Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Bożena Olbińska

w obecności oskarżyciela Prokuratora Ewy Urman - Brzosko

po rozpoznaniu dnia 06 lutego 2017 r. , 03 kwietnia 2017 r. , 05 czerwca 2017 r. , 22 sierpnia 2017 r. , 16 października 2017 r. 18 grudnia 2017 r. , 20 lutego 2018 r. , 10 kwietnia 2018 r. i 28 maja 2018 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

S. W. (1) , syna J. i A. z d. D. , ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że :

1.  W okresie od dnia 25 maja 2014 roku do dnia 27 maja 2014 roku w L. , woj. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego marki I. o numerze (...) użytkowanego przez M. M. (1) , a stanowiącego własność E. M. o wartości 1560 zł , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

2.  W bliżej nieokreślonym dniu listopada 2013 roku w L. , woj. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci pierścionków o łącznej wartości 7830,00 zł na szkodę G. B. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

3.  W bliżej nieokreślonym okresie czasu na przełomie miesiąca września i października 2013 roku w L. , woj. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci złotej biżuterii o łącznej wartości 1800,00 zł na szkodę M. C. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

1.  Oskarżonego S. W. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 1 zarzutów i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuję , zaś na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności ;

2.  Oskarżonego S. W. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 2 zarzutów i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuję , zaś na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności ;

3.  Oskarżonego S. W. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 3 zarzutów i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuję , zaś na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności ;

4.  Na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego S. W. (1) karę łączną biorąc za podstawę kary pozbawienia wolności orzeczone w punkcie 1 , 2 i 3 wyroku i wymierza oskarżonemu S. W. (1) karę łączną 2 ( dwóch ) lat pozbawienia wolności ;

5.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. nakłada na oskarżonego S. W. (1) obowiązek częściowego naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz G. B. kwoty 5000 zł ( pięć tysięcy złotych ) ;

6.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. nakłada na oskarżonego S. W. (1) obowiązek częściowego naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz M. C. kwoty 1000 zł ( jedne tysiąc złotych ) ;

7.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego S. W. (1) w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 466/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W bliżej nieokreślonym okresie na przełomie miesiąca września i października 2013 roku w L. , woj. (...) M. C. (1) związku z wyjazdem jej rodziców na wczasy do Maroka zorganizowała w ich mieszkaniu w L. przy ul (...) , woj. (...) imprezę dla swoich znajomych . W imprezie tej brał udział między innymi oskarżony S. W. (1) . Podczas tej imprezy oskarżony S. W. (1) zabrał w celu przywłaszczenia z szafki w salonie woreczek z biżuterią w postaci : pierścionka złotego typu misjonarka o wartości około 300 zł , pierścionka złotego ażurowego o wzorze koszyczka bez kamieniu o wartości około 150 zł , pierścionka złotego z czerwonym oczkiem w obudowie przypominającej serduszko o wartości 100 zł , pierścionka złoty z jasnoniebieskim oczkiem o wartości około 150 zł , pierścionka złotego typu koszyczek z cyrkoniami o wartości około 300 zł , 3 pierścionków o nieustalonym wyglądzie o wartości łącznej około 400 zł , kolczyków złotych o długości koło 1 cm z czerwonym oczkiem z zapięciem typu pałąk o wartości około 100 zł oraz złotego łańcuszka o wzorze kostki średniej długości o wartości 300 zł na szkodę ich właścicielki M. C. (2) – matki M. C. (1) . Oskarżony S. W. (1) swoim działaniem spowodował straty o łącznej wartości 1800 zł na szkodę M. C. (2) . Następnie około tygodnia później oskarżony S. W. (1) wspólnie z A. Z. pojechał do W. gdzie w lombardzie przy placu (...) w W. sprzedał biżuterię skradzioną przez siebie w mieszkaniu M. C. (2) za kwotę 1500 zł.

W bliżej nieokreślonym dniu listopada 2013 roku w L. , woj. (...) oskarżony S. W. (1) przebywał wspólnie z M. B. ( obecnie F. ) oraz ze swoją ówczesną dziewczyną Z. Ż. w mieszkaniu przy ul (...) w L. , woj. (...) , będącym własnością G. i W. B. . W pewnym momencie M. B. ( obecnie F. ) oraz Z. Ż. zostawiły oskarżonego S. W. (1) samego w tym mieszkaniu i udały się do mieszkania matki oskarżonego S. W. (1). Oskarżony S. W. (1) gdy został sam w mieszkaniu przy ul (...) w L. z komody w salonie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii w postaci : pierścionka z 8-9 małymi brylantami w kształcie trzech pierścionków połączonych ze sobą z białego , żółtego i różowego złota o wartości ok. 7000 zł , pierścionka z białego złota z 5 cyrkoniami w siateczce o wartości ok. 430 zł i pierścionka złotego z fioletowym oczkiem w kształcie kwiatuszka o wartości ok. 430 zł. Oskarżony S. W. (1) swoim działaniem spowodował straty o łącznej wartości 7830 zł na szkodę G. B. . Po upływie tygodnia od tej kradzieży M. B. ( obecnie F. ) chcąc założyć jeden z tych pierścionków odkryła ich kradzież . Oskarżony S. W. (1) wcześniej przed tą kradzieżą uczestniczył w imprezach organizowanych w mieszkaniu przy ul (...) w L. przez M. B. ( obecnie F. ) , jednak ostania z tych imprez miała miejsce 2-3 miesiące przed tą kradzieżą

