Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Państwowych Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko J. S.

1.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) Państwowych Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 100.960,44 zł (sto tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt złotych 44/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od:

-kwoty 25.240,11 zł od dnia 18.04.2017r. do dnia zapłaty,

-kwoty 25.240,11 zł od dnia 18.07.2017r. do dnia zapłaty,

-kwoty 25.240,11 zł od dnia 17.05.2017r. do dnia zapłaty,

-kwoty 25.240,11 zł od dnia 16.06.2017r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) Państwowych Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 6.680,00zł (sześć tysięcy sześćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje ściągnąć od pozwanego J. S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 3.785,00zł (trzy tysiące siedemset osiemdziesiąt pięć złotych) tytułem brakującej opłaty od pozwu.

Sygn. akt I C 235/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 22.08.2017 roku powód (...) Państwowe Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) Państwowych Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 100.960,44 zł (sto tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt złotych 44/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od:

-kwoty 25.240,11 zł od dnia 18.04.2017r. do dnia zapłaty,

-kwoty 25.240,11 zł od dnia 18.07.2017r. do dnia zapłaty,

-kwoty 25.240,11 zł od dnia 17.05.2017r. do dnia zapłaty,

-kwoty 25.240,11 zł od dnia 16.06.2017r. do dnia zapłaty,

oraz zasądzenie od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) Państwowych Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zwrotu kosztów procesu.

W elektronicznym postępowaniu Sąd wydał w dniu 07.11.2017 roku nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pełnomocnik pozwanego w dniu 05.12.2017 roku złożył sprzeciw od tego nakazu zapłaty, wnosił o oddalenie powództwa zgłaszając zarzut potrącenia, bez wskazania jaką kwotę potrąca, z jakiego tytułu i zasądzenie kosztów procesu.

Pełnomocnik powoda popierał powództwo.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód w dniu 17.06.2010 r. zawarł z pozwanym umowę dzierżawy nr (...) nieruchomości stanowiących działki nr (...) w T. przy ul. (...) wraz z budynkami. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.

Zgodnie z § 12 ust. 1 umowy wydzierżawiający jest zobowiązany po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy zwrócić nieruchomość w stanie niepogorszonym i uporządkowanym a do czasu nieuporządkowania płacić będzie wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości w podwójnej wysokości czynszu.

Zgodnie z § 12 ust. 1 umowy z dniem rozwiązania umowy roszczenia wydzierżawiającego z tytułu adaptacji, ulepszeń, modernizacji i innych nakładów poniesionych przez dzierżawcę wygasają. Dzierżawca oświadczył, że po rozwiązaniu umowy dzierżawy nie będzie dochodził od wydzierżawiającego jakichkolwiek roszczeń.

(dowód: umowa dzierżawy nr (...) z dnia 17.06.2010 r. wraz z aneksami k. 37-53)

Z uwagi na niewywiązywanie się przez pozwanego z warunków umowy powód wypowiedział pozwanemu umowę dzierżawy w trybie natychmiastowym ze skutkiem na dzień 31.07.2014 roku. Jednocześnie powód zobowiązał pozwanego do zwrotu przedmiotu umowy pod rygorem naliczania pozwanemu kar umownych za opóźnienie w przekazaniu przedmiotu umowy. Pomimo rozwiązania umowy pozwany nie zwrócił nieruchomości powodowi, wciąż z niej korzystając.

(dowód: wypowiedzenie z dnia 18.07.2014 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 54-56, notatka służbowa z dnia 24.04.2015 r. k.57)

Z uwagi na nieprzekazanie przez pozwanego przedmiotu umowy, powód na podstawie § 12 ust. 1 umowy obciążył pozwanego karami umownymi za okres marzec - czerwiec 2017r. w łącznej wysokości 100.960,44zł.

(dowód: nota księgowa nr (...) z dnia 3.04.2017 r. k. 58, nota księgowa nr (...) z dnia 3.07.2017 r. k. 59, nota księgowa nr (...) z dnia 2.05.2017 r. k.60, nota księgowa nr (...) z dnia 1.06.2017 r. k. 61)

Ze względu na fakt, iż pozwany nie uregulował należności przysługujących powodowi, strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty należności, wskazując, iż brak zapłaty w wyznaczonym terminie skutkować będzie skierowaniem sprawy na drogę sądową.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 30.07.2017 r. wraz z dowodem nadania listem poleconym na adres pozwanego k. 62)

Pozwany nie złożył dowodów na zapłatę kwot objętych pozwem.

(okoliczność bezsporna)

Sąd dokonał następującej oceny materiału dowodowego:

Zgodnie z art. 227 KPC przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie.

Na rozprawie w dniu 07.06.2018 roku nikt się nie stawił. Strony i pełnomocnicy o terminie zawiadomieni prawidłowo.

Pełnomocnik pozwanego zarządzeniem z dnia 13.04.2018 roku doręczonym w dniu 25 kwietnia 2018 roku został zobowiązany do zgłoszenia wszystkich twierdzeń, zarzutów i wniosków dowodowych w terminie 7 dni pod rygorem pominięcia. Mimo przedłużenia tego terminu zgodnie z wnioskiem do 15.05.2018 roku zakreślony termin upłynął bezskutecznie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo Sąd w całości uwzględnił jako zasadne.

Strony łączyła umowa dzierżawy. W myśl art. 693 § 1 KC przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Natomiast zgodnie z art. 694 KC do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów szczególnych dotyczących dzierżawy.

Pełnomocnik powoda wskazał jako podstawę prawną żądania pozwu § 12 ust. 1 umowy. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego zaoferowanego przez strony wynika, że pozwany po rozwiązaniu umowy dzierżawy z winy pozwanego nie zwrócił nieruchomości i nie zapłacił kar umownych za korzystanie z nieruchomości po zakończeniu umowy dzierżawy w wysokości podwójnej stawki czynszu za ostatni pełny miesiąc zgodnie z § 12 ust. 1 umowy.

Strony w spornej umowie poczyniły też ustalenia dotyczące sposobu rozliczenia nakładów.

Zgodnie z art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zatem z procesowego punktu widzenia ciężar dowodu poczynienia nakładów spoczywa na pozwanym. Stosownie do art. 227 kpc przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie.

Podstawową funkcją reguły ciężaru udowodnienia z art. 6 kc jest umożliwienie sądowi merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy w sytuacji, gdy nie udało się ustalić leżących u podstaw sporu faktów. W każdym bowiem wypadku spełnienia przesłanek procesowych sąd obowiązany jest wydać merytoryczne rozstrzygnięcie, niezależnie od tego, czy postępowanie dowodowe przyniosło konkretny efekt. Przepis nakazuje rozstrzygnąć sprawę na niekorzyść osoby opierającej swoje powództwo lub obronę na twierdzeniu o istnieniu jakiegoś faktu prawnego, jeżeli fakt ten nie został udowodniony.

Twierdzenie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy nie zostało udowodnione, zatem o merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy zdecydował rozkład ciężaru dowodu.

Podkreślić należy, że dowodzenie własnych twierdzeń nie jest obowiązkiem strony (ani materialnoprawnym, ani procesowym), a tylko spoczywającym na niej ciężarem procesowym. Nie istnieje zatem żadna możliwość egzekwowania od strony aktywności w sferze dowodowej. Sąd nie może nakazać stronie czy zobowiązać ją do przeprowadzenia dowodu. Tylko od woli strony zależy, jakie dowody Sąd będzie prowadził. Przeciwko stronie natomiast – jak wynika z art. 6 k.c. - skierują się ujemne następstwa jej pasywnej postawy. Fakty nieudowodnione zostaną pominięte i nie wywołają skutków prawnych z nimi związanych, co ostatecznie może oznaczać przegranie procesu, co miało miejsce w niniejszej sprawie.

Sądy I i II instancji nie zostały wprawdzie pozbawione inicjatywy dowodowej (art. 232 KPC), nie mają jednak prawa wyręczania w doborze środków dowodowych i zastępowania zgłaszającej określone dowody strony takimi, które mogłyby prowadzić do poczynienia korzystnych dla niej ustaleń, w szczególności, że powód był reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika.

Zawodowy pełnomocnik pozwanego w sprzeciwie napisał lakoniczne zdanie: „Zgłaszam zarzut potrącenia”, bez wskazania jakiej kwoty i z jakiego tytułu. Pełnomocnik w zakreślonym przez Sąd terminie, następnie przedłużonym przez Sąd na wniosek pełnomocnika pozwanego, ani nawet na rozprawie, na którą w ogóle się nie stawił nie przedstawił ani kwoty do potracenia, ani oświadczenia o potrąceniu, ani z czego jakieś zupełnie nieokreślone roszczenia wynikają. Oświadczenie o potrąceniu musi precyzować potrącane wierzytelności, konieczne jest ich kwotowe oznaczenie.

W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że twierdzenia faktyczne dotyczące potrącenia są objęte obowiązkami w zakresie koncentracji materiału dowodowego, którego przejawem są postanowienia art. 503 § 1 k.p.c. oraz art. 217 § 2 k.p.c..

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby pozwany wystąpił przeciwko powodowi z jakimiś roszczeniami w odrębnym procesie.

Mając powyższe ustalenia i rozważania na uwadze Sąd uwzględnił powództwo w całości jako zasadne.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 2 kpc, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Pozwany przegrał proces w związku z czym Sąd obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu wszystkich kosztów poniesionych przez powoda i zasądził od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) Państwowych Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 6.680,00zł, na którą składają się: wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 5400 na podstawie § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 507, z późn. zm.), uiszczona przez powoda część opłaty od pozwu w kwocie (...),00, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych.

Zgodnie z treścią art. 83 ust 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113.

Natomiast w myśl art. 113 ustęp 1 w/w ustawy kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Mając powyższe na uwadze Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego J. S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 3.785,00zł tytułem brakującej opłaty od pozwu.