Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Maria Żuchowska

Protokolant st. sekr. sąd. Elżbieta Jakubowska

Po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2018 na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Banku (...) spółka akcyjna w W.

przeciwko P. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. W. na rzecz powoda Banku (...) Spółka Akcyjna w W. kwotę 4532,27 zł (cztery tysiące pięćset trzydzieści dwa złote dwadzieścia siedem groszy) wraz z odsetkami:

- umownymi w wysokości 10%, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 4355,88 zł od dnia 12 lipca 2017r., do dnia 18 czerwca 2018r.,

- ustawowymi za opóźnienie od kwoty 176,39 zł od dnia 17 lipca 2017r., z uwzględnieniem zmian stopy procentowej odsetek ustawowych, do dnia 18 czerwca 2018r.,

II.  rozkłada należność główną zasądzoną w pkt. I wyroku na 30 rat, przy czym pierwsze 29 rat po 150 zł, ostatnia rata w kwocie 182,27 wraz z sumą odsetek zasądzonych w pkt. I wyroku, płatne do 20-go dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego, po którym uprawomocni się wyrok wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 974 zł (dziewięćset siedemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt X C 726/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17.07.2017r. powodowy Bank (...) spółka Akcyjna w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego P. W. kwoty 4532,27 zł z umownymi odsetkami od kwoty 4355,88 zł od dnia 12.07.2017r. i ustawowymi odsetkami od kwoty 176,39 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Wyjaśnił, że pozwany zawarł z bankiem umowę o kartę kredytową, a na rachunku powstało zadłużenie, którego pozwany nie spłacił.

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia
03.08.2017 r., referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Wskazany nakaz zapłaty został zaskarżony w całości przez pozwanego, który podniósł zarzut przedawniania roszczenia.

Postanowieniem z dnia 10.10.2017r. sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego w Toruniu.

Po przekazaniu sprawy, powód podtrzymał żądanie pozwu i przedłożył dokumenty na poparcie zasadności dochodzonego roszczenia. W odpowiedzi na sprzeciw pozwanego powód wskazał, że roszczenie stało się wymagalne w dniu 15.02.2017r., a więc nie upłynął termin przedawnienia.

W piśmie procesowym z dnia 30.05.2018r. , po otrzymaniu dokumentów od strony powodowej, pozwany uznał powództwo, ale wniósł o rozłożenie należności na 30 rat po 150 zł oraz o zwolnienie pozwanego od kosztów sądowych.

Strona powodowa nie ustosunkowała się do złożonego wniosku.

Sąd uznał, że po przedłożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne i rozpoznano sprawę na posiedzeniu niejawnym (art. 148 ¹§1kpc)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27.09.2013r. P. W. jako kredytobiorca zawarł z Bankiem (...) spółką akcyjną w W. jako kredytodawcą umowę o kartę kredytową.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

Umowa z dnia 27.09.2013- k. 21-27

Regulamin – k.28-41, 161-167,

Na rachunku właściwym do obsługi karty kredytowej powstało zadłużenie, którego pozwany nie uregulował. Umowa została wypowiedziana pismem z dnia 05.12.2016r., a roszczenie stało się wymagalne. Roszczenie nie zostało uiszczone mimo wezwania do zapłaty. W dniu 12.07.2017r. powód wystawił wyciąg z ksiąg banku stwierdzający zadłużenie pozwanego na dzień wystawienia wyciągu.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

Wypowiedzenie umowy z dowodem nadania – k. 42-45

Wezwanie do zapłaty – k.46

Wyciąg z rachunku karty – k. 49-112, 129-160

Wyciąg z ksiąg banku – k. 179

Pozwany znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. Pozwany pracuje, otrzymując średnio wynagrodzenie w kwocie 2500 zł. Płaci alimenty na dziecko w kwocie 1000 zł miesięcznie. Pozwany posiada szereg innych zadłużeń, zaciągniętych w związku z wcześniej prowadzoną działalnością gospodarczą, część należności spłaca w ratach.

Okoliczność niezaprzeczona

Sąd zważył, co następuje:

Wysokość długu i jego wymagalność pozostawały ostatecznie poza sporem. Spór natomiast dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia w całości wobec bardzo trudnej sytuacji materialnej pozwanego.

Stan faktyczny ustalony został na podstawie dokumentów oraz okoliczności niezaprzeczonych. Dokumenty przedłożone przez stronę powodową zasługiwały na walor wiarygodności, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone.

Jeżeli natomiast chodzi o trudną sytuację materialną pozwanego, to została ona uznana przez Sąd za okoliczność przyznaną. Zgodnie bowiem z art. 230 k.p.c., gdy strona nie wypowie się, co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Z kolei art. 229 k.p.c. stanowi, że nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. W niniejszej sprawie, po złożeniu przez pozwanego pisma procesowego, w którym pozwany opisał swoją sytuację materialną i złożył wniosek o rozłożenie należności na konkretną ilość rat w konkretnej wysokości, strona powodowa nie ustosunkowała się zarówno do zgłoszonych twierdzeń, ani do złożonego wniosku o rozłożenie należności na raty. W związku z powyższym uznać należało, że okoliczności te były niekwestionowane.

Z podanych względów, na podstawie art. 69 ust. 1 Prawa bankowego, powództwo okazało się zasadne i podlegało uwzględnieniu, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku. Jednocześnie Sąd uznał, iż nie zachodzą w przedmiotowej sprawie podstawy do uznania, że dochodzone pozwem roszczenie jest sprzeczne z prawem czy zasadami współżycia społecznego. O odsetkach za opóźnienie rozstrzygnięto na podstawie art. 481 § 1 i §2 k.c.

W myśl art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub
o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. W rozpoznawanej sprawie wystąpił szczególnie uzasadniony przypadek pozwalający na zastosowanie dyspozycji powołanego przepisu, gdyż sytuacja finansowa pozwanego jest na tyle trudna, że obowiązek jednorazowej zapłaty należności obciążyłby go nadmiernie. Jednocześnie poziom dochodów pozwanego pozwoli wygospodarować środki na spłatę długu w ratach. Dodatkowo, postawa pozwanego prezentowana podczas postępowania przemawia za tym, że wykona on zobowiązanie po rozłożeniu na raty. Z uwagi na niezakwestionowanie przez powoda propozycji pozwanego co do wysokości rat, za właściwe Sąd uznał rozłożenie należności głównej i odsetek zgodnie z wnioskiem pozwanego. A zatem należność została rozłożona na 30 rat, przy czym pierwsze 29 rat w kwotach po 150 zł, a ostatnia rata w kwocie 182,27 zł wraz z sumą odsetek zasądzonych w punkcie I wyroku. Takie ukształtowanie wysokości i ilości rat zapewnia uzyskanie przez stronę powodową należnego jej świadczenia w rozsądnym terminie, bez obciążania przy tym ponad miarę pozwanego.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w punkcie III sentencji wyroku. Strona powodowa wygrała proces co do zasady w całości, co uzasadniało obciążenie pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu w całości. Na koszty te składały się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 57 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym w kwocie 900 zł i opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.