Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2017 r. w Gliwicach

sprawy K. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania K. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 24 maja 2017 r. nr SER 1 SP5- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 24 maja 2017 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu K. S. prawo do świadczenia przedemerytalnego począwszy od dnia 23 marca 2017 roku.

(-) SSR del. Anna Capik-Pater

Sygn. akt VIII U 1144/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 maja 2017 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu K. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego, bowiem nie wszystkie przesłanki wyrażonych w art. 2 ust. 1 pkt. 5 oraz ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych spełniał. W uzasadnieniu podniósł, że ubezpieczony bezpośrednio przed okresem zarejestrowania w Powiatowym Urzędzie Pracy nie pozostawał w stosunku pracy wynoszącym co najmniej 6 miesięcy jak również rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji, ubezpieczony wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. Podniósł, że po raz ostatni zatrudniony był na podstawie umowy o pracę przez (...) Sp. z o.o. w okresie od 20 listopada 2012 r. do 31 października 2015 r. Zaznaczył, że pracodawca rozwiązał z nim umowę ze względu na likwidację stanowiska pracy, a więc z przyczyn dotyczących pracodawcy. Ponadto zarzucił organowi rentowemu, iż ten błędnie przyjął że wykonywanie przez niego czynności w ramach umowy zlecenie po wygaśnięciu umowy o pracę ze (...) Sp. z o.o., a przed zarejestrowaniem w Powiatowym Urzędzie Pracy skutkuje, tym iż nie spełnia on przesłanek do przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Rozszerzając dotychczasową argumentację, wskazał że ubezpieczony w dalszym ciągu nie spełnia przesłanek do przyznania mu świadczenia przedemerytalnego, lecz z uwagi na fakt, iż pobierany przez niego przez 6 miesięcy zasiłek dla bezrobotnych nie nastąpił bezpośrednio po rozwiązaniu stosunku z przyczyn dotyczących pracodawcy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony K. S. ((...)) zatrudniony był na stanowisku Dyrektora ds. (...) w przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w okresie od 20 listopada 2012 r. do 31 października 2015 r. W dniu 22 września 2015 r. pracodawca rozwiązał z nim umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia, pracodawca wskazał likwidację stanowiska pracy.

Bezpośrednio po rozwiązaniu stosunku pracy, ubezpieczony nie był zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Szukał pracy.

W okresie od 18 stycznia 2016 r. do 29 kwietnia 2016 r. wykonywał czynności związane z kontrolą wewnętrzną w zakresie polityki reklamowej i marketingowej, procesu logistycznego oraz gospodarki środkami trwałymi w ramach umowy zlecenie na rzecz Ośrodka (...) Sp. z o.o. w G.. Z kolei w okresie od 13 maja 2016 r. do 10 września 2016 r. świadczył usługi na rzecz (...) SA we W., także w ramach umowy zlecenie.

Po ustaniu powyższych umów cywilnoprawnych, ubezpieczony w dniu 12 września 2016 r. zarejestrował się jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy. Decyzją z dnia 15 września 2016 r. został mu przyznany zasiłek dla bezrobotnych od dnia 12 września 2016 r. do 11 września 2017 r.

Ubezpieczony pobierał zasiłek dla bezrobotnych przez 180 dni od dnia zarejestrowania jako osoba bezrobotna, tj. do 11 marca 2017 r.

W dniu 22 marca 2017 r. wniósł do organu rentowego o przyznaniu mu prawa do wcześniejszej emerytury.

Zaskarżoną decyzją z dnia 24 maja 2017 r. o numerze SER 1 SP5- (...) organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do wcześniejszej emerytury. Jednocześnie uwzględnił ubezpieczonemu 42 lata, 2 miesiące i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Ostatecznie sprecyzowanym stanowiskiem wyrażonym w odpowiedzi na odwołanie, podniósł że przyczyną odmowy przyznania świadczenia jest fakt, iż bezpośrednio po ustaniu stosunku pracy ze (...) Sp. z o.o. ubezpieczony nie był zarejestrowany jako osoba bezrobotna i nie pobierał zasiłku dla bezrobotnych przez 180 dni, gdyż wykonywał czynności w ramach umowy zlecenie.

Powyższy stan faktyczny Sąd, który nie był między stronami sporny, Sąd ustalił w oparciu o akta organu rentowego.

Sąd ocenił zebrany materiał dowodowy jako kompletny i spójny, a przez to mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2013r., poz. 170 ze zm.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn.

