Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2018r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Zmysłowska-Sołowiej

Protokolant: Magdalena Buczyńska

w obecności oskarżyciela subsydiarnego--------------

po rozpoznaniu dnia 09.10.2017r, 17.11.2017r. 24.01.2018r, 14.02.2018r, 21.03.2018r, 23.04.2018r, 20.06.2018r i 21.06.2018 roku .na rozprawie w L. sprawy :

K. K. (1) s. K. i W. zd. (...) urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to , ż e :

W dniu 20 czerwca 2013 roku około godziny 14-15 na J. Z. w okolicach (...) w N. kierując skuterem wodnym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu wodnym wynikające z obowiązujących przepisów oraz dobrej praktyki żeglarskiej w ten sposób, że płynąc w bliskiej odległości od osób znajdujących się w wodzie nie zachował należytej ostrożności polegającej na obserwowaniu akwenu oraz nie zachował bezpiecznej odległości od osób znajdujących się w wodzie a także poruszał się z nadmierną prędkością uniemożliwiająca podjęcie skutecznego manewru obronnego przez co doszło do uderzenia skuterem w głowę płynącej wpław M. K. w wyniku czego doszło do jej zachłyśnięcia się woda i utonięcia tj. o czyn z art. 177§2k.k.

orzeka:

1.  Oskarżonego K. K. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;

2.  Na podstawie art. 632 pkt. 1kpk kosztami procesu obciąża oskarżycielkę subsydiarną J. C. (1) i zasądza od niej na rzecz oskarżonego K. K. (1) kwotę 2304 (dwa tysiące trzysta cztery) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za ustanowienie obrońcy w sprawie.

Sygn. akt II K 294/17

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 21.06.2018 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzona M. K. była dobrą pływaczką oraz doświadczonym nurkiem. Ukończyła Wyższą Szkołę (...) w W.. W dniu 20 czerwca 2013 r. około godziny 14.00 pokrzywdzona przyjechała do N. aby pływać i snurkować w okolicach D. P. akwenu Jeziora Z.. Około godziny 14.30 M. K. przebrała się na plaży i poprosiła, aby opalające się obok na leżakach G. M. i K. M. przypilnowały jej rzeczy. Ubrała się w ciemny strój kąpielowy, założyła na głowę czarny czepek pływacki oraz maskę i rurkę do snurkowania, a następnie weszła do wody i zanurkowała w okolicy mola przy tzw. (...). W dniu zdarzenia w okolicach tzw. (...) nie było wyznaczonego kąpieliska, bowiem zgodnie z uchwałą Rady Gminy N. z dnia 23.05.2013 roku sezon kąpielowy miał się zacząć od dnia 29.06.2013 roku. Na terenie mola i (...) umieszczone były znaki zakazujące kąpieli. W dniu 20.06.2013 roku było bardzo gorąco, w rejonie mola na (...) znajdowało się kilkadziesiąt osób, wiele z nich kąpało się w płytkim akwenie wzdłuż mola, kilku mężczyzn w tym M. J. (1) i S. T. (1) skakało do wody z mola. M. K. z uwagi na doznany podczas nurkowania w 2011 roku uraz ucha i założony dren zgodnie z zaleceniami lekarzy nie mogła nurkować ani zanurzać głowy pod wodę, z uwagi na możliwość zaburzenia błędnika oraz pogłębienie stanu zapalnego. Pokrzywdzona mimo to pływała i snurkowała przy użyciu maski i rurki w oddaleniu około 20-50 metrów od końca mola. Pokrzywdzona nie miała ze sobą boji pozwalającej określić jej położenie na akwenie innym uczestnikom ruchu wodnego. Oskarżony K. K. (1) w dniu 20.06.2013 roku przyjechał nad Z. Z., by popływać swoim skuterem wodnym marki Y. o nr (...). Oskarżony posiadał patent starszego sternika motorowodnego. Oskarżony widział, że w tym dniu w wodzie znajdowało się kilkanaście osób, przepływając obok nich zachowywał ostrożność i prędkość dostosowaną do wymogów bezpieczeństwa. W pewnym momencie oskarżony K. K. (1) zauważył w wodzie jakiś ciemny kształt. Krzyknął do kąpiących się niedaleko mężczyzn czy widzieli aby ktoś pływał w tym miejscu bo zauważył w wodzie jaki cień. Jeden z mężczyzn znalazł w wodzie czarny czepek zapinany pod brodą. Rozpoczęto poszukiwania pokrzywdzonej, która była widziana przez kąpiących się. Oskarżony powiadomił (...) i Policję o prawdopodobnym utonięciu. W wyniku podjętych poszukiwań nurkowie wyłowili o godzinie 17.40 ciało pokrzywdzonej M. K., a lekarz Pogotowia (...) stwierdził jej zgon.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody;

- wyjaśnienia oskarżonego K. K. (1) (k. 36-38, 305-308)

