Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 kwietnia 2016 r. J. F. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 1.093,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 22 lipca 2010 r. powód zawarł z pozwanym umowę kredytu hipotecznego nr (...), w której § 1 ust. 1 pkt 8 umowy określono marżę kredytu na 2,8% w stosunku rocznym, natomiast według treści §3 ust. 1 lit. b Z. (...), powodowi służyła preferencyjna marża kredytu w wysokości 1,7% w stosunku rocznym. Powód wskazał, że przy zawarciu ww. umowy wręczono załącznik w postaci Z. (...) Cenowej Produktów H., ale nie doręczono mu tego dokumentu na stałe, wobec czego powód nie dotrzymał wskazanych tam warunków, od których była uzależniona ww. preferencyjna marża kredytu w wysokości 1,7%. Powód podniósł, że powyższy załącznik został mu przesłany przez pozwanego dopiero pod koniec marca 2011 r. Nadto wskazał, że pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. pozwany poinformował go, że powód nie spełnił jednego z warunków promocyjnych zawartych w ww. Zasadach (...), tj. comiesięcznego zasilania rachunku określoną kwotą pieniężną, wobec czego pozwanemu przysługuje prawo podwyższenia marży do 2,8%. Następnie pozwany dokonał podwyższenia marży do poziomu 2,8% i od czerwca 2015 r. co miesiąc ściąga z rachunku powoda ratę odsetkową naliczoną z uwzględnieniem ww. marży. Powód zarzucił, że wobec niedoręczenia mu przez pozwanego ww. Zasad (...), §3 ust. 4 tego dokumentu stanowi klauzulę abuzywną. Nadto powód podniósł, że pozwany nie odpowiedział na reklamację powoda w terminie wskazanym w art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym, wobec czego zgodnie z art. 8 tej ustawy należy przyjąć, że reklamacja powoda została rozpatrzona po jego myśli. ( pozew k. 1-5).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości w całości i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany przyznał, że zawarł z powodem umowę kredytu hipotecznego, której częścią były wskazane w pozwie Z. (...). Pozwany podniósł, że powód podpisując umowę zaakceptował m.in. warunki określone w ww. dokumencie i zobowiązał się do ich przestrzegania. ( odpowiedź na pozew k. 45-48).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 lipca 2010 r. pomiędzy powodem (jako kredytobiorcą), a pozwanym bankiem została zawarta umowa kredytu hipotecznego nr (...) (dalej, jako „umowa”), na podstawie której pozwany udzielił powodowi kredytu w kwocie 200.341,60 zł indeksowanej do euro. Zgodnie z §1 ust. 1.7 umowy prowizja za udzielenie kredytu wynosiła 0% od kwoty udzielonego kredytu. Stosownie zaś do treści §1 ust. 1.8 umowy, marża kredytu wynosiła 2,80% w stosunku rocznym. Zgodnie z §15 ust. 9 lit. j umowy, integralną część umowy stanowił m.in. załącznik nr 10: „Zasady promocji cenowej produkt hipoteczny pn. „Produkt hipoteczny z Pakietem”, o ile zostały podpisane przez obie strony i przedłożone przed pierwszym uruchomieniem Kredytu wraz z dokumentami potwierdzającymi wypełnienie warunków wynikających z niniejszej umowy. Przy podpisywaniu ww. umowy strony podpisały także ww. załącznik nr 10 do umowy, który to dokument został w tym celu przedłożony powodowi przez pozwanego. W myśl § 2 ust. 2 lit. d ww. załącznika, jednym z warunków skorzystania przez powoda z promocji określonej w § 3 ust. 1 pkt b, polegającej na obniżeniu marży kredytu z do 1,7% w stosunku rocznym, było zasilanie przez powoda co miesiąc konta posiadanego w pozwanym banku kwotą nie niższą niż 5.000 zł nieprzerwanie przez 5 lat od daty pierwszego uruchomienia kredytu. Pozwany omyłkowo nie przekazał wówczas powodowi egzemplarza ww. załącznika. Pozwany przesłał powodowi ww. załącznik dopiero w dniu 22 marca 2011 r. ( umowa k. 8-13, załącznik nr 10 k. 15-16, pismo pozwanego z 22.03.2011 r. k. 14, przesłuchanie powoda w charakterze strony k. 131-131v).

