Pełny tekst orzeczenia

WYROK CZĘŚCIOWY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Dąbrowie Tarnowskiej, III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Zbigniew Lis

Protokolant: st. sekr. sąd. Beata Szlosek

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016 r. w Dąbrowie Tarnowskiej

sprawy z powództwa B. A.

przeciwko R. A.

o zaspokojenie potrzeb rodziny

I.  zasądza od pozwanego R. A. na rzecz powódki B. A. - tytułem przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny - kwoty po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie - za okres od dnia 17 grudnia 2015 roku do dnia 23 marca 2016 roku - płatne do 10. dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności którejkolwiek raty;

II.  w pozostałej części oddala powództwo w zakresie roszczeń za okres objęty pkt I wyroku;

III.  nadaje wyrokowi w pkt I rygor natychmiastowej wykonalności.

Przewodniczący:

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Sygn. akt III RC 172/15

UZASADNIENIE WYROKU

Sądu Rejonowego w Dąbrowie Tarnowskiej

z dn. 24 października 2016 r.

B. A. wystąpiła do tut. Sądu w dn. 17 grudnia 2015 r. z pozwem, domagając się zasądzenia od R. A. na jej rzecz kwoty 2.000 zł miesięcznie za okres od dnia wniesienia powództwa - płatnych do 10. dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek raty – tytułem obowiązku przyczyniania się przez pozwanego do zaspokojenia potrzeb rodziny.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że pozostaje z pozwanym w związku małżeńskim od dn. 24 sierpnia 1996 r. Z tego związku mają jednego syna A. ur. (...)

Powódka jest rolnikiem, prowadzi gospodarstwo o pow. 5,13 ha i opłaca składki KRUS.

Gospodarstwo rolne, które prowadzi, jest położone w W. i strony są jego współwłaścicielami. Gospodarstwo to przynosi dochód ze sprzedaży płodów rolnych, lecz biorąc pod uwagę koszty produkcji, w które angażowane są także środki unijne – jego dochodowość nie jest wysoka i nie jest w stanie pokryć wszystkich potrzeb życiowych i bytowych rodziny stron.

Powódka podała, że pozwany zabrał z gospodarstwa ciągnik rolniczy zarejestrowany na niego i pozostawił go u swojej siostry. Z tego powodu powódka ponosi dodatkowy koszt związany z wynajmem sprzętu do wykonywania prac polowych.

Pozwany zaś od wielu lat pracuje w Niemczech jako robotnik rolny.

Syn stron jest słuchaczem III klasy (...) w B., gdzie dojeżdża na sesje w weekendy co dwa tygodnie, co kosztuje ok. 130 zł miesięcznie. Wcześniej uczył się w szkole stacjonarnej, ale przeszedł załamanie nerwowe w wyniku decyzji życiowych pozwanego.

Powódka wskazała, że wg jej wiedzy pozwany związał się w N. z inną kobietą. Pozwany od września 2015 r. nie łoży na utrzymanie rodziny i pozostawił powódkę, ze wszystkimi problemami życia codziennego.

Wg powódki pozwany zarabia około 1.000 euro miesięcznie, a mieszka w gospodarstwie, w którym pracuje, nie ponosząc kosztów mieszkania i żywności. W N. pozwany pobiera zasiłek rodzinny na syna w kwocie 176 euro miesięcznie, który przekazuje synowi, jednak innych kwot dla syna nie przekazuje.

Powódka podała, że mieszka z synem, rodzicami i bratem, prowadząc z nimi wspólne gospodarstwo domowe. Rodzice powódki są rencistami, a brat pracuje dorywczo. Powódka partycypuje w kosztach związanych z utrzymaniem domu.

Opłaty kształtują się następująco: za energię elektryczną w systemie zaliczkowym – 90,07 zł miesięcznie, za gaz w systemie zaliczkowym ok. 150 zł co dwa miesiące, za wodę według odczytu rzeczywistego – przeciętnie ok. 120 zł co dwa miesiące, za telefon i Internet przeciętnie od 110 do 120 zł miesięcznie, a za wywóz śmieci – 90 zł kwartalnie.

Dom w sezonie jesienno-zimowym jest ogrzewany systemem c.o., opalanym węglem. Powódka zakupiła 2 tony węgla, co kosztowało ją 1.700 zł.

