Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSA Stanisław Tomasik (spr.)

Sędziowie SO Sławomir Gosławski

del. SR Mariusz Wieczorek

Protokolant Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Izabeli Stachowiak

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2013 roku

sprawy R. P.

oskarżonego z art.178a§2 kk w zw. z art.244 kk w zw. z art.11§2 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku

z dnia 17 lipca 2013 roku sygn. akt VI K 320/13

na podstawie art.437§1 kpk, art.438 pkt 2 i 4 kpk i art.624§1 kpk, art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami) zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniża orzeczoną w punkcie 1 wyroku karę pozbawienia wolności do wysokości 6 (sześciu) miesięcy;

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

zwalnia oskarżonego od opłaty za obie instancje i zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 498/13

UZASADNIENIE

R. P. został oskarżony o to, że:

I) w dniu 27 kwietnia 2013 r. o godz. 18.00 w msc. G. ul. (...) pomimo zakazu prowadzenia rowerów po drogach publicznych, w strefie zamieszkania i w strefie ruchu orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Radomsku za sygn. akt VI K 848/11, jechał po drodze publicznej jako kierujący rowerem będąc w stanie nietrzeźwości 1,24 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178 a § 2 k.k. w zw. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. ;

II) w dniu 29 kwietnia 2013 r. o godz. 18.00 w msc. W. ul. (...) gm. G. pomimo zakazu prowadzenia rowerów po drogach publicznych, w strefie zamieszkania i w strefie ruchu orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Radomsku za sygn. akt VI K 848/11, jechał po drodze publicznej jako kierujący rowerem będąc w stanie nietrzeźwości 1,13 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178 a § 2 k.k. w zw. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k;

Sąd Rejonowy w Radomsku wyrokiem z dnia 17 lipca 2013 roku w sprawie sygn. akt VI K 320/13:

1)  oskarżonego R. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu w punktach I) i II) wyroku czynów, z których każdy wyczerpuje znamiona art. 244 k.k. i art . 178 a § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. z tym, iż przyjął, że czyny te stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2)  na podstawie art. 69 § 1 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej w punkcie 1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) lat próby;

3)  na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego R. P. w wysokości 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując, iż jedna stawka dzienna grzywny jest równoważna kwocie 10 (dziesięć) złotych;

4)  na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego R. P. środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów po drogach publicznych i w strefie zamieszkania na okres 2 (dwóch) lat;

5)  na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego R. P. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 100 (stu) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

6)  zwolnił oskarżonego R. P. od obowiązku zapłaty kosztów sądowych w całości.

Apelację od powyższego wyroku wniósł Prokurator Prokuratury Rejonowej w Radomsku w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego R. P..

Apelacja Prokuratora został wywiedziona z podstawy art. 438 pkt 2 k.p.k. i zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisów postępowania , która miała wpływ na treść orzeczenia , poprzez naruszenie przepisów art. 343§1 ,§ 6 i §7 k.p.k. oraz art. 335 k.p.k., polegającą na wydaniu wyroku skazującego na posiedzeniu w trybie art.335 k.p.k., który nie uwzględnił w całości wniosku złożonego w trybie art.335§l k.p.k. , poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat , zamiast uzgodnionej kary 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności , z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat.

