Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: sekr. Katarzyna Kaczmarek

w obecności Rej. Prokuratora:-----------------------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2018 roku

sprawy M. D. urodzonego (...) w C., syna J. i K. z domu W.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 02 stycznia 2018 roku około godz. 09:00 na Osiedlu (...) w B., woj. (...), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczonych wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanym w sprawie o sygn. akt II K 1174/14 na okres 10 lat, obowiązującego do dnia 06.07.2022 roku, kierował w ruchu lądowym samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z zawartością 1,23 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art 178a § 4 k.k.

1)  oskarżonego M. D. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 02 stycznia 2018 roku około godziny 09:00 na osiedlu (...) w B., woj. (...), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanym w dniu 16 lutego 2015 roku w sprawie o sygn. akt II K 1174/14 na okres 10 lat, kierował w ruchu lądowym samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości,

to jest przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 178a § 4 k.k. i na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2)  na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego dożywotnio;

3)  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 10000 (dziesięć tysięcy) złotych;

4)  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 120 (sto dwadzieścia) złotych opłaty i 448 (czterysta czterdzieści osiem) złotych z tytułu zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 237/18

UZASADNIENIE

M. D. został oskarżony o to, że w dniu 02 stycznia 2018 roku około godz. 09:00 na Osiedlu (...) w B., woj. (...), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczonych wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanym w sprawie o sygn. akt II K 1174/14 na okres 10 lat, obowiązującego do dnia 06.07.2022 roku, kierował w ruchu lądowym samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z zawartością 1,23 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art 178a § 4 kk

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 02.01.2018 roku około godziny 8 rano do K. S. przyszli M. D., który był jego pracownikiem oraz M. O.. Wcześniej oskarżony uzgodnił z nim, że pożyczą od niego samochód typu bus, który był im potrzebny w czasie przeprowadzanych prac remontowych w mieszkaniu M. O.. K. S. dał kluczyki od samochodu M. O., gdyż wiedział, że oskarżony nie ma prawa jazdy. Z posesji K. S. w B. przy ulicy (...) samochodem marki R. (...) nr rej. (...) jako kierująca wyjechała M. O. i pojechała w stronę hurtowni, gdzie miała zrobić zakupy. Obok niej na siedzeniu pasażera siedział M. D., który już był nietrzeźwy. W czasie jazdy M. D. w samochodzie pił z butelki alkohol w postaci wódki i mógł wówczas spożyć około 200 gram alkoholu. Następnie M. O. po zatrzymaniu samochodu wysiadła z niego i poszła załatwiać swoje sprawy w hurtowni na (...). M. D. usiadł na miejscu kierowcy i pojechał samochodem do miejsca zamieszkania M. O. na osiedlu (...) w B.. Kiedy wjechał w osiedle od strony ulicy (...) ściął łuk drogi i wjechał samochodem w barierki ochronne na wysokości (...). Jego jazdę z okna swojego mieszkania obserwował K. L.. Następnie oskarżony cofnął samochodem i pojechał pod blok, w którym mieszka K. L., po czym przejechał na parking naprzeciwko tego bloku i tam się zatrzymał. K. L. podejrzewając, że kierujący tym samochodem jest nietrzeźwy powiadomił telefonicznie (...) w B. o swoich podejrzeniach.

( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. D. k - 69v w zw. z k. 25 od słów ,, wiem o co jestem” do słów ,, w tej sprawie” , częściowo zeznania świadka M. O. k- 70v-71 w zw. z k - 44 v od słów ,, w dniu 02 stycznia” do słów ,, tyle zakazu”, zeznania świadków K. S. k-70 w zw. z k-47 v od słów ,, w dniu 02 stycznia” do słów ,, ode mnie busa”, K. L. k. 69v – 70 w zw. z k. 7v od słów ,, w dniu dzisiejszym” do słów ,, wjechał w barierki).

W dniu 02.01. 2018 roku o godzinie 09:30 z polecenia dyżurnego (...) w B. sierż. sztab. M. Z. oraz S. O. udali się na osiedle (...) w B. w okolice (...), gdyż otrzymano zgłoszenie o nietrzeźwym mężczyźnie kierującym samochodem. Kiedy przybyli na miejsce zastali mężczyznę śpiącego za kierownicą samochodu marki R. (...) o nr rej. (...). Funkcjonariusze starali się go obudzić. W tym czasie podszedł do nich zgłaszający K. L., który potwierdził, że kiedy wyszedł na balkon swojego mieszkania widział, jak ww. samochód w pewnym momencie ściął łuk drogi i pojechał prosto w barierki ochronne. Potem kierujący lekko cofnął i stanął pod blokiem zgłaszającego. W trakcie interwencji byli obecni jedynie funkcjonariusze, oskarżony oraz mężczyzna, który zawiadomił o popełnieniu przestępstwa.

( dowód: zeznania świadków S. O. k. 69-69 odw. w zw. z k. 50 odw. od słów „w dniu 02 stycznia” do „właściciela pojazdu”, K. L. k. 69 odw.-70 w zw. z k. 7 odw. od słów „w dniu dzisiejszym” do „wjechał w barierki”, M. Z. k. 71 w zw. z k. 41 odw., notatka urzędowa k. 1)

Kiedy funkcjonariusze w końcu obudzili kierującego pojazdem, wyczuwalna była od niego wyraźnie woń alkoholu. Ustalili, że jest to M. D.. Po przebadaniu go urządzeniem (...) (...) okazało się, że o godzinie 09:54 zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynosiła 1,23 mg/l, a o 10:13 – 1,19 mg/l. Gdy oskarżony siedział w radiowozie prosił funkcjonariuszy, żeby mu darowali, bo jak znowu dostanie wyrok to pójdzie do więzienia.

(dowód; zeznania świadków S. O. k. 69-69 odw. w zw. z k. 50 odw. od słów „w dniu 02 stycznia” do „właściciela pojazdu”, M. Z. k. 71 w zw. k. 41 odw., protokół badania (...) k. 20).

Oskarżonego przewieziono do (...) w B. i poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu za pomocą urządzenia (...). uzyskując wyniki: o godzinie 10:17 – 1,07 mg/l, o godzinie 10:45 – 1,12 mg/l, o godzinie 11:18 – 1,09 mg/l.

( dowód: protokół badania (...) k. 3)

Samochód został odebrany przez właściciela K. S.. W tym czasie M. O. na miejscu zdarzenia nie było.

( dowód: zeznania świadków S. O. k. 69-69 odw. w zw. z k. 50 odw. od słów „w dniu 02 stycznia” do „właściciela pojazdu”, M. Z. k. 71w zw. z k. 41 odw., notatka urzędowa k. 1).

M. D. nie cierpi na chorobę psychiczną ani upośledzenie umysłowe. Wykazuje inne zakłócenie czynności psychicznych pod postacią (...). Biegli lekarze psychiatrzy w wydanej opinii pisemnej stwierdzili, że w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu był w stanie nietrzeźwości. Z tego powodu zdolność zrozumienia czynu i pokierowania swoim postępowaniem była (...). Spożywając alkohol mógł przewidzieć skutki jego działania.

(dowód: opinia psychiatryczna k. 35-37)

M. D. był skazany prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 16 lutego 2015 roku wydanym w sprawie sygn. akt II K 1174/14. Orzeczono wobec niego karę łączną 1 roku pozbawienia wolności oraz łączny środek karny 10 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Wyrok uprawomocnił się 24.02.2015 roku.

( dowód: odpis wyroku łącznego k. 20-21)

M. D. ma (...) lat, posiada wykształcenie zawodowe - z zawodu jest (...). Pracuje z miesięcznym uposażeniem w kwocie 2.000 złotych netto. Na utrzymaniu ma dziecko w wieku(...) lat, na które płaci alimenty w kwocie 350 złotych miesięcznie. Był uprzednio karany.

( dowód: oświadczenie oskarżonego k. 68-68 odw., karta karna k. 13-16, odpisy wyroków k. 17-21)

Oskarżony nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że 02.01.2018 roku z koleżanką M. O. poszli do jego pracodawcy pożyczyć samochód, ponieważ ona chciała zrobić zakupy w hurtowni na (...). Samochód odebrali z ulicy (...). Szef K. S. dał klucze koleżance i to ona kierowała. Oskarżony wyjaśnił, że siedział obok, ponieważ był nietrzeźwy. M. O. miała wziąć z domu jakieś dokumenty. On po drodze wypił 100 gram wódki. Pamięta, że koleżanka powiedziała mu to, iż skręcając na osiedle o coś zawadziła. M. D. poinformował, że w dniu 10.08.2017 roku poddał się zabiegowi (...). Lekarz informował go, że jeżeli wypije piwo, to tak jakby wypił 0,5 litra wódki. Nie pamięta co się stało, stracił pamięć. W trakcie postępowania przygotowawczego wyjaśnił natomiast, że M. O. poszła do domu po pieniądze. On nie pamiętał drogi przez osiedle. Nie pamiętał czy był badany na zawartość alkoholu. Wypił przed jazdą busem 100 ml wódki, a w trakcie jazdy 200 ml wódki. Aktualnie leczy się (...).

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 68 odw. – 69 w zw. z k. 25 od słów wiem o co jestem” do „w tej sprawie”, k. 71)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 02.01.2018 roku około godziny 8 rano do K. S. przyszli G. D., który był jego pracownikiem oraz M. O.. Wcześniej oskarżony uzgodnił z nim, że pożyczą od niego samochód typu bus, który był im potrzebny w czasie przeprowadzanych prac remontowych w mieszkaniu M. O.. K. S. dał kluczyki od samochodu M. O., gdyż wiedział, że oskarżony nie ma prawa jazdy. Z posesji K. S. w B. przy ulicy (...) samochodem marki R. (...) nr rej. (...) jako kierująca wyjechała M. O. i pojechała w stronę hurtowni, gdzie miała zrobić zakupy. Za taki mi ustaleniami Sądu przemawiają zeznania K. S., który potwierdził, że pożyczył M. O. i swojemu pracownikowi samochód, aby przewieźli sobie nim rzeczy potrzebne do remontu mieszkania. Z zeznaniami K. S. co do tego faktu korespondują zeznania świadka M. O., a także wyjaśnienia oskarżonego, którym w tej części Sąd dał wiarę. Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom świadka M. O., z których wynika, że zanim dojechała do hurtowni, to pojechała do siebie do domu, uszkodziła w czasie jazdy barierki ochronne na osiedlu i gdy wysiadła z samochodu zostawiła w nim kluczyki w stacyjce i śpiącego oskarżonego na miejscu pasażera. Tego rodzaju zeznania są próbą obrony oskarżonego. Przede wszystkim to wyjątkowo nielogiczne zachowanie świadka, gdy w użyczonym jej samochodzie zostawiłaby kluczyki w stacyjce i otwarty pojazd, podczas gdy sama miała iść na ponad 30 minut do swojego mieszkania. Tym bardziej byłoby to irracjonalne zachowanie, że na miejscu pasażera miał pozostać nietrzeźwy oskarżony. Ponadto nie da się logicznie wytłumaczyć zachowania świadka, który zeznaje, że po przyjeździe funkcjonariuszy Policji na miejsce, gdzie miała pozostawić samochód, widziała jak policjantka coś mówiła do oskarżonego, a ona natychmiast nie wyszła ze swojego mieszkania, aby wyjaśnić zaistniałą sytuację, a przede wszystkim fakt, że M. D. nie kierował tym samochodem. Tym bardziej byłoby to nielogiczne postępowanie, gdyż wiedziała, iż oskarżony jest nietrzeźwy. Z ustaleń Sądu wynika, że M. O. w ogóle w tym czasie tam nie było. Najbardziej prawdopodobną wersją jest taka, że dojechała razem z oskarżonym do hurtowni, a następnie oskarżony wrócił samochodem po coś do jej domu np. po pieniądze, ale nie jest rzeczą Sądu ustalać, czy ona mu dała samochód wiedząc, że jest nietrzeźwy, czy on sam go w pewnym momencie wziął bez jej wiedzy i zgody. Z ustaleń Sądu wynika, że na osiedle (...) w B. około godziny 9 oskarżony przyjechał użyczonym od swojego pracodawcy samochodem sam i on go prowadził. Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają przede wszystkim zeznania świadka K. L., który obserwował jazdę oskarżonego po osiedlu samochodem, widział następnie w pojeździe tylko jedną osobę i powiadomił o zaistniałym zdarzeniu (...) w B.. Z zeznaniami K. L. korespondują zeznania świadków S. O. i M. Z., którzy przeprowadzali interwencję na miejscu zdarzenia i zastali w samochodzie R. (...) nr rej. (...) (...) śpiącego na miejscu kierowcy, znajdującego się w stanie upojenia alkoholowego oskarżonego. Zeznania świadków S. O. i M. Z. są logiczne, spójne i zasługują na wiarę. Korespondują z nimi wyniki z przeprowadzonych badań oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Funkcjonariusze Policji ponadto potwierdzili, iż kiedy przyjechali na miejsce zgłoszenia K. L., który zgłosił interwencję przyszedł do nich i potwierdził tożsamość kierującego oraz fakt, iż nie było nikogo innego w pojeździe oraz, że to ten mężczyzna kierował pojazdem. Funkcjonariusze następnie postępowali w sposób rutynowy, przyjęty w danych okolicznościach. Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd ponadto oparł się na protokole użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego i odpisie wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy w Bełchatowie w sprawie o sygn. akt II K 1174/14, a także notatce urzędowej. Stanowiły one wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd zatem uznał, iż wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się do prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości stanowią przyjętą przez niego linię obrony. Zasłaniał się częściowo niepamięcią i wymyślił wersję zdarzeń, która była dla niego korzystna, ponieważ wiedział co mu grozi, kiedy okaże się, że zostanie ponownie skazany.

Sąd w całości przypisał wiarę nieosobowemu materiałowi dowodowemu w postaci dokumentacji z przeprowadzonego badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, jak również zaświadczenia o karalności z Krajowego Rejestru Karnego i odpisów wyroków dołączonych do akt. Wszystkie ww. dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w ramach przyznanych im kompetencji i w czasie procesu nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron.

Oceniając dowody zgromadzone w sprawie i analizując ustalony stan faktyczny Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony podlega odpowiedzialności karnej, ponieważ zostały spełnione warunki konieczne do przyjęcia tej odpowiedzialności. M. D. dopuścił się bowiem czynu naruszającego normę prawną i zagrożonego przez ustawę sankcją karną, czyn ten w ocenie Sądu jest społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy, zaś sprawcy można przypisać winę. Oskarżony w chwili popełniania przypisanego mu czynu był pełnoletni, poczytalny, nie stwierdzono ponadto żadnych okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu.

W świetle poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych - oceniając zachowanie oskarżonego w kategoriach prawa karnego - nie ulega wątpliwości, że M. D. działaniem swoim wypełnił znamiona przestępstwa art. 178a § 4 kk, gdyż w dniu 02.01. 2018 roku około godziny 09:00 na osiedlu (...) w B., woj. (...), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydanym w dniu 16.02. 2015 roku w sprawie o sygn. akt II K 1174/14 na okres 10 lat, kierował w ruchu lądowym samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w art. 53 § 1 i 2 kk. Jako okoliczności obciążające Sąd uwzględnił znaczny stopień szkodliwości społecznej popełnionego przez oskarżonego czynu ze względu na dobro prawne objęte ochroną, w które czyn ten godzi, a więc bezpieczeństwo w ruchu drogowym, znaczny stan nietrzeźwości oskarżonego w chwili dokonania zarzucanego mu czynu, dotychczasową jego wielokrotną karalność.

Sąd jako okoliczność łagodzącą przyjął fakt dobrowolnego podjęcia leczenia (...) przez oskarżonego

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, iż wymierną i sprawiedliwą dla oskarżonego będzie kara 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 42 § 3 kk Sąd obligatoryjnie orzekł w stosunku do oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznym w strefie ruchu lądowego dożywotnio.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd obligatoryjnie orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 10000 złotych.

Orzeczona oskarżonemu kara jest adekwatna do czynu, którego się dopuścił i powinna spełnić swe cele w zakresie obu prewencji. Z zachowania oskarżonego wynika, że z poprzedniego skazania nie wyciągnął żadnych pozytywnych wniosków i w dalszym ciągu wykazuje lekceważący stosunek do powszechnie obowiązujących norm prawnych. Istnieje więc ryzyko, iż przy braku realnie dotkliwej kary, oskarżony utwierdzi się w przekonaniu o bezkarności podobnych zachowań, co w przyszłości może doprowadzić do tragicznych skutków dla innych uczestników ruchu drogowego. Przykłady podobnych zachowań są nagłaśniane w mediach, co również powinno prowadzić do podjęcia dogłębnej analizy swego zachowania przez oskarżonego. Sąd uznał, iż M. D. jest kierowcą niebezpiecznym, rażąco łamiącym zasady bezpieczeństwa w komunikacji i dlatego też tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności może spełnić swoje cele wobec niego.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 § 1 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 120 złotych opłaty zgodnie z z art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz. U nr 49 z 1983 r., z późń. zm.) i 448 złotych z tytułu zwrotu wydatków.