Koszty zakupu żywności wynoszą po ok. 400 zł miesięcznie na nią i na syna stron.

Dalej podała, że do powyższych wydatków dochodzą koszty zakupu środków czystości w wysokości ok. 200 zł miesięcznie dla każdego z członków rodziny oraz kwota 250 zł miesięcznie stanowiąca koszty związane z sezonowym zakupem garderoby.

Powódka ponosi też wydatki związane z konserwacją domu i drobnymi naprawami, a nadto opłaty związane z utrzymaniem samochodu.

Zarówno powódka jak i jej syn są ogólnie zdrowymi osobami. Powódka ma jednak wadę wzroku. Okresowo musi przechodzić badania lekarskie i wydatkować pieniądze na zakup okularów. Ostatnio na wizytę lekarską i okulary wydała 300 zł. Do lekarza chodzi co pół roku, a wizyta kosztuje 60 zł.

Pozwany R. A. domagał się oddalenia powództwa w całości, a ewentualnie z ostrożności procesowej oddalenia powództwa ponad kwotę 150 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu w pierwszej kolejności podał, że pomimo, iż strony pozostają w związku małżeńskich, to jednak od kilku lat są w faktycznej separacji i w tej sytuacji rodzina de facto nie istnieje, wobec czego wygasł obowiązek z art. 27 kro.Dalej zarzucił, że powódka nie przedstawiła rzeczywistych możliwości uzyskania dochodu z prowadzonego gospodarstwa. Z treści pozwu bowiem wynika, że pobiera jedynie środki unijne w wysokości 6.473,33 zł i zarazem nie uzyskuje dochodu z tegoż gospodarstwa. Wskazał, że jeszcze przez 2015 r. na gospodarstwie prowadzono uprawę fasoli, której dochodowość ocenił na 13.000 zł rocznie, co w połączeniu z dopłatami unijnymi łącznie wynieść powinno 20.000 zł rocznie.

Zarzucił też, że powódka nie podejmuje żadnych innych starań w celu uzyskania dochodów. Niewiarygodne jest zatem twierdzenie, że powódka prowadzi niedochodowe gospodarstwo rolne.

Odnosząc się do syna stron, pozwany podniósł, że syn jest już dorosły i w związku z tym, że nie pobiera nauki w systemie dziennym, ma możliwość uzyskania środków finansowych i podjęcia pracy. Wskazał, że przekazuje na jego rzecz kwotę 176 euro miesięcznie.

Pozwany zaprzeczył, że pozostaje w związku z inną kobietą oraz temu, że nie ponosi wydatków na najem mieszkania na terenie N., wyżywienie i swoje utrzymanie. Z wydruku, który przedłożyła powódka z dn. 15 stycznia 2016 r. zawierającego zestawienie dochodów uzyskiwanych przez pozwanego wprost wynika, że jego wynagrodzenie netto wynosi 889,55 euro, z czego potrącana jest kwota 189,55 euro na utrzymanie, tj. wydatek związany z jego zamieszkiwaniem tam. W konsekwencji pozwanemu pozostaje kwota 700 euro, z której musi się wyżywić oraz utrzymać na terenie N.

W nawiązaniu do kosztów podanych przez powódkę tytułem zakupu środków czystości i higieny oraz zakupu odzieży zarzucił, że są one zawyżone.

Niezależnie od powyższego wskazał, że w kosztach utrzymania domu takich jak media powinien partycypować brat powódki, który zamieszkuje z powódką, a także syn stron – obaj jako osoby posiadające możliwości zarobkowe.

Wg wyliczeń pozwanego łączne koszty utrzymania powódki nie mogą przekraczać kwoty 725 zł, która po doliczeniu składki OC wynosi 800 zł miesięcznie. Natomiast biorąc pod uwagę, że powódka jest osobą ogólnie zdrową i podejmuje się prac m. in. na terenie N. prowadzi gospodarstwo rolne osiągając z niego dochód ok. 19.000 zł rocznie, to powinna w ww. kwocie partycypować w połowie.

Reasumując pozwany skalkulował, że ewentualnie z tytułu kosztów utrzymania rodziny powinna go obciążać jedynie kwota 150 zł miesięcznie związana z opłatami za utrzymanie domu, tj. na podatek i ogrzewanie, gdyż pozostałe media są wykorzystywane przez powódkę, syna stron oraz brata powódki.