Natomiast w myśl ust. 3 tego przepisu świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

W niniejszym postępowaniu spór dotyczył ustalenia, czy sześciomiesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych przez ubezpieczonego warunkujący prawo do nabycia przez niego świadczenia przedemerytalnego, powinien nastąpić bezpośrednio po rozwiązaniu z nim stosunku pracy przez pracodawcę z przyczyn dotyczących pracodawcę. Organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego, gdyż bezpośrednio po rozwiązaniu z ubezpieczonym stosunku pracy z przyczyn dotyczących pracodawcę, ubezpieczony nie zarejestrował się jako osoba bezrobotna, lecz wykonywał czynności w ramach umów zleceń. Tym samym w ocenie organu rentowego podjął zatrudnienie i nie nabył prawa do świadczenia przedemerytalnego. Pozostałe przesłanki do przyznania świadczenia przedemerytalnego były bezsporne.

Zdaniem Sądu, stanowisko przyjęte przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji jest błędne. Z przywołanych przez organ rentowy przepisów jednoznacznie wynika, że ubezpieczony nie ma obowiązku zgłoszenia się i zarejestrowania w Urzędzie Pracy bezpośrednio po rozwiązaniu z nim stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy w celu ubiegania się o przyznanie świadczenia przedemerytalnego. Ustawodawca nie posłużył się bowiem żadnym zwrotem na to wskazującym, dlatego Sąd uznał, że sformułowane przez organ rentowy kryterium ma charakter pozaustawowy. W związku z tym nie ma przeszkód, aby ubezpieczony po rozwiązaniu z nim stosunku pracy z przyczyn od niego niezależnych, poszukiwał zatrudnienia, czy świadczył czynności na rzecz innych podmiotów w ramach umów cywilnoprawnych w celu poprawy swojej sytuacji finansowej, tak jak robił to ubezpieczony. Fakt, iż ustawodawca nie wprowadził do ustawy wymogu bezpośredniego następstwa pobierania zasiłku dla bezrobotnych po rozwiązaniu stosunku pracy, przesądza o tym że zamierzał odmiennie potraktować osoby, który straciły pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Natomiast za celowe i racjonalne należy uznać podjęcie prób znalezienia nowej pracy. Dopiero po bezskutecznych próbach podjęcia działalności zarobkowej, niezbędne jest otrzymywanie zasiłku dla bezrobotnych. Tutejszy Sad w pełni podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 2 lipca 2013 r. (sygn. akt III UZP 2/13), w której wyprowadził on tezę, że wspieranie aktywności osób, które bezpośrednio po rozwiązaniu z nimi stosunku pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy poszukują nowego zatrudnienia, a nie propagowanie biernej postawy, uzasadnia przyznanie świadczenia przedemerytalnego, gdy po aktywnym poszukiwaniu osoba w wieku przedemerytalnym, nie ma rzeczywistej możliwości znalezienia zatrudnienia.

Sąd Okręgowy w pełni podziela pogląd wyrażony nie tylko w wyżej cytowanej uchwale Sądu Najwyższego, ale i w wyrokach Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 20 września 2016 r. w sprawie o sygn. akt III AUa 647/16 oraz z dna 12 stycznia 2017 r. w sprawie o sygn. akt III AUa 1423/16. Zgodnie z nimi, podjęcie przez ubezpieczonego zatrudnienia na umowę zlecenie bezpośrednia po ustaniu stosunku pracy z przyczyn nie dotyczących pracownika pozostaje bez wpływu na jego prawo do świadczenia emerytalnego. Tym sam nie jest konieczny bezpośredni związek czasowy między tymi zdarzeniami.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, zważyć należy, że z ubezpieczonym została rozwiązana umowa o pracę w związku z likwidacją stanowiska pracy, zatem z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Ubezpieczony bezpośrednio po utracie pracy, nie wykazał postawy biernej, lecz szukał nowego zatrudnienia. W okresach od 18 stycznia 2016 r. do 29 kwietnia 2016 r. oraz od 13 maja 2016 r. do 10 września 2016 r. wykonywał zlecone mu czynności w ramach umów zleceń. Następnie został zarejestrowany jako osoba bezrobotna, pobierał zasiłek dla bezrobotnych przez 180 dni. W ocenie Sądu ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki do przyznania mu świadczenia przedemerytalnego.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. uwzględnił odwołanie ubezpieczonego i zmienił w całości zaskarżoną decyzję z dnia 24 maja 2017 r., poprzez przyznanie ubezpieczonemu K. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego począwszy od dnia 23 marca 2017 r. tj. od dnia następnego po złożeniu wniosku.

(-) SSR del. Anna Capik – Pater