Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód U. 3 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W., wniósł powództwo przeciwko pozwanemu R. M. o zapłatę kwoty 63.582,25 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że zawarł umowę przeniesienia wierzytelności z (...) Bank spółką akcyjną, którą z pozwanym łączyła umowa bankowa. Pozwany nie regulował płatności, wskutek czego bank wypowiedział umowę.

Wyrokiem zaocznym z 7 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie w punkcie I zasądził od pozwanego R. M. na rzecz powoda U. 3 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 63.582,25 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 22 lipca 2016 r. do dnia zapłaty; w punkcie II zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.397 zł tytułem zwrotu kosztów procesu; w punkcie III nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

W sprzeciwie od wyroku zaocznego pozwany zaskarżył wyrok w całości oraz wniósł o zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu zgłosił zarzut braku legitymacji czynnej procesowej powoda, nieudowodnienie istnienia, wysokości oraz wymagalności dochodzonej kwoty, a nadto zarzucił nieważność umowy bankowej. Pozwany podniósł, że powód nie wykazał wysokości odsetek naliczonych przez wierzyciela pierwotnego, a także, iż bank nie przekazał pozwanemu środków pieniężnych. Strona pozwana wskazała na brak wymagalności roszczenia oraz zamieszczenie w umowie niedozwolonych klauzul umownych. Nadto z ostrożności procesowej podniosła zarzut przedawnienia.

Wyrokiem z 14 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie w punkcie I uchylił w całości wydany 7 lutego 2017 roku wyrok zaoczny i oddalił powództwo; w punkcie II zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 7217 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych:

W dniu 24 czerwca 2011 r. R. M. złożył wniosek do (...) Bank spółki akcyjnej w W. o udzielenie kredytu na zakup pojazdu (dla przedsiębiorcy). W tym samym dniu sporządzono umowę kredytu, na podstawie której bank miał udzielić kredytobiorcy kredytu w kwocie 69.189,19 zł na okres 72 miesięcy.

W § 2 ust. 2 umowy wskazano, że oprocentowanie kredytu jest sumą oprocentowania podstawowego Banku dla danego rodzaju kredytów na zakup pojazdów oraz stałej w całym okresie kredytowania marży w wysokości 0,00%. W § 4 umowy wskazano, że Kredytobiorca zobowiązuje się dokonać w okresie objętym umową, spłaty rat kredytu wraz z odsetkami w miesięcznych ratach w terminach i kwotach określonym w harmonogramie spłat. W § 5 ust. 2 wskazano, iż Bank dokona uruchomienia kredytu zgodnie z dyspozycją Kredytobiorcy pod warunkiem, że umowa kredytu będzie zawierać kompletne i prawdziwe dane Kredytobiorcy oraz ewentualnych Poręczycieli, a Bank nie uzyska informacji mających negatywny wpływ na ocenę jego/ich zdolności kredytowej lub sytuacji majątkowej. Umowa kredytu nie dochodzi do skutku, jeżeli uruchomienie kredytu nie nastąpi w terminie 42 dni od daty jej zawarcia. Zgodnie z § 9 umowy w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu ustalonych w harmonogramie, o którym mowa w § 4, Bank będzie pobierał od niespłaconego w terminie kredytu podwyższone odsetki naliczone według stopy procentowej w wysokości średniego oprocentowania WIBOR dla 3-miesięcznych lokat na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału, powiększonej o 25 punktów procentowych. W dniu sporządzenia umowy stopa oprocentowania podwyższonego wynosi 23%. Zgodnie z § 10 umowy Kredytobiorca oświadczył, iż wyraża zgodę na przeniesienie przez Bank wierzytelności z tytułu niniejszej umowy na towarzystwo funduszy inwestycyjnych. Jednocześnie Kredytobiorca oświadczył, że poddaje się na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego, który nabędzie ww. wierzytelność, egzekucji świadczeń pieniężnych prowadzonej na podstawie tytułu egzekucyjnego, który fundusz może wystawić do kwoty 138.378,38 zł i w terminie do dnia 16 czerwca 2018r. fundusz może wystąpić do właściwego sądu o nadanie temu tytułowi klauzuli wykonalności.

Umowa kredytu nie została podpisana przez przedstawiciela banku, nie wskazano go też w części wstępnej.

W załączniku nr 1 do umowy, stanowiącego harmonogram spłat kredytu, wskazano, że R. M. ma do zapłaty łącznie kwotę 92.110,08 zł w 72 ratach.

