Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności Asesora Prokuratury Rejonowej w G.– Andrzeja Zagraby

po rozpoznaniu w dniu 04.04.207 r., 12.09.2017 r., 10.10.2017 r., 05.06.2018 r. sprawy

M. K.

urodz. (...) w G.

syna D. i I. zd. W.

oskarżonego o to, że:

W dniu 01 października 2016 roku w G. uderzając pięścią w twarz oraz kopiąc R. J. spowodował obrażenia w postaci rany tłuczonej łuku brwiowego, złamania żebra VII po stronie lewej, stłuczenia powłoki twarzy oraz uszkodzenia zębów dolnych powodując naruszenie czynności narządów ciała w/w na okres powyżej dni 7

tj. o czyn z art. 157§1 kk

1.  Oskarżonego M. K. uznaje za winnego tego, że w dniu 01 października 2016 roku w G. uderzając pięścią w twarz oraz kopiąc R. J. spowodował u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia powłok głowy, rany tłuczonej łuku brwiowego lewego, podbiegnięcia krwawego powieki górnej prawej, obrzęku tkanek miękkich okolicy nosa, rany tłuczonej wargi dolnej oraz uszkodzenia aparatu żucia w postaci brzeżnych złamań koron zębów żuchwy 32, 31, 41, 42, niecałkowitego zwichnięcia zębów szczęki 21 i 11, złamania korony zęba 22, a nadto złamania żebra VII lewego naruszających czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres powyżej dni 7 tj. występku z art. 157§1 kk i za to na podstawie art. 157§1 kk skazuje go na karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 69§1 i 2 kk, art. 70§1 kk, art. 72§1 pkt 7a i §1a kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu tytułem próby na okres 2 (dwa) lat zobowiązując go do powstrzymania się od kontaktowania z pokrzywdzonym R. J. oraz zbliżania do niego na odległość mniejszą niż 30 (trzydzieści) metrów.

3.  Na podstawie art. 46§2kk orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego R. J. nawiązkę w kwocie 10.000,00 (dziesięć tysięcy) złotych.

4.  Na podstawie art. 627kpk w zw. z art. 616§1 pkt 2kpk zasądza tytułem zwrotu poniesionych wydatków w związku z ustanowieniem pełnomocnika od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. J. kwotę 2.460,00 (dwa tysiące czterysta sześćdziesiąt) złotych.

5.  Na podstawie art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych i art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) zł i obciąża go kosztami sądowymi w pozostałym zakresie.

Sygn. akt IIK 483/16

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Oskarżony D. K. związek małżeński z A. K. zd. K. zawarł w dniu 10.04.2010 r. Podejrzewając żonę po kilku latach o to, że zdradza go prawdopodobnie z mieszkającym na tym samym osiedlu (...), o czym poinformowała go również jego żona M. J. w marcu 2016 roku wystąpił z pozwem o rozwód. W dniu 01.10.2016 r. przed południem M. K. wyszedł z mieszkania i udał się do pracy. Zostali w nim syn i żona A. K., którą w godz. między 11:00 – 12:00 odwiedził R. J.. Była to sobota i oskarżony pracował krócej. Do mieszkania wrócił po godzinie 11:00 i w związku z tym, że spotkał w nim R. J. w sposób stanowczy kazał mu wyjść co ten zrobił. Będąc już przed blokiem pokrzywdzony postanowił wrócić i porozmawiać z oskarżonym, który jak słyszał od wielu osób źle wypowiadał się na jego temat. W związku z tym korzystając z domofonu zadzwonił do mieszkania M. K., którego poinformował, że chce z nim porozmawiać i gdy otworzył mu on drzwi do klatki schodowej wszedł do niej i udał się na górę. Drzwi do mieszkania również otworzył oskarżony i gdy R. J. stojąc przed nimi oświadczył mu, że nie życzy sobie żeby rozmawiał na jego temat na mieście wówczas odepchnął go, a następnie zaczął uderzać pięściami w twarz oraz zadał kilka kopnięć. W wyniku otrzymanych uderzeń pokrzywdzony upadł na schody, po których stoczył się na półpiętro tracąc przytomność i gdy po chwili odzyskał ją leżąc w kałuży krwi zauważył stojącego nad nim oskarżonego. Następnie ponownie na chwilę utracił przytomność. Odzyskując świadomość po pewnym czasie tym razem stwierdził, że nie ma przy nim nikogo i po odnalezieniu telefonu zadzwonił na policję, a następnie wyszedł przed budynek, gdzie przyszła jego żona, z którą również skontaktował się informując o pobiciu przez M. K..

W wyniku uderzeń zadanych pięściami, kopnięć oraz upadku ze schodów R. J. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia powłok głowy, rany tłuczonej łuku brwiowego lewego, podbiegnięcia krwawego powieki górnej prawej, obrzęku tkanek miękkich okolicy nosa, rany tłuczonej wargi dolnej oraz uszkodzenia aparatu żucia w postaci brzeżnych złamań koron zębów żuchwy 32, 31, 41, 42, niecałkowitego zwichnięcia zębów szczęki 21 i 11, złamania korony zęba 22, a nadto złamania żebra VII lewego naruszających czynności narządów jego ciała na okres powyżej dni 7.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań pokrzywdzonego R. J. (k. 88-89), świadka M. J. (k. 89) oraz wyjaśnień oskarżonego (k. 87v-88), a nadto pozostały materiał dowodowy ujawniony w toku przewodu sądowego w postaci odpisu dokumentacji medycznej (k. 102-107) oraz opinii biegłych z zakresu medycyny (k. 18, k. 136-137, k. 233-241), notatki urzędowej (k. 1), wydruków korespondencji sms (k. 170-195), odpisu wyroku SO w Olsztynie (k. 196).

Oskarżony M. K. podczas rozprawy sądowej przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach twierdził, że w dniu 01.10.2016 r., gdy około godz. 11:00 wrócił z pracy zastał w swoim domu żonę i pokrzywdzonego. Przyznał, że używając słowa wulgarnego kazał mu opuścić mieszkanie, co zrobił on, jednak po chwili zadzwonił na domofon. Wówczas poinformował go, że jeżeli wejdzie to na swoją odpowiedzialność. Nie kwestionował również tego, że gdy wszedł na górę to on otworzył mu drzwi do mieszkania. Utrzymując, że zaczął się on awanturować wyjaśnił, iż nie chcąc żeby świadkiem ich awantury był jego chory na autyzm syn wyszedł na klatkę schodową zamykając drzwi do mieszkania. Następnie kilka razy uderzył pokrzywdzonego pięścią w twarz oraz raz lub dwa razy kapnął go. Dodał, że upadając na schody stoczył się po nich na półpiętro oraz że gdy leżał podszedł do niego. Powołując się na niepamięć wyjaśnił, że nie pamięta czy wówczas uderzył go jeszcze. Przyznał, że w marcu 2016 r. podejrzewając, że żona zdradza go z R. J., którego znał z podwórka wystąpił do SO w Olsztynie o rozwód. Wyjaśnił nadto, że to żona pokrzywdzonego, z którą spotkał się kilka razy skontaktowała się z nim i udostępniła mu sms-y, z treści których wynikało, że jej mąż zdradza ją z jego żoną (wyjaśnienia k. 87v-88).

Wyjaśnieniom oskarżonego sąd dal wiarę, gdyż są one zgodne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonego i jego żony M. J.. Przyznając się do popełnienia zarzucanego aktem oskarżenia czynu M. K. w złożonych wyjaśnieniach opisał okoliczności pobicia R. J. w sposób w zasadzie zgodny z zeznaniami pokrzywdzonego, któremu sąd również dał wiarę tym bardziej, że nie kwestionował on tego, że przed zdarzeniem w dniu 01.10.2016 r. miał romans z byłą żoną oskarżonego A. K.. Potwierdziła również to jego żona M. J., która przyznała

nadto, że udostępniła oskarżonemu kilka wiadomości tekstowych przesłanych przez jego żonę jej mężowi.