W chwili zawarcia powyższej umowy powód był zatrudniony w banku. Powód był zadowolony z oprawy transakcji w postaci zawarcia ww. umowy z pozwanym. W chwili podpisywania ww. umowy i załączników powód znał opisane w Załączniku nr 10 zasady promocji polegającej na obniżonej marży kredytu, ale nie czytał szczegółowo treści tego załącznika, choć miał taką możliwość. Powód, jako pracownik banku, uważał, że wystarczające jest przeczytanie głównych wątków umowy. Podczas zawierania umowy powód nie domagał się od pracownika pozwanego banku dodatkowych wyjaśnień warunków ww. promocji. ( przesłuchanie powoda w charakterze strony k. 131-131v).

Przez pierwsze trzy lata od zawarcia umowy z pozwanym, powód realizował przelewy na posiadane przezeń konto w pozwanym banku w kwotach po 5.000 zł miesięcznie, zgodnie z warunkami promocji określonymi w § 2 ust. 2 lit. d załącznika nr 10 do umowy. W październiku 2013 r. oraz w maju, lipcu, sierpniu i wrześniu 2015 r. powód nie zasilił rachunku ww. kwotą, uznając, że ten warunek promocji nie jest istotny. ( bezsporne, wydruki transakcji na rachunku powoda k. 54-68, przesłuchanie powoda w charakterze strony k. 131-131v).

Pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. pozwany poinformował powoda, że nie spełnia on zasad promocji określonych w załączniku nr 10 do umowy, wzywając go do dostarczenia do dnia 24 kwietnia 2015 r. dokumentów potwierdzających spełnienie ww. warunków promocyjnych, pod rygorem przywrócenia przez pozwanego marży kredytu do poziomu zgodnego z umową kredytu hipotecznego tj. 2,8% w stosunku rocznym. ( pismo k. 17).

W dniu 10 kwietnia 2015 r. powód przesłał do pozwanego wiadomość e-mail, w której wskazał, że jest mu przykro z powodu zaistniałej sytuacji oraz, że wywiązywał się z warunków promocyjnych do chwili ogłoszenia przez bank decyzji o zmianie profilu działalności i zamknięciu oddziałów detalicznych. Nadto powód stwierdził, że zdaje sobie sprawę, że mimo jego wyjaśnień jednak do końca nie wypełnił postanowień warunków promocyjnych, jednakże uwagi na dotychczasową współpracę (m.in. terminowe i odpowiedzialne traktowanie pozostałych zobowiązań umownych), poprosił bank o niepodwyższanie obecnie obowiązującej marży kredytowej. Powód wskazał, że bardzo przeprasza i prosi o przychylenie się do jego ww. prośby. W odpowiedzi na powyższy e-mail pozwany poinformował powoda, że brak podstaw do uznania jego odwołania za zasadne, gdyż przedstawione przez powoda informacje nie pozwalają na zmianę decyzji dotyczącej pozostawienia marży na poziomie wynikającym z Z. promocji (…). ( korespondencja e-mail k. 53-54).

Począwszy od maja 2015 r., pozwany bank zaczął naliczać należne od powoda raty kredytu z zastosowaniem marży w wysokości 2,8%. ( bezsporne, pisma k. 18,19).

Pismem z dnia 22 grudnia 2015 r. powód poinformował pozwany Bank, że w chwili podpisania umowy nie miał świadomości, że warunkiem korzystania z promocyjnej marży 1,7% jest rygorystyczne zasilanie konta prowadzonego przez pozwany bank środkami pieniężnymi w wysokości 5.000 zł miesięcznie. Nadto powód wniósł o naliczanie przez pozwanego, począwszy od 1 stycznia 2016 r. odsetek wg stopy oprocentowania przyjętej przez Bank, jak w okresie od dnia podpisania umowy do dnia 20 kwietnia 2015 r. oraz niezwłoczną zapłatę (zwrot) na rachunek bankowy powoda kwot nienależnie ściągniętych z jego rachunku w okresie maj-grudzień 2015 r. o równowartości 254,14 EUR. ( pismo k. 20).

W odpowiedzi na powyższą reklamację, w dniu 10 stycznia 2016 r. pozwany wysłał do powoda przesyłką poleconą pismo, w którym odmówił przywrócenia marży określonej w Z. promocji (…), wobec niewywiązania się przez powoda z zobowiązania wynikającego z ww. zasadach. ( pismo pozwanego k. 50-51, wydruk z monitoringu przesyłki k. 52, książka nadawcza pozwanego k. 136).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych w jego opisie dokumentów, uznając ich treść za wiarygodną. Ustalenia faktyczne Sąd poczynił także na podstawie zeznań powoda, przesłuchanego w charakterze strony, uznając je za wiarygodne.

Sąd uznał za nieudowodnione twierdzenie zawarte w pozwie, jakoby pozwany nie odpowiedział na reklamację powoda. Mając na względzie złożone przez pozwanego pismo wraz z potwierdzeniem jego nadania z dnia 22 grudnia 2015 r. oraz nieprzekonujące, niekonkretne zeznania powoda z tym przedmiocie (powód stwierdził bowiem, że „nie pamięta, nie wie”, czy on sam lub jego żona, odebrali przesyłkę poleconą zawierającą odpowiedź pozwanego na reklamację), Sąd uznał, że pozwany terminowo odpowiedział na reklamację powoda. Co więcej, pozwany już uprzednio jednoznacznie odmówił uwzględnienia reklamacji powoda złożonej za pośrednictwem poczty elektronicznej ( 53-54).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu, chybiony jest zarzut powoda, jakoby postanowienie zawarte w § 2 ust. 2 lit. d załącznika nr 10 do umowy stanowiło klauzulę abuzywną. Z okoliczności faktycznych niniejszej sprawy wynika, że zawarty przez strony stosunek zobowiązaniowy, w szczególności w zakresie ww. Zasad promocji (…), został ukształtowany właściwie, nie tylko bez rażącego naruszenia praw powoda, jako konsumenta.

Zgodnie z przepisem art. 384 § 1 k.c., ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowy, w szczególności ogólne warunki umów, wzór umowy, regulamin, wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy. W ocenie Sądu, wbrew twierdzeniom powoda, powyższy przepis nie znajduje zastosowania w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy. Należy zwłaszcza wskazać na skutki przyjęcia za słuszną forsowanej przez powoda tezy, że wobec niedoręczenia mu przed zawarciem umowy kredytu egzemplarza Załącznika nr 10 do tej umowy, zawarte w tym dokumencie postanowienia nie wiążą powoda. Mianowicie, aprobata powyższej argumentacji oznaczałaby konieczność uznania za niewiążące powoda wszystkich zapisów ww. Załącznika nr 10, a więc także § 3 ust. 1 pkt b, przewidującego obniżenie marży kredytu z do 1,70% w stosunku rocznym. W konsekwencji, przyjęcie braku związania powoda postanowieniami ww. Zasad promocji (…) oznaczałoby, że powód przez cały okres obowiązywania umowy kredytowej byłby obowiązany uiszczać na rzecz pozwanego marżę w wysokości 2,8 % w stosunku rocznym.