W dniu 25 maja 2014 r. oskarżony S. W. (1) zorganizował w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu w L. przy ul. (...) woj. (...) imprezę w której uczestniczyli między innymi mieszkająca z nim w tym mieszkaniu jego ówczesna dziewczyna Z. Ż. i kilka innych osób w tym M. M. (1) . M. M. (1) wtedy korzystał z telefonu marki (...) o numerze (...) będącego własnością jego żony E. M. o wartości 1560 zł , który ta zakupiła tydzień wcześniej u operatora sieci O. . Podczas tej imprezy wszystkie przebywające w tym mieszkaniu osoby spożywały alkohol. Następnie osoby uczestniczące w tej imprezie włącznie z M. M. (1) pojechały wieczorem tego dnia do W. . Przed wyjazdem do W. M. M. (1) zostawił ten telefon marki (...) o numerze (...) w tym mieszkaniu przy ul. (...) w L. wobec faktu iż się on rozładował. Po powrocie w nocy z 25 na 26 maja 2014 r. do mieszkania przy ul. (...) stwierdził iż ten telefon w dalszym ciągu znajduje się w tym mieszkaniu . Następnie w nocy z 25 na 26 maja 2014 r. oskarżony S. W. (1) korzystając z faktu iż M. M. (1) spał na skutek spożytego wcześniej alkoholu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telefonu marki (...) o numerze (...) powodując straty w kwocie 1560 zł na szkodę E. M. . Gdy następnego dnia M. M. (1) i E. M. pytali się oskarżonego S. W. (1) czy coś wie na temat zaginięcia tego telefonu ten stwierdził iż nic na ten temat nie wie. Następnie na początku czerwca 2014 r. oskarżony S. W. (1) udał się do sklepu odzieżowego w L. przy ul. (...) prowadzonego przez I. K. i zaoferował jej sprzedaż tego telefonu marki (...) będącego własnością E. M. za kwotę 400 zł, zapewniając iż to on jest właścicielem tego telefonu . Po tym jak I. K. spisała z dowodu osobistego dane oskarżonego S. W. (1) na kartkę ( k. 76 ) kupiła od niego ten telefon marki (...) za kwotę 250 zł . Następnie przekazała ten telefon do użytkowania swojego męża Ł. K. .

Wyrokiem z dnia 14 maja 2007 r. sygn. akt. V K 21/07 Sąd Rejonowy w Pruszkowie V Wydział Grodzki skazał oskarżonego S. W. (1) za czyn z art. 279 § 1 k.k. ( k. 151-152 ) . Oskarżony S. W. (1) karę pozbawienia wolności w tej sprawie odbył w okresie od 22.02.2010 r. do 22.02.2011 r. ( k. 152 ) .

Oskarżony S. W. (1) ma ukończone 29 lat, jest kawalerem , nie ma nikogo na utrzymaniu , obecnie odbywa karę pozbawienia wolności , był wielokrotnie karany ( k. 364-365 ) , nie był leczony psychiatrycznie i odwykowo .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : zeznań świadków : G. B. ( k. 2-2v i k. 214- 215 ), M. F. ( poprzednio B. ) ( k. 7vi k. 233-234) , M. C. (1) ( k. 13-14v , k. 50 v i k. 234-235 ) , A. Z. ( k. 23v , k. 45v i k. 235-236 ) , M. C. (2) ( k. 9-10 i k. 253 ) , E. M. ( k. 15 , k. 73-74 i k. 252v ) , M. M. (1) ( k. 26a i k. 253 ), Ł. K. ( k. 69v-70 i k. 266 ) , I. K. ( k. 75 i k. 304 ), Z. Ż. ( k. 43v i k. 267-268 ) , J. W. ( k. 40 i k. 266-267 ) , W. B. ( k. 42 i k. 276 ), D. S. ( k. 345-346 ) , A. B. ( k. 346 ) , P. S. ( k. 347 ) i B. W. ( k. 347-348 ) oraz dokumentów w postaci : kopii oferty dotycząca wartości utraconego telefonu ( k. 34-39 ) , kserokopii paragonu fiskalnego ( k. 35 ) , kopii umowy o świadczeni usług telekomunikacyjnych ( k.36-39 ) , protokołu eksperymentu procesowego ( k. 46-47 ) , notatki urzędowej ( k. 58 ) , protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 65-67 ) , wykazu dowodów rzeczowych ( k. 68 ) , protokołu oględzin ( k. 72 ) , protokołu okazania ( k. 73-74 ) , karty karnej ( k. 128, k. 139, k. 205, k. k. 364-365 ) , odpisu wyroku ( k. 150-151 ) i obliczenia kary ( k. 152 ) .

Oskarżony S. W. (1) stanął pod zarzutem iż :

1.  W okresie od dnia 25 maja 2014 roku do dnia 27 maja 2014 roku w L. , woj. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego marki I. o numerze (...) użytkowanego przez M. M. (1) , a stanowiącego własność E. M. o wartości 1560 zł , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

2.  W bliżej nieokreślonym dniu listopada 2013 roku w L. , woj. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci pierścionków o łącznej wartości 7830,00 zł na szkodę G. B. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

3.  W bliżej nieokreślonym okresie czasu na przełomie miesiąca września i października 2013 roku w L. , woj. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci złotej biżuterii o łącznej wartości 1800,00 zł na szkodę M. C. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Oskarżony S. W. (1) w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznała się do popełnienia zarzuconych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień ( k. 147, k. 155 i k. 214 ) .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: G. B. , M. F. ( poprzednio B. ) , M. C. (1), A. Z. , M. C. (2) , E. M., M. M. (1) , Ł. K., I. K., Z. Ż. , J. W., W. B., D. S., A. B., P. S. i B. W. jako jasnym dokładnym , spójnym i logicznym.

Z zeznań świadka G. B. – pokrzywdzonej w niniejszej sprawie wynika iż w listopadzie 2013 r. zorientowała się iż z jej mieszkania zostały skradzione pierścionki . Świadek G. B. wskazała iż kradzieży tej dokonał oskarżony S. W. (1) gdy został w jej mieszkaniu pozostawiony sam przez jej córkę M. B. . Następnie świadek G. B. wskazała iż oskarżony ukradł z je mieszkania pierścionek z 8-9 małymi brylantami w kształcie trzech pierścionków połączonych ze sobą z białego , żółtego i różowego złota o wartości ok. 7000 zł , pierścionka z białego złota z 5 cyrkoniami w siateczce o wartości ok. 400 zł i pierścionka złotego z fioletowym oczkiem w kształcie kwiatuszka o wartości ok. 430 zł. Z dalszych zeznań świadka G. B. wynika iż jej córka M. B. ustaliła iż oskarżony S. W. (1) sprzedał te pierścionki gdzieś w W. oraz że oskarżony dokonał również kradzieży na szkodę E. M. i M. C. (1) ( k. 2-2v i k. 214- 215 ).

Z zeznań świadka M. F. ( poprzednio B. ) wynika iż na początku listopada 2013 r. do mieszkania jej rodziców przyszedł jej znajomy oskarżony S. W. (1) wspólnie ze swoją ówczesną dziewczyną Z. Ż. . Następnie ona i Z. Ż. poszły do mieszkania matki oskarżonego zostawiając go samego w mieszkaniu rodziców M. F. . Po około 2 godzinach oskarżony S. W. (1) przyszedł do mieszkania swojej matki i oddał M. F. klucze od jej mieszkania . Tydzień czasu po tym zdarzeniu gdy M. F. chciała założyć jeden z pierścionków swojej matki G. B. zorientowała się że pierścionki te zostały skradzione i zaczęła podejrzewać o to oskarżonego S. W. (1) . Ponadto od znajomych dowiedziała się że oskarżony tydzień po tym zdarzeniu sprzedawał jakieś pierścionki w W. . Następnie świadek M. F. opisała jak często w mieszkaniu jej rodziców odbywała się imprezy w których uczestniczył też oskarżony S. W. (1) iż ostania z nich odbyła się 2-3 miesiące przed tą kradzieżą ( k. 7vi k. 233-234) .

Z zeznań świadka M. C. (1) – córki pokrzywdzonej M. C. (2) wynika iż na przełomie września i października 2013 r. gdy jej rodzice byli na wczasach w Maroku zorganizowała w ich mieszkaniu imprezę na której obecny był między innymi oskarżony S. W. (1) . Po tej imprezie zorientował się iż z mieszkania rodziców skradziono woreczek z biżuterią należące do jej matki M. C. (2) . Od znajomych dowiedziała się iż tej kradzieży dokonał oskarżony S. W. (2) który przyznał się do tego jednej z ich znajomych ( k. 13-14v , k. 50v i k. 234-235 ) .

Z zeznań świadka A. Z. wynika iż we wrześniu 2013 r. razem z oskarżonym S. W. (1) była w W. i była świadkiem jak ten sprzedawał biżuterie złotą w postaci łańcuszków i pierścionków w jednym z lombardów przy Placu (...) w W. . Za sprzedaną biżuterie oskarżony S. W. (1) otrzymał kwotę 1500 zł. Jakiś czas później dowiedziała się iż doszło do kradzieży pierścionków z mieszkania jej koleżanki M. F.. ( k. 23v , k. 45v i k. 235-236 ) .