Jak z powyższego wynika wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania pokrzywdzonego i świadka M. J. są zgodne, a nadto tworzą spójną, wzajemnie uzupełniającą się i logiczną całość, co mając na uwadze sąd dał im wiarę.

Ze sporządzonych w sprawie opinii z zakresu medycyny wynika bezspornie, że R. J. w wyniku zadanych mu uderzeń pięściami, kopania oraz upadku ze schodów doznał licznych obrażeń ciała w postaci stłuczenia powłok głowy, rany tłuczonej łuku brwiowego lewego, podbiegnięcia krwawego powieki górnej prawej, obrzęku tkanek miękkich okolicy nosa, rany tłuczonej wargi dolnej oraz uszkodzenia aparatu żucia w postaci brzeżnych złamań koron zębów żuchwy 32, 31, 41, 42, niecałkowitego zwichnięcia zębów szczęki 21 i 11, złamania korony zęba 22, a nadto złamania żebra VII lewego naruszających czynności narządów jego ciała na okres powyżej dni 7. Wprawdzie powołany w sprawie biegły lekarz chirurg stomatolog M. H. w sporządzonej opinii (k. 136-137) stwierdził, że doznane przez pokrzywdzonego obrażenia w obrębie głowy nie kwalifikują czynu jako występek z art. 157§1 kk jednak ograniczył się on zgodnie z zakresem zleconym przez sąd jedynie do obrażeń doznanych przez R. J. w obrębie głowy i jamy ustnej oraz do kreślenia dalszego leczenia, jego zakresu i przewidywanych kosztów. W sporządzonej opinii biegły nie wypowiadał się natomiast odnośnie doznanego przez pokrzywdzonego złamania żebra VII po stronie lewej.

Opinie sporządzone przez powołanych biegłych E. K. (k. 18), Zakład Medycyny Sądowej UM w B. (k. 233-241) odnośnie doznanych obrażeń przez pokrzywdzonego ich mechanizmu i skutków ze względu na rodzaj spowodowanego uszczerbku na zdrowiu sąd uznał za pełne, jasne i nie sprzeczne, a tym samym wiarygodne.

Spowodowanie uszczerbku na zdrowiu obejmuje naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia różnego rodzaju i różnego stopnia. Ustawodawca przyjął podział na trzy rodzaje spowodowanych przez sprawcę skutków ze względu na rodzaj spowodowanego uszczerbku na zdrowiu, a mianowicie:

1)  ciężki ( art. 156 kk);

2)  średni – inny niż określony w art. 156 kk ( art. 157§1kk);

3)  lekki – powodujący naruszenie narządu ciała lub rozstrój zdrowia na czas nie przekraczający 7 dni( art. 157§2 kk).

Są to odrębne samoistne typy czynów zabronionych. Typ zabroniony określony w art. 157§1 kk może być popełniony z winy umyślnej zarówno z zamiarem bezpośrednim , jak i ewentualnym. Przy umyślnym uszkodzeniu ciała, zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie przyjmuje się tzw. zamiar ogólny sprawcy, obejmujący powstałe faktyczne następstwa zadanych umyślnie obrażeń. Uznaje się, że sprawca nie mógł mieć świadomości dokładnego obrazu wszystkich następstw swojego działania, ale działał ze świadomością możliwości powstania daleko sięgającej krzywdy pokrzywdzonemu ( patrz m.in. wyrok SA w Krakowie z dnia 2.03.2015r., II AKa 244/14, Legalis nr 133675;Kodeks karny, Praktyczny komentarz pod red. M. Mozgaba wyd. 2, Wolter Kluwer Polska Sp. z o.o. 2007r.).

W świetle omówionych wyżej dowodów, które sąd uznał za wiarygodne wina oskarżonego oraz okoliczności popełnienia przypisanego mu czynu nie budzą najmniejszych wątpliwości. Swoim zachowaniem opisanym w pkt 1 wyroku (sąd uwzględniając pełny opis obrażeń zawartych w opinii Zakładu Medycyny Sądowej UM w B. na nowo zredagował czyn zarzucany oskarżonemu) M. K. w pełni wyczerpał znamiona występku z art. 157§1 kk.

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu czynu sąd na podstawie art. 157§1 kk skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając powyższą karę sąd miał uwadze jako okoliczności przemawiające na niekorzyść oskarżonego przede wszystkim wysoki stopień jego zawinienia wynikający z popełnienia zarzucanego mu czynu z winy umyślnej oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszonego dobra jakim jest zdrowie każdego człowieka, rozmiarze wyrządzonej szkody w postaci licznych obrażeń oraz sposobie i okolicznościach jego popełnienia w wyniku zastosowania brutalnej przemocy.

Jako jedyną okoliczność przemawiającą na korzyść oskarżonego sąd uwzględnił jego dotychczasową niekaralność (dane o karalności k. 245).

Mając na uwadze wysokość orzeczonej kary pozbawienia wolności, która nie przekracza 1 roku oraz ustalenia dotyczące dotychczasowego życia oskarżonego, a nadto właściwości i warunków osobistych, sąd doszedł do przekonania, że wystarczające dla osiągnięcia wobec jego osoby celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa będzie warunkowe zawieszenie jej wykonania. Uznając, że zachodzą przesłanki indywidualno-prewencyjne określone w art. 69§1 i 2kk w zw. z art. 70§1 kk sąd wykonanie tak orzeczonej kary 6 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawiesił tytułem próby na okres 2 lat. Nadto mając na uwadze cele zapobiegawcze na podstawie art. 72§1 pkt 7a i §1a kk sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymania się od kontaktowania z pokrzywdzonym R. J. oraz zbliżania się do niego na odległość mniejszą niż 30 metrów.

Zdaniem sądu tak orzeczona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres 2 lat oraz nałożone obowiązki są współmierne do stopnia zawinienia oskarżonego, społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się, a nadto winny przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na jego osobę oraz w zakresie szeroko rozumianej prewencji ogólnej.

Pokrzywdzony wystąpił na podstawie art. 46§1 kk z wnioskiem o zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na jego rzecz tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia kwoty 50.000 zł (wniosek k. 57-58). Podczas rozprawy sądowej (k. 89) zmodyfikował wniosek w ten sposób, że wystąpił o zasądzenie na jego rzecz tytułem zadośćuczynienia kwotę 30.000 zł oraz tytułem odszkodowania dotychczas poniesione koszty leczenia przedkładając odpisy faktur i paragonu związanych z leczeniem stomatologicznym, a nadto plan leczenia i przewidywanych z tym kosztów (odpis faktur i paragonu k. 84-85, odpis planu leczenia k. 86).

Mając na uwadze znaczne trudności, na które wskazały opinie sporządzone przez biegłych M. H. oraz Zakład (...) w B. w określeniu wysokości naprawienia szkody jak i zadośćuczynienia sąd na podstawie art. 46§2 kk orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie 10.000 zł uznając, że zadośćuczyni ona przynajmniej częściowo doznaną przez niego w wyniku przestępstwa krzywdę, a jednocześnie nie pozbawi go możliwości dochodzenia pełnego odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość winien jednak udowodnić.

Na podstawie art. 627kpk w zw. z art. 616§1 pkt 2kpk sąd zasądził tytułem zwrotu poniesionych wydatków w związku z ustanowieniem pełnomocnika od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. J. kwotę 2.460,00 zł.

O opłacie i kosztach postępowania orzeczono jak w pkt 5 nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od obowiązku uiszczenia powyższych należności na rzecz Skarbu Państwa.