Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2018 r. w Gliwicach

sprawy H. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania H. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 21 listopada 2017 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu H. Z. prawo do emerytury, poczynając od 11 listopada 2017 roku.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIIIU 2130/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 listopada 2017r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu H. Z. prawa do emerytury na podstawie art.184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. nie udowodnił 15 – letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Organ rentowy wskazał, że nie uznał do pracy w warunkach szczególnych okresów pracy ubezpieczonego:

- od dnia 1 grudnia 1981r. do dnia 27 lutego 1993r. na stanowisku operatora spycharki
na powierzchni, ponieważ zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. istotną rolę w kwalifikowaniu prac w szczególnych warunkach ma charakter stanowiskowo – branżowy, gdy pod pozycjami zamieszczonymi w kolejnych działach wykazu wymienione są konkretne stanowiska przypisane danym branżom; stąd praca operatora spycharki na powierzchni w resorcie górnictwa została nietrafnie zakwalifikowana w dziale Budownictwo i (...),

- od dnia 1 marca 1993r. do dnia 31 grudnia 1998r. z uwagi na rozbieżności w posiadanej dokumentacji, gdy według świadectwa pracy w szczególnych warunkach z dnia
3 października 2017r. ubezpieczony wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego
o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, natomiast ze świadectwa pracy
z dnia 28 grudnia 1999r. wynika, że był zatrudniony jako kierowca, a dopiero od dnia
1 stycznia 1999r. jako kierowca samochodu ciężarowego.

Ubezpieczony w odwołaniu o decyzji domagał się uwzględnienia powyższych okresów zatrudnienia do pracy w warunkach szczególnych podnosząc, że od dnia 1 grudnia 1981r. do dnia 27 lutego 1993r. pracował jako operator spycharki na zwałach węgla, a od dnia 1 marca 1993r. do dnia 31 grudnia 1998r. jako kierowca karetki pogotowia ratunkowego, autobusu powyżej 15 miejsc oraz samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn
jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony H. Z. w dniu (...) ukończył wiek 60 lat. Legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999r. ponad 25 - letnim okresem składkowym
i nieskładkowym. Nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

W dniu 27 października 2017r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury,
w rozpoznaniu którego organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

Ubezpieczony od dnia 15 lutego 1979r. do dnia 27 lutego 1993r. był zatrudniony
w KWK (...) w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowiskach: od dnia 15 lutego 1979r. do dnia 30 listopada 1981r. ślusarza remontowego na powierzchni i od dnia 1 grudnia 1981r. do dnia 27 lutego 1993r. operatora spycharki na powierzchni ( świadectwo pracy z dnia 12 października 2017r., akta ZUS ).

Następnie od dnia 1 marca 1993r. do dnia 28 grudnia 1998r. był zatrudniony
w Przedsiębiorstwie Usługowo – Produkcyjnym (...).T. (...) Sp. z o.o. w P.
na stanowiskach: od dnia 1 marca 1993r. do dnia 31 grudnia 1998r. kierowcy
i od dnia 1 stycznia 1999r. do dnia 28 grudnia 1999r. kierowcy samochodów ciężarowych.

W Kopalni (...) ubezpieczony pracował w dziale transportu jako operator spycharki na zwałach węgla i kamienia. Zajmował się przepychaniem kamienia na hałdy
oraz węgla i miału na zwałowiska. Czasami na zwałach na zmianie pracowało 6 spycharek.
Spycharki wykonywały pracę tylko na zwałowiskach, gdy na kopalni nie było innej pracy
dla tego sprzętu.

Z dniem 1 marca 1993r. dział transportu został przejęty przez Przedsiębiorstwo Usługowo – Produkcyjne (...).T. (...) Sp. z o.o. w P.. Od tego czasu ubezpieczony pracował jako kierowca autobusu przewożącego pracowników kopalni. Autobus taki mieścił 45 osób. Ubezpieczony przewoził pracowników z różnych miejsc np. z C., M., K.. Pracował po 12 godzin dziennie. Przywoził i odwoził pracowników z trzech zmian. Taką pracę świadczył do końca 1998r., przy czym zdarzało się, że w soboty i niedziele w zastępstwie pełnił dyżur kierowcy pogotowia ratunkowego, bądź też, że w soboty na polecenie przełożonych prowadził samochód ciężarowy powyżej 3,5 tony.

Ubezpieczony posiada uprawnienia do prowadzenia takich pojazdów, w tym prawo jazdy do prowadzenia autobusów uzyskał w 1990r.

Razem z ubezpieczonym pracowali w tym czasie J. S., K. S.
i K. C. jako operatorzy spycharek na zwałach węgla, W. M. jako kierowca samochodu ciężarowego i kierowca autobusu przewożącego pracowników, E. K. (1) jako elektryk i potem kierowca autobusu.

Spółka (...) Spółka Akcyjna sporządziła dla ubezpieczonego
w dniu 12 października 2017r. świadectwo pracy w warunkach szczególnych, w którym zawarła adnotację, że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał
od dnia 1 grudnia 1981r. do dnia 27 lutego 1993r. pracę operatora spycharki na powierzchni wymienioną w wykazie A dziale V poz.3 pkt 21 stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983r. oraz zarządzenia nr 2 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 27 lutego 1995r. w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, a na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach.

Przedsiębiorstwo Usługowo – Produkcyjne (...).T.J. Spółka z o.o. w P. sporządziła dla ubezpieczonego w dniu 3 października 2017r. świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, w którym zawarła adnotację, że ubezpieczony od dnia 1 marca 1993r. do dnia 28 grudnia 1999r. wykonywał pracę kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony; samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych; autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, wymienione w wykazie A, dziale VIII, poz.2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. na stanowisku kierowcy i kierowcy samochodów ciężarowych.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji akt organu rentowego, akt osobowych ubezpieczonego, zeznań świadków K. C., E. K. (2), W. M., K. S., J. S. i ich świadectw pracy oraz zeznań ubezpieczonego ( protokół elektroniczny z rozprawy z dnia 6 kwietnia 2018r. czas 00:06:04 – 01:07:23 ).

Sąd dał wiarę zeznaniom słuchanych w sprawie świadków oraz zeznaniom ubezpieczonego, gdyż były one rzeczowe, szczegółowe, logiczne, zasadniczo zgodne ze sobą, wzajemnie się uzupełniające, korespondujące z treścią zgromadzonej w sprawie dokumentacji, w tym zawartej w aktach osobowych ubezpieczonego. Świadkowie pracowali razem z ubezpieczonym w spornych okresach jego zatrudnienia i byli bezpośrednimi świadkami wykonywanej przez niego pracy, stąd niewątpliwie posiadają szczegółową wiedzę w tym zakresie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego H. Z. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2017r., poz. 1383 ze zm.) prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po dniu
31 grudnia 1948r., który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31 grudnia 1998r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych
na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa,

Po myśli § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo
do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca
w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Ubezpieczony H. Z. ukończył wiek emerytalny 60 lat, legitymuje
się na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganym co najmniej 25 - letnim okresem składkowym
i nieskładkowym oraz nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Spór w rozpoznawanej sprawie dotyczył posiadania przez ubezpieczonego na dzień
1 stycznia 1999r. wymaganego 15 – letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

W wykazie A dziale I poz.8 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienione zostały „ prace
na zwałowiskach górniczych, hutniczych i elektrociepłowniczych ”, natomiast w dziale VIII, poz. 2 tego samego wykazu „ prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych ( specjalnych ), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów ”.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało
w sposób nie budzący wątpliwości, że ubezpieczony podczas zatrudnienia
w KWK (...) 1 grudnia 1981r. do dnia 27 lutego 1993r. faktycznie stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę na zwałowiskach górniczych jako operator spycharki wymienioną w wykazie A dziale I poz.8. Natomiast w kolejnym okresie spornym od dnia 1 marca 1993r. do dnia 28 grudnia 1998r. podczas zatrudnienia
w Przedsiębiorstwie Usługowo – Produkcyjnym (...).T. (...) Sp. z o.o. w P. również stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy autobusu
o liczbie miejsc powyżej 15. Prowadził autobus, który mieścił 45 osób i przewoził nim pracowników, którzy byli zatrudnieniu w zakładzie na trzy zmiany. Sporadycznie pracował jako kierowca pogotowia ratunkowego, bądź też, samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony, lecz praca taka także podlega zaliczeniu do prac warunkach szczególnych jako wymieniona w powołanym wykazie A dziale VIII poz.2. Ubezpieczony posiadał uprawnienia do prowadzenia takich pojazdów.

Powyższe okoliczności potwierdzają wiarygodne zeznania świadków K. C., E. K. (2), W. M., K. S., J. S., którzy pracowali razem z ubezpieczonym w okresach spornych, zeznania ubezpieczonego oraz korespondująca z nimi dokumentacja, w tym zawarta w aktach personalnych ubezpieczonego oraz świadectwa pracy w warunkach szczególnych sporządzone przez byłych pracodawców ubezpieczonego.

Po zaliczeniu powyższych spornych okresów zatrudnienia, ubezpieczony legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganym 15 – letnim okresem takiej pracy. Zatem spełnia wszystkie konieczne przesłanki nabycia prawa do dochodzonego świadczenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od dnia 11 listopada 2017r., tj. od ukończenia wieku emerytalnego 60 lat, zgodnie z art.100 ust.1 ustawy emerytalnej.

(-) SSO Grażyna Łazowska