Niezależnie od powyższego, zdaniem Sądu, brak podstaw do uznania postanowień ww. Zasad promocji (…) za niewiążących powoda. Należy bowiem podkreślić, że powód - jak sam przyznał - w chwili zawarcia umowy dokładnie znał ww. postanowienia, w szczególności warunki, jakie musi spełniać, aby utrzymać obowiązywanie promocyjnej niskiej marży. Powód podpisał przedłożony mu przez pozwanego ww. Załącznik nr 10, mając przedtem swobodną możliwość zapoznania się z jego treścią. Co więcej, mimo niedoręczenia powodowi ww. Zasad promocji (…) przy zawarciu umowy, powód wypełniał przewidziane w treści tego dokumentu obowiązki uprawniające go do korzystania z obniżonej marży, aż do października 2013 r. Tymczasem już w marcu 2011 r. pozwany doręczył powodowi ww. Załącznik nr 10, co czyni całkowicie bezzasadnym zarzut powoda, jakoby niewypełnianie przez niego § 2 ust. 2 lit. d Z. promocji (…) było związane z niedoręczeniem mu tego dokumentu. Jak wynika z treści wiadomości e-mail powoda z dnia 10 kwietnia 2015 r. ( k. 53-54), przyczyną niewywiązania się przez powoda z warunków promocyjnych była zmiana profilu działalności przez pozwany bank i zamknięcie oddziałów detalicznych, a nie brak znajomości przedmiotowych warunków. Dlatego Sąd uznał za niewiarygodne powoływanie się przez powoda w pozwie na tą ostatnią okoliczność.

Nadto, należy podkreślić, że w chwili zawarcia umowy z pozwanym powód był zatrudniony w banku i z tego tytułu posiadał większą, niż przeciętny konsument, wiedzę na temat usług z zakresu bankowości oraz procedur obowiązujących przy zawieraniu umów z bankiem. Powyższą okoliczność powód przyznał podczas przesłuchania go w charakterze strony.

W świetle powyższego, brak podstaw do uznania za niedozwolone kwestionowanego przez pozwanego postanowienia § 2 ust. 2 lit. d Z. promocji (…). Zapis ten określa w sposób dokładny, jednoznaczny i konkretny jeden z niezbędnych warunków korzystania ze specjalnej promocyjnej marży za kredyt. Mając na względzie, że powyższe postanowienie stanowi rodzaj ekwiwalentu dla pozwanego banku za daną powodowi okazyjną, preferencyjna, niską marżę, Sąd uznał, że zapis ten nie kształtuje obowiązków powoda w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami ani nie narusza rażąco jego interesów. To powód bowiem, zaprzestając wywiązywania się ze znanego mu już od daty zawarcia umowy, przyjętego przez niego dobrowolnie obowiązku comiesięcznego zasilania konta kwotą 5.000 zł, doprowadził do sytuacji, w której utracił możliwość korzystania z ww. promocyjnej wysokości marży.

Wobec powyższego Sąd stwierdził, że postanowienie § 2 ust. 2 lit. d Z. promocji (…) nie spełnia przesłanek określonych w przepisie art. 384 § 1 k.c. ani w art. 385 ¹ § 1 k.c., a w konsekwencji jest obowiązujące dla powoda.

W ocenie Sądu, nietrafne jest stanowisko powoda, jakoby za zasadnością pozwu przemawiał brak odpowiedzi pozwanego na reklamację powoda. Jak już wskazano we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia, Sąd uznał, że pozwany terminowo odpowiedział na reklamację powoda, a wcześniej także mailowo odmówił uwzględnienia roszczenia powoda o przywrócenie wyliczania rat kredytu z zastosowaniem obniżonej marży 1,7%. Odmiennego poglądu w powyższym zakresie zdaniem Sądu nie usprawiedliwia w szczególności powołana przez powoda okoliczność, że numer nadawczy przesyłki poleconej z systemu Poczty Polskiej ( k. 52) różni się od numeru nadawczego przesyłki wpisanego w książce nadawczej pozwanego ( k. 136). Porównanie powyższych numerów prowadzi bowiem do wniosku, że we wpisanym odręcznie numerze w książce nadawczej pozwanego brakuje ostatniej cyfry („8”), co ewidentnie jest wynikiem oczywistej niedokładności pisarskiej.

Wobec powyższego Sąd oddalił powództwo, jako bezzasadne (pkt 1. wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt 2. wyroku, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania. Mając na względzie, że powód przegrał proces w całości, Sąd obciążył go obowiązkiem zwrotu na rzecz pozwanego poniesionych przezeń kosztów postępowania, stanowiących sumę kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 360 zł (zgodnie z przepisem § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł).

Mając na uwadze wszystkie przytoczone wyżej okoliczności faktyczne i rozważania prawne, Sąd orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

(...)