Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 8 czerwca 2018r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Andrzejewska

Sędziowie: SSO Jolanta

Łanowy-Klimek SSO Grażyna Łazowska

po rozpoznaniu sprawy w dniu 8 czerwca 2018r. w G.

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie W. K. (1)

przeciwko Zakładom (...) Spółce Akcyjnej w G.

o ustalenie stosunku pracy, ewentualnie przywrócenie do pracy

na skutek zażalenia powoda

od postanowienia Sądu Rejonowego w G.

z dnia 25 stycznia 2018r. sygn. akt VI P 27/18

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

(-) SSO Jolanta Łanowy-Klimek (-) SSO Małgorzata Andrzejewska (-) SSO Grażyna Łazowska

Sędzia Przewodniczący Sędzia

VIII Pz 30/18

UZASADNIENIE

Powód W. K. (2) pozwem skierowanym przeciwko Zakładom (...) Spółce Akcyjnej w G. domagał się: ustalenia istnienia stosunku pracy, ewentualnie przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach.

Powód wniósł także o zabezpieczenie powództwa poprzez zobowiązanie pozwanej do dopuszczenia go do wykonywania pracy i zatrudnienia na dotychczasowym stanowisku Zastępcy Szefa Produkcji oraz zakazanie J. C. i C. G. dokonywania jakichkolwiek czynności z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanej.

Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2018r. Sąd Rejonowy w G. oddalił wniosek o zabezpieczenie roszczeń stwierdzając, że roszczenie ma charakter pieniężny. Na uzasadnienie swojego stanowiska przytoczył między innymi treść art. 747 k.p.c. wskazując, że przepisy kodeksu postępowania cywilnego nie znają takich sposobów zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, jakich domaga się powód.

Powód wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, któremu zarzucił naruszenie przepisów art. 747 k.p.c. poprzez błędne zastosowanie oraz art. 755 § 1 pkt 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie.

Zarzucił również naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 189 k.p.c. i 22 § 1 k.p. poprzez błędną wykładnię polegającą na mylnym przyjęciu, że dochodzone roszczenia mają charakter pieniężny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Mimo, że zażalenie zawiera uzasadnioną podstawę należało je oddalić.

Zgodnie z przepisem art. 382 k.p.c. Sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Sąd odwoławczy jest zobowiązany do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu apelacyjnym ( art. 397 § 2 k.p.c.).

Sąd Okręgowy podziela stanowisko powoda, że roszczenia o ustalenie stosunku pracy i przywrócenie do pracy nie są roszczeniami pieniężnymi. Są to roszczenia majątkowe niepieniężne (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2003r. sygn. I PZ 29/03 i uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2011r. sygn. I PZP 6/11) „roszczenia o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę i o przywrócenie do pracy oraz ustalenie sposobu ustania stosunku pracy z żądaniem nawiązania stosunku pracy - wszystkie te sprawy są sprawami majątkowymi, lecz - w przeciwieństwie do odszkodowania - niepieniężnymi, a ich wspólnym mianownikiem jest to, że dotyczą istnienia, bytu stosunku pracy, podczas gdy roszczenie o odszkodowanie jest zamiennikiem roszczeń skierowanych na zapobieżenie rozwiązaniu stosunku pracy (żądanie uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne) lub restytucję już zakończonego stosunku (żądanie przywrócenia do pracy).”

W przypadku powództwa o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, o tym czy chodzi o spór o prawo majątkowe, decyduje interes prawny powoda oraz cel, jaki powództwo to ma realizować. Na podstawie tego kryterium do praw majątkowych zaliczyć należy, między innymi żądanie ustalenia stosunku pracy, czy żądanie przywrócenia do pracy.

W niniejszej sprawie Sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na błędnym założeniu, że roszczenie powoda jest roszczeniem pieniężnym i w związku z tym zastosował niewłaściwe przepisy k.p.c. dotyczące postępowania zabezpieczającego.

Skoro żądania powoda są roszczeniami majątkowymi niepieniężnymi – do rozpoznania wniosku o zabezpieczenie powództwa należy zastosować art. 755 k.p.c.

Przepis ten stanowi:

§ 1. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych dla zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. W szczególności sąd może:

1) unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania;

2) ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem;

3) zawiesić postępowanie egzekucyjne lub inne postępowanie zmierzające do wykonania orzeczenia;

4) uregulować sposób roztoczenia pieczy nad małoletnimi dziećmi i kontaktów z dzieckiem;

5) nakazać wpisanie stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej lub we właściwym rejestrze,

§ 2 ¹. Przepisu art. 731 nie stosuje się, jeżeli zabezpieczenie jest konieczne dla odwrócenia grożącej szkody lub innych niekorzystnych dla uprawnionego skutków.

W niniejszej sprawie żądanie zabezpieczenia powództwa poprzez zatrudnienie na poprzednio zajmowanym stanowisku należałoby rozpoznać na podstawie § 1 pkt 1 powołanego przepisu. Zgodnie z zasadą określoną przepisem art. 731 k.p.c. zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zatrudnienie powoda na poprzednich warunkach pracy i płacy do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sporu stanowiłoby zaspokojenie roszczenia o przywrócenie do pracy lub ustalenia stosunku pracy. Powód wywodzi swoje żądanie z bezprawnego, jego zdaniem, rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Zdaniem Sądu zobowiązanie pozwanej do zatrudnienia (dopuszczenia do pracy) na czas toczącego się postępowania jest niedopuszczalne. Umowa o pracę ulega rozwiązaniu z chwilą doręczenia oświadczenia pracodawcy. Stosunek pracy przestaje istnieć i do jego restytucji konieczne jest wydanie orzeczenia o przywróceniu do pracy . Podstawy do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku (sprzed rozwiązania umowy o pracę) nie może stanowić orzeczenie sądu o zabezpieczeniu powództwa.

Reguła, że zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, wynika z funkcji postępowania zabezpieczającego, która polega na udzielaniu ochrony prawnej o tymczasowym charakterze. Odmienność ochrony prawnej udzielanej w postępowaniu zabezpieczającym wyraża się także w tym, że jest to ochrona o innej treści niż w postępowaniu rozpoznawczym, a orzeczony sposób zabezpieczenia różni się od treści obowiązku nałożonego na obowiązanego w merytorycznym orzeczeniu.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 12 lipca 1985 roku w sprawie (...) stwierdził, że „ nie można zabezpieczyć roszczenia o przywrócenie do pracy przez nakazanie zatrudnienia pracownika na czas trwania sporu o przywrócenie do pracy.”

Z art. 730 § 1 i art. 755 § 1 k.p.c. wynika, że zastosowany przez sąd środek zabezpieczenia powództwa powinien pozostawać w związku z przedmiotem powództwa, czego nie można powiedzieć o żądaniu zakazania wskazanym osobom podejmowania czynności z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanej. W tym zakresie żądanie zabezpieczenia powództwa jest nieuzasadnione.

Reasumując, żądanie powoda o zabezpieczenie powództwa poprzez zatrudnienie na dotychczasowym stanowisku jest niedopuszczalne, a w zakresie zakazu podejmowania czynności z zakresu prawa pracy przez J. C. i C. G. niezwiązane z przedmiotem sporu.

Mając na uwadze powyższe zażalenie, na podstawie art. 397 § 1 i § 2 k.p.c. w związku z art. 385 k.p.c., należało oddalić.

(-) SSO Jolanta Łanowy-Klimek (-) SSO Małgorzata Andrzejewska (-) SSO Grażyna Łazowska

Sędzia Przewodniczący Sędzia