Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2018roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Biernikowicz

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Rudnik

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2018 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa małol. M. R.

przeciwko D. R.

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa alimenty ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 27 listopada 2015 roku w sprawie o sygn. akt I RC 840/15 od D. R. na rzecz małoletniej powódki M. R. z kwot po 500 zł miesięcznie do kwot po 650zł (sześćset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, płatnych do dnia 10-go dnia każdego miesiąca, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki K. P., poczynając od dnia 21 kwietnia 2017 roku, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat,

2.  wyrokowi w punkcie 1-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

3.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

4.  nakazuje pobrać od pozwanego D. R. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 90zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów sądowych,

5.  nie obciąża małoletniej powódki kosztami procesu.

III RC 78/17

UZASADNIENIE

W imieniu małoletniej powódki M. R. jej przedstawicielka ustawowa K. P. wniosła o podwyższenie od pozwanego D. R. alimentów z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 700 zł miesięcznie, a także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu tego żądania podała, iż alimenty na rzecz powódki od pozwanego w dotychczasowej wysokości zostały ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 27 listopada 2015r., a od tego czasu potrzeby powódki znacznie wzrosły, tak iż na ich zaspokojenie potrzebna jest kwota ok. 1.500 zł miesięcznie. Wskazała, iż powódka oprócz uczęszczania na zajęcia szkolne bierze udział w dodatkowych zajęciach szkolnych, lekcjach języka angielskiego, a także leczy się ortodontycznie i otolaryngologicznie w związku z wadą słuchu oraz zgryzu, przy czym pozwany ogranicza się wyłącznie do regularnego przekazywania alimentów i nie partycypuje w żadnych dodatkowych kosztach utrzymania powódki.

Pozwany D. R. wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc, iż koszt ten jest niezasadny. Dodatkowe zajęcia dziecka w szkole są bezpłatne, małoletnia z powodu choroby uszu nie może korzystać z basenu, a koszt dodatkowych zajęć z języka angielskiego został uwzględniony przy ustalaniu alimentów przez Sąd Okręgowy w Słupsku. Wskazał, że przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki zawyża koszty jej utrzymania. Nie zakupiła nowych mebli dla córki, gdyż te zostały zabrane przez nią z ich wspólnego mieszkania. Nadto utrzymuje regularne kontakty z powódką. Interesuje się jej leczeniem jeżdżąc na jej konsultacje ortodontyczne i otolaryngologiczne, o ile jest o nich powiadamiany przez K. P.. Ponosi koszty utrzymania córki w okresie, gdy przebywa pod jego opieką. Kupuje jej ubrania, buty, zabawki, przedmioty higieny osobistej. Zabiera ją na wycieczki, wakacje.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 27 listopada 2015 r. Sądu Okręgowego w Słupsku zobowiązano pozwanego D. R. do łożenia tytułem alimentów kwoty 500 zł miesięcznie na rzecz małoletniej M. R. płatnych do rąk K. P. do 10 – ego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

- niesporne, wyrok k. 27 w aktach I RC 840/15;

W ówczesnym czasie powódka M. R. miała 6 lat. Uczęszczała do I klasy szkoły podstawowej. Zamieszkiwała z obojgiem rodziców w C. w mieszkaniu będącym własnością jej rodziców. K. P. pracowała jako nauczycielka w szkole. Zarabiała ok. 3.300 zł miesięcznie Koszty utrzymania mieszkania wynoszące około 620 zł miesięcznie (400 zł czynsz orz 220 zł za media) ponosiła wspólnie – po połowie – z pozwanym. Pozwany pracował jako żołnierz zawodowy w jednostce wojskowej w N.. Zarabiał ok. 3.600 zł miesięcznie. Koszt utrzymania małoletniej według oceny K. P. wynosił około 600 zł miesięcznie. M. R. uczęszczała na dodatkowe zajęcia z języka angielskiego, które kosztowały 100 zł miesięcznie. Wyposażenie powódki do szkoły kosztowało 800 zł. K. P. uregulowała składki szkolne. Około 1/3 tych kosztów pokrył pozwany. Matka powódki dowoziła małoletnią do szkoły i na dodatkowe zajęcia samochodem i na paliwo na ten cel wydatkowała około 200 zł miesięcznie. Powódka pozostawała pod stałą opieką laryngologa. Co drugi miesiąc bywała u stomatologa, u którego wizyta kosztowała 120 zł. Leki dla niej kosztowały 50 zł miesięcznie, odzież także 50 zł miesięcznie. Pozwany uczestniczył w życiu dziecka, zabieraj ją na spacery, na basen, zawoził na dodatkowe zajęcia.

- zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki oraz pozwanego k. 25-26, a także zaświadczenia o dochodach k. 23- 24 znajdujące się w aktach I RC 840/15 Sądu Okręgowego w Słupsku;

Obecnie małoletnia M. R. ma 9 lat i uczęszcza do III klasy szkoły podstawowej. Powódka nadal mieszka z matką w C.. W dniu składania pozwu mieszkały w wynajętym mieszkaniu w C.. Koszt wynajmu mieszkania wynosił 550 zł miesięcznie, czynsz 270 zł miesięcznie, energia elektryczna 60 zł miesięcznie, gaz 20 zł miesięcznie, Internet 20 zł miesięcznie. Ponadto przedstawicielka ustawowa powódki ponosiła połowę kosztów utrzymania mieszkania, w którym mieszkała wcześniej z pozwanym i powódką, a będącym wspólną własnością jej i pozwanego. Za czynsz płaciła 170 zł miesięcznie, za energię elektryczną 26 zł miesięcznie. Od 9 sierpnia 2017 r. powódka wraz z matką zajmują mieszkanie, w którym mieszkały wcześniej z pozwanym, należącym obecnie do matki powódki, co nastąpiło w wyniku podziału małżeńskiego majątku wspólnego. Koszt utrzymania tego mieszkania to ok. 700 zł miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa powódki nadal pracuje jako nauczyciel w Zespole Szkół (...) w C., uzyskując z tego tytułu ok. 3.900 zł netto miesięcznie. Posiada samochód, którym jeździ do pracy w C. oraz wozi powódkę do szkoły odleglej o około 2 k, od ich miejsca zamieszkania , a także na dodatkowe zajęcia języka angielskiego. Na paliwo przeznacza średnio 200 zł miesięcznie. Ponadto jest właścicielką działki rekreacyjnej, która nie stanowiła majątku wspólnego. W wyniku podziału majątku wspólnego zobowiązana była spłacić pozwanego w łącznej kwocie 94.000 zł w dwóch ratach. Pierwsza w kwocie 50.000 zł została płacona do 16 sierpnia 2017 r., a druga w kwocie 44.000 do 31 grudnia 2017 r. Pieniądze na spłatę pierwszej raty pochodziły z jej własnych środków ok. 30.000 zł, a resztę pożyczyła od rodziny, natomiast na drugą ratę miała 10.000 zł własnych środków, a resztę pożyczyła od rodziny.

M. P. ma obecnie 140 cm wzrostu, waży 40 kg i nosi byty w rozmiarze 34-35. Na odzież i buty potrzebuje ok. 318 zł miesięcznie, natomiast na środki higieny osobistej ok. 50 zł miesięcznie. Ponadto powódka, z powodu niedosłuchu wywołanego zapaleniem ucha środkowego i infekcjami dróg moczowych, leczy się w B., gdzie co 2 – 3 miesiące jeździ na konsultacje, które są bezpłatne, ale dojazd na nie kosztuje 100 zł w obie strony. Na leki matka powódki wydaje około 50 zł miesięcznie, jednak w przypadku poważniejszych infekcji powódki jest to koszt około 120 zł miesięcznie.