W § 8 ogólnych warunków umów w zakresie kredytowania pojazdów w (...) Bank spółce akcyjnej w W. wskazano, iż Bank jest uprawniony do wypowiedzenia umowy kredytu z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia w razie zwłoki Klienta z zapłatą pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim pisemnym wezwaniu Klienta do spłaty wymagalnych należności w terminie nie krótszym niż 7 dni od trzymania wezwania, niedotrzymania przez Klienta obowiązków wynikających z Umowy, złożenia w Banku dokumentów lub przedstawienia informacji, które okazały się niezgodne ze stanem rzeczywistym, pogorszenia się sytuacji majątkowej Klienta w stopniu zagrażającym wypłacalności Klienta lub możliwości dalszej spłaty rat Kapitału lub oprocentowania w umownych terminach.

W dniu 24 czerwca 2011 r. został sporządzony dokument w postaci „oświadczenie o poddaniu się egzekucji”, w treści którego wskazano, iż R. M., w zakresie wszelkich roszczeń (...) Bank spółki akcyjnej w W. o zapłatę, jakie mogą wynikać z umowy kredytu nr (...), poddaje się egzekucji prowadzonej na podstawie Bankowego Tytułu Egzekucyjnego.

Sporządzono pismo, w treści którego Bank wypowiedział R. M. umowę kredytową nr (...).

W dniu 09 kwietnia 2014r. sporządzono pismo, w treści którego Bank zawiadamiał R. M. o powstaniu zaległości w spłacie zadłużenia z tytułu umowy kredytowej nr (...).

W kwietniu 2014 r skierowano do pozwanego korespondencję.

W dniu 17 września 2014r. został sporządzony (...) Bank spółka akcyjna w W. nr (...), w treści którego wskazano, iż w związku z brakiem spłaty wszystkich zobowiązań określonych umową zadłużenie R. M. na dzień 17 września 2014r. wynosi 57.111,47 zł: 49.125,60 zł należność główna, 3.907,96 zł odsetki umowne, 2.744,38 zł odsetki za opóźnienie, 1.333,53 zł opłaty i inne prowizje. Postanowieniem z dnia 09 grudnia 2014r. Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnego nr (...) z dnia 17 września 2014r. na rzecz (...) Bank spółki akcyjnej w W. przeciwko R. M. co do kwoty 42.125,60 zł oraz 1.333,53 zł, z ograniczeniem możliwości prowadzenia postępowania egzekucyjnego do kwoty 138.378,38 zł.

W dniu 31 sierpnia 2015r. (...) Bank spółka akcyjna w W., jako komandytariusz, wniósł aportem do (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej wkład niepieniężny- wymagalne wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek na podstawie umów, których stroną była (...) Bank spółka akcyjna w W.. Wniesienie aportem wierzytelności odbyło się poprzez zmianę umowy spółki w formie aktu notarialnego, sporządzonego przez notariusza W. K., rep. A nr 68151/2015.

W dniu 31 sierpnia 2015r. (...) Bank spółka akcyjna w W. oraz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna zawarły umowę sprzedaży udziałów (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej oraz umowę przeniesienia ogółu prac i obowiązków komandytariusza (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej, na podstawie której to umowy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna stała się komandytariuszem spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej.

W dniu 25 września 2015r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna zawarła z U. 3 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. umowę przeniesienia portfela. W punkcie 2.1 umowy wskazano, iż spółka oświadcza i zapewnia fundusz, że ma prawo do wymagalnych wierzytelności pieniężnych wynikający z umów bankowych zawartych pierwotnie pomiędzy Dłużnikami a Bankiem i wyszczególnionych w Wykazie Wierzytelności sporządzonym na Dzień Wyceny Portfela. W punkcie 2.4 wskazano, iż przelew wierzytelności na Fundusz następuje z chwilą zawarcia umowy. W punkcie 14.7.3. umowy wskazano, iż po zawarciu umowy strony sporządzą protokół potwierdzający przejście Wierzytelności na Fundusz wraz ze szczegółową listą Wierzytelności w formie z podpisami notarialnie poświadczonymi, który stanowić będzie integralną część umowy.

Został sporządzony wydruk zatytułowany W. z elektronicznego załącznika nr 1 do umowy przeniesienia portfela z dnia 25 września 2015 r. pomiędzy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna, a U. 3 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W., w treści którego wskazano dane R. M. oraz, że zadłużenie wynika z umowy nr (...).

W dniu 2 października 2015 r. zostało sporządzone zawiadomienie o cesji wierzytelności na rzecz U. 3 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W..

W dniu 20 lipca 2016 r. w księgach U. 3 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. widniał zapis, zgodnie z którym w dniu 25 września 2015 r. Fundusz nabył od (...) Bank spółki akcyjnej z siedzibą w W. wierzytelność wobec dłużnika R. M.. Wysokość zobowiązania na dzień wystawienia wyciągu wynosiła łącznie 63.582,25 zł, w tym należność główna 49.125,60 zł, a odsetki 14.456,65 zł.

Fundacja Pomocy Dłużnikom A. z siedzibą w Z., działająca w imieniu i na rzecz R. M., w dniu 30 października 2017r. złożyła do Sądu Rejonowego dla Warszawy- Woli w Warszawie pozew przeciwko (...) Bank spółce akcyjnej w W. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 17 września 2014r. o nr (...), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności na mocy postanowienia z dnia 9 grudnia 2014r.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny, Sąd Rejonowy uznał powództwo za nieuzasadnione. Wskazując na treść art. 509 § 1 i 2 k.c. oraz art. 510 § 2 k.c., a także pomocniczo art. 6 k.c., stwierdził, że powód nie wykazał że doszło do zbycia wierzytelności, której dochodził w procesie, a także samej wierzytelności i jej wysokości. Sąd I instancji podkreślił, że w dniu 31 sierpnia 2015 r. doszło do wniesienia pakietu (...) wierzytelności aportem do (...) sp. z o.o. sp. k., ale nie zostało wykazane, że wśród nich była wierzytelność objęta pozwem. Nadto Sąd nie dysponował uchwałą z 7 września 2015 r wyrażającą zgodę na wycofanie przez (...) sp. z o.o. s.k.a. wkładu w postaci (...) wierzytelności, a więc nie sposób przyjąć, że doszło do przejścia wierzytelności na skutek takiej umowy.

Odnośnie do umowy przeniesienia portfela z 25 września 2015 r., w ocenie Sądu Rejonowego, nie zostało wykazane jakie należności zostały przeniesione na powoda. Przedłożył on bowiem tylko wydruk, w którym figuruje imię i nazwisko pozwanego oraz kwota i podstawa zobowiązania, przy czym treść wydruku nie została udowodniona. Co więcej, dokument nazwany przez powoda wyciągiem z załącznika do umowy cesji, jest tabelą, zawierającą wprawdzie dane pozwanego i wysokość zadłużenia, jednakże tabela ta, nie jest nawet przez nikogo podpisana i nie może być uznana za nic więcej, jak tylko oświadczenie powoda.

W dalszej kolejności sąd I instancji zważył, że brak było w aktach sprawy umowy podpisanej przez jakiegokolwiek przedstawiciela banku. Nie wskazano go także w części wstępnej umowy. Jednocześnie sam egzemplarz umowy nie został złożony w oryginale, ani też poświadczony przez pełnomocnika powoda, zaś zgodnie z Ogólnymi warunkami umów w zakresie kredytowania pojazdów (§2 ust1) zawarcie umowy powinno nastąpić w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Tego rodzaju dokumentu nie przedstawiono, a zarazem nie wykazano, że umowę zawarto przez osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności. W aktach sprawy nie ma też dokumentu wykazującego, że kwota kredytu została faktycznie przekazana pozwanemu, w jakiej wysokości i kiedy, co ma istotne znaczenie w kontekście §5 ust 2 umowy zgodnie z którym umowa kredytu nie dochodzi do skutku, jeżeli uruchomienie kredytu nie nastąpi w terminie 42 dni od daty jej zawarcia. Dowodem wykazującym istnienie wierzytelności po stronie powoda nie jest wyciąg z ksiąg funduszu, gdyż nie ma on w postępowaniu cywilnym mocy dokumentu urzędowego, a w konsekwencji czego nie korzysta z domniemania zgodności z prawdą.

Wątpliwości Sądu Rejonowego budziła nadto kwestia samego wypowiedzenia. Złożono jedynie kopię tego dokumentu, bez żadnego poświadczenia. Pismo ma zasłoniętą datę, a więc nie wiadomo kiedy je sporządzono i co oznacza umieszczona powyżej data 16 września 2014r i kod kreskowy. W rezultacie nie wiadomo również czy w przesyłce na którą powołuje się powód było wypowiedzenie, czy też może zbieżne z datą doręczenia zawiadomienie z 9 kwietnia 2014r.

Sąd I instancji uznał także, iż wyliczenie odsetek i dalszych kosztów objętych pozwem też nie zostało w prawidłowy sposób wykazane. Samo wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego i nadanie mu klauzuli wykonalności nie przesądza o istnienie zadłużenia, a zwłaszcza jego wysokości. Wydanie takiego tytułu, ma znaczenie wyłącznie dla pierwotnego wierzyciela, który był bankiem i mógł korzystać z uprzywilejowanego trybu dochodzenia należności oraz powoływać się na skutki z nim związane.

O kosztach Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., przy czym wynagrodzenie pełnomocnika ustalił zgodnie z treścią § 2 pkt.6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015.1804).

Z powyższym wyrokiem w całości nie zgodził się powód. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

naruszenie przepisów postępowania, tj.:

1 ) art. 232 k.p.c. przez nieuzasadnione przyjęcie, że strona powodowa nie wywiązała się z obowiązku udowodnienia okoliczności, z których wywodzi skutki prawne, w szczególności w zakresie wysokości, zasadności istnienia i wymagalności zobowiązania pozwanej względem strony powodowej, podczas gdy powód przedstawił dowody w postaci wniosku o udzielenie kredytu, umowy kredytu z dnia 24 czerwca 2011 r. nr (...)K./3/2011 wraz z załącznikiem nr 1 zawierającym harmonogram spłaty kredytu oraz regulaminami, oświadczenie o poddaniu się egzekucji z dnia 24 czerwca 2011 r., oświadczenie wierzyciela pierwotnego z dnia 8 kwietnia 2014 r. w przedmiocie wypowiedzenia umowy kredytu wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru, bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...)/ (...) z dnia 17 września 2014 r., postanowienia Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 9 grudnia 2014 r., z których wynika wysokość, zasadność i wymagalność roszczenia wobec nieprzedstawienia przez stronę pozwaną jakichkolwiek przeciwdowodów stwierdzających powyższe okoliczności oraz wobec faktu, iż powód wyjaśnił w sposób szczegółowy w piśmie procesowym z dnia 18 października 2017 r. co składa się na wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie oraz przedłożył dowody na okoliczność istnienia wierzytelności w określonej w pozwie wysokości,

2) art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 231 k.p.c. przez dowolną, a nie swobodną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonaną w sposób wybiórczy, a przez to uznanie przez Sąd I instancji, że powód nie udowodnił wy sokości i zasadności dochodzonego roszczenia oraz jego wymagalności, podczas gdy powód przedłożył do akt niniejszej sprawy dokumenty w postaci wniosku o udzielenie kredytu, umowy kredytu z dnia 24 czerwca 2011 r. nr (...) wraz z załącznikiem nr 1 zawierającym harmonogram spłaty kredytu oraz regulaminami, oświadczenie o poddaniu się egzekucji z dnia 24 czerwca 2011 r., oświadczenie wierzyciela pierwotnego z dnia 8 kwietnia 2014 r. w przedmiocie wypowiedzenia umowy kredytu wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru, bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) 14 z dnia 17 września 2014 r.. postanowienia Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 9 grudnia 2014 r.. z których wynika wysokość i zasadność dochodzonego roszczenia wobec gołosłownego zaprzeczenia ww. dokumentom przez stronę pozwaną oraz nieprzedstawienia przez pozwanego jakichkolwiek przeciwdowodów zaświadczających o braku istnieniu wierzytelności bądź jej istnieniu w mniejszej wysokości niż dochodzona przez powoda w niniejszym postępowaniu,

3) art. 231 k.p.c. przez bezpodstawne uznanie, że powód nie udowodnił faktu wypłaty środków z umowy kredytu, podczas gdy fakt ten wynika chociażby ze złożonego przez stronę pozwaną oświadczenia o poddaniu się egzekucji oraz faktu, iż pozwany do września 2014 r. z umowy kredytu się wywiązywał tj. dokonywał płatności na rzecz wierzyciela pierwotnego, zatem gdyby środki z umowy kredytu nie zostały pozwanemu udostępnione, to pozwany nie złożył by oświadczenia o poddaniu się egzekucji oraz nie spłacał by rat kredytu zgodnie z harmonogramem kredytu do września 2014 r., kiedy to umowa została wypowiedziana.

