Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w G. w Wydziale II Karnym

w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia S.R. Beata Malinowska

Protokolant: stażysta Natalia Tomaszewska

w obecności Prokuratora: Jakuba Łamek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 14.10.2016r., 12.01.2017r., 06.04.2017r. 11.07.2017r., 30.11.2017r.

sprawy karnej:

S. B. – syna A. i F. z domu D., ur. (...) w W. N., miejsce pobytu: Schronisko im. (...), ul. (...) G., PESEL: (...), obywatelstwa polskiego, o wykształceniu średnim, nie karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 17 lipca 2015 roku o godz. 17:45 w G. na ul. (...) naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości – 1,31mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu nie zachowując szczególnej ostrożności wtargnął z grupy innych oczekujących osób na oznakowane przejście dla pieszych, bezpośrednio przed nadjeżdżając prawym pasem ruchu motocykl (...) (...) o nr rej. (...), kierowany przez S. K. jadącego z pasażerką M. K., który to w celu uniknięcia zderzenia ze S. B. podjął manewr hamowania kładąc motocykl na lewą stronę, w następstwie czego upadł motocykl na jezdnię doznając obrażeń ciała w postaci stłuczenia barku lewego ze złamaniem wieloodłamowym guzka większego kości ramiennej lewej spowodowało naruszenie czynności ciała na okres powyżej 7 dni.

tj. o czyn z art. 177 §1 kk w zw. z art. 178 §1 kk

o r z e k A:

stosując w myśl art. 4 § 1 kk przywołane poniżej przepisy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2017 r.:

I.  Oskarżonego S. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu tj. przestępstwa z art. 177 §1 kk w zw. z art. 178 §1 kk i za to na mocy art. 177 §1 kk w zw. z art. 178 §1 kk skazuje go na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  Na mocy art. 69 §1 i 2 kk i art. 70 §1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 1 (jednego) roku próby;

III.  Na mocy art. 72 §1 pkt 5 kk zobowiązuje oskarżonego w okresie próby do powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

IV.  Na mocy art. 47 §3 i 4 kk orzeka od oskarżonego S. B. na rzecz pokrzywdzonego S. K. kwotę 300 zł (trzysta) złotych tytułem nawiązki;

V.  Zasądza od Skarbu Państwa - kasy Sądu Rejonowego w Grudziądzu- na rzecz adw. J. M. kwotę 672,00 złotych plus podatek VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu;

VI.  Zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 567/16

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2015r. ok. godz. 17.45 J. K. i I. S. wraz z dziećmi doszły do oznakowanego przejścia dla pieszych mieszczącego się przy ul. (...) w G. , przy stacji paliw S. . Szły od ul. (...). (...) w kierunku ul (...). Dochodząc do przejścia J. K. powiedziała do wszystkich aby stanęli gdyż jadą pojazdy. Obok niej przy tym przejściu zauważyła będącego pod wpływem alkoholu mężczyznę , którym był S. B.. J. K. krzyknęła dwa razy „stój” aby mężczyzna ten nie przechodził. S. B. wtargnął jednak na przejście dla pieszych praktycznie bez zatrzymania i sprawdzenia czy może przejść. Bezpośrednio przed przejściem , z lewej strony , na prawym pasie ruchu jechał motocykl. Kierowca motocykla kiedy zobaczył ,że S. B. wtargnął na przejście dla pieszych to aby w niego nie uderzyć położył motocykl na lewą stronę. Motocyklista jechał z żoną. Oboje przewrócili się na jezdnię. S. B. krzyczał ,że on go nie widział i chciał oddalić się z miejsca zdarzenia ale został przytrzymany przez kierowcę motocykla . Mówił ,że nic się nie stało.

( dowód: zeznania świadka J. K. k- 85v i 8v zbioru C, zeznania świadka I. S. k- 80v-81 i 10v zbioru C, zeznania świadka D. K. k- 88v i 12v zbioru C, zeznania świadka Ł. H. k- 88v-89 ).

S. K. jechał ul. (...) motocyklem marki J. (...) o nr rej. (...) z pasażerką - swoją żoną M. K.. Warunki drogowe były dobre, jezdnia była sucha a widoczność bardzo dobra. Jechał prawym pasem ruchu w rzędzie innych jadących pojazdów z prędkością ok. 40 km/h . Jechał z kierunku ul. (...) w kierunku ul. (...). Zbliżając się do przejścia dla pieszych widział stojące z prawej strony osoby . Były to dwie kobiety oraz dzieci. Kiedy był w bezpośredniej bliskości przejścia to zza tych stojących osób do przejścia doszedł S. B. , który bez zatrzymania i upewnienia się co do możliwości wejścia na jezdnię wtargnął na przejście. S. K. aby w niego nie uderzyć odbił kierownicą w lewą stronę i hamował w wyniku czego przewrócili się na lewą stronę jezdni. S. B. nie zatrzymał się i szedł dalej w kierunku stacji paliw. S. K. pobiegł za nim i cofnął go do miejsca zdarzenia. S. B. był pod wpływem alkoholu. Udawał zdziwionego.

( dowód: zeznania świadka S. K. k- 79v-80 i 3v zbioru C, zeznania świadka M. K. k- 80 i 6v zbioru C , zeznania świadka D. K. k- 88v i 12v zbioru C , zeznania świadka Ł. H. k- 88v-89 , szkic k- 5, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego z dokumentacją fotograficzną k- 6-13, protokół oględzin pojazdu k- 14-15).

W wyniku tego zdarzenia S. K. doznał stłuczenia barku lewego ze złamaniem wieloodłamowym guzka większego kości ramiennej lewej i stłuczenia powierzchownego powłok klatki piersiowej po stronie lewej. Obrażenie w postaci stłuczenia barku lewego ze złamaniem wieloodłamowym guzka większego kości ramiennej lewej spowodowało naruszenie czynności narządu ruchu na okres powyżej 7 dni w rozumieniu art. 157 kk. Obrażenie ciała w postaci stłuczenia powierzchownego powłok klatki piersiowej po stronie lewej spowodowało naruszenie czynności tkanek miękkich -powłoki ciała na okres poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 kk.

W wyniku tego zdarzenia M. K. doznała obrażeń ciała w postaci wielomiejscowych powierzchownych stłuczeń – barku lewego, okolicy lewego łokcia i lewego stawu kolanowego z otarciem naskórka . Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządu ruchu na okres poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 kk.

( dowód: zeznania świadka S. K. k- 79v-80 i 3v zbioru C, zeznania świadka M. K. k- 80 i 6v zbioru C, opinie sądowo-lekarskie k- 1,3 ).

Kierujący motocyklem marki J. (...) o nr rej. (...) jako uczestnik zdarzenia nie przyczynił się do powstania wypadku drogowego ponieważ: poruszał się prawidłowo prawą stroną drogi , prawym pasem ruchu zachował szczególną ostrożność podczas zbliżania się do skrzyżowania do czego był obowiązany, poruszał się z innymi uczestnikami ruchu poruszającymi się w tym samym kierunku ( kilka pojazdów). Kierujący motocyklem miał prawo liczyć ,że wszyscy piesi stojący przy przejściu dla pieszych będą przestrzegać przepisów ruchu drogowego ( nie nastąpi nieoczekiwane wkroczenie pieszego z chodnika na jezdnię . Pieszy przechodząc przez jezdnię obowiązany jest zachować szczególną ostrożność i zabrania się wchodzenia na jezdnię bezpośrednio przed jadący pojazd , w tym również na przejściu dla pieszych). Kierujący motocyklem marki J. jechał prawidłowo ul. (...) w kierunku skrzyżowania z ul. (...). (...) prawą stroną drogi , wyznaczonym prawym pasem ruchu dla swojego kierunku jazdy. Poruszał się wraz z innymi kierującymi pojazdami w kierunku ul .(...). (...) z prędkością dozwoloną administracyjnie ( w chwili położenia motoru była ona mniejsza od dozwolonej i wynosiła ok. 36 km/h). Kierujący motocyklem widząc pieszego wchodzącego na wyznaczone przejście ze znakiem poziomym P-10 , który przechodzi ( nie ustępując mu pierwszeństwa przejazdu) wykonał manewr obronny przewrócenia motoru na lewy bok i zeskoczenie wraz z pasażerką z motoru w celu uniknięcia kolizji z pieszym. Manewr ten był manewrem obronnym , mającym na celu uniknięcie kolizji , prawidłowym i adekwatnym w chwili zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, ponieważ była to jedyna możliwość uniknięcia kolizji z pieszym . Zatrzymanie motocykla przed przejściem dla pieszych nie było możliwe , ponieważ prędkość motocykla wskazywała ,że droga zatrzymania byłaby dłuższa od odległości do przejścia dla pieszych. Czas zatrzymania motocykla byłby dłuższy od czasu znajdowania się pieszego na jezdni i motocyklista nie miałby możliwości zatrzymania motoru przed miejscem wypadku tzn. wyznaczonym przejściem dla pieszych , gdyby powziął postanowienie zatrzymania w chwili spostrzeżenia pieszego wkraczającego nieoczekiwanie na jezdnię. Nie było możliwości bezpiecznego przejścia przez jezdnię z powodu jadących pojazdów z lewej strony . Pieszy wszedł na przejście bezpośrednio przed jadący pojazd i to było bezpośrednią przyczyną zdarzenia . Pieszy w chwili położenia motocykla znajdował się na przejściu dla pieszych – wyznaczonym znakami drogowymi pionowymi „D-6 Przejście dla pieszych” i znakiem poziomym „P-10 Przejście dla pieszych”. W chwili położenia motocykla na jezdni ( prawym pasie ruchu) pieszy S. B. znajdował się w odległości ok. 2 metrów od prawej krawędzi drogi

( dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S. k- 91-115, ustna opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S. k- 130).

S. B. w chwili wypadku był pod wpływem alkoholu. Podczas badania przeprowadzonego o godz. 18.06 urządzenie A. Sensor wykazało u niego 1,31 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

( dowód: protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym k-3 , świadectwo wzorcowania k- 4 ).

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony S. B. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu natomiast przed Sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił ,że wcześniej się do tego czynu przyznał gdyż sprawa miła być umorzona. Był on w chwili czynu trzeźwy. Wchodząc na przejście dla pieszych był pewny ,że przejdzie bezpiecznie. Jak już był na środku przejścia to zauważył wyłożony motocykl.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. B. k- 73, 4v).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego albowiem były one zupełnie sprzeczne z zeznaniami świadków:S. K., M. K. , J. K. , I. S. , D. K. i Ł. H. oraz z pisemną i ustną opinią biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S.. Z zeznań świadków S. K., M. K., J. K. i I. S. wynikało bowiem jednoznacznie, że oskarżony wszedł na przejście dla pieszych nie zatrzymując się wcześniej i nie upewniając czy nie nadjeżdżają samochody i może bezpiecznie przejść , bezpośrednio przed kierującego motocyklem S. K.. Zeznania tych świadków znalazły też potwierdzenie w opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S. z której jednoznacznie wynikało , że kierujący motocyklem marki J. jechał prawidłowo ul. (...) w kierunku skrzyżowania z ul. (...). (...) prawą stroną drogi , wyznaczonym prawym pasem ruchu dla swojego kierunku jazdy. Poruszał się wraz z innymi kierującymi pojazdami w kierunku ul .(...). (...) z prędkością dozwoloną administracyjnie ( w chwili położenia motoru była ona mniejsza od dozwolonej i wynosiła ok. 36 km/h). Kierujący motocyklem widząc pieszego wchodzącego na wyznaczone przejście ze znakiem poziomym P-10 , który przechodzi ( nie ustępując mu pierwszeństwa przejazdu) wykonał manewr obronny przewrócenia motoru na lewy bok i zeskoczenie wraz z pasażerką z motoru w celu uniknięcia kolizji z pieszym. Manewr ten był manewrem obronnym , mającym na celu uniknięcie kolizji , prawidłowym i adekwatnym w chwili zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, ponieważ była to jedyna możliwość uniknięcia kolizji z pieszym . Zatrzymanie motocykla przed przejściem dla pieszych nie było możliwe , ponieważ prędkość motocykla wskazywała ,że droga zatrzymania byłaby dłuższa od odległości do przejścia dla pieszych. Czas zatrzymania motocykla byłby dłuższy od czasu znajdowania się pieszego na jezdni i motocyklista nie miałby możliwości zatrzymania motoru przed miejscem wypadku tzn. wyznaczonym przejściem dla pieszych , gdyby powziął postanowienie zatrzymania w chwili spostrzeżenia pieszego wkraczającego nieoczekiwanie na jezdnię. Nie było możliwości bezpiecznego przejścia przez jezdnię z powodu jadących pojazdów z lewej strony . Pieszy wszedł na przejście bezpośrednio przed jadący pojazd i to było bezpośrednią przyczyną zdarzenia . Pieszy w chwili położenia motocykla znajdował się na przejściu dla pieszych – wyznaczonym znakami drogowymi pionowymi „D-6 Przejście dla pieszych” i znakiem poziomym „P-10 Przejście dla pieszych”. W chwili położenia motocykla na jezdni ( prawym pasie ruchu) pieszy S. B. znajdował się w odległości ok. 2 metrów od prawej krawędzi drogi. Ponadto z zeznań świadków: :S. K., M. K. , J. K. , I. S. , D. K. i Ł. H. wynikało ,że oskarżony w chwili zdarzenia był pod wpływem alkoholu co znalazło też potwierdzenie w protokole z przebiegu badania stanu trzeźwości oskarżonego urządzeniem elektronicznym z dnia 17 lipca 2015r. Z zeznań świadków wynikało też jednoznacznie ,że zaraz po zdarzeniu pokrzywdzony S. K. zatrzymał oskarżonego do czasu przyjazdu funkcjonariuszy Policji a zatem nie mógł on spożywać alkoholu po zdarzeniu .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków :S. K. i M. K. albowiem były one spójne i konsekwentne a także wzajemnie się pokrywały z zeznaniami świadków: J. K. , I. S. , D. K. i Ł. H. tworząc z nimi logiczną całość. Znalazły też one w pełni potwierdzenie w pisemnej i ustnej opinią biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S.. Ponadto zeznania świadków odnośnie doznanych przez nich w wyniku tego wypadku obrażeń znalazły też potwierdzenie w pisemnych opiniach biegłego – specjalisty chirurgii i medycyny ratunkowej – dr. nauk med. A. W..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: J. K. i I. S. albowiem były one spójne i konsekwentne a także pokrywały się z zeznaniami świadków : S. K. i M. K. .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: D. K. i Ł. H. albowiem były one spójne i znalazły odzwierciedlenie w zeznaniach świadków J. K. , I. S. , S. K. i M. K. .

Zeznania świadka M. C. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albowiem nie był on bezpośrednim świadkiem tego wypadku .

Zdaniem Sądu pisemne opinie biegłego – specjalisty chirurgii i medycyny ratunkowej – dr. nauk med. A. W. odnośnie kwalifikacji obrażeń jakich doznali w wyniku wypadku drogowego pokrzywdzony S. K. oraz M. K. zasługują na przyznanie im w pełni waloru wiarygodności. Zostały one wykonane w sposób wnikliwy i fachowy przez lekarza specjalistę o odpowiednio wysokich kwalifikacjach zawodowych i po zapoznaniu się biegłego z dokumentacjami medycznymi ze Szpitala (...) w G. .

Zdaniem Sądu pisemna opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S. oraz uzupełniające ustna opinia złożona przez biegłego przed Sądem zasługują na przyznanie im w pełni waloru wiarygodności. Zostały one wykonane w sposób wnikliwy i szczegółowy w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz bezpośrednie oględziny miejsca wypadku . Biegły dokonał oceny możliwości uniknięcia wypadku przez kierującego motocyklem S. K. . Biegły opisał oraz przedstawił kolejne etapy przeprowadzanej opinii w oparciu o posiadany materiał dowodowy. Jednocześnie, w ocenie Sądu, wynikające z opinii wnioski zostały wysnute w sposób nie budzący wątpliwości i na tyle jednoznaczny ,że stanowiły one podstawę do uznania materiału dowodowego za w pełni kompletny i zasługujący na wiarygodność. Ponadto , w ocenie Sądu , nie zachodziła w tej sprawie konieczność dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego albowiem opina biegłego sądowego mgr. inż. W. S. jest jasna, pełna i nie zachodzą w niej sprzeczności a w sprawie tej nie ujawniły się żadne nowe okoliczności skutkujące potrzebą powołania kolejnego biegłego.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów , pism i protokołów zgromadzonym w toku postępowania , uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, zdaniem Sądu, popełnienie przez oskarżonego czynu z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk nie budzi wątpliwości .W dniu 17 lipca 2015r. o godz. 17.45 w G. na ul. (...) naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości -1,31 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu , nie zachowując szczególnej ostrożności wtargnął z grupy innych oczekujących osób na oznakowane przejście dla pieszych , bezpośrednio przed nadjeżdżający prawym pasem ruchu motocykl Junak RS 125 o nr rej. (...) , kierowany przez S. K. jadącego z pasażerką M. K. , który to w celu uniknięcia zderzenia ze S. B. podjął manewr hamowania kładąc motocykl na lewą stronę w następstwie czego motocykl upadł na jezdnię doznając obrażeń ciała w postaci stłuczenia barku lewego ze złamaniem wieloodłamowym guzka większego kości ramiennej lewej , które stanowiło naruszenie czynności ciała na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157 § 1 kk . Zgodnie bowiem z treścią art. 13 ust.1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. „Prawo o ruchu drogowym” – pieszy, przechodząc przez jezdnię , jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 , korzystać z przejścia dla pieszych. Zgodnie zaś z treścią art. 14 pkt 1 a tej ustawy zabrania się m.in. wchodzenia na jezdnię bezpośrednio przed jadący pojazd , w tym również na przejściu dla pieszych. Oskarżony ostrożności takiej nie zachował gdyż będąc w stanie nietrzeźwości wszedł na przejście dla pieszych bez zatrzymania się i upewnienia co do możliwości bezpiecznego wejścia na przejście dla pieszych i wszedł na to przejście bezpośrednio przed jadący motocykl . W ocenie Sądu naruszył on zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym umyślnie.

Na mocy art. 4 § 1 kk Sąd zastosował wobec oskarżonego przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2017r. albowiem były one dla niego względniejsze z uwagi na podwyższenie zagrożenia karą przewidziane obecnie w art. 178§ 1 kk .

Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara 2 miesięcy pozbawienia wolności jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu. Spełni swą funkcję w zakresie prewencji ogólnej jak i funkcję represyjno- wychowawczą.

Jednocześnie Sąd doszedł do przekonania, że w stosunku do oskarżonego istnieją przesłanki do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres jednego roku próby. Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy , istnieje możliwość dania mu szansy i uznania , że zaistniałe zdarzenie miało charakter incydentalny i , że taka sytuacja nie powtórzy się . Wyznaczony przez Sąd okres próby pozwoli stwierdzić czy oskarżony należycie wykorzysta daną mu przez Sąd szansę.

Na mocy art. 72 § 1 pkt 5 kk Sąd zobowiązał oskarżonego w okresie próby do powstrzymania się od nadużywania alkoholu.

Na mocy art. 47§ 3 i 4 kk sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego S. K. nawiązkę w kwocie 300 zł biorąc pod uwagę fakt ,że oskarżony jest bezrobotny , korzysta z pomocy opieki społecznej i przebywa w noclegowni .

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu orzeczono na podstawie§ 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. „ w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu” .

O kosztach sądowych wobec oskarżonego orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ustawy z dnia 23.06.1973r. „O opłatach w sprawach karnych” ( tekst jednolity: Dz.U. z 1983r. , Nr 49, poz. 223 ze zm.) biorąc pod uwagę sytuację rodzinną , majątkową i wysokość dochodów oskarżonego .