- zeznania świadków; J. C. (1) (k.45-47, 317-318), M. J. (1) (k.40, 292 akt 2 Ds. 383/14, 48-49), G. M. (k.41, 301v akt 2 Ds. 383/14, 49-50, 349-351),K. M. (k.42,299 akt 2 Ds. 383/14, 50-51, 351-352), S. T. (1) (k. 61v,304 akt 2 Ds. 383/14, 51-54, 353-355), K. C. (1) (k.55,183-184 , 271-272 akt 2 Ds. 383/14, 100-102, 321-322),M. D. (1) (k.308-309 akt 2 Ds. 383/14, 38-39 akt II Ko 284/16, 319-322), J. M. (1) (k. 322-324 akt 2 Ds. 383/14, 290, 372-373), J. B. (k. 290 akt 2 Ds. 383/14 , 102-103, 373), M. W. (1) (k. 291, 352 2 Ds. 383/14, 373), J. M. (2) (k. 58 2 Ds. 383/14, 286, 71-75, 424), S. M. k. 326-328 2 Ds. 383/14 426), U. K. (k. 347-348 akt 2 Ds. 383/14), K. J. (k. 223 akt 2 Ds. 383/14, 438-439) M. W. (2) k. 38-39 akt 2 Ds. 383/14, 439), K. C. (2) (k. 178 akt2 Ds. 383/14, 439-440) , D. K. (k. 358 akt 2 Ds. 383/14, 440) oraz następujących dowodów ;

- pismo (...) Związku (...) i narciarstwa Wodnego (k.62),

- umowa (k.25),

- pismo Urzędu Gminy w N. (k.65-66 akt 2 Ds. 383/14).

k. 14-18 dokumentacja fotograficzna

k. 23-24 KRK

k. 97-98, 114-115 wywiad środowiskowy kuratora sądowego

z akt sprawy sygn. akt 2 Ds. 383/14 Prokuratury Rejonowej w Legionowie

k. 14-18 dokumentacja fotograficzna,

k. 23, 108 dane o karalności,

k. 114-116 wywiad środowiskowy,

z akt sprawy II Ko 284/16: protokół przesłuchania z k. 38v-41,

z akt sprawy 2 Ds. 383/14:

k. 3 kserokopia dowodu osobistego

k. 4 karta medycznych czynności ratunkowych,

k. 5-7, 8-11, 14-15, 43, 105 protokoły oględzin,

k. 12-13, 16-17, 44 materiał poglądowy,

k. 19 protokół użycia alkomatu,

k. 22 dowód rejestracyjny statku,

k. 23 uproszczone świadectwo zdolności żeglugowej,

k. 25 umowa sprzedaży,

k. 26 orzeczenie techniczne,

k. 38v-39 zeznania M. W. (2),

k. 50-51 informacja ze zdarzenia,

k. 62 pismo (...) Związku (...),

k. 63-64, 110-113 pismo Dyrektora (...),

k. 65-66, 88-90, 138 pismo UG w N.,

k. 86 mapa miejsca zdarzenia,

k. 93 pismo (...),

k. 117-128 protokół oględzin zwłok,

k. 191-195 uzupełniająca opinia (...),

k. 200-203 postanowienie Prokuratury,

k. 265-267 postanowienie Sądu,

k. 274-279, 310-312 dokumentacja fotograficzna i szkic miejsca zdarzenia,

k. 360-529 pismo UG w N.,

akta sprawy II K 294/17

k. 225-233 dokumentacja fotograficzna

k. 286-287 KRK

k. 290-304 kserokopia informacji o skuterze

k. 388-389, 393-420 informacja z UG N. wraz z załącznikami

k. 434-435 KRK

Zeznania świadka W. M. i J. L. (poprzednie nazwisko G.) Sąd pominął jako nic nie wnoszące do sprawy.

Oskarżony ma 39 lat, jest żonaty, ma na utrzymaniu 2 – letniego syna, zdobył zawód mechanika samochodowego, prowadzi wraz z działalność gospodarczą, uzyskiwał dochody w wysokości około 3.000 – 4.000 złotych, prowadzi ustabilizowany tryb życia, Policja nie podejmowała wobec niego interwencji (wywiad środowiskowy z k. 114-115, pismo KP z k.116), był karany 4 razy, ale za rodzajowo inne przestępstwa, a ostatni wyrok wobec niego zapadł w 2012 r. (k.108).