4) art. 245 k.p.c. w zw. z art. 230 k.p.c. przez uznanie, że dokumenty prywatne przedstawione przez powoda nie dowodzą w sposób wystarczający wysokości i wymagalności jego roszczenia i uznanie, że wyłącznie dokumenty urzędowe mogą stanowić wiarygodny dowód w postępowaniu sądowym podczas, gdy z przedłożonych przez powoda dokumentów prywatnych i urzędowych można wywieść zasadność roszczenia dochodzonego pozwem.

5) art. 309 k.p.c. przez jego niezastosowanie i przyjęcie, że przedłożone kserokopie wykazujące istnienie i wysokość roszczenia przedłożone przez powoda niepoświadczone za zgodność z oryginałem nie stanowią dowodu na istnienie wierzytelności, jej wysokości oraz wymagalności, podczas gdy ww. kserokopie stanowią inny środek dowodowy, co jednoznacznie wskazuje na brak rozpoznania przez Sąd I instancji istoty sprawy.

Zarzucił także naruszenie prawa materialnego, tj.:

1) art. 6 k.c. przez jego niewłaściwą wykładnię polegającą na uznaniu, że powód nie zadośćuczynił spoczywającemu na nim ciężarowi dowodu i nie udowodnił faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym w szczególności w zakresie legitymacji czynnej oraz w zakresie wysokości, zasadności i wymagalności dochodzonego roszczenia, wobec jedynie gołosłownego zaprzeczenia tym okolicznościom przez pozwanego oraz nieprzedstawienia przez stronę pozwaną jakichkolwiek dowodów świadczących o braku istnienia zobowiązania, co stoi w sprzeczności z przedłożonymi przez powoda dokumentami, a w konsekwencji nierozpoznanie istoty sprawy i zaniechanie przez Sąd I instancji zbadania podstaw żądania powoda.

2) art. 194 ust. 1 i 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi przez ich niewłaściwą wykładnię i uznanie, że powód nie wykazał wysokości dochodzonego roszczenia podczas gdy sam wyciąg z ksiąg rachunkowych fundusz stanowi dowód tego, że określona kwota wierzytelności jest wpisana w' księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tej księdze zdarzenia, co powoduje wobec nieprzedstawienia przez pozwanego odmiennych dowodów, konieczność uznania, że dokument w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu potwierdza wysokość dochodzonego roszczenia.

3) art. 509 § 1 k.c. przez jego niewłaściwą wykładnię polegającą na uznaniu, że powód przedłożonymi dokumentami nie wykazał przejścia uprawnienia na rzecz następcy prawnego, a w konsekwencji nie przysługuje mu legitymacja czynna, podczas gdy powód przedłożył do akt niniejszej sprawy umowy wykazujące przejście uprawnień, które potwierdzają fakt nabycia przez powoda dochodzonej w niniejszym postępowaniu wierzytelności.

Mając na uwadze powyższe, powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez utrzymanie w całości w mocy wyroku zaocznego wydanego przez Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w dniu 7 lutego 2017 r., oraz o zasądzenie na rzecz powoda kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na apelację, pozwany wniósł o jej oddalenie w całości oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości czterokrotności stawki minimalnej, wynikającej z norm przepisanych, z uwzględnieniem zmiany pełnomocnika na etapie postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się niezasadna.

W ocenie Sądu Odwoławczego zarzuty apelującego nie zasługiwały na uwzględnienie, albowiem Sąd Rejonowy prawidłowo i wyczerpująco ustalił stan faktyczny, po wszechstronnej analizie zgromadzonego materiału dowodowego, przy czym analiza ta została dokonana zgodnie z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Nie można zatem uznać, że sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., albowiem sam fakt, że ocena materiału dowodowego nie była zgodna z intencją strony powodowej, nie oznacza, że była ona sprzeczna z treścią powyższego przepisu, nawet jeśli z dowodów możliwe było wywiedzenie wniosków innych niż przyjęte przez sąd orzekający.

W zgodzie z powyższym, Sąd Okręgowy przejął za własne poczynione ustalenia faktyczne, jak i wywody prawne sądu I instancji, nie widząc potrzeby ponownego ich szczegółowego powtarzania.

Należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, że powód przede wszystkim nie wykazał - wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. – posiadania legitymacji czynnej w niniejszej sprawie. Jakkolwiek zaoferował on umowę sprzedaży udziałów (...) z 31 sierpnia 2015 r., to wskazać trzeba, że dokument ten nie pozwala na jednoznaczne zweryfikowanie, że dotyczy on wierzytelności objętej żądaniem pozwu. Co więcej, powód podnosił, że dowodem na skuteczne przejście praw jest wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy przeniesienia portfela z 25 września 2015 r., jednak trzeba zauważyć, że jest to jedynie wydruk, w którym wskazano nazwisko, kwotę i podstawę zadłużenia. Dokument ten nie został podpisany i brak jest jakiegokolwiek powiązania między nim, a pozostałym materiałem dowodowym, a zatem nie sposób uznać, że treść wydruku została udowodniona, zaś sam wydruk stanowi coś więcej niż oświadczenie powoda. Dodatkowo powód powoływał się na uchwałę z 7 września 2015 r., podjętą przez (...) sp. z o.o. sp. k., przy czym nie przedłożył przedmiotowej uchwały, co uniemożliwia uznanie jej za dowód w sprawie, a tym bardziej okoliczność chociażby uprawdopodabniającą roszczenie.

W kontekście powyższego, a więc niewykazania legitymacji czynnej w procesie, dalsze rozważania zarzutów apelacji jawią się jako bezprzedmiotowe. Dla porządku jednakże Sąd Okręgowy wskazuje, że zgromadzony materiał dowodowy nie daje również podstaw do przyjęcia, że w ogóle doszło do uruchomienia kredytu, który według powoda stanowi podstawę jego roszczenia. Trzeba mieć na względzie, że pozwany, wbrew twierdzeniom apelacji zakwestionował ten fakt w sprzeciwie od wyroku zaocznego, co w konsekwencji powoduje, że strona twierdząca o zdarzeniu prawnym winna wykazać swoje racje stosownymi dowodami. Dowodem takim nie może jednak w niniejszej sprawie być oświadczenie o poddaniu się egzekucji, bowiem zostało ono złożone w dniu podpisania umowy i w żaden sposób nie wskazuje na fakt, że kredyt pozwanemu udostępniono. Ma to tym bardziej istotne znaczenie z punktu widzenia zasadności powództwa, albowiem jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, stosownie do postanowień umowy, zawartej między pozwanym, a bankiem, umowa nie dochodzi do skutku, jeśli uruchomienie kredytu nie nastąpi w terminie 42 dni od daty jej zawarcia. Również sama umowa kredytu nie została podpisana przez przedstawiciela banku, ani nie wskazano go w komparycji umowy. Nadto umowa kredytu została przedstawiona wyłącznie jako kserokopia nie poświadczona za zgodność z oryginałem. Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że również wypowiedzenie umowy kredytu zostało przedstawione wyłącznie w formie kserokopii, w dodatku z przysłoniętą datą jego sporządzenia, co też trafnie wskazał Sąd Rejonowy. Powyższe okoliczności sprawiają, że brak jest podstaw do uznania, iż umowa kredytu w ogóle doszła do skutku, a także, że ją skutecznie wypowiedziano, co w ogóle uniemożliwia pozytywną weryfikację roszczenia powoda, z uwagi na niewykazanie istnienia roszczenia.

Odnośnie zaś do skutków prawnych wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego i nadania mu klauzuli wykonalności, Sąd podzielił stanowisko strony pozwanej, że tytuł ten jest badany jedynie przy nadawaniu klauzuli wykonalności na rzecz pierwotnego wierzyciela, a zarazem jedynie pod względem formalnym. Nie jest to jednocześnie dowód na istnienie i wysokość wierzytelności, która przysługiwałaby późniejszemu nabywcy wierzytelności.

Podsumowując, Sąd Odwoławczy za prawidłową uznał argumentację Sądu Rejonowego, a przede wszystkim okoliczność niewykazania legitymacji procesowej czynnej. W tej sytuacji uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie powództwa było w pełni uzasadnione, a konsekwencją powyższej konkluzji jest oddalenie apelacji w całości.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako niezasadną.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., przy czym na zasądzone koszty w postępowaniu apelacyjnym złożyła się kwota 4050 zł tytułem zastępstwa procesowego przez adwokata, stosownie do treści § 2 pkt 6 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Jednocześnie Sąd uznał, że brak było podstaw do zasądzenia wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie wyższej od stawki minimalnej, albowiem nakład jego pracy po wniesieniu apelacji nie odbiegał od typowego nakładu pracy w tego rodzaju sprawach, a przy tym sama sprawa nie miała charakteru skomplikowanego i nie wymagała wielu czynności procesowych.

SSO (...)SSO (...)SSO (...)

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

3. (...) (...) (...)