Z zeznań świadka M. C. (2) – pokrzywdzonej w niniejszej sprawie wynika iż w połowie września 2013 r. była wraz z mężem na wczasach w Maroku . Po powrocie do L. stwierdziła iż z jej mieszkania zginął woreczek z biżuterią. Od swojej córki M. C. (1) dowiedziała się że biżuterię tą mógł ukraść oskarżony S. W. (1) . Od E. M. jej córka dowiedziała się że oskarżony S. W. (1) przyznał się jej do tej kradzieży . Z dalszych zeznań świadka M. C. (2) wynika iż został jej skradzione 7-8 złotych pierścionków , para złotych kolczyków i złoty łańcuszek . Skradziono jej pierścionek złoty typu misjonarka o wartości około 300 zł , pierścionek złoty ażurowy o wzorze koszyczka bez kamieniu o wartości około 150 zł , pierścionek złoty z czerwonym oczkiem w obudowie przypominającej serduszko o wartości 100 zł , pierścionek złoty z jasnoniebieskim oczkiem o wartości około 150 zł , pierścionek złoty typu koszyczek z cyrkoniami o wartości około 300 zł , pozostałych pierścionków nie pamięta o wartości łącznej około 400 zł , kolczyki złote o długości koło 1 cm z czerwonym oczkiem z zapięciem typu pałąk o wartości około 100 zł oraz złoty łańcuszek o wzorze kostki średniej długości o wartości 300 zł . Ponadto świadek M. C. (2) opisała spotkanie jej i jej córki M. z oskarżonym podczas którego oskarżony S. W. (1) stwierdził iż nie udowodnią mu tej kradzieży ( k. 9-10 i k. 253 ).

Z zeznań świadka E. M. – pokrzywdzonej w niniejszej sprawie wynika iż w dniu 25.05.2014 r. jej mąż M. M. (1) razem z oskarżonym S. W. (1) imprezowali w mieszkaniu w L. wynajmowanym przez oskarżonego S. W. (1) . Następnie jej mąż oraz oskarżony pojechali do W. a później wrócili do L. . Następnego dnia jej mąż M. M. (1) gdy obudził się w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego S. W. (1) stwierdził iż nie ma telefonu marki (...) wartości 1560 zł będący jej własnością , a który użytkował jej mąż . Z zeznań świadka E. M. wynika iż rozmawiała na temat kradzieży tego telefonu z oskarżony S. W. (1) , który stwierdził iż nic nie wie na ten temat . Następnie od policji która odzyskała ten telefon dowiedziała się iż oskarżony S. W. (1) sprzedał go za kwotę 200 zł ( k. 15 , k. 73-74 i k. 252v ).

Z zeznań świadka M. M. (1) wynika iż był na imprezie w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego S. W. (1) w L. przy ul. (...) gdzie spożywali alkohol. Następnie pojechali do W. , jednak on zostawił telefon marki (...) należący do jego żony E. M. w mieszaniu przy ul. (...) bo był on rozładowany . Gdy następnego dnia obudził się w tym mieszkaniu stwierdził iż nie ma tego telefonu. W swoich dalszych zeznaniach świadek M. M. (1) kategorycznie zaprzeczył by był winny jakieś pieniądze oskarżonemu S. W. (1) oraz że oddał ten telefon w użytkowanie jakieś osobie ( k. 26a i k. 253 ).

Z zeznań świadków Ł. K. ( k. 69v-70 i k. 266 ) i I. K. ( k. 75 i k. 304 ) wynika w jakich okolicznościach w czerwcu 2014 r. I. K. nabyła od oskarżonego S. W. (1) telefon marki (...). Z zeznań tych świadków wynika iż oskarżony S. W. (1) przyszedł do sklepu w L. przy ul. (...) który prowadziła I. K. i zaproponował sprzedaż tego telefonu za kwotę 400 zł zapewniając iż pochodzi on z legalnego źródła . I. K. po spisaniu danych oskarżonego S. W. (1) z jego dowodu osobistego ( k. 76 ) nabyła ten telefon za kwotę 250 zł i przekazała go następnie do użytkowania swojemu mężowi . Po pewnym czasie okazał się że ten telefon pochodzi z kradzieży na szkodę E. M. .

Z zeznań świadka Z. Ż. – byłej dziewczyn oskarżonego S. W. (1) wynika iż w okresie gdy pozostawiali w związku oskarżony rzadko pracował dorywczo i z tego tytułu uzyskiwał dochód 200-300 zł i w zasadzie pozostawał na utrzymani swojej matki . Następnie świadek Z. Ż. opisał w jakich okolicznościach dowiedział się o kradzieżach objętych aktem oskarżenia w niniejszej sprawie oraz opisała sytuację w której oskarżony S. W. (1) sam pozostał w mieszkaniu G. B. . Ponadto z zeznań świadka Z. Ż. wynika dlaczego w jej ocenie tych kradzieży dopuścił się oskarżony S. W. (1) . Świadek Z. Ż. opisał również zdarzenie dotyczące znalezienia należących do niej kolczyków w torbie oskarżonego ( k. 43v i k. 267-268 ).

Z zeznań świadka J. W. – ojca oskarżonego S. W. (1) wynika w jakich okolicznościach dowiedział się o od swojego kolegi W. B. o kradzieży biżuterii należącej do jego żony G. B. . Z zeznań świadka J. W. wynika iż W. B. podejrzewał o dokonanie tej kradzieży jego syna oskarżonego S. W. (1) ( k. 40 i k. 266-267 ) .

Z zeznań świadka W. B. – męża pokrzywdzonej G. B. wynika iż jakich okolicznościach dowiedział się o kradzieży pierścionków należących do żony oraz jaka była ich wartość . Świadek J. B. wskazał iż od swojej córki dowiedział się że jedyną osoba która bez nadzoru przebywała w ich mieszkaniu był oskarżony S. W. (1) . Następnie świadek W. B. opisał swoją rozmowę z J. W. na temat tej kradzieży ( k. 42 i k. 276 ).

Z zeznań świadka D. S. wynika iż 2013 r. oskarżony S. W. (1) poinformował go iż jest w posiadaniu biżuterii i telefonu który miał dostać w zamiana za wykonane przez siebie prace budowlane. Oskarżony S. W. (1) chciał mu sprzedać ten telefon jednak nie miał żadnych dokumentów tego telefonu i dlatego świadek D. S. stwierdził iż nie jest tym zainteresowany ( k. 345-346 ). Odnosząc się do zeznań świadka D. S. należy zauważyć iż przedstawił on wersje przekazaną mu przez oskarżonego S. W. (1) która miała na celu uwiarygodnienie pochodzenia telefonu , który ten chciał sprzedać temu świadkowi . Należy wskazać iż z zeznań świadka Z. Ż. wynika iż w tym okresie oskarżony S. W. (1) czasami pracował dorywczo i z tego tytułu zarabiał 200-300 zł i w zasadzie był na utrzymaniu swojej matki . Z zeznań świadka Z. Ż. – która pozostawała wtedy w związku z oskarżonym nie wynika by otrzymywał on za swoją prace w rozliczeniu biżuterię i telefony. Ponadto nieprawdopodobnym jest by ktoś płacił oskarżonemu za wykonane przez niego prace budowlane przekazując mu w zamian biżuterię lub telefony bez dokumentacji która potwierdzała by ich własność .

Natomiast z zeznań świadków : A. B. ( k. 346 ) , P. S. ( k. 347 ) i B. W. ( k. 347-348 ) wynika iż bywali oni na imprezach z udziałem oskarżonego S. W. (1) organizowanych przez M. C. (1) lub M. B. . Świadkowi ci opisali przebieg tych imprez .

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 278 § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto, zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą. Rodzajowym przedmiotem ochrony przepisów art. 278 § 1 k.k. jest mienie, którym według prawa cywilnego jest własność i inne prawa majątkowe (art. 44 k.c.). Zachowanie się sprawcy przestępstwa stypizowanego w art. 278 § 1 k.k. jeśli ściśle przez ten przepis określone i polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Przez zabór należy rozumieć wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby nią władającej (właściciela, posiadacza lub dzierżyciela) i objęcie we własne władanie. Chodzi tutaj o faktyczne władztwo nad rzeczą, które w wyniku zaboru zostaje wbrew woli posiadacza naruszone. W swych konsekwencjach jednak zabór taki godzi w prawo własności, gdyż sprawca zaboru działa w celu przywłaszczenia zabranej rzeczy, tj. włączenia jej do swego stanu posiadania lub bezprawnego rozporządzenia nią na rzecz innej osoby. Należy podkreślić, że stanowiący istotę kradzieży zabór następuje bezprawnie, bez żadnej ku temu podstawy i bez zgody właściciela lub osoby, której mienie (rzecz) zabrano (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 1998 r., IV KKN 98/98, Orz. Prok. i Pr. 1999, nr 7-8). Dla zrealizowania znamienia skutku przestępstwa kradzieży muszą więc zostać przesądzone łącznie dwa elementy. Po pierwsze, fakt pozbawienia przez sprawcę osoby uprawnionej władztwa nad rzeczą. Po wtóre, objęcie tej rzeczy przez sprawcę we władanie. O wielkości skutku ( szkody ) wywołanego działaniem przestępnym decyduje tylko sama wartość zabranych rzeczy lub pieniędzy. Nie wlicza się do tej wartości odsetek od sumy pieniędzy. Liczy się tylko bowiem szkodę rzeczywistą, a nie zysk spodziewany, chociażby jego osiągnięcie graniczyło z pewnością. Do wartości zaboru nie można wliczać utraconych a spodziewanych przez poszkodowanego zysków (lucrum cessans), taka postać szkody nie jest bowiem szkodą rzeczywistą (damnum emergens) ( tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 3 marca 1994 r., II Akr 128/93, KZS 1994, z. 4, poz. 16 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 17 września 1992 r., II Akr 201/91, KZS 1992, z. 10, poz. 12 ). Kradzież jest przestępstwem umyślnym o charakterze kierunkowym, którego można się dopuścić się jedynie w zamiarze bezpośrednim - w celu przywłaszczenia (animus rem sibi habendi). Cel przywłaszczenia oznacza zamiar postąpienia z przedmiotem zaboru tak, jakby się było jego właścicielem ( włączenia do swego stanu posiadania, sprzedaży, zużycia, podarowania innej osobie, a nawet porzucenia - por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 2000 r., V KKN 406/97, Orz. Prok. i Pr. 2000, nr 4 ). Jako że przestępstwo określone w art. 278 § 1 k.k. należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej. Konieczne jest zatem działanie sprawcy z tzw. dolus coloratus. Celem działania sprawcy musi być włączenie rzeczy do majątku sprawcy, objęcie jej w posiadanie lub postępowanie z nią jak z własną. Wyklucza to możliwość popełnienia tego przestępstwa z zamiarem wynikowym. ( tak Komentarz do art. 278 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 278-363 k.k., Zakamycze, 2006, wyd. II. ) .

Natomiast przepis art. 64 § 1 k.k. stanowi iż jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. W ujęciu art. 64 § 1 k.k. recydywa szczególna w typie podstawowym zachodzi, gdy sprawca, skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary, umyślnie popełnia przestępstwo podobne do tego, za które był już skazany. Treść tego przepisu nie pozostawia żadnej wątpliwości, że podstawą zakwalifikowania czynu jako popełnionego w warunkach recydywy szczególnej nie może być skazanie za przestępstwo nieumyślne, ale może to być przestępstwo z winy kombinowanej umyślno-nieumyślnej, w którym czyn zabroniony popełniony jest umyślnie a nieumyślność dotyczy jedynie jego następstwa ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2002 r., V KKN 404/01, Orz. Prok. i Pr. 2003, nr 3 ).

W powyższej sprawie oskarżony S. W. (1) wypełnił wszystkie znamiona czynu z art. 278 § 1 k.k. art. 64 § 1 k.k. opisanych w pkt. 1 , 2 i 3 zarzutów .

Oskarżony S. W. (1) w okresie od dnia 25 maja 2014 roku do dnia 27 maja 2014 roku w L. , woj. (...) w mieszkaniu przy ul. (...) które wynajmował dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego marki A. (...) o numerze (...) użytkowanego przez M. M. (1) , a stanowiącego własność E. M. o wartości 1560 zł . Oskarżony S. W. (1) dokonał kradzieży tego telefonu wykorzystując fakt iż przebywający w tym mieszkaniu w L. przy ul. (...) który użytkował ten telefon spał będąc pod wpływem alkoholu . Następnie na początku czerwca 2014 r. oskarżony S. W. (1) udał się do sklepu odzieżowego w L. przy ul. (...) prowadzonego przez I. K. i zaoferował jej sprzedaż tego telefonu marki (...) będącego własnością E. M. za kwotę 400 zł, zapewniając iż to on jest właścicielem tego telefonu . Po tym jak I. K. spisała z dowodu osobistego dane oskarżonego S. W. (1) na kartkę ( k. 76 ) kupiła od niego ten telefon marki (...) za kwotę 250 zł . Oskarżony S. W. (1) działał więc w zamiarze bezpośrednim w celu przywłaszczenia i postąpienia z przedmiotem zaboru tak, jakby się było jego właścicielem . Fakt ten wynika wprost z zeznań świadków : E. M. ( k. 15 , k. 73-74 i k. 252v ) , M. M. (1) ( k. 26a i k. 253 ), Ł. K. ( k. 69v-70 i k. 266 ) , I. K. ( k. 75 i k. 304 ), Z. Ż. ( k. 43v i k. 267-268 ) zakresie jakim Sąd dał im wiarę i dokumentów w postaci kopii oferty dotycząca wartości utraconego telefonu ( k. 34-39 ) , kserokopii paragonu fiskalnego ( k. 35 ) , kopii umowy o świadczeni usług telekomunikacyjnych ( k.36-39 ) , protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 65-67 ) , wykazu dowodów rzeczowych ( k. 68 ) , protokołu oględzin ( k. 72 ) , protokołu okazania ( k. 73-74 ) i kartki z danymi oskarżonego ( k. 76 ) . Należy wskazać iż z zeznań tych świadków wynika kategoryczne iż to oskarżony popełnił zarzucany mu czyn opisany w pkt. 1 wyroku . Ponadto z zeznań świadka M. M. (1) wynika kategorycznie iż nigdy nie był winny jakiś pieniędzy oskarżonemu S. W. (1) oraz że nikomu ( w tym oskarżonemu S. W. (1) ) nie oddawał tego telefon w użytkowanie ( k. 26a i k. 253 ). Należy wskazać iż pokrzywdzona E. M. odzyskała komórkowego marki A. (...) o numerze (...) skradziony przez oskarżonego S. W. (1) . Wyżej skazane fakty ten potwierdzają iż oskarżony S. W. (1) popełnił czyny z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. opisany w pkt. 1 wyroku .

Oskarżony S. W. (1) w bliżej nieokreślonym dniu listopada 2013 roku w L. , woj. (...) w mieszkaniu przy ul (...) w L. , woj. (...) będącego własnością W. i G. B. z komody w salonie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii w postaci : pierścionka z 8-9 małymi brylantami w kształcie trzech pierścionków połączonych ze sobą z białego , żółtego i różowego złota o wartości ok. 7000 zł , pierścionka z białego złota z 5 cyrkoniami w siateczce o wartości ok. 430 zł i pierścionka złotego z fioletowym oczkiem w kształcie kwiatuszka o wartości ok. 430 zł. Oskarżony S. W. (1) swoim działaniem spowodował straty o łącznej wartości 7830 zł na szkodę G. B.. Działanie oskarżonego S. W. (1) polegało na tym iż dokonał tej kradzieży wykorzystując fakt iż został pozostawiony sam w tym mieszkaniu przez M. B. ( obecnie F. ) oraz Z. Ż. . Oskarżony S. W. (1) działał w zamiarze bezpośrednim w celu przywłaszczenia i postąpienia z przedmiotem zaboru tak, jakby się było jego właścicielem . Fakt ten wynika wprost z zeznań świadków : G. B. ( k. 2-2v i k. 214- 215 ), M. F. ( poprzednio B. ) ( k. 7vi k. 233-234), A. Z. ( k. 23 v , k. 45v i k. 235-236 ) , Z. Ż. ( k. 43v i k. 267-268 ) , J. W. ( k. 40 i k. 266-267 ) i W. B. ( k. 42 i k. 276 ) zakresie jakim Sąd dał im wiarę . Należy wskazać iż z zeznań tych świadków wynika kategoryczne iż to oskarżony S. W. (1) popełnił ten czyn. Należy również wskazać iż z zeznań świadków M. F. ( poprzednio B. ) ( k. 7vi k. 233-234 ) i Z. Ż. ( k. 43v i k. 267-268 ) wynika iż w listopadzie 2013 r. oskarżony S. W. (1) pozostał sam w mieszkaniu w mieszkaniu przy ul (...) w L. , woj. (...) będącego własnością W. i G. B. . Ponadto z zeznań świadka M. F. ( poprzednio B. ) wynika iż tydzień po tym zdarzeniu odkryła kradzież tej biżuterii należącej do jej matki oraz że ostania impreza w tym mieszkaniu w której uczestniczył oskarżony S. W. (1) miała miejsce 2-3 miesiące przed tą kradzieżą .

Oskarżony S. W. (1) w bliżej nieokreślonym okresie na przełomie miesiąca września i października 2013 roku w L. , woj. (...) mieszkaniu w L. przy ul (...) woj. (...) należącym do M. C. (2) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia z szafki w salonie woreczek z biżuterią w postaci : pierścionka złotego typu misjonarka o wartości około 300 zł , pierścionka złotego ażurowego o wzorze koszyczka bez kamieniu o wartości około 150 zł , pierścionka złotego z czerwonym oczkiem w obudowie przypominającej serduszko o wartości 100 zł , pierścionka złoty z jasnoniebieskim oczkiem o wartości około 150 zł , pierścionka złotego typu koszyczek z cyrkoniami o wartości około 300 zł , 3 pierścionków u nieustalonym wyglądzie o wartości łącznej około 400 zł , kolczyków złotych o długości koło 1 cm z czerwonym oczkiem z zapięciem typu pałąk o wartości około 100 zł oraz złotego łańcuszka o wzorze kostki średniej długości o wartości 300 zł na szkodę ich właścicielki M. C. (2) – matki M. C. (1) . Oskarżony S. W. (1) swoim działaniem spowodował straty o łącznej wartości 1800 zł na szkodę M. C. (2) . Oskarżony S. W. (1) dokonał kradzieży tej biżuterii podczas imprezy którą w tym mieszkaniu zorganizowała córka pokrzywdzonej M. C. (1) . Następnie około tygodnia później oskarżony S. W. (1) wspólnie z A. Z. pojechał do W. gdzie w lombardzie przy placu (...) w W. sprzedał biżuterię skradzioną przez siebie w mieszkaniu M. C. (2) za kwotę 1500 zł. Oskarżony S. W. (1) działał w zamiarze bezpośrednim w celu przywłaszczenia i postąpienia z przedmiotem zaboru tak, jakby się było jego właścicielem . Fakt ten wynika wprost z zeznań świadków : M. C. (1) ( k. 13-14v , k. 50 v i k. 234-235 ) , A. Z. ( k. 23v , k. 45v i k. 235-236 ) , M. C. (2) ( k. 9-10 i k. 253 ) i Z. Ż. ( k. 43v i k. 267-268 ) w zakresie jakim Sad dał im wiarę . Z zeznań tych świadków wynika wprost iż oskarżony S. W. (1) popełnił zarzucany mu czyn . Ponadto z zeznań świadka A. Z. ( k. 23v , k. 45v i k. 235-236 ) wynika iż oskarżony S. W. (1) krótko po tej kradzieży sprzedał biżuterię odpowiadająca wyglądem biżuterii skradzionej w mieszkaniu M. C. (2) w L. przy ul (...) w lombardzie w W. przy placu (...) za kwotę 1500 zł czyli kwotę mniej więcej odpowiadającą wartości tej skradzionej biżuterii opisanej przez pokrzywdzoną M. C. (2) ( k. 9-10 i k. 253 ).

Ponadto odnosząc się do czynu z pkt. 2 i 3 zarzutów należy wskazać iż z zeznań świadka D. S. wynika iż 2013 r. oskarżony S. W. (1) poinformował go iż jest w posiadaniu biżuterii i telefonu który miał rzekomo dostać w zamiana za wykonane przez siebie prace budowlane. Oskarżony S. W. (1) chciał mu sprzedać ten telefon jednak nie miał żadnych dokumentów tego telefon i dlatego świadek D. S. stwierdził iż nie jest tym zainteresowany ( k. 345-346 ). Należy jednak iż z zeznań świadka Z. Ż. wynika kategorycznie iż w tym okresie oskarżony S. W. (1) czasami pracował dorywczo i z tego tytułu zarabiał 200-300 zł i w zasadzie był na utrzymaniu swojej matki . Z zeznań świadka Z. Ż. – która pozostawała wtedy w związku z oskarżonym nie wynika by otrzymywał on za swoją prace w rozliczeniu biżuterię i telefony. Należy podnieść iż nieprawdopodobnym jest by ktoś płacił oskarżonemu za wykonane przez niego prace budowlane przekazując mu w zamian biżuterię lub telefony bez dokumentacji która potwierdzała by ich własność . Jednak wskazać należy iż zeznania świadka D. S. potwierdzają fakt iż w 2013 r. oskarżony S. W. (1) był w posiadaniu biżuterii złotej którą chciał sprzedać . To potwierdza fakt iż oskarżony S. W. (1) dokonał kradzieży biżuterii opisanej w pkt. 2 i 3 zarzutów gdyż nie mógł w żadnej inny sposób wejść w posiadanie takiej biżuterii co potwierdzają w/w zeznania świadka Z. Ż. . Fakt ten potwierdzają iż oskarżony S. W. (1) popełnił czyny z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. opisane w pkt. 2 i 3 wyroku .

Wyrokiem z dnia 14 maja 2007 r. sygn. akt. V K 21/07 Sąd Rejonowy w Pruszkowie V Wydział Grodzki skazał oskarżonego S. W. (1) za czyn z art. 279 § 1 k.k. ( k. 151-152 ) . Oskarżony S. W. (1) karę pozbawienia wolności w tej sprawie odbył w okresie od 22.02.2010 r. do 22.02.2011 r. ( k. 152 ) . Oskarżony A. W. był więc skazany za przestępstwo umyślne z art. 279 § 1 k.k. na karę pozbawienia wolności i popełnił w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. - podobne do przestępstw za które był skazany.

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego S. W. (1) co do popełnienia przez niego czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. nie opisanych w pkt. 1 , 2 i 3 zarzutów budzi wątpliwości .

Wymierzając oskarżonemu S. W. (1) karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego S. W. (1) czynów przejawiający się w charakterze naruszonego przez niego dobra oraz okoliczności działania oskarżonego . Oskarżony naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim jest cudza własność. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał również fakt ,iż oskarżony S. W. (1) był już wielokrotnie karany w tym za przestępstwa przeciwko mieniu i odpowiadał w warunkach art. 64 § 1 k.k. ( k. 364-365 , k. 150-152 ).

Sąd nie stwierdził istnienia żadnych okoliczności łagodzących wobec oskarżonego S. W. (1) .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu S. W. (1) :

- za czyn art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. opisany w pkt. 1 zarzutów na podstawie art. 278 § 1 k.k. 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

- - za czyn art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. opisany w pkt. 2 zarzutów na podstawie art. 278 § 1 k.k. 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności;

- za czyn art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. opisany w pkt. 3 zarzutów na podstawie art. 278 § 1 k.k. 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego S. W. (1) karę łączną biorąc za podstawę kary pozbawienia wolności orzeczone w punkcie 1 , 2 i 3 wyroku i wymierza oskarżonemu S. W. (1) karę łączną 2 ( dwóch ) lat pozbawienia wolności .

Orzeczone wobec oskarżonego S. W. (1) kara łączna 2 lata pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winny spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary miał sposób działania S. W. (1) podczas popełnienia zarzucanych im czynów . Ponadto oskarżony S. W. (1) odnośnie czynów z pkt. 1 , 2 i 3 zarzutów odpowiadał w warunkach wskazanych w art. 64 § 1 k.k. co miało wpływ na wymiar kary pozbawienia wolności. Należy zauważyć iż tylko bezwzględna i surowa kara pozbawienia wolności może skłonić oskarżonego S. W. (1) do refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzymać go od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw. Kara ta winna spełnić przede wszystkim wobec oskarżonego S. W. (2) funkcję represyjną .

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd nałożył na oskarżonego S. W. (1) obowiązek częściowego naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz G. B. kwoty 5000 zł ( pięć tysięcy złotych ) . Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd nałożył na oskarżonego S. W. (1) obowiązek częściowego naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz M. C. kwoty 1000 zł ( jedne tysiąc złotych ) . Nałożenie na oskarżonego obowiązku częściowego naprawienia szkody ma zrealizować wobec niego cele wychowawcze i powstrzymać go od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił oskarżonego S. W. (1) w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod fakt iż odbywa on obecnie kare pozbawienia wolności .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.