Oskarżony K. K. (1) podczas rozprawy nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu zdarzenia kierował skuterem wodnym po akwenie Jeziora Z. w tym w pobliżu tzw. (...) w N. płynąc do B.. Podał, że pływając szczególną uwagę zwracał na mężczyzn skaczących z mola do wody i nie podpływał bliżej niż na odległość około 50-60 metrów od mola tj 100 metrów od brzegu. Wskazał, że kiedy płynął w stronę (...) w pewnym momencie zauważył w wodzie coś ciemnego z prawej strony burty skutera. Pytał mężczyzn pływających przy molo czy jakiś ich kolega nie pływał w tym miejscu. Jeden z nich powiedział mu, że widział w tym rejonie nurkującą kobietę. Wyjaśnił, że po chwili jeden z tych chłopaków wyciągnął z wody ciemny czepek i wtedy zadzwonił po Policję. Kiedy przypłynęła Policja R. i (...), zaczęli szukać kobiety. Dopiero po paru godzinach nurkowie wyłowili jej ciało. Oskarżony wyjaśnił, że posiada uprawnienia do prowadzenia pojazdów w ruchu wodnym od 2010 roku. Na akwenie, w którym pływał zachowywał ostrożność, pływał z dala od ludzi. Przeprowadzone dowody nie obaliły wersji oskarżonego, dlatego Sąd uznał ją za wiarygodną i odpowiadającą rzeczywistemu przebiegowi zdarzeń. Należy podkreślić, że jego wyjaśnienia w zakresie, w jakim podał, że w dniu zdarzenia pływał skuterem w rejonie (...) w N. i w tym dniu doszło do utonięcia pokrzywdzonej są logiczne i spójne oraz korespondują z dowodami w postaci zeznań świadków przesłuchanych przez Sąd oraz opinią biegłego lekarza medycyny sądowej M. F. (1) odnośnie przyczyny i przebiegu utonięcia pokrzywdzonej oraz z protokołem oględzin miejsca zdarzenia. Oskarżony wyjaśnił, że nie miał możliwość dostrzeżenia w ciemnej, nieprzejrzystej wodzie akwenu Z. Z. pokrzywdzonej snurkującej lub nurkującej, a ubranej w ciemny czepek i ciemny strój. Nie widział też żadnej bojki ani pływającej osoby i początkowo myślał że cień który dostrzegł to pływający w wodzie konar drzewa.

Z uwagi na to, że w sprawie nie ma bezpośrednich świadków, którzy widzieliby przebieg zdarzenia tj. uderzenia oraz utonięcia pokrzywdzonej zebrane w sprawie osobowe źródła dowodowe można pogrupować na dwie kategorie. Jedna to świadkowie, którzy w swoich zeznaniach wskazują, że pokrzywdzona podczas zdarzenia nurkowała zaś oskarżony pływał z bezpieczną prędkością i odległością od osób kąpiących się oraz druga grupa, która wskazuje, iż pokrzywdzona pływała tzw. odkrytą żabką z głową nad powierzchnią wody a oskarżony pływał blisko niej i osób kąpiących się. Jednak zauważyć należy, że w świadowie, którzy wskazują na fakt iż pokrzywdzona nurkował podają zgodnie również fakt, że miała ona przy sobie maskę do nurkowania i fajkę do oddychania pod wodą co dodatkowo wyklucza możliwość iż pływała odkrytą żabką z głową ponad wodą.

Oskarżycielka J. C. (1) zeznała, że pokrzywdzona M. K. to jej córka. Była ona doświadczoną pływaczką oraz nurkiem, ukończyła Wyższą Szkołę (...) w W.. W dniu, zdarzenia powiedziała jej, że pojedzie popływać sobie w Z. Z.. Podała, że wieczorem około godziny 20.00 policja przekazała jej informację o śmierci córki. Jest to dla niej osobista tragedia. J. C. (1) zeznała, że jej córka miała problemy z uchem, którego urazu doznała podczas nurkowania i miała założony dren. Nie mogła, więc nurkować i zanurzać głowy aby woda nie dostała się do ucha. Do pływania nosiła specjalny czepek z pianki zapinany pod szyją. Wskazała, że jej córka wielokrotnie jeździła nad Jezioro Z., bo uprawiała też windsurfing. Sąd dał wiarę zeznaniom oskarżycielki subsydiarnej aczkolwiek nie była ona bezpośrednim świadkiem zdarzenia nie ma zatem wiedzy o okolicznościach i przyczynach śmierci córki. Świadek przedstawiała natomiast swoja wiedzę na temat umiejętności pływackich córki i jej problemach z uchem i w tym zakresie Sąd dał im wiarę gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w protokole oględzin miejsca zdarzenia i dokumentacji fotograficznej.

Świadek M. J. (1) zeznał, że podczas postępowania przygotowawczego w sprawie sygn. akt 2 Ds. 383/14 prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Legionowie , iż w dniu 20 czerwca 2013 r. z kolegami przebywał nad Z. Z., gdzie z mola skakał do wody. Widział, że około 30 metrów poza molo wypłynęła kobieta, która ubrana w czepek, okulary i rurkę nurkowała w wodzie. Około godziny 15-ej podpłynął na skuterze mężczyzna zapytał go, czy ktoś pływał poza molem, bo zdawało mu się, iż widział jakiś cień w wodzie. Podał, że po chwili poszukiwań znaleźli tylko ciemny czepek.. W trakcie kolejnego przesłuchania świadek zeznał, że nie pamięta czy w dniu zdarzenia na plaży były ustawione znaki zakazu kąpieli, kąpielisko chyba nie było wyznaczone, były znaki zakazu skoków do wody. Podczas rozprawy przed Sądem podał, że nad Z. Z. był z kolegami a oskarżony pływał skuterem,. Nagle zatrzymał się i pytał się czy ktoś nurkował. Kilka osób zaczęło nurkować i szukać, ale nikogo nie znaleźli, przyjechała Policja, zaczęli sprawdzać, ale on w tym czasie pojechał już do domu. Później dowiedział się, że w jeziorze utonęła kobieta. Świadek zeznał, że w Z. Z. jest brudna woda, od głębokości 30 cm nie widać nawet stopy. Zeznając po raz kolejny przed Sądem potwierdził swoje wcześniejsze zeznania podał, że od innych osób wie ,iż pokrzywdzona nurkowała bo on w tym miejscu nie widział żadnej pływającej osoby. Zeznał, że nie wie ile dniu zdarzenia po Z. Z. osób pływało na skuterach, zaś w jego ocenie oskarżony pływał w sposób bezpieczny i nie podpływał blisko ludzi. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach S. T. (1) a także w protokołach oględzin i dokumentacji fotograficznej i wyjaśnieniach oskarżonego. Świadek jest osobą obcą dla stron dlatego w ocenie Sądu nie miał żadnych powodów, aby składać zeznania korzystne dla którejkolwiek ze stron i przedstawił zaobserwowane przez siebie zdarzenia.

Świadek G. M. w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonowa w Legionowie sygn. akt 2 Ds. 383/14, zeznała, iż w dniu 20 czerwca 2013 r. była z córką K. M. nad Z. Z., gdzie opalały się przy tzw. (...) w N.. Wskazała, że około godziny 14.30 pokrzywdzona poprosiła je o popilnowanie jej rzeczy pozostawionych na plaży obok nich i poszła do wody. Kobieta ta miała czarny strój pływacki i zestaw do nurkowania tj maskę i rurkę. Wskazała, że kiedy się opalała widziała , że pokrzywdzona nurkowała w okolicy molo a wchodząc do wody miała założoną maskę z rurką. Po Z. Z. pływał jakiś mężczyzna na skuterze. Świadek podała, że w dniu zdarzenia nie było żadnych tablic i oznaczeń o zakazie kąpieli w miejscu zdarzenia. Swoje zeznania potwierdziła podczas rozprawy przed Sądem . Podała, że oskarżony pływał ostrożnie i nie podpływał blisko kąpiących się osób. G. M. nie potrafiła powiedzieć czy w dniu zdarzenia po jeziorze pływał jeden czy też więcej skuterów. Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. J. (1), S. T. (1) i dokumentacji fotograficznej.

Świadek K. M. w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Legionowie sygn. akt 2 Ds. 383/14 zeznała, że w dniu 20 czerwca 2013 r. opalała się na plaży nad Z. Z. wraz z mamą G. M.. Wskazała, że pokrzywdzona poprosiła aby popilnowały jej rzeczy i poszła pływać. Podała, że pokrzywdzona ubrana była w czarny czepek i czarny strój kąpielowy oraz miała żółta maskę i rurkę do nurkowania. Wskazała, że nie obserwowała pokrzywdzonej w wodzie bo była odwrócona tyłem do mola. Po pewnym czasie jakiś chłopak pytał j czy osoba, która zostawiła rzeczy przy nich wyszła z wody. Świadek zeznała, że w dniu zdarzenia na plaży nie było żadnych tablic ani oznaczeń o zakazie kąpieli. Świadek potrzymała złożone zeznania podczas przesłuchania przed Sadem , nie była w stanie określić czy w dniu 20.06.2013 roku na Z. pływały inne łódki lub skutery. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. J. (1), S. T. (1) a także w protokołach oględzin.

Świadek S. T. (1) zeznał w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Legionowie sygn. akt 2 Ds. 383/14 iż w dniu 20 czerwca 2013 r. pływał z kolegami w okolicy (...) w N.. W pewnej chwili podpłynął do nich mężczyzna pływający na skuterze wodnym, który twierdził, że wydawało mu się, że dostrzegł jakiś kształt w wodzie, ale nie wiedział co to było. Świadek podał, że jeden z mężczyzn powiedział że w tym rejonie nurkowała dziewczyna z maską i fajką do nurkowania, która odpłynęła na znaczną odległość od brzegu i kąpieliska. Podał, że nie widział aby skuter w coś uderzył . Podczas rozprawy zeznał (k.51-53), że z kolegą M. pojechali nad wodę, pływali przy plaży w N. w pobliżu mola. Ktoś z ich grupy widział kobietę pływającą w czarnym czepku, która zanurzała się bądź nurkowała. Ktoś z osób pływających powiedział do oskarżonego, że tym rejonie pływała kobieta, dlatego oskarżony zatrzymał się, szukali w tym rejonie, oskarżony zadzwonił po (...). Po pewnym czasie ale odległości bliższej od mola niż płynął oskarżony szukający znaleźli czepek, przyjechały służby, nurkowie wyłowili pokrzywdzoną po pewnym czasie. Kobieta miała czarny czepek, który zlewał się z wodą i nie było go widać. Sąd obdarzył przymiotem wiarygodności zeznania tego świadka albowiem są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. J. (1), K. M. i G. M., a także w protokołach oględzin i dokumentacji fotograficznej . Należy zwrócić uwagę, że świadek jako osoba obca dla oskarżonego i stron nie miał żadnych powodów, by podawać korzystne dla którejkolwiek ze stron wersja zdarzenia.

J. M. (2) zeznał w postępowaniu przygotowawczym sygn. akt 2 Ds. 383/14, iż około godziny 15-ej udał się wraz z J. B. w rejon (...) w N., gdzie miała utonąć jakaś osoba. Na miejscu zastali kierującego skuterem wodnym K. K. (1) i kilka osób, które stwierdziły, że w tamtym miejscu pływała jakaś kobieta i prawdopodobnie kierujący skuterem mógł uderzyć w tą osobę. Kierującym skuterem był oskarżony, który stwierdził, że płynąc skuterem poczuł coś w wodzie i zauważył czarny czepek do nurkowania. Stwierdził, że obserwował osoby skaczące z mola i w pewnym momencie zobaczył, że coś ciemnego po prawej stronie skutera. Zeznał, że nie pamięta czy w dniu zdarzenia na plaży były ustawione znaki zakazujące kąpieli ale na pewno nie było wyznaczonego kąpieliska.

Świadek J. B. zeznał w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonowa w Legionowie sygn. akt 2 Ds. 383/14, a swoje zeznania potwierdził przed Sądem że nie pamięta czy w dniu zdarzenia na plaży były ustawione znaki zakazujące kąpieli, nie było wówczas wyznaczonego kąpieliska. Podczas zdarzenia był z funkcjonariuszem policji J. M. (2) na patrolu łodzią oznakowaną. Dostali zgłoszenie od dyżurnego, że koło (...) doszło prawdopodobnie do utonięcia. Na miejscu zastali oskarżonego na skuterze i dwóch lub trzech mężczyzn, którzy nurkowali i poszukiwali osoby, której czepek znaleźli. Po rozpytaniu mężczyzna na skuterze oświadczył, że płynął i coś poczuł, zobaczył czarny czepek neoprenowy.

Zeznania świadków J. M. (2) i J. B. zasługują na wiarę albowiem są skorelowane z zeznaniami świadków M. J. (1), S. T. (1) oraz wyjaśnieniami oskarżonego, którym Sąd dał wiarę.

Świadek K. C. (1) zeznał w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonowa w Legionowie sygn. akt 2 Ds. 383/14 że w dniu 20 czerwca 2013 r. był na Z. Z. przy (...) w N. wraz z kolegą M. D. (1). Wskazał, że stał i obserwował mężczyznę pływającego skuterem wodnym i osoby pływające w wodzie było ich 5 lub 6. W pewnym momencie zobaczył z odległości około 20-30 metrów głowę osoby płynącej w ciemnym czepku nad wodą. Kierujący skuterem skierował się w stronę tej osoby ale świadek zeznał że nie widział czy ją uderzył. Kierujący skuterem zawrócił, mówił, że nie wiedział czy w coś uderzył lub po kimś przejechał. Podczas kolejnego przesłuchania K. C. (1) zeznał, że stał w czasie zdarzenia w wodzie o głębokości 130 cm , widział, że skuter zbliżał się w miejsce, gdzie pływała kobieta. Zdarzenie rozegrało się w ciągu kilku sekund, skuter wpłynął w rejon, gdzie pływała kobieta, później nie było widać tej kobiety. W tym czasie i miejscu pływał tylko jeden skuter. Kobieta miała na głowie czarny czepek, a jej głowa wystawała nad powierzchnią wody. Podczas rozprawy przed Sądem świadek podtrzymał złożone wcześniej zeznania podał, że z uwagi na upływ czasu więcej szczegółów nie pamięta. Stwierdził, że nie widział momentu w jakim doszło do zderzenia, widział tylko głowę, która wystawała znad wody. Oskarżony nie był pewny czy doszło do potrącenia, zawrócił i powiedział im, że coś chyba było w wodzie. Zaczęli szukać osoby pływającej w tym miejscu, a oskarżony zadzwonił na Policję. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w części w jakiej podał iż w dniu 20.06.2013 roku kąpał się w Z. Z. wraz z kolegą M. D. (1). W pozostałym zakresie Sąd nie dał mu wiary albowiem jego zeznania odnośnie faktów iż widział pokrzywdzoną pływającą z głową nad powierzchnia wody i odległości z jakiej ją widział są sprzeczne z zeznaniami świadków M. J. (1), S. T. (1) i M. D. (1) jak również G. M. i K. M., którzy zgodnie wskazali że pokrzywdzona nurkowała z głowa pod woda, miała założoną przy tym maskę z fajką do nurkowania. Zeznania świadka są również sprzeczne z zeznaniami świadka M. D. (1), który stojąc obok K. C. (1) twierdził iż z tej samej odległości widział jedynie czarny punkt na wodzie a nie głowę wielkości piłki nożnej. W ocenie Sądu z uwagi na fakt iż świadek wskazał, że obserwował 5-6 osób pływających przed sobą mógł obserwować inną osobę niż pokrzywdzona.

Świadek M. D. (1) zeznał podczas postępowania przygotowawczego (k.308-309 akt 2 Ds. 383/14), że w czerwcu 2013 r. był nad Z. Z. w towarzystwie (...). Stali w wodzie po pas i obserwowali pływającego na skuterze oskarżonego, który pływał 20-30 metrów od kąpiących się ludzi. W ocenie świadka oskarżony pływał 10 metrów od czoła mola. Kąpielisko było wyznaczone do kąpieli, nie było żadnych znaków zakazu kąpieli. Znaki zakazu kąpieli były montowane po wypadku. Tego dnia było słonecznie, na wodzie nie było fal, na plaży znajdowało się kilkaset osób. Wskazał, że kiedy stał w wodzie z kolegą, widział w wodzie pływający czarny lub siwy punkt ale mimo że ma dobry wzrok nie widział czy była to osoba czy jakiś przedmiot, usłyszał huk uderzenia. Po tym uderzeniu na wodzie nie było widać czarnego punktu. Popłynęli w stronę, gdzie widzieli czarny punkt, zaczęli nurkować, bo oskarżony prosił aby szukali. Ciało kobiety zostało znalezione dopiero po użyciu echosondy. W trakcie przesłuchania przed Sądem świadek podał, że skuter płynąc co jakiś czas uderza o taflę wody i być może odgłos uderzenia, który słyszał był o taflę woda a być może o pokrzywdzoną nie jest w stanie określić. Zeznaniom tego świadka częściowo zasługują na wiarę, gdyż są częściowo sprzeczne z zeznaniami świadka K. C. (1), który stojąc obok twierdził iż z tej samej odległości obserwując pokrzywdzoną widział jedynie czarny punkt na wodzie a nie głowę wielkości piłki nożnej o której mówił świadek K. C. (1). Należy zauważyć, że wbrew twierdzeniom świadka, który podał iż ma dobry wzrok jako żołnierz zawodowy nieprawidłowo określał on odległość albowiem obserwując osobę pływającą z odległości około 10 metrów przed sobą widziałby on wyraźnie jej głowę i twarz a nie jedynie siwy punkt. Ponadto jego zeznania nie wskazują aby pokrzywdzona pływając miała założony zestaw do nurkowania z fajką, o którym mówili świadkowie G. M., K. M., M. J. i S. T. a obserwując pokrzywdzoną z odległości 10 metrów niewątpliwie winien zauważyć taki zestaw w kolorze odblaskowym jak to określiła świadek K. M. „jak emblematy na kamizelkach policyjnych” co dodatkowo zwiększałoby widoczność głowy pokrzywdzonej. W ocenie Sądu nie udało się również zgodnie z zaleceniami Sądu Odwoławczego określić odległości w jakiej pływał oskarżony albowiem świadkowie M. J., S. T. wskazywali że było to około 100 metrów zaś świadek M. D. mówił o 10-30 metrach.

Świadek M. W. (2) zeznał w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonowa w Legionowie sygn. akt 2 Ds. 383/14, a swoje zeznania potwierdził przed Sądem iż zadzwoniła do niego jego partnerka A. C. i poinformowała go, że A. S. zginęła w wyniku wypadku na Z. Z.. Podał że , znał matkę zmarłej, która była koleżanką jego partnerki, w związku z czym bywał u państwa S.. Stwierdził, że matka zmarłej zmieniła nazwisko na C., a zmarła mogła zmienić imię i nazwisko. Zmarła wielokrotnie opowiadała o swoich chorobach i myślach samobójczych. Sąd dał warę zeznaniom świadka aczkolwiek nie był on bezpośrednim świadkiem zdarzeń z dnia 20.06.2013 roku jego ocena osobowości pokrzywdzonej nie miała zatem żadnego znaczenia przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy.

Świadek K. C. (2) zeznał, iż był kuzynem pokrzywdzonej M. K.. Pokrzywdzona interesowała się fotografią, podróżami i pływaniem. Kilka lat wcześniej miała uraz ucha, później miała założony dren i nie mogła nurkować. Miała doświadczenie pływackie i wykorzystywała każdą okazję, by skorzystać z kąpieli. W ocenie świadka pokrzywdzona nie lubiła ryzykować i przywiązywała wagę do bezpieczeństwa. Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach J. C. (2).

Świadek K. J. zeznał, że jako dyżurny (...) w L., otrzymał zgłoszenie o prawdopodobnym utonięciu kobiety w Z. Z.. Na miejsce skierował dwie załogi (...), świadkowie wskazali prawdopodobne miejsce utonięcia, ale było to obszar o powierzchni prostokąta długości około 100 metrów i szerokości około 70 metrów. Wskazał, że poszukiwania sześciu nurków nie przyniosły rezultatu dlatego poprosił o pomoc Straż Pożarną, która miała na wyposażeniu sonar. Pokrzywdzoną znaleziono przy pomocy sonaru dopiero po pewnym czasie i wydobyto ją z wody. W dniu 20.06.2013 roku nie było wyznaczonego kąpieliska, bo ratownicy pracują tylko w okresie gdy kąpielisko jest otwarte i przebywają wówczas na terenie kąpieliska. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie protokołach oględzin (k. 5-7,8-11,14-15 akt 2 Ds. 383/14) i dokumentacji fotograficznej (k.16-17 akt 2 Ds. 383/14) oraz informacjami i dokumentacja nadesłaną z Urzędu Gminy N..

Świadek M. W. (1) zeznał, iż w dniu zdarzenia pełnił służbę w (...) w N.. Otrzymali wiadomość o utonięciu w okolicy mola, na wezwanie Policji zabezpieczał molo przed wstępem nieuprawnionych osób. Tego dnia na pewno były przy molo dwa znaki zakazujące kąpieli. Znaki te były ustawiane, ale nie wie czy stały w dniu zdarzenia. Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach pozostałych świadków.

Świadek J. M. (1) zeznała , że jest Komendantem (...) w N.. W dniu zdarzenia była na służbie, ponadto na służbie byli funkcjonariusze M. W. (1) i W. M.. Wskazała, ze dnia 20.06.2013 roku na plaży w N. były ustawione dwa znaki zakazu kąpieli, bo znaki są ustawione na stałe poza sezonem kąpielowym, nie zdarzało się, żeby były niszczone. Komisariat Policji w N. wezwał o udzielenie asysty przy zabezpieczeniu mola, dlatego wysłała na miejsce dwóch wyżej wymienionych strażników miejskich. Oni zabezpieczali miejsce, a następnie odnaleźli na plaży dwie panie, które opiekowały się rzeczami kobiety, która poszła popływać i nie wróciła. Świadek podała, że zakaz kąpieli w tym miejscu obowiązuje cały rok, nie dotyczy terenu kąpieliska, otwieranego w sezonie letnim. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, które znajduja potwierdzenie w zeznaniach świadka U. K. odnośnie terminu otwarcia kąpieliska i zakazu kąpieli oraz S. M.. Zeznał on, że był Wójtem Gminy N., otrzymał informację o wypadku na Z. Z.. Kąpielisko na Z. Z. bywa otwierane na zasadach i w terminie wynikającym z uchwały Rady Gminy. Ustawanie znaków kąpieli poza sezonem kąpielowym wynika z przepisów i zasad bezpieczeństwa. W razie zniszczenia znaków, nowe ustawia firma zewnętrzna. Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach pozostałych świadków.

Świadek D. K. zeznał, że jego córka była właścicielką firmy (...), współpracującej z Urzędem Gminy w N.. Firma (...) zajmowała się wykonywaniem tablic informacyjnych i ich umieszczaniem. Odkąd została otwarta (...) w N. w 2011 roku zajmował się z córką wykonaniem znaków zakazu kąpieli i ich umieszczeniem przy tej plaży, zgodnie z wskazówkami osób zatrudnionych w Urzędzie Gminy. Znaki były ustawione na betonowych fundamentach, w razie ich zniszczenia były wymieniane. W 2013 r. nie było sytuacji, by zgłoszono, że jakiś znak zakazu kąpieli został zniszczony i wymagał wymiany. Sąd dał wiarę jego zeznaniom albowiem znajdują one potwierdzenie w treści dokumentacji nadesłanej przez Urząd Gminy w N. (k.360-529), z której wynika, że firma (...) zobowiązała się do wykonania i montażu tablic zakazu kąpieli na terenie (...) (k.388-389, 393-420 oraz k.529 akt sprawy 2 Ds. 383/14).

Sąd dał wiarę opinii sporządzonej przez biegłych lekarzy z Zakładu Medycyny Sądowej w W. albowiem jest ona rzetelna i kompleksowa. W ocenie Sądu ujmuje ona wszystkie aspekty przedmiotowej sprawy. Posiada ona walory jasności i zupełności jest przekonywująco uzasadniona. W ocenie Sądu przedmiotowa opinia jest dowodem o fundamentalnym znaczeniu w przedmiotowej sprawie, a żadna ze stron skutecznie jej nie zakwestionowała. Opinia udziela odpowiedzi na postawione pytania, została oparta o szczegółowe badania pokrzywdzonej wykonane podczas przeprowadzonej sekcji zwłok M. K. stąd stała się podstawą ustalenia przyczyn śmierci pokrzywdzonej.

Sąd dał wiarę opinii ustnej biegłego lekarza medycyny sądowej M. F. (2) odnośnie okoliczności śmierci i położenia w jakim M. K. znajdowała się w momencie uderzenia w głowę i przyczyn jej utonięcia. Biegły wskazał, że na głowie pokrzywdzonej w okolicy czołowej nieco na prawo od linii środkowej ciała stwierdzono obecność rozległej rany tłuczonej z odwarstwieniem tkanki podskórnej. W ocenie biegłego, który jak wskazał przeprowadzał przypadki oględzin zwłok z wypadków wodnych do urazu tego doszło za życia M. K. w wyniku tępego urazu urazu głowy zadanego ze średnia siłą. Nie można wykluczyć, że rana powstała w wyniku kontaktu z jakimś twardym elementem skutera wodnego ale również motorówki, rowerka wodnego czy też narzędziem znajdującym się w obrębie zbiornika o płaskiej powierzchni. W ocenie mogłaby to być również butelka rzucona z molo, która uderzając w głowę nie stłukłaby się bo charakter rany wskazuję, że przedmiot działał ukośnie nastąpiło przesunięcie się. Biegły wskazał, że nie może wskazać położenia głowy w momencie uderzenia pokrzywdzonej mogło ono nastąpić w momencie gdy pokrzywdzona trzymała głowę nad powierzchnią jak i nurkowała lub wynurzała się. Wskazał, że uderzenie nie miało dużej siły bo gdyby tak było doszłoby do rozległych obrażeń wewnętrznych głowy, których nie stwierdzono u pokrzywdzonej. Biegły wskazał, że przyczyną zgonu było utonięcie jednak jak do niego doszło nie można ustalić bo mogło to być utrata przytomności oszołomienie po uderzeniu ale również np. w sytuacji gdy pokrzywdzona mogła mieć zawroty głowy z uwagi na stan zapalny ucha i również utopić się. W ocenie Sądu powyższą opinię należy obdarzyć wiarygodnością , albowiem została sporządzona zgodnie z wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem biegłego , nadto nie była kwestionowana przez żądną ze stron.