Postanowieniem z dn. 10 sierpnia 2016 r. Sąd zawiesił przedmiotowe postępowanie co do świadczeń za okres od dn. 24 marca 2016 r. – na podstawie art. 445 § 2 kpc – wobec wniesienia powództwa o rozwód przez R. A..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. A. i B. C. zawarli związek małżeński w dn. (...) r. Powódka przyjęła nazwisko męża.

Dowód:

- odpis skrócony aktu małżeństwa stron – k. 7-7v

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146 - 148

Z tego małżeństwa urodził się w dn. (...)r. jedyny syn A. A. (2).

Dowód:

- odpisy skrócony aktu urodzenia A. a ntosza – k. 8

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146 - 148

Powódka mieszka w W., w domu położonym na działce stanowiącej wspólność majątkową małżeńską stron wraz z synem A., bratem oraz rodzicami. Wszyscy razem wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe, partycypują w rachunkach oraz wspólnie jedzą posiłki.

Rodzice powódki utrzymują się z rent rolniczych, a brat powódki jest kawalerem i utrzymuje się z dorywczych prac jako (...).

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

Dom, w którym mieszkają oraz gospodarstwo rolne położone na terenie Gminy W. o powierzchni (...) ha strony otrzymały do majątku wspólnego od rodziców powódki w wyniku darowizny.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146 – 148

- zaświadczenie Urzędu Gminy w W. z dn. 30.11.2015 r. – k. 9

Powódka obecnie głównie utrzymuje się z dorywczych prac zagranicą, a także z gospodarstwa rolnego, którego jest współwłaścicielką z pozwanym.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146 – 148

W 2015 roku strony uprawiały fasolę na gruntach o powierzchni ok. (...)ha, ok. (...) ha stanowiły łąki, a pozostałe grunty były obsiane zbożem. Użytkowały też grunty stanowiące majątek osobisty pozwanego, a w tym roku grunty te przejął kolega pozwanego.

Dochody z uprawy były w poszczególnych latach różne. W 2014 r. ze sprzedaży fasoli strony uzyskały ok. 17.000 zł, przy czym koszty wyhodowania wyniosły ok. 5.000 zł w skali roku. W 2015 r. powódka zebrała ok. 1.200 kg fasoli i można było z tego uzyskać ok. 13.000 zł.

Pieniądze uzyskane ze sprzedaży fasoli pozostawały do dyspozycji powódki.

W br. B. A. obsiała pole zbożem. Połowę zboża sprzedała, a drugą połowę pozostawiła do obsiania pola na przyszły rok.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146v - 148

Za sprzedaż zboża otrzymała około 2.000 zł, a w związku z jego uprawą poniosła następujące koszty: za wynajem kombajnu zapłaciła 1.200 zł, za zakup ziarna na wiosnę ok. 400 zł, za środki ochrony roślin ok. 300 zł oraz poniosła koszty paliwa, przy czym na wiosnę za paliwo zapłaciła około 400 zł.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

Za 2014 r. powódka otrzymała do prowadzonego gospodarstwa rolnego dopłatę unijną w wysokości 6.473,33 zł (w tym kwotę 5.610,96 zł tytułem płatności obszarowej i 862,37 zł tytułem płatności do upraw roślin strączkowych i motylkowych). Za 2015 r. otrzymała dopłatę w podobnej wysokości, tj. ok. 6.000 zł.

W br. złożyła wniosek o przyznanie dopłaty do pola bez gruntów stanowiących majątek osobisty pozwanego.

Dowód:

- decyzja K. (...) z dn. 24.11.2014 r. wraz z informacją o aktualnej maksymalnej powierzchni kwalifikowanej do płatności – k. 13 – 26

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146v – 148

Powódka posiada rachunek bieżący rozliczeniowy prowadzony dla rolników indywidualnych, na który w 2014 r. wpłynęła kwota 34.228,83 zł, a w 2015 r. 23.000,04 zł.

Dowód:

- wydruk z historii rachunku bankowego powódki za 2014 – 2015 r. – k. 53

W lipcu 2015 r. i od połowy września do początku listopada 2015 r. powódