Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Ka 1206/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie VII Wydział Karny Odwoławczy

w składzie

Przewodniczący SSO Danuta Hryniewicz

Protokolant st. sekr. sądowy Katarzyna Filipiak

przy udziale oskarżyciela publicznego sierż. szt. Agnieszki Szlachtowicz

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 r

sprawy T. K.

obwinionego o wykroczenie z art. 161 kw

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie IX Wydziału Karnego

z dnia 22 października 2013 sygn. akt IX W 2358/13

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Olsztynie.

Sygn. akt VII Ka 1206/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 22 października 2013 roku, sygn. akt IX W 2358/13, w sprawie T. K. obwinionego o to, że w dniu 15 lipca 2013 r. ok. godz. 17.00 w O. na ul. (...) kierując pojazdem marki B. o nr rej. (...) naruszył zakaz wjazdu do lasu pojazdem silnikowym, tj. o wykroczenie z art. 161 kw.

orzekł:

I. obwinionego T. K. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu czynu,

II. na podstawie art. 118 § 2 k.p.w. koszty postępowania poniósł Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył Komendant (...) Policji w O. zaskarżając go w całości i zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę uznania obwinionego niewinnym czynu zabronionego polegającego na wjeździe do lasu pojazdem silnikowym.

W oparciu o powyższe wymieniony wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

U podstaw skarżonego rozstrzygnięcia legło przekonanie Sądu Rejonowego, że obwiniony T. K.wjeżdżając samochodem, wbrew zakazowi, w dniu 15 lipca 2013 r. do lasu nie dopuścił się popełnienia wykroczenia z art. 161 k.w., albowiem pozostawał w błędnym przekonaniu, iż z uwagi na złożone 6 czerwca 2013 r. leśniczemu W. D.oświadczenie o zgłoszeniu do udziału w samowyrobie drewna w oddziale (...) leśnictwa S., posiadał upoważnienie do wjazdu do lasu.

Powyższej oceny, jak zasadnie podnosi skarżący, nie sposób podzielić jako słusznej. Zwrócić wypada uwagę, iż obwiniony został poddany kontroli inkryminowanego dnia przez funkcjonariuszy policji B. Z.i M. J.oraz strażnika miejskiego M. K.na drodze leśnej w obrębie Lasu (...)w O., gdzie zatrzymał pojazd celem porozmawiania ze znajomymi. W tej natomiast sytuacji trudno uznać, aby jego pobyt - co istotne na terenie Lasu (...) a nie leśnictwa S.- był spowodowany koniecznością wykonywania uprawnień związanych ze złożonym oświadczeniem o dokonaniu samowyrobu drewna.

Ponadto podkreślić trzeba, iż celem dokonania wjazdu pojazdem mechanicznym do lasu należy dysponować zezwoleniem uprawnionego organu. Świadomość tę posiadał również T. K., który przed Sądem wprost przyznał tę okoliczność (k. 21: „Wiem, że do lasu można wjeżdżać, gdy ma się zezwolenie”). Nie budzi natomiast wątpliwości, iż organem uprawnionym do wystawienia tego typu zezwolenia jest nadleśniczy. W związku z powyższym zwrócenie się przez T. K.do W. D.- leśniczego leśnictwa S., a zatem osoby nieuprawnionej - o zezwolenie na wjazd do lasu i uzyskanie informacji o braku konieczności posiadania takowego, nie mogło usprawiedliwiać zachowania wymienionego. Z tego też względu zapatrywanie Sądu I instancji, jakoby obwiniony pozostawał w błędzie co do posiadania zgody na wjazd do lasu (...) w O., budzi poważne zastrzeżenia. Nie zmienia bowiem faktu, iż wymieniony w dniu 15 lipca 2013 r. wjechał samochodem do tego właśnie lasu nie posiadając ku temu stosownych uprawnień. Odwoływanie się przez Sąd Rejonowy do zwyczaju, że zezwolenie na pozyskanie drewna jest traktowane równoważnie jako zezwolenie na wjazd do lasu absolutnie nie zasługuje na podzielenie. Po pierwsze, na gruncie odpowiedzialności karnej za przestępstwo albo za wykroczenie zwyczaj nie może być stosowany, po drugie - kwestie związane z przedmiotem niniejszego postępowania znajdują swoje prawne i jednoznaczne uregulowanie. Co najwyżej, nieprawidłowe stosowanie prawa przez organy, do których jest adresowane, może mieć wpływ na charakter konsekwencji, które winien ponieść obwiniony.

Reasumując, zachodzi konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania (art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.s.w.) Mając natomiast na uwadze, iż wpływu na uchylenie wyroku nie miały zeznania świadków - które na tle dokonanych ustaleń faktycznych nie budziły wątpliwości - na podstawie art. 442 § 2 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.s.w., Sąd Rejonowy może poprzestać na ich ujawnieniu przez odczytanie.

VII Ka 1206/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE