roku tytułem zadośćuczynienia oraz odszkodowania.

Uzasadniając swoje stanowisko procesowe powód zaznaczył, że na skutek fałszywego pomówienia o popełnienie przestępstwa, a także złożenie zeznań niezgodnych z rzeczywistym stanem rzeczy został on zatrzymany, a następnie skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w sprawie sygn. akt IV K 600/13.

(pozew k.2)

Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zwolnił M. B. od kosztów sądowych w całości oraz oddalił jego wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem z dnia 5 września 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie referendarza sądowego oddalające wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu dla powoda.

(postanowienie z dnia 8 sierpnia 2017 roku k.11, postanowienie z dnia 5 września 2017 roku k.18 – 19)

W wyznaczonym terminie Z. K. nie złożyła odpowiedzi na pozew ani nie zajęła merytorycznego stanowiska w sprawie.

(dowód doręczenia odpisu pozwu k.24, dowód doręczenia powiadomienia o terminie rozprawy k.97)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Ł. w sprawie sygn. akt IV K 600/13 uznał oskarżonego M. B. za winnego tego, że w dniu 8 kwietnia 2013 roku w Ł. przy ulicy (...), dokonał zniszczenia szyb okiennych – poprzez ich wybicie kamieniem oraz zniszczenia drzwi wejściowych do kamienicy – poprzez ich wyłamanie, powodując przez to szkodę w wysokości nie mniejszej niż 600 złotych na rzecz Z. K., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej względem niego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, zapadłym w sprawie o sygn. IV K 548/07, obejmującym wyroki Sadu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawach IV K 334/06 i XVII K 441/06 za umyślne występki podobne, tj. występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. to jest o czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i skazał go na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

(wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi z dnia 18 sierpnia 2014 roku k.62 – 63)

Z. K. jest osobą, która złożyła ustne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez M. B., a w sprawie o sygn. akt IV K 600/13 występowała w charakterze świadka.

(protokół ustnego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa k.33 – 38, protokół rozprawy z dnia 24 marca 2014 roku k.57 – 58)

Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2015 roku Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie sygn. akt V Ka 1467/14 utrzymał w mocy zaskarżony przez M. B. wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi z dnia 18 sierpnia 2014 roku, wydany w sprawie sygn. akt IV K 600/13.

(wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 15 stycznia 2015 roku k.71 – 72)

Wnioskiem z dnia 7 listopada 2016 roku M. B. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi z dnia 18 sierpnia 2014 roku, wydanego w sprawie sygn. akt IV K 600/13 z uwagi na jego oparcie o fałszywych zeznaniach i pomówieniach ze strony Z. K..

(wniosek o wznowienie postępowania k.78 – 81)

Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2017 roku Sąd Apelacyjny w Łodzi w sprawie sygn. akt II AKo 281/16 odmówił przyjęcia wniosku skazanego M. B. o wznowienie postępowania jako oczywiście bezzasadnego.

Postanowieniem z dnia 1 lutego 2017 roku Sąd Apelacyjny w Łodzi w sprawie sygn. akt II AKz 32/17 utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 5 stycznia 2017 roku.

Postanowieniem z dnia 25 października 2017 roku Sąd Apelacyjny w Łodzi w sprawie sygn. akt II AKo 215/17 pozostawił bez rozpoznania wniosek M. B. o wznowienie postępowania.

(postanowienie Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 5 stycznia 2017 roku k.82, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 1 lutego 2017 roku k.83, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 25 października 2017 roku k.85)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zawarte w aktach sprawy IV K 600/13.

Sąd oddalił wnioski dowodowe powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny prawa cywilnego i karnego oraz o poddanie pozwanej badaniom psychiatrycznym jako bezzasadne. Nie dokonując samej oceny merytorycznej poprawności zgłoszonych wniosków, należy zaznaczyć, że w kontekście załączonych dokumentów prowadzenie postępowania dowodowego w niniejszej sprawie było bezcelowe i nie mogłoby wpłynąć w żadnej mierze na treść zapadłego rozstrzygnięcia. Jednocześnie, gdyby nie brak zajęcia merytorycznego stanowiska ze strony pozwanej, a tym samym konieczność wydania wyroku o charakterze zaocznym, ziściłyby się wszelkie przesłanki do zakończenia niniejszego postępowania poprzez wydanie orzeczenia na posiedzeniu niejawnym (art. 148 ¹ § 1 k.p.c.).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje :

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w toku niniejszego postępowania strona pozwana nie zajęła merytorycznego stanowiska w sprawie, co w konsekwencji prowadziło do wydania rozstrzygnięcia o charakterze zaocznym. Wydanie wyroku zaocznego co do zasady opiera się na przyjęciu za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa – art. 339 § 2 k.p.c. Przewidziane w treści wskazanego przepisu domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i zastępuje postępowanie dowodowe. Domniemanie to nie ma jednak charakteru bezwzględnego, gdyż nie obowiązuje, jeżeli twierdzenia powoda budzą uzasadnione wątpliwości lub zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Uwzględniając powyższe jako również podstawę faktyczną dochodzonych roszczeń brak było jakichkolwiek podstaw do uwzględnienia powództwa.

Stosownie do treści art. 11 zd. 1 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. W świetle przytoczonego przepisu nie można stracić z pola widzenia, że M. B. został prawomocnie skazany na karę pozbawienia wolności przez Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w sprawie sygn. akt IV K 600/13 za przestępstwo popełnione na szkodę Z. K.. Co więcej, przedmiotowe rozstrzygnięcie było przedmiotem kontroli instancyjnej ze strony Sądu Okręgowego w Łodzi (sprawa sygn. akt V Ka 1467/14), zaś kolejne wnioski powoda o wznowienie zakończonego prawomocnie postępowania karnego w związku z podnoszonymi zastrzeżeniami co do pomówienia i nieprawdziwych zeznań Z. K. (sprawy Sądu Apelacyjnego w Łodzi o sygn. akt II AKo 281/16, II AKz 32/17, II AKo 215/17) nie prowadziły do oczekiwanych przez M. B. efektów.

W niniejszym postępowaniu powód dążył w istocie do ponownej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu karnym, w szczególności zanegowania zeznań Z. K., a w konsekwencji zakwestionowania prawomocnego wyroku wydanego w sprawie IV K 600/13, który stanowił podstawę odbycia przez M. B. kary pozbawienia wolności. Z oczywistych względów Sąd w przedmiotowej sprawie nie był uprawniony do przeprowadzenia kolejnej analizy tych kwestii. Skutkowałoby to bowiem niedozwoloną ingerencją w treść zapadłego prawomocnego orzeczenia, godziło w stabilność systemu jurydycznego, a przy tym otwierało nieuzasadnioną drogę do podważania prawomocnych wyroków karnych na drodze postępowania cywilnego.

Na marginesie warto zaznaczyć, że o ile M. B. ma prawo do subiektywnego przekonania o niezasadnym skazaniu jego osoby na podstawie fałszywego pomówienia i zeznań Z. K., o tyle obiektywna ocena stanu faktycznego w niniejszej sprawie wyklucza możliwość skutecznego dochodzenia od pozwanej roszczeń o zapłatę, czy to z tytułu wyrządzonej szkody, czy też odczuwanej krzywdy. W obu przytoczonych przypadkach podstawą ewentualnej odpowiedzialności (art. 415 k.c. w zw. z art. 363 k.c., art. 444 k.c., art. 445 k.c., czy też art. 448 k.c. w zw. z art. 24 k.c.) pozostaje zawinione działania lub zaniechanie pozwanej, którego nie można jej przypisać z uwagi na treść prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi wydanego w dniu 18 sierpnia 2014 roku w sprawie sygn. akt IV K 600/13.

Z tych wszystkich względów powództwo podlegało oddaleniu w całości.