Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Elwira Stopińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21.06.2018 r.

sprawy z powództwa S. D.

przeciwko Z. Z.

o zapłatę

i z powództwa wzajemnego Z. Z.

przeciwko S. D.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (powoda wzajemnego) Z. Z. na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) S. D. kwotę 1.500 (jeden tysiąc pięćset) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 21.01.2016r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo wzajemne.

III.  Zasądza od pozwanego (powoda wzajemnego) Z. Z. na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) S. D. kwotę 4.876,75 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

IV.  Nakazuje pobrać od pozwanego (powoda wzajemnego) Z. Z. na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Giżycku) kwotę 2.285,56 zł tytułem zwrotu wydatków, poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych.

Sygn. akt. I C 236/16

UZASADNIENIE

Powód S. D. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego Z. Z. kwoty 1.500 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 21.01.2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu podniósł, iż strony łączyła umowa o roboty budowlane, na podstawie której pozwany zobowiązał się do wybudowania na rzecz powoda schodów na wymiar w budynku powoda za wynagrodzeniem 9.100 zł, z czego tytułem zadatku w chwili podpisywania umowy uiścił na rzecz pozwanego kwotę 1.500 zł. Argumentował, że schody zostały wadliwie zwymiarowane, nie pasują długością, ani szerokością do klatki schodowej, a w efekcie „wiszą” w powietrzu. Wskazał, że korzystanie z tak zamontowanych schodów jest niemożliwe, zaś cała konstrukcja jest niestabilna, kołysze się i grozi zarwaniem. Powód podniósł, że widząc efekt prac pozwanego odstąpił od umowy, gdyż pozwany pomimo kilku upomnień nie naprawił schodów ani nie zwrócił powodowi pobranej części wynagrodzenia. Zdaniem powoda istotne wady dzieła uzasadniają zwrot pobranej przez pozwanego części wynagrodzenia.

Pozwany Z. Z. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości oraz jednocześnie na zasadzie powództwa wzajemnego domagał się zasądzenia od powoda kwoty 8.208 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1.12.2015 r. do dnia zapłaty. Wskazał, że na żądanie objęte powództwem wzajemnym składa się kwota ustalonego w umowie wynagrodzenia przy uwzględnieniu kwoty 1500 zł uiszczonej przez powoda. Potwierdzając zawarcie z powodem umowy o roboty budowlane wskazał, iż schody zostały wykonane zgodnie z ową umową przy uwzględnieniu oświadczenia powoda, że podłoga na parterze domu zostanie wykonana z terakoty. Argumentował, że wbrew twierdzeniom powoda schody nie mają żadnych wad, zaś intencją powoda jest wyłącznie uniknięcie konieczności zapłaty. Zdaniem pozwanego, zawarta między stronami umowa nie wygasła, bowiem nie było podstaw do jej wypowiedzenia. To z kolei implikuje obowiązek po stronie powoda uiszczenia wynagrodzenia za wykonanie schodów.

Powód S. D. domagał się oddalenia powództwa wzajemnego, podtrzymując w całości żądanie pozwu. Wskazywał przy tym, że pozwany dokonywał pomiarów przed wykonaniem schodów i że był informowany przez powoda o jego planach związanych z ułożeniem drewnianych paneli podłogowych na parterze budynku. Podał, że zamiar ułożenia paneli podłogowych nigdy nie był przez powoda zmieniany, co potwierdza fakt zakupu owych paneli na całą powierzchnię budynku mieszkalnego, i że już na wstępnym etapie montażu konstrukcji schodów zauważył, że schody nie pasują wymiarami do klatki schodowej.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 10.09.2015 r. w G. została zawarta umowa pomiędzy pozwanym Z. Z. a powodem S. D., której przedmiotem było wykonanie schodów drewnianych częściowo zabiegowych na wymiar na parterze budynku powoda do komunikacji pionowej na poddasze użytkowe. W pkt 2 umowy przewidziano, że wykonanie schodów nastąpi zgodnie z załączonym projektem (szkicem) przy uwzględnieniu rodzaju drewna według rysunku. W/w umową ustalono wynagrodzenie powoda w wysokości 9.100 zł netto oraz termin wykonania prac (listopad 2015 r.). W pkt 4 w/w umowy postanowiono, że zamawiający wpłaca w dniu zawarcia umowy zadatek na schody w wysokości 1.500 zł, zaś pozostałą należność (7.600 zł) po montażu.

