Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Zaoczny wobec A. S. i N. S.

K., dnia 29-01-2018 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Porada-Łaska

Protokolant: sekretarz sądowy Sylwia Marek

po rozpoznaniu w dniu 29-01-2018 r. w Kaliszu na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta K.

przeciwko A. S., N. S. i małoletniemu K. S. (1)

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

1.nakazuje pozwanym A. S. i N. S. aby opróżnili, opuścili i wydali powodowi Miastu K. lokal mieszkalny nr (...) położony w budynku przy ulicy (...) w K.,

2. oddala powództwo wobec małoletniego K. S. (2),

3. orzeka o uprawnieniu pozwanych A. S. i N. S. do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymuje termin wykonania eksmisji do czasu złożenia przez Miasto K. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego,

4.nie obciąża pozwanych kosztami procesu.

SSR Katarzyna Porada - Łaska

Sygn. akt I C 3736/17

UZASADNIENIE

Powód Miasto K. wystąpił z powództwem przeciwko A. S., N. S. i małoletniemu K. S. (1) o nakazanie opróżnienia, opuszczenia i wydania powodowi lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w K. przy ul. (...) oraz o zasądzenie solidarnie od pozwanych kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwani N. S. i A. S. nie zajęli stanowiska w sprawie, mimo prawidłowego doręczenia każdemu z nich odpisu pozwu.

Pozwany małoletni K. S. (1) reprezentowany przez opiekunów prawnych M. i J. W. wniósł o oddalenie powództwa z uwagi na niezamieszkiwanie w przedmiotowym lokalu.

Powód w toku procesu podtrzymał swoje stanowisko, a ponadto wniósł o orzeczenie braku uprawnienia pozwanych do otrzymania lokalu socjalnego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 sierpnia 2000 roku powód Miasto K. zawarł umowę najmu lokalu mieszkalnego o numerze (...) położonego przy ulicy (...) w K. z E. Ś. jako najemczynią na czas nieokreślony. Do zamieszkania w przedmiotowym lokalu wraz z najemczynią zostali uprawnieni: S. Ś. oraz pozwani A. S. i N. S.. W § 9 ww. umowy przewidziano, że najemca jest obowiązany opłacać wynajmującemu czynsz najmu w kwocie 150,32 zł miesięcznie oraz opłaty za media.

(dowód: umowa najmu k. 9-10)

Najemcy nie wywiązywali się z obowiązku zapłaty czynszu najmu. Pismem z dnia 3 sierpnia 2011r. powód wezwał do zapłaty kwoty 48.827,08 zł z tego tytułu (zaległość według stanu na dzień 30.06.2011r.).

Powód kolejno pismem z dnia 26 września 2011r. w związku z nieuregulowaniem zaległego czynszu i opłat w dodatkowo wyznaczonym terminie, wypowiedział umowę najmu ww. lokalu mieszkalnego ze skutkiem rozwiązującym na dzień 31.10.2011r. Powód jednocześnie wezwał do opróżnienia lokalu i zdania kluczy w dniu 31.10.2011r.

(dowód: wezwanie k. 11, wypowiedzenie k.12)

Powód pismem z dnia 21 września 2017r. poinformował o konieczności zdania przedmiotowego lokalu mieszkalnego w nieprzekraczalnym terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego pisma, w związku zajmowaniem go bez tytułu prawnego.

(dowód: pismo k.27)

Pozwany N. S. nie jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w K.. Aktualnie nie korzysta ze wsparcia Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K.. N. S. nie pracuje i nie uczy się.

(dowód: pismo k.35, pismo k.36, notatka k.47)

Pozwana A. S. nie posiada zatrudnienia. Ma status osoby bezrobotnej bez prawa do zasiłku. Pozwana korzysta ze świadczeń Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. począwszy od 2008 roku w formie zasiłków celowych.

(dowód: notatka k. 47, pismo k.64, pismo MOPS k.75)

Małoletni K. S. (2) jest synem pozwanej A. S., która została pozbawiona nad nim władzy rodzicielskiej. K. S. (1) został umieszczony w rodzinie zastępczej M. i J. W., którzy są jego opiekunami prawnymi. Małoletni uczęszcza do Szkoły Podstawowej nr (...) w K..

(dowód: pismo k.53, notatka k.60, akt urodzenia k.48)

Pozwani N. S. i A. S. przebywają w lokalu mieszkalnym nr (...) znajdującym się przy ulicy (...) w K.. Małoletni K. S. (2) nie mieszka w spornym lokalu, nie posiada tam żadnych swoich rzeczy osobistych.

(dowód: notatka służbowa k.47, oświadczenie k.51)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przytoczonych wyżej dokumentów, których prawdziwość i wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu. Ponadto, brak wypowiedzenia się przez pozwaną A. S. i pozwanego N. S. odnośnie przedstawionego przez powoda materiału dowodowego, pozwala uznać wskazane w pozwie okoliczności za przyznane w rozumieniu art. 230 k.p.c. w zw. z art. 229 k.p.c.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne wobec pozwanych A. S. i N. S..

Zgodnie z art. 222 § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Umowa łącząca strony wygasła z dniem 31.10.2011r. i pozwani A. S. i N. S. utracili prawo do przebywania w spornym lokalu.

Nie można też uznać, żeby na skutek uwzględnienia powództwa doszło do naruszenia zasad współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 k.c. Oddalenie powództwa z powołaniem się na nadużycie prawa ma wyjątkowy charakter, a w przypadku powództwa windykacyjnego w zasadzie nie jest dopuszczalne (tak K. Pietrzykowski [w:] K. Pietrzykowski (red.) „Kodeks cywilny. Komentarz do artykułów 1 – 449 ¹¹” Warszawa 2008, str. 57, tezy V.4 – V.8 do art. 5 kc oraz str. 700-702, tezy IV.1 – IV.5. do art. 222 k.c. i tam przytoczona literatura i orzecznictwo). Prawo własności jest prawem podlegającym szczególnej ochronie w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i nie można ograniczać go jedynie z powołaniem się na innego rodzaju prawa nie podlegające tak szczególnej ochronie. W szczególności nie można powoływać się na nadużycie prawa w sytuacji, kiedy sam ustawodawca przewidział inny sposób ochrony interesów zobowiązanego, jak to ma miejsce w przypadku lokatorów, którym w przypadku orzeczenia eksmisji można, a w niektórych wypadkach trzeba przyznać prawo do lokalu socjalnego.

Pozwanej A. S. przyznano prawo do lokalu socjalnego na podstawie art. 14 pkt 5 ustawy z dnia 21.06.2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j.Dz.U.2016.1610 ze zm.) albowiem A. S. posiada status osoby bezrobotnej.

Pozwanemu N. S. przyznano prawo do lokalu socjalnego na podstawie art. 14 ust 3. ww. ustawy, albowiem przemawia za tym dotychczasowy sposób korzystania przez niego z lokalu oraz jego szczególna sytuacja materialna i rodzinna.

W szczególności powód w tym względzie nie powoływał się, a tym bardziej nie udowodnił, jakoby sposób korzystania z lokalu tak przez N. S., jak i A. S. pozostawał w sprzeczności z podstawowymi, powszechnie aprobowanymi zasadami współżycia społecznego, czyniąc w ten sposób zamieszkiwanie z nimi szczególnie uciążliwym.

Zważywszy na powyższą argumentację, na podstawie powołanych wyżej przepisów, Sąd orzekł jak w punkcie 1 i 3 orzeczenia.

Odnośnie pozwanego małoletniego K. S. (1) powództwo jest niezasadne, ponieważ nie zamieszkuje on w spornym lokalu – co strona powodowa przyznała. Powód w toku procesu poinformował bowiem, że małoletni jest jedynie tam zameldowany, co w istocie nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Z materiału zebranego w sprawie wynika, że małoletni K. najpierw przebywał w Rodzinnym Domu Dziecka w K., a następnie w rodzinie zastępczej w osobach M. i J. W..

Jedną z przesłanek uwzględnienia powództwa eksmisyjnego jest to, żeby pozwany faktycznie naruszał prawa powoda przebywając w danym lokalu, bądź przechowując w nim swoje rzeczy, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie w przypadku pozwanego K. S. (1).

Kierując się powyższymi względami, w punkcie 2 sentencji wyroku oddalono powództwo w stosunku do małoletniego K. S. (2).

O kosztach postępowania orzeczono w czwartym punkcie wyroku, odstępując od obciążania pozwanych A. S. i N. S. kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c. wobec ich wyjątkowo trudnej sytuacji materialnej oraz wzgląd na charakter dochodzonego przez powoda roszczenia.

SSR Katarzyna Porada – Łaska