Nadto M. R. leczona jest ortodontycznie. Jej wizyty u specjalisty są bezpłatne. Nosi bezpłatne aparaty ruchome, do czyszczenia których tabletki kosztujące około 20 zł wystarczają na 3 miesiące. W czerwcu 2017r. lekarz rodzinny jako również lekarz rehabilitant stwierdził u powódki nieprawidłowość chodu wynikającą z rotacji miednicy oraz skoliozę. Zalecił małoletniej udział w rehabilitacji. Wydał zlecenie na zabiegi w ramach NFZ, lecz ich termin przypadał w październiku. Ze względu na długi czas oczekiwania na bezpłatne zabiegi K. R. zdecydowała się na skorzystanie z prywatnych usług rehabilitanta. W czerwcu 2017r. wydała na ten cel 180 zł. w lutym 2018r. 70 zł, w marcu 2018r. 140 zł. Na żywność dla powódki jej przedstawicielka ustawowa przeznacza około 500 zł miesięcznie, a dodatkowo 50- 60 zł miesięcznie wydaje na jej obiady w szkole, które uprzednio były darmowe. Na składki szkolne przeznaczyła 228 zł w październiku 2017r., a na wyprawkę szkolną powódki w bieżącym roku szkolnym w postaci strojów na zajęcia wychowania fizycznego, na basen, przyborów szkolnych, plecaka, piórnika, worków na zajęcia sportowe, kapci na zmianę 1.000 zł. Zakupów przyborów szkolnych i plastycznych dokonuje także w ciągu roku szkolnego w zależności od potrzeb. Uregulowała opłatę za szkolną wycieczkę córki w wysokości 181,30 zł. Ponadto powódka uczęszcza na dodatkowe zajęcia z języka angielskiego, których koszt wynosi 15 zł za godzinę nauki, tak iż wydatki na ten cel wynoszą od 110 zł do 150 zł miesięcznie. Pozostałe zajęcia dodatkowe, na które uczęszcza powódka są bezpłatne, ale wymagają zakupu odpowiedniego ubrania lub przyborów papierniczych. W maju 2018 r. powódka przystąpiła do sakramentu I komunii świętej. Matka powódki kupiła dla niej odpowiedni strój tj. albę za 190 zł, pelerynę za 56 zł, buty za 59.99 zł, okapnik do świecy za 2 zł. Rodzice dzieci pierwszokomunijnych ustalili, że na pokrycie kosztów uroczystości w kościele uiszczą składkę w wysokości 160 zł. K. P. domagała się, by kwotę tę uregulował D. R.. Gdy tego nie czynił sama dokonała tej płatności, a gdy pozwany przekazał jej żądaną sumę 160 zł, zwróciła mu ją . Matka powódki zdecydowała również, iż nie zorganizuje wspólnie z pozwanym przyjęcia pierwszokomunijnego dla córki. Przygotowała je we własnym zakresie nie zapraszając na nie ani D. R., ani żadnej osoby z jego otoczenia, mimo to przybyli do kościoła na uroczystość M. R.. Z okazji komunii matka powódki podarowała jej rower.

Powódka dysponuje dwoma telefonami komórkowymi. Od ojca otrzymała telefon starszego typu umożliwiający jej wyłącznie telefonowanie, od matki nieco nowszy. Każde z rodziców co miesiąc ponosi opłatę w wysokości 20 zł na utrzymanie telefonu, jaki został przez nich przekazany dziecku, by mieć z nim kontakt. M. P. podwójnie u każdego z rodziców świętuje swe urodziny. Spędza z każdy rodzicem wakacje wyjeżdżając poza miejsce jego zamieszkania.

- dowody: zaświadczenia k. 9,117, 55, 104, faktury i dowody wpłat k. 10-15, 38-53, 90,95-103, 105, 114-115, 118-120, 184-186, 188-196, 198-200, 205-206, 208-211, 219-217, 279-285, 294-295, 318-326, karty leczenia k. 16-33, 91-94, 308-317, umowa najmu lokalu k. 34-37, kserokopie paragonów k. 106-108, 187, 197, 207, 212-213, 218, pismo k. 116, wyjaśnienia przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki z dni: 15 listopada 2017r. 00:37:49 - 00:41:00, 00:54:22-01: (...), 01:03:56-01:44:16, 15 stycznia 2018r. 01:03:34 – 01:17:56, zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki 23 kwietnia 2018 r. 00:04:41-00:31:35, 30 maja 2018 r. 00:01:02-00:22:47, karta wynagrodzenia pracownika i informacja pracodawcy k. 167-172, 175, koszty wydatków za listopad i grudzień 2017 r. k. 176-183, informacja o obiadach w szkole i kopie przelewów k. 201-204,286-289, opłaty dot. I Komunii k. 214, 271-273, 275, 277,327, 350, kosztorys wydatków za 2018 r. k. 348,