Dowód: umowa – k. 4

powód informacyjnie słuchany- k. 81-81v

pozwany informacyjnie słuchany- k. 81v

zeznania świadka T. D.- k. 82-82

Zawarcie przedmiotowej umowy zostało poprzedzone sporządzeniem wizualizacji schodów dokonaną przez producenta schodów, tj. firmę (...) Sp. z o.o. w P. na zlecenie pozwanego. Powód zapoznał się z wizualizacją i zaakceptował jej treść.

Dowód: wizualizacja schodów- k. 41-43

zeznania świadka H. F.- k. 82v-83

wydruk z korespondencji mailowej z projektem schodów – k. 186-187

zeznania pozwanego- k. 438v-439

opinia biegłego z zakresu informatyki W. M.- k. 457-463,

opinia uzupełniająca biegłego W. M.- k. 487-490

W wykonaniu umowy z 10.09.2015 r. pozwany zamontował schody w budynku mieszkalnym powoda. W trakcie montażu powód sygnalizował wadliwość konstrukcji nośnej schodów, wskazując, że jest za krótka, zaś same schody uniesione ponad posadzkę.

Dowód: zeznania świadka J. S.- k. 83-83v

dokumentacja fotograficzna- k. 10-17v, 44-45

Zamontowane w budynku powoda schody zostały sporządzone wadliwie i nie odpowiadają wymogom określonym w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz.U. Nr 75, poz. 690), tj. z dnia 17 lipca 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 1422). Jednocześnie zostały sporządzone bez projektu budowlanego spełniającego wymogi techniczne z podpisem uprawnionego projektanta.

Usterką wpływającą na możliwość i jakość użytkowania schodów jest zbyt wysoki pierwszy stopień, nieadekwatny do wysokości pozostałych stopni w całym biegu. Słupek dolny nie jest oparty o podłoże (jest zawieszony w powietrzu), podobnie jak prawy policzek. Nieprawidłowe wyliczenie obciążeń technologicznych i montażowych sprawia, iż schody mogą podlegać w toku eksploatacji odkształceniom.

W trakcie montażu schodów posadzkę stanowiła wylewka betonowa o różnicy względnej poziomu 4 mm. Na posadzce tej powód zaplanował ułożenie paneli drewnopochodnych. Standardowa grubość podłóg przy zastosowaniu zarówno paneli laminowanych, jak i terakoty kształtuje się na poziomie 1,5-2,0 cm. Zastosowanie w/w materiałów skutkowałoby pozostałym do wyrównania luzem w wysokości 1,6-2,1 cm.

Dowód: faktura na zakup paneli- k. 72

opinia biegłego z zakresu szacowania nieruchomości A. K. - k. 105-118

opinia uzupełniająca biegłego A. K.- k. 147-148

zeznania świadka T. S.- k. 172v,

zeznania świadka G. N. – k. 172v,

zeznania świadka ł. D. – k. 173

opinia biegłego W. S.- k. 203-206

opinia uzupełniająca biegłego W. S. – k. 230-231

opinia biegłego z zakresu budownictwa A. Z.- k. 296-316

opinia uzupełniająca biegłego A. Z.- k. 346-353

ustna opinia uzupełniająca A. Z.- k. 369-370,

opinia uzupełniająca biegłego A. Z.- k. 390-398

opinia uzupełniająca biegłego A. Z.- k. 433-436

zeznania świadka A. P.- k. 437-437v,

opinia uzupełniająca biegłego A. Z.- k. 437v-438

Powód złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy i zażądał pobranej przez pozwanego części wynagrodzenia.

Dowód: oświadczenie o odstąpieniu od umowy- k. 7-7v

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie jest zawarcie przez strony umowy o roboty budowlane w dniu 10.09.2015 r. i wybudowanie przez pozwanego schodów objętych umową. Dalej bezspornym jest przekazanie pozwanemu przez powoda kwoty 1.500 zł tytułem częściowego rozliczenia wynagrodzenia wynikającego z przedmiotowej umowy. Poza sporem pozostaje również kwestia braku akceptacji efektu prac pozwanego, prowadząca do odstąpienia od zawartej umowy, i skutkująca odmową powoda przekazania pozwanemu pozostałej do uregulowania kwoty tytułem wynagrodzenia za usługę. Powyższe zagadnienia wynikają zarówno z treści dokumentów, znajdujących się w aktach (umowa z 10.09.2015 r., dokumentacja fotograficzna), zeznań świadków przesłuchanych w sprawie, jak i przede wszystkim twierdzeń samych stron. Mając powyższe na uwadze Sąd dał wiarę zeznaniom świadków T. D., H. F., J. S., Ł. D., T.S., G. N. (oczywiście w omawianym zakresie).

Kwestie sporne w niniejszej sprawie to zapoznanie się powoda z wizualizacją schodów sporządzoną na zlecenie pozwanego i jej akceptacja. Drugą zaś kwestią sporną okazało się techniczne wykonanie łączącej strony umowy w świetle jej postanowień oraz ewentualnych pozaumownych uzgodnień stron.

Rozstrzygając pierwszą ze zdiagnozowanych kwestii spornych zauważenia wymaga, że o ile strona powodowa podnosiła w toku postępowania, że w dniu podpisania umowy nie widziała i nie akceptowała projektu schodów, o tyle treść pkt 2 umowy implikuje oczywistą konstatację, że wykonanie schodów nastąpi zgodnie z załączonym projektem (szkicem) przy uwzględnieniu rodzaju drewna według rysunku. Uwadze Sądu nie uszło przy tym, że wprost z opinii biegłego z zakresu informatyki wynika, że została sporządzona wizualizacja schodów powoda przez firmę (...) na zlecenie strony pozwanej. Owa wizualizacja, wraz z projektem schodów zostały sporządzone bezpośrednio przed podpisaniem łączącego strony stosunku zobowiązaniowego. Jednocześnie wprost z zeznań świadka H. F. wynika, że pozwany pokazywał powodowi ów projekt i wizualizację. Owym zeznaniom Sąd dał w pełni wiarę, zważywszy na to, że pozwana to pracownica pozwanego, obecna wszak przy wspomnianych negocjacjach stron, a przy tym owe zeznania znajdują pokrycie w twierdzeniach pozwanego i w/w konkluzjach biegłego. Omawiane wyżej okoliczności, w powiązaniu z korelującymi twierdzeniami strony pozwanej, czynią tezę o braku wiedzy i akceptacji projektu i wizualizacji lansowaną przez powoda całkowicie niewiarygodną i nie znajdującą potwierdzenia w zaoferowanym materiale dowodowym. To z kolei prowadzi do wniosku, że powód po ocenieniu przedstawionej mu wizualizacji i projektu schodów zgodził się na podjęcie prac i zawarcie umowy i zaakceptował przedłożoną mu wizualizację schodów. Jedynie na marginesie dostrzec należy, że powód zgodził się na wykonanie schodów zabiegowych, co wynika wprost ze stanowiska pozwanego i sporządzonej wizualizacji schodów, zaś ze wspomnianej opinii biegłego z zakresu informatyki nie wynika różnica w zakresie owego rodzaju schodów między wizualizacją a zdjęciami schodów sporządzonymi po ich wykonaniu. Żadna ze stron nie zakwestionowała skutecznie wniosków płynących z opinii biegłego R. M., zaś wnioski z niej płynące Sąd uznał za fachowe, rzetelne i bezstronne, opierając na tym rozstrzygnięcie sprawy.

Przechodząc do drugiej kwestii spornej jaką jest techniczne wykonanie umowy w świetle jej postanowień, wskazać należy na podstawę dochodzonego przez powoda roszczenia, która wynika z przepisów o umowie o dzieło (art. 627 i następne k.c.). Zgodnie bowiem z art. 656 § 1 k.c., do skutków opóźnienia się przez wykonawcę z rozpoczęciem robót lub wykończeniem obiektu albo wykonywania przez wykonawcę robót w sposób wadliwy lub sprzeczny z umową, do rękojmi za wady wykonanego obiektu, jak również do uprawnienia inwestora do odstąpienia od umowy przed ukończeniem obiektu stosuje się odpowiednio przepisy o umowie o dzieło. W myśl art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Z kolei stosownie do art. 636 k.c. jeżeli przyjmujący zamówienie wykonuje dzieło w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie. Jednocześnie w myśl art. 638 k.c. do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży. Wskazać należy również, że stosownie do art. 556 § 1 k.c. w zw. z art. 638 k.c. przyjmujący zamówienie jest odpowiedzialny względem zamawiającego z tytułu rękojmi, jeżeli rzecz będąca przedmiotem umowy ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli nie ma ona właściwości, o których istnieniu zapewnił zamawiającego, albo jeżeli rzecz została wydana w stanie niezupełnym (stan prawny po 24 grudnia 2014 r.).

Na gruncie rozpoznawanej sprawy, sposób wykonania prac i istnienie wad Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o opinie biegłych sądowych, jako osób posiadających wiadomości specjalne. Zeznania świadków w tym zakresie stanowiły bowiem jedynie subiektywną ocenę wykonanych prac, choć bezsprzecznie uzupełniały się wzajemnie. Niewątpliwie w tym kontekście biegli sądowi jednoznacznie wywiedli, wbrew twierdzeniom strony pozwanej, że zamontowane schody posiadają wady istotne, wpływające na ich użytkowanie. Jak wynika z owych opinii jedną z podstawowych wad schodów jest zbyt wysoki pierwszy stopień. Odległość od górnej powierzchni stopnia do podłoża wynosi 22,6 cm, a zatem wysokość ta jest większa od pozostałej wysokości stopni o 3,6 cm. Biegły A. K. podkreślił, że wysokość stopni w cały biegu powinna być identyczna, co zresztą koreluje z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Różnice w wysokościach zmniejszają komfort użytkowania, skutkują potykaniem się, gubieniem rytmu, co dla osób starszych oraz dzieci może być niebezpieczne (vide: k. 113 akt). Kolejną z istotnych wad zdiagnozowanych w badanych przez biegłych schodach jest to, że słupek dolny nie jest w ogóle oparty o podłoże (jest zawieszony w powietrzu), podobnie jak prawy policzek (biegły W. S.). W podobnym tonie wypowiedział się biegły A. Z., który obszernie wyjaśnił, że brak oparcia schodów o podłoże jest oczywiste i jest to wada bezsprzeczna, zaś fakt wykonania wadliwie schodów łatwo zauważyć bez przyrządów i wiedzy budowlanej. Wskazać należy przy tym, że jakkolwiek strony sporne były co do planowanego materiału podłóg, to z opinii biegłego A. K. wynika, że zarówno przy zastosowaniu paneli laminowanych, jak i terakoty pozostanie do wyrównania 1,6-2,1 cm. Przy czym niewątpliwie powód wykazał, że planowanym materiałem na posadzkę są standardowe panele podłogowe, co wynika wprost z przedłożonej faktury na zakup owych paneli (vide: k. 72) oraz zeznań świadków T. D., G. N. i Ł. D.. Dostrzec należy także w kontekście tych rozważań, że biegły W. S. wskazał, iż różnica wysokości pierwszego stopnia nie ma nic wspólnego z wykończeniem posadzki (vide: k. 230), bowiem dolne elementy schodów winny znajdować się bezpośrednio na podłożu. Przy tym również nie mogła ostać się argumentacja strony pozwanej co do krzywizny owego podłoża, bowiem biegły sądowy A. Z. wywiódł, że podłoże jest podłożem prostym i spełnia warunki, aby na nim montować lub mocować inne elementy posadzkowe. Wskazane okoliczności prowadzą do wniosku, że konstrukcja schodów nie jest oparta o podłoże, i nie będzie oparta nawet po ułożeniu posadzki, niezależnie od jej rodzaju. Już ta okoliczność wskazuje na całkowitą wadliwość zamontowanych schodów i dyskwalifikuje ów element budownictwa zarówno pod względem użytkowym, jak i estetycznym i nie może spotkać się z uznaniem tut. Sądu. Zresztą biegły A. Z. wskazał, że schody w ogóle nie powinny być tam wstawione. Podkreślić przy tym należy, że już na etapie montażu schodów powinny one być na stałe oparte o podłoże, bez żadnych prowizorek, i to schody winny być dopasowane do wymiarów ścian i podłoża, a nie podłoże do zamontowanych już schodów poprzez np. wykonywanie dodatkowej wylewki (vide: biegły A. Z.- k. 369-370). Ostatnią z istotnych wad schodów zamontowanych u strony powodowej jest to, że schody są zbyt niskie do rzeczywistej wysokości pomiędzy kondygnacjami i nie spełniają określonych przepisami wymogów nośności i zbyt dużych ugięć. Nieprawidłowe wyliczenie obciążeń technologicznych i montażowych sprawia, iż schody mogą podlegać w toku eksploatacji odkształceniom.

Abstrahując przy tym od wielu innych zdiagnozowanych wad schodów (niewpływających na ich użytkowanie) dostrzec należy także, iż według biegłego A. Z. schody powinny mieć projekt budowlany spełniający wymogi techniczne z podpisem uprawnionego projektanta. Biegły wskazał, że montaż schodów powinien być prowadzony przez uprawnionego kierownika robót we współpracy z kierownikiem budowy. Przy tym biegły również zauważył, że brak jest wpisów w dzienniku budowy potwierdzających wbudowanie schodów. Tych wymogów pozwany niewątpliwie nie spełnił, co czyni postępowanie strony pozwanej zgodnie z zasadami sztuki budowlanej jako co najmniej wątpliwym.

Konkludując, w ocenie Sądu roszczenie powoda oparte na tezie o wykonaniu przez pozwanego, jako wykonawcy, prac budowlanych wadliwie, w świetle współbrzmiących opinii biegłych sądowych, było w całości uzasadnione. Wskazać w tym miejscu należy, że Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania owych opinii w jakimkolwiek zakresie, bowiem są one logiczne, spójne, wzajemnie korespondują ze sobą, a przy tym zostały sporządzone przez biegłych sądowych legitymujących się wieloletnim doświadczeniem w sporządzaniu podobnych opinii, w oparciu o wiedzę specjalistyczną, którą biegły winien posiadać, doświadczenie życiowe i zawodowe oraz materiał znajdujący się w aktach sprawy i uzyskany w toku oględzin. W takiej sytuacji uporczywe kwestionowanie przez stronę pozwaną trzech, współbrzmiących, fachowych i zgodnych opinii oraz doszukiwanie się jakichś pozamerytorycznych argumentów związanych z podróżami biegłych, zakresem rozmów biegłych itp. kwestii nie mogło spotkać się z uznaniem tut. Sądu.

Nadto - na marginesie - wskazać należy, że biegły sądowy z zakresu informatyki R. M. wywiódł, iż wizualizacja schodów powoda sporządzona na zlecenie pozwanego nie jest wiernym odwzorowaniem sporządzonych po zamontowaniu schodów. Różnica między wizualizacją a wykonanymi schodami dotyczy detali konstrukcji w obrębie pierwszego stopnia schodów. Kształt pierwszego stopnia nie jest identyczny z kształtem pierwszego stopnia przedstawionego na wizualizacji. Brakuje bowiem trójkątnego elementu zaznaczonego przez biegłego na k. 460. Drugim detalem, który różnicuje wizualizację od wykonanych schodów jest kształt podpory pierwszego stopnia znajdującej się z jego lewej strony. Na wizualizacji jest to walec nie połączony ze słupkiem znajdującym się za nim, w rzeczywistości zaś jest to prostopadłościan przylegający do słupka znajdującego się za nim. Trzecim detalem różnicującym wykonane schody jest położenie otworu w ścianie znajdującego się w okolicach dziesiątego stopnia schodów (licząc od dołu). W rzeczywistości otwór znajduje się pod stopniem dziesiątym, a według wizualizacji środek otworu znajduje się prawie na wysokości dziesiątego stopnia schodów. Prowadzi to do wniosku, iż nie dość, że zamontowane schody posiadają liczne wady, w tym także wady istotne wpływające na ich użytkowanie, to w istocie nie odpowiadają w pełni wizualizacji przedłożonej powodowi. Nie po to wszak sporządzany jest projekt obiektu budowlanego lub wizualizacja, aby nie odpowiadał on ustaleniom stron umowy. Nie wspominając już o tym, że zamontowane schody nie odpowiadają w ogóle wymogom określonym w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz.U. Nr 75, poz. 690), tj. z dnia 17 lipca 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 1422). Kwestie te nie mają jednak większego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, podobnie zresztą jak niezgodność szerokości stopni z obowiązującymi przepisami, bowiem schody zostały zaprojektowane i wykonane w chwili istnienia budynku, a zatem dopasowane do istniejącego stanu, a powód nie kwestionował dostrzeżonych powyżej okoliczności.

Uwzględniając w kontekście powyższego, że powód swoje roszczenie w sprawie oparł na reżimie odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady, wykazanie zasadności owej odpowiedzialności, skutkowało przypisaniem odpowiedzialności pozwanego. Niewątpliwie pozwany nie wykonał należycie obowiązków określonych w umowie o roboty budowlane, bowiem nie tylko naruszył zasady właściwej techniki i wiedzy budowlanej, ale również postępował niezgodnie z treścią projektu sporządzonego na zlecenie pozwanego, co stanowi naruszenie przepisu art. 647 k.c.

Powyższe prowadzi do wniosku, że strona powodowa mogła skutecznie odstąpić od zawartej między stronami umowy. Zachowanie powoda, w tym jednoznaczne oświadczenie o odstąpieniu od umowy świadczy o zamiarze jednostronnego rozwiązania stosunku prawnego zarówno w związku z nieusunięciem wad przez pozwanego jak i z uwagi na wystąpienie istotnych wad dzieła. Ponadto nie budziło wątpliwości, że powód zgłaszał pozwanemu nieprawidłowości w tym zakresie i wzywał do wykonania naprawy jednak istniejące usterki nie zostały usunięte. W tych okolicznościach Sąd uznał, że spełnione zostały przesłanki z art. 637 k.c. i powód mógł od umowy odstąpić, co też skutecznie uczynił.

Zgodnie z treścią art. 494 § 1 k.c., strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy, może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania.

W omawianej sprawie umowa stron nie zawierała odmiennych postanowień umownych w zakresie wpłaconego przez powoda zadatku, o czym przesądza brzmienie pkt 4 umowy, również pozwany nie miał wątpliwości co do tego, że wpłacona mu przez powoda kwota 1.500 zł stanowi zadatek. W konsekwencji, z uwagi na niewywiązanie się z umowy przez pozwanego, powód na mocy przywołanego przepisu art. 494 § 1 k.c. był uprawniony do żądania od wykonawcy dzieła zwrotu zadatku. Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od pozwanego (powoda wzajemnego) na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) kwotę 1.500 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 21.01.2016 r. do dnia zapłaty (od dnia wniesienia pozwu), o czym orzekł jak w pkt I sentencji.

Powyższe skutkowało oddaleniem powództwa wzajemnego, o czym Sąd orzekł jak w pkt II sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 108 k.p.c., uznając, że na przyznane od pozwanego (powoda wzajemnego) na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) koszty w wysokości 4.876,75 zł złożyły się: uiszczona opłata od pozwu w wysokości w wysokości 30 zł oraz wydatki związane ze sporządzonymi opiniami biegłych sądowych oraz stawiennictwem świadków. O powyższym orzeczono jak w pkt III sentencji.

Na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz.1025 ze zm.) w zw. z art. 98 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanego (powoda wzajemnego) na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 2.285,56 tytułem wydatków, poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych Skarbu Państwa. W związku z tym Sąd orzekł jak w pkt IV sentencji.