W konkluzji skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, a w pozostałym zakresie o utrzymanie wyroku w mocy.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 11 października 2013 roku Prokurator Okręgowy popierał skargę apelacyjną Prokuratora Rejonowego w Radomsku z tym, że zaskarżył wyrok w całości i w konkluzji wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Oskarżony R. P. oświadczył: „ja uzgodniłem z prokuratorem, że zostanie mi wymierzona kara 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, ale skoro mi dali 10 (dziesięć) miesięcy, to ja nie będę się sprzeciwiał, ale powiem że ta kara jest trochę za przykra”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga apelacyjna Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Radomsku okazała się zasadna w takim stopniu, że na skutek jej wniesienia powstały podstawy do zmiany zaskarżonego wyroku w ten sposób, że obniżono orzeczoną w punkcie 1 wyroku karę pozbawienia wolności do wysokości 6 miesięcy.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz przebiegu dotychczasowego postępowania rozpoznawczego prowadzi bowiem do wniosku, iż Sąd I instancji w trakcie rozpoznania sprawy dopuścił się tego rodzaju obrazy przepisów prawa procesowego, która mogła mieć istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia merytorycznego. Bowiem podnieść należy, iż na kanwie niniejszej sprawy Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów prawa procesowego wskutek naruszenia normy wyrażonej w art. 335§1 k.p.k. Chodzi tu oczywiście o uwzględnienie przez Sąd Rejonowy wniosku złożonego w trybie art. 335§1 k.p.k. przez prokuratora i jednocześnie orzeczenie wobec oskarżonego R. P. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności nieuzgodnionej z oskarżonym. W tym miejscu zważyć trzeba, iż przed wydaniem orzeczenia o skazaniu sąd nie przeprowadza w zasadzie postępowania dowodowego (art. 343§4 k.p.k.), poza ujawnianiem albo uznaniem za ujawnione dokumentów wymienionych w art. 394 k.p.k., w trybie określonym w tych przepisach, co poprzedzone jest jednak ustaleniem na podstawie akt sprawy, że spełnione zostały wymogi określone w art. 335§1 k.p.k., w tym przede wszystkim ten, że oskarżony opuścił się zarzucanego mu przestępstwa (por. wyrok SN z dnia 22.08.2001 r., III KKN 372/99, Prok. i Pr. 2002, nr 2, poz. 6) i wyraził zgodę na umieszczenie przez prokuratora w akcie oskarżenia wniosku o skazanie. Sąd orzekający w tym trybie jest związany wnioskiem umieszczonym przez prokuratora w akcie oskarżenia, gdyż jego treść jest wynikiem porozumienia oskarżyciela i oskarżonego, którzy zgadzają się jedynie na takie jak we wniosku rozstrzygnięcie w sprawie, w szczególności co do kar i środków karnych. Nie ma jednak przeszkód, by wniosek taki został skorygowany przez prokuratora na posiedzeniu, za zgodą oskarżonego. Nie ma też przeszkód, by sąd w toku posiedzenia przedstawił sugestię co do tego, jakie warunki porozumienia (wniosku prokuratora) gotów jest zaakceptować (por. wyrok SN z dnia 26.08.2003 r., V KK 78/03, LEX nr 80703). Zarówno w takiej sytuacji, jak i wówczas, gdy sąd rozważa zasadność takiego wniosku w niezmienionej postaci po wniesieniu aktu oskarżenia - w wypadku uznania, że nie ma podstaw do jego uwzględnienia sprawa winna zostać skierowana na rozprawę (art. 343§7 k.p.k.). Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy zauważyć należy, iż wniosek prokuratora został sformułowany w sposób prawidłowy i dokładnie określał warunki dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej przez oskarżonego. Jednakże Sąd I instancji na posiedzeniu w dniu 17 lipca 2013 roku uwzględnił wniosek o wydanie wyroku skazującego w trybie art. 335§1 k.p.k. w sposób nieprawidłowy. Bowiem orzekł wobec oskarżonego R. P. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat, zamiast kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat. Sąd nie może samodzielnie dokonywać zmian w treści wniosku złożonego na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. Zmiana treści wniosku dokonana samodzielnie przez sąd stanowi wszak zmianę warunków porozumienia zawartego pomiędzy prokuratorem a oskarżonym. Każda modyfikacja treści wniosku wymaga zatem zgody stron, a bez uzyskania ich akceptacji odnośnie do dokonanych zmian, wniosek nie może stanowić podstawy wydania wyroku na podstawie art. 343 § 1 i 6 k.p.k. Jeżeli zaś sąd samodzielnie, bez zgody uprawnionych stron, dokonuje zmiany warunków zawartego porozumienia, to w konsekwencji wymierza oskarżonemu karę , na którą prokurator i oskarżony nie wyrazili zgody.

Słusznie więc zauważył skarżący, iż doszło do naruszenia porozumienia zawartego pomiędzy prokuratorem i oskarżonym. Na marginesie należy wskazać, iż Sąd Rejonowy również dostrzegł swój błąd dając temu wyraz w uzasadnieniu przedmiotowego wyroku.

W związku z tym przedstawione uchybienia stworzyły potrzebę zmiany zaskarżonego wyroku i obniżenie wymierzonej kary pozbawienia wolności do 6 miesięcy. Z kolei nie było to uchybienie tak rażące by wymagało uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi meriti do ponownego rozpoznania, jak wnosił o to Prokurator Prokuratury Okręgowej na rozprawie apelacyjnej w dniu 11 października 2013r.

Mając na względzie powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.

Na podstawie przepisów powołanych w sentencji Sąd Odwoławczy zwolnił oskarżonego R. P. od opłaty za obie instancje i zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.