Pozwany D. R. z zawodu jest żołnierzem zawodowym. Pracuje w jednostce wojskowej w N. i w 2017r. jego przeciętne miesięczne uposażenie wynosiło średnio 4.235 zł, a wraz ze wszystkimi dodatkowymi świadczeniami (tj. nagrodami uznaniowymi, dodatkowym rocznym uposażeniem, dodatkiem mundurowym, należnościami za dyżury, gratyfikacją urlopową) wyniósł łącznie 62.435,33 zł netto co daje średnio 5.202 zł netto miesięcznie. Mieszka sam w parterowym domu jednorodzinnym z poddaszem należącym do jego rodziców położonym w K. i ponosi miesięczne koszty jego utrzymania w wysokości 1.000 zł, w tym podatek od nieruchomości 200 zł rocznie. Dom ogrzewany jest drewnem i prądem, na zakup drewna na sezon grzewczym wydaje 3.000 zł rocznie, na prąd 3500 zł kwartalnie. Dojeżdża do pracy samochodem. W wyniku podziału wspólnego majątku małżeńskiego powódki pozwany otrzymał spłatę w kwocie 94.000 zł oraz samochód marki V., który sprzedał za 6.000 zł i kupił samochód marki S. (...) z 2009 r. za 20.000 zł. Jest właścicielem ½ udziału działki położonej w C. o pow. 277 m2 przeznaczonej pod zabudowę szeregową. Ponadto spłaca kredyt w wysokości 8.000 zł. Pozwany leczy się na tarczycę. Utrzymuje regularne kontakty z powódką w terminach ustalonych na mocy ugody sądowej. Odbiera ją co dwa tygodnie w piątki po zajęciach szkolnych i odwozi do domu w niedzielę o godzinie 18.00 aktów. Zabiera ją wówczas na wycieczki, do kina, do parków rozrywki, do swoich rodziców. Kupuje jej ubrania, gdy ich potrzebuje, które najczęściej pozostają w jego dyspozycji . Ponosi cały koszt jej utrzymania w czasie jego pobytu z nią. Jeżeli w czasie pobytu u pozwanego powódka jest chora, kupuje jej leki i się nią opiekuje. córka spędza u niego również tydzień ferii zimowych oraz trzy tygodnie wakacji. Powódka spędza z nim także część Świąt Bożego Narodzenia oraz Świąt Wielkanocnych, a także klika innych dni w roku. Pozwany uczestniczy we wszystkich konsultacjach lekarskich dotyczących powódki. Jeździ na jej konsultacje do B., do ortodonty.

W dniu przyjęcia przez powódkę pierwszej komunii świętej zaprosił na obiad do restauracji swego brata z rodziną, którzy także uczestniczyli w tej uroczystości, i poniósł jego koszt. W kolejny weekend po tym święcie przygotował dla niej przyjęcie dla gości z jego otoczenia, na które zamówił dla córki tort komunijny.

- nadto wyjaśnienia pozwanego z dni: 15 listopada 2017r. 00:11:02 - 00:35:33, 00:54:22-01: (...), 01:03:56-01:44:16, 15 stycznia 2018r. 00:53:53 – 00:58:30, 30 maja 2018 r. 00:33:05-00:36:07, 00:39:01-00:42:10, zeznania pozwanego 23 kwietnia 2018 r. 00:42:51-01:15:30, zaświadczenia k. 89, 253-255, kserokopia paragonów k. 130-157, 246-249, faktury k. 233, 250-251, 343-344 potwierdzenia przelewów k. 234-242;

Sąd zważył co następuje:

Powództwo oparte na treści art. 138 k.r.o. okazało się w części zasadne. Zgodnie z tym przepisem w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Jak stanowi natomiast treść art. 135 § 1. k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, przy czy według § 2 tego przepisu wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

W ocenie sądu w okresie od 19 grudnia 2015r., kiedy to alimenty na rzecz M. R. zostały prawomocnie ustalone na kwotę 500 zł miesięcznie nastąpiła zmiana w sytuacji każdej ze stron.

Najistotniejsza z nich polega na tym, iż rodzice małoletniej powódki faktycznie rozstali się i zamieszkali osobno, przy czym powódka pozostała przy matce, a pozwany zamieszkał poza C.. Taki stan rzeczy spowodował, iż D. R. w mniejszym stopniu, aniżeli wówczas gdy mieszkał razem z dzieckiem realizuje swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania o jego wychowanie i opiekę nad nim, choć w dalszy ciągu aktywnie uczestniczy w życiu córki, spotykając się z nią co dwa tygodnie i zabierając, ją do siebie na weekendy, tydzień ferii i trzy tygodnie wakacji, w okresie świąt. Interesuje się także jej stanem zdrowia. Efektem osobnego zamieszkiwania rodziców małoletniej jest również fakt, iż każdy z nich ponosi koszty utrzymania zajmowania mieszkania. Istniejący pomiędzy rodzicami małoletniej konflikt uniemożliwiający im współdziałanie dla dobra dziecka, a w szczególności wymianę dóbr zakupionych dla dziecka powoduje, iż każde z nich z osobna wydatkuje środki na zaspokojenie bieżących potrzeb powódki, podwyższając tym samym koszt jej utrzymania. Nie tylko bowiem K. P., lecz także D. R. kupuje dla małoletniej odzież, leki, gdy są mu dla dziecka potrzebne, dba o jego rozwój umysłowy jeżdżąc z nim do kina i teatrzyków dla dzieci oraz zapewnia mu innego rodzaju rozrywkę. Ponosi koszty utrzymania podarowanego córce telefonu, a także wobec braku porozumienia z K. P. wydatkował środki na dodatkowe przyjęcie z okazji pierwszego przyjęcia przez nią komunii świętej.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że to matka powódki sprawując nad nią codzienną pieczę w większości ponosi koszty jej bieżącego utrzymania, gdyż to ona w przeważającej części wyposaża ją w odzież, z której dziewczynka korzysta na co dzień, ponosi większe niż pozwany wydatki na zakup żywności dla dziecka i środków czystości, pokrywa koszt opłat szkolnych, zakupu przyborów szkolnych i plastycznych.

Analizując wysokości czynionych przez K. P. wydatków na zaspokojenie potrzeb powódki Sąd ustalił, iż faktycznie są one wyższe niż w czasie ustalenia wysokości alimentów na kwotę po 500 zł miesięcznie. Przede wszystkim wzrosła opłata za dodatkowe zajęcia z języka angielskiego , z których korzysta powódka. Powstała też konieczność uiszczania opłat za obiady, z jakich M. R. korzystała jeszcze w pierwszym semestrze bieżącego roku szkolnego bezpłatnie, w wysokości ponad 50 zł miesięcznie. Ujawniła się również potrzeba leczenia wady postawy powódki poprzez jej rehabilitację, zgodnie z zaleceniem lekarza rehabilitanta. Spowodowało to konieczność ponoszenia opłat za prywatne sesje z rehabilitantem Wprawdzie małoletnia mogła korzystać z bezpłatnej rehabilitacji, to jednak wobec faktu ograniczonej ilości zająć w jej ramach, a także długi czas oczekiwania na kolejną sesję bezpłatnych zajęć rehabilitacyjnych, za zasadne należy uznać czynione przez K. P. wydatki na dodatkowe zajęcia rehabilitacyjne. Zważyć przy tym należy, iż nie są one czynione często. Nadto powstały też wydatki związane z przystąpieniem przez powódkę w maju 2018r. do sakramentu pierwszej komunii świętej. W szczególności koniecznym okazało się opłacenie ustalonej przez rodziców dzieci pierwszokomunijnych składki w wysokości 160 zł na pokrycie wydatków związanych z przygotowaniem tej uroczystości w kościele. Nadto niezbędnym było zakupienie dla dziecka odpowiedniego odświętnego stroju. Nie ulega przy tym wątpliwości, że jest to jedyna taka uroczystość w życiu dziecka, więc wydatki na ten cel, ponoszone są jednorazowo, jak podnosił pozwany, a także iż część komunijnej odzieży można odsprzedać, niemniej jednak wydatki te rodzice zobowiązani są pokryć. Sąd uwzględnił również, iż faktycznie uprzednio przeznaczana przez K. P. suma 50 zł miesięcznie na odzież dla dziecka jest niewystraczająca na zaspokojenie jego potrzeb w zakresie odpowiedniego wyposażenia go w ubiór oraz w obuwie na każdą porę roku, aczkolwiek wydaje się, iż nie wszystkie wydatki na cel uzasadnione są usprawiedliwionymi potrzebami powódki. W szczególności za nieracjonalne uznać należy zakup przez K. P. w ciągu 3 miesięcy rosnącemu dziecku 9 par butów za łączną sumę niemalże 1600 zł, co nastąpiło nie tyle z powodu wzrostu stopy dziecka, ale jedynie po to, by miało kilka rodzajów butów w różnych kolorach.

Okoliczności te zdecydowały, iż zgłoszone żądanie podwyższenia wysokości kwoty alimentów co do zasady okazało się usprawiedliwione, zwłaszcza iż sytuacja materialna D. R. pozwala mu na łożenie alimentów w wyższej wysokości. Dochody pozwanego w porównaniu z rokiem 2015r. faktycznie wzrosły. Stać go na w zasadzie na samotne zamieszkiwanie w domu jednorodzinnym i ponoszenie kosztów jego utrzymania w granicach 1.000 zł miesięcznie. Źródło dochodów pozwanego jest stałe, w ramach podziału majątku wspólnego otrzymał 94.000 zł. Jest właścicielem samochodu, jego majątkiem jest udział we własności działki budowlanej o powierzchni 244 m 2 położonej w C. z przeznaczeniem na postawienie budynku w zabudowie szeregowej. Dobra sytuacja materialna D. R. nie uzasadnia jednak w ocenie Sądu, by łożył on środki pieniężne na pokrycie kosztów utrzymania córki ponoszonych przez jej matkę w zakresie wyższym od ustalonego. Jak już wskazano pozwany także ponosi koszty utrzymania dziecka, a czyni to zwłaszcza wówczas, gdy zabiera córkę do siebie w ramach realizacji ustalonych z nią osobistych kontaktów. Zaspokaja wtedy jej potrzeby w zakresie żywności, mieszkania, edukacji i rozrywki. Zdarza się, choć nieczęsto, że kupuje dla niej leki bądź odzież i obuwie. To on ponosi koszty podróży dziecka do jego miejsca zamieszkania i z powrotem. Uwzględniając częstotliwość tych spotkań, a w szczególności to, że małoletnia spędza z ojcem tydzień ferii i trzy tygodnie wakacji, w czasie których podróżuje z nim, uznać należy, iż jego wydatki na rzecz dziecka nie są znikome. Nadto pozwany stara się być obecny w życiu powódki także poza terminami spotkań z nią. W celu utrzymania kontaktu podarował jej telefon, który opłaca. Stara się być na każdej wizycie lekarskiej czy ortodontycznej córki, na którą jeździ powódka, ponosząc tak jak i K. P. koszty podróży, miedzy innymi do B..

W tym stanie rzeczy zdecydowano o podwyższeniu alimentów do kwoty po 650 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu suma ta w sposób odpowiedni zabezpieczy potrzeby dziecka, a nadto uwzględnia udział każdego z rodziców powódki w realizowaniu przez każdego z nich obowiązku alimentacyjnego polegającego na osobistych staraniach o jej wychowanie i utrzymanie. Istotnym przy tym jest, że również na przedstawicielce ustawowej powódki ciąży obowiązek zaspokajania jej potrzeb materialnych, ponieważ małoletnia jako uczennica III klasy szkoły podstawowej nie wymaga całodobowej opieki ze strony matki. K. P. pracuje, a jej zarobki są wystarczające na pokrycie pozostałej części usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Nie zasługują na uwzględnienie twierdzenia matki powódki, iż w kolejny roku szkolnym jej dochody zmniejszą się, gdyż Sąd dokonuje rozstrzygnięcia w oparciu o stan istniejący w dniu zamknięcia rozprawy, a nie ten jaki potencjalnie będzie istniał w przyszłości. Z tego powodu bierze pod uwagę wyłącznie aktualne, a nie przyszłe potrzeby dziecka, zwłaszcza że alimenty służyć mają zaspokajaniu bieżących potrzeb dziecka.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił. Nie zaliczył do niezbędnych kosztów utrzymania dziecka wartości prezentów, które kupuje dla niej K. P. bez konsultacji z pozwanym z okazji świąt, urodzin, czy komunii świętej zwłaszcza iż ich wartość jest dość wysoka. Nie istnieje obowiązek, lecz zwyczaj obdarowywania dziecka prezentami. Decyzja o ich przekazaniu oraz o ich wartości należy do indywidualnej decyzji rodzica, którego bezwzględnym obowiązkiem jest dbałość o jego wychowanie i zaspokajanie jego potrzeb zarówno materialnych jak i duchowych.

W okolicznościach niniejszej sprawy brak jest także podstaw do zaliczenia w poczet usprawiedliwionych potrzeb dziecka, w których zaspokajaniu brać powinien pozwany, kosztów zorganizowanego przez K. P. przyjęcia z okazji pierwszej komunii świętej małoletniej powódki. Decyzję o jego przygotowaniu, zaproszonych gościach i wydatkowanych na ten cel środkach przedstawicielka ustawowa powódki podjęła samodzielne, bez porozumienia za pozwanym, choć ten wyszedł z inicjatywą poczynienia w tym zakresie ustaleń. Na przyjęcie to nie zaprosiła ani jego, ani nikogo z jego rodziny, uznając, że córka może również brać udział w drugim przygotowanym tego samego dnia przyjęciu zorganizowanym przez pozwanego. Ostatecznie D. R. zaprosił członków swej rodziny uczestniczących w kościele we mszy, w czasie której małoletnia przyjęła komunię na obiad do restauracji pokrywając jego koszt. Kolejnego weekendu, podczas którego córka przebywała pod jego opieką zorganizował dla niej przyjęcie, w czasie którego jego najbliżsi także mogli świętować z powódką fakt przyjęcia przez nią pierwszej komunii świętej.

Sąd nadał wyrokowi w części podwyższającej alimenty rygor natychmiastowej wykonalności zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 333 § 1 pkt 1 kpc. według tego przepisu, jeżeli Sąd zasądza alimenty, z urzędu nadaje takiemu wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.). Jak wynika z treści tego przepisu, kosztami sądowymi, których nie miała obowiązku uiścić strona inicjująca proces, Sąd obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją ku temu podstawy przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. D. R. przegrał sprawę w części, a jakie powództwo zostało uwzględnione. Zobowiązany jest zatem do pokrycia kosztów sądowych, od opłacenia których powódka dochodząca alimentów była zwolniona z mocy ustawy. Stąd też należało pobrać od pozwanego opłatę na rzecz Skarbu Państwa obliczoną jako 5% od rocznej wartości, o jaką podwyższono alimenty.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanego o obciążenie kosztami procesu małoletniej powódki zgodnie z zasadą słuszności wyrażona w art. 102 k.p.c. Skoro małoletnia powódka jest córką pozwanego, wobec której realizuje on obowiązek alimentacyjny, względy słuszności przemawiają na odstąpieniem od obciążenia jej obowiązkiem zwrotu części poniesionych przez D. R. kosztów procesu.

III RC 78/17

Z/

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

2018-07-05