Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: stażysta Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2018 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

Krajowy Rejestr Długów Biuro (...) S.A. we W.

przeciwko:

B. W.

o zapłatę

1)  oddala powództwo w całości;

2)  zasądza od powoda Krajowego Rejestru Długów Biura (...) S.A. we W. na rzecz pozwanego B. W. kwotę 137,00 zł (sto trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 993/17/3

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 20 październik 2016 roku wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przeciwko B. W., powódka Krajowy Rejestr Długów (...) S.A. z siedzibą We W. wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 360,62 złotych oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że 3 listopada 2015 r. strony zawarły umowę o współpracy na czas nieokreślony, przedmiotem której było świadczenie przez powódkę na rzecz pozwanego usług określonych w ustawie z 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczej i wymianie danych gospodarczych. W związku z świadczeniem usługi powódka obciążyła pozwanego fakturą w kwocie 184,11 zł. Rozwiązanie umowy nastąpiło 29 lipca 2016 r. Powódka wskazała, że na wartość przedmiotu sporu składa się również kwota 174,74 zł stanowiąca równowartość 40 euro dochodzona tytułem rekompensaty za koszty odzyskania należność.

W dniu 21 lutego 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał w sprawie VI Nc-e (...) nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Pozwany B. W. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, domagając się oddalenia powództwa w całości oraz o zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że nie będąc zadowolony z jakości świadczonych usług przez powódkę zawarł w dniu 21 marca 2016 r. z powodem ugodę na mocy której zobowiązał się zapłacić na rzecz powoda kwotę 2.012,38 zł, a powód zobowiązał się do zakończenia obsługi pozwanego. Zawarta ugoda w pełni wyczerpywał wszelkie zobowiązania wzajemne stron. Pozwany w pełni wywiązał się z ciążących na nim zobowiązań. Pomimo tego pozwany otrzymał od powoda wezwanie do zapłat. Pozwany nie znając podstawy wystawienia na jego rzecz faktury na kwotę 181,11 zł kontaktowała się z powodem celem wyjaśnienia sprawy jednak nie otrzymał żadnego wyjaśnienia.

Sąd ustali co następuje:

Dnia 3 listopada 2015 r. strony zawarły umowę o współpracy na czas nieokreślony. Przedmiotem zawartej umowy było świadczenie przez powódkę na rzecz pozwanego usług określonych w ustawie z 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczej i wymianie danych gospodarczych. W ramach zwartej umowy współpracy pozwany mógł korzystać z systemu (...) S.A.

Dowód: nagranie na płycie CD (k. 52), maile (k. 61-63), wzór umowy oraz aneksu (k. 64-66).

Dokonana przez pozwanego zapłata kwot 2012,38 zł doprowadziła do wyczerpania w całości roszczenia (...) sp. z o.o. we W. względem pozwanego.

Dowód: potwierdzenie przelewu (k. 27), mail (k. 28,29), pismo (k. 32).

Wezwaniem do zapłaty z dnia 20 czerwca 2016 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 590,40 zł.

Dowód: wezwanie od zapłaty (k. 39).

Wezwaniem do zapłaty z dnia 27 lipca 2016 r. powódka wezwała powoda do zapłaty kwoty 787,20 zł.

Dowód: wezwanie od zapłaty (k. 37).

Dnia 29 lipca 2016 r. nastąpiło rozwiązania zawartej przez strony umowy o współpracy.

Dowód: pismo z 15/07.2016 r. (k. 30-31, 35-36), mail (k. 33).

1 sierpnia 2016 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanego fakturę VAT nr (...) tytułem opłaty za korzystanie z systemu (...) S.A. za przez okres od 1 lipca 2016 r. do 29 lipca 2016 r. w kwocie 184,11 zł.

Dowód: informacje o logowaniu klienta (k. 71-74) faktura VAT (k. 38, 67).

Dnia 26 sierpnia 2016 r. pozwany uiścił na rzecz powódki kwotę 787,20 zł wskazując w tytule przelewu że zapłata następuje „za 4 ostatnie faktury”.

Dowód: potwierdzenie przelewu (k. 34).

Wezwanie do zapłaty z dnia 31 sierpnia 2016 r. powódka wezwały pozwanego do zapłaty należności za fakturę VAT nr (...) w kwocie 184,11 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty (k. 68), zestawienie listów poleconych (k. 69).

Strony prowadziły korespondencję mailowa celem wyjaśnienia sporu.

Dowód: maile (k. 16-26).

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości, ponieważ żadna ze stron nie podważyła ich treści ani autentyczności. Dowód z ksiąg rachunkowych nie może stanowić dowodu na istnienie zobowiązania po stronie pozwanego, ponieważ pozwany nie przeczył zobowiązaniom wobec powoda, ale wykazał, że uregulował należności. Ponadto samo zaksięgowanie faktury wynika z przepisów księgowanych i nie musi wiązać się uwzględnieniem zobowiązania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Spór stron powstał w oparciu o zawartą umowę współpracy, przedmiotem której było świadczenie przez powódkę na rzecz pozwanego usług określonych w ustawie z 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczej i wymianie danych gospodarczych. W ramach zwartej umowy współpracy pozwany mógł korzystać z systemu (...) S.A.

Zgodnie z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

W myśl art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie.

W związku z powyższym należy uznać, że w rozpoznawanej sprawie strony zawarły umowę o świadczenie usług w rozumieniu art. 750 k.c. w zw. z art. 734 k.c. Umowy, do których stosuje się uregulowanie zawarte w art. 750 k.c., są umowami nienazwanymi. Charakteryzują się tym, że ich przedmiotem jest świadczenie usług, przy czym umowa taka może dotyczyć dokonania jednej usługi, większej - określonej liczby usług, bądź też dotyczyć stałego świadczenia usług określonego rodzaju. Umowy takie mogą mieć charakter odpłatny bądź nieodpłatny i są umowami konsensualnymi. Ich stronami mogą być wszelkie podmioty prawa cywilnego, a więc osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną. Mogą należeć do kategorii umów handlowych, gdy przynajmniej jedna strona występuje w takiej umowie w charakterze przedsiębiorcy. Takimi umowami będą umowy o świadczenie usług zawierane z podmiotami świadczącymi je w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej. Mogą też być zawierane z udziałem konsumentów. Ich stroną mogą być również inne podmioty występujące w obrocie, w szczególności osoby prawne czy jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 33 ¹ § 1 k.c., nieprowadzące działalności gospodarczej.

Zarzuty podniesione przez stronę pozwanego w zakresie zawarcia ugody z (...) sp. z o.o. we W. Sąd uznał za bezprzedmiotowy, gdyż odnosiły się do podmiotu który nie był stroną niniejszego postępowania.

W niniejszym postępowaniu powódka dochodziła należność z faktury VAT nr (...) z dnia 1 sierpnia 2016 r. w kwocie 184,11 zł. tytułem opłaty za korzystanie z systemu (...) S.A.

Wobec rozwiązania przez strony zawartej umowy o współpracy wraz z dniem 29 lipca 2016 w/w fakturą była ostatnią fakturą wystawioną na rzecz pozwanego z tytułu łączącego strony stosunku zobowiązaniowego.

Zgodnie z 451 § 1 k.c. dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić.

Pozwany dnia 26 sierpnia 2016 r. przelewem bankowym dokonał zapłaty na rzecz powódki kwoty 787,20 zł wskazując w tytule płatność „za 4 ostatnie faktury”. Zatem należy stwierdzić, że pozwany spełniając świadczenie dnia 26 sierpnia 2016 r. wskazał, że dokonana zapłata ma zastać zaliczona na poczet zobowiązania wynikającego z faktury VAT nr (...) jako, że była to ostatnia faktura wystawiona na rzecz pozwanego z tytułu łączącego strony stosunku zobowiązaniowego. Wobec powyższego należy uznać, że pozwany dokonał zapłaty należność wynikającej z faktury VAT nr (...) tj. faktury z której powód wywodził swoje roszczenie w toku niniejszego procesu.

W zakresie dochodzonej przez powoda równowartości 40 euro należy wskazać, że wbrew literalnemu brzmieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych możliwość domagania się kwoty 40 euro uwarunkowana jest wykazaniem, że wierzyciel poniósł jakiekolwiek koszty związane z windykacją należności ( P. F., P. S. , Wątpliwości, s. 122). Ponadto należy mieć na uwadze, że w określonym układzie sytuacyjnym żądanie zasądzenia zryczałtowanej kwoty rekompensaty kosztów odzyskania należności może zostać uznane za sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego (art. 5 KC). Zapatrywanie to wyrażono również w uzasadnieniu uchw. SN z 11.12.2015 r., III CZP 94/15, Biul. SN 2015, Nr 12. SN wskazał, że ze względu na dolegliwość sankcji opisanej w art. 10 ust. 1 TransHandlZapU rolą sądu orzekającego o przyznaniu równowartości 40 euro jest zbadanie, czy w okolicznościach konkretnej sprawy wierzyciel nie nadużył swojego prawa podmiotowego (por. także W. Ernst, w: W. Krüger, Münchener Kommentar, § 288, Nb 32).

Powódka w toku postepowania nie wykazała aby poniosła jakiekolwiek koszty związane z windykacją należności wykazanej w fakturze VAT nr (...), wobec czego brak było podstaw do zasądzenia na rzecz powódki równowartości 40 euro tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

Należy przy tym wskazać, że wezwanie do zapłaty należności za fakturę VAT nr (...) z dnia 31 sierpnia 2016 r. zostało wystosowane przez pozwaną już po dokonaniu zapłaty należności wynikającej z w/w faktury.

Z przepisu art. 6 k.c. wynika ogólna reguła, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art. 227 k.p.c. mogą być przedmiotem dowodu. Tzw. fakty negatywne mogą być dowodzone za pomocą dowodów przeciwnych, których istnienie wyłącza twierdzoną okoliczność negatywną.” (Wyrok SO we Wrocławiu z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt II Ca 143/15, legalis). Oznacza to, iż Sąd nie może wziąć pod uwagę okoliczności podniesionych przez stronę powodową, ponieważ pomimo zaprzeczenia przez pozwanego okolicznościom pozwu oraz podniesienia zarzutu spełnienia roszczenia, powód nie wykazał, że roszczenie nadal istnieje. W tym, celu należało wykazać dokumentami wcześniejsze ustalenia i zobowiązania oraz ugody zawarte pomiędzy stronami, czego jednak nie uczynił. Co więcej strona pozwana nie zaprzeczyła samemu istnieniu zobowiązania względem strony powodowej, ani jego wysokości, jednakże wskazała, że uregulowała zaległości, a w treści przelewu wskazała 4 ostatnie faktury. Powód nie mógł zatem zaksięgować wpłaty w inny sposób.

W ocenie Sądu pozwany uregulował fakturę za lipiec 2016 r., natomiast faktura za sierpień nie powinna został wystawiona, ponieważ wówczas umowa nie łączyła już stron. Skoro roszczenie zostało uregulowane zgodnie z ugodą, to również żądanie zapłaty różnowartości 40 euro jest bezzasadne.

Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie 1 sentencji wyroku oddalił powództwo w całość.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 120 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §2 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych co daje łączną kwotę 137 zł.

SSR Jolanta Brzęk