Sąd dał także w pełni wiarę dowodom z dokumentów, albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

K. K. (1) został oskarżony o przestępstwo z art. 177§ 2 k.k.

Zaznaczyć należy, że w przedmiotowej sprawie w oparciu o zgromadzony i przeanalizowany przez Sąd materiał dowodowy nie sposób jednoznacznie ustalić przebiegu zdarzenia z dnia 20.06.2013 roku orza w jakich okolicznościach doszło do powstania u M. K. obrażeń ciała a następnie jej zgonu. Ponadto z informacji uzyskanych z Urzędu Gminy N. oraz od Dyrektora (...) (...) Śródlądowej w dniu zdarzenia na terenie obiektu rekreacyjno-wypoczynkowego D. P. w N. nie funkcjonowało kąpielisko ani miejsce wykorzystywane do kąpieli. W myśl art. 9 ust. 1 pkt 5a i 9c ustawy prawo wodne przez kąpielisko rozumie się wyznaczone uchwałą Rady Gminy wydzielony oznakowany fragment wód powierzchniowych a przez miejsce do kąpieli wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych nie będących kąpieliskiem. Jak wynika z informacji uzyskanych z Gminy N. oraz zeznań S. M., J. M. (1), U. K. i D. K. w dniu zdarzenia obowiązywał zakaz kąpieli o czym informowały tablice. W dniu zdarzenia w okolicach tzw. (...) nie było wyznaczonego kąpieliska, bowiem zgodnie z uchwałą Rady Gminy N. z dnia 23.05.2013 roku sezon kąpielowy miał się zacząć od dnia 29.06.2013 roku. Na terenie D. P. nie prowadzono również przystani dla sprzętu wodnego i nie wytyczono szlaku umożliwiającego wypływanie skuterów od brzegu plaży. Zgodnie z §13 ust. 4 Zarządzenia nr (...) Dyrektora (...) (...) Śródlądowej w W. z dnia 07.04.2008 roku w sprawie szczególnych warunków bezpieczeństwa ruchu i postoju statków na śródlądowych drogach wodnych dopuszcza się indywidulany ruch statków rekreacyjnych tj. skutery wodne wyłącznie poza szlakiem żeglugowym w odległości nie mniejszej niż 100 metrów od przystani, kąpielisk. Prędkość statków musi być zawsze bezpieczna i uzależniona od istniejących warunków nawigacyjnych i atmosferycznych oraz nie może stwarzać zagrożenia dla innych statków oraz kapiących się. Z tych też względów nie można analizując materiał dowodowy w sprawie poczynić jednoznacznych ustaleń faktycznych odnośnie przebiegu zdarzenia z dnia 20.06.2013 roku oraz w jakich okolicznościach doszło do powstania u M. K. obrażeń ciała a następnie jej zgonu i tym samym przypisać winy i sprawstwa przestępstwa z art. 177§2k.k. oskarżonemu K. K. (1). Mając na uwadze wszystkie omówione wyżej okoliczności po ich wnikliwym rozważeniu Sąd uznał iż brak jest jakiegokolwiek dowodu potwierdzającego zarzuty zawarte w akcie oskarżenia. W szczególności po wnikliwej analizie zeznań świadków K. C. (1) i M. D. (1) które były w zasadzie jedynym bezpośrednim dowodem potwierdzającym zarzuty aktu oskarżenia nie mogły one w ocenie Sądu stanowić podstawy ustaleń faktycznych. W ocenie Sądu fakt, że świadkowie ci zeznają sprzecznie odnośnie istotnych elementów zdarzenia będących przedmiotem postępowania i nie byli w stanie wyjaśnić w/w sprzeczności oraz pozwala Sądowi wątpić w rzetelność i treść ich zeznań. Należy zauważyć, w toku przeprowadzonego postępowania nie udało się oskarżonemu skutecznie dowieść jego winy jak również sprawstwa. Trudno zatem uznać, że w tym stanie faktycznym, że K. K. (1) popełnił zarzucane mu przestępstwo z art. 177§ 2 k.k. W świetle powyższych dowodów Sąd uznając iż brak jednoznacznych dowodów potwierdzających fakt popełnienia zarzucanego mu czynu Sąd na podstawie art. 5§2k.p.k. rozstrzygnął wszystkie nie dające się wyjaśnić wątpliwości na korzyść oskarżonego i uniewinnił go od popełnienia zarzucanego mu czynu. Kosztami postępowania na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. Sąd obciążył oskarżycielkę subsydiarną J. C. (1) i zasądził od niej na rzecz oskarżonego zwrot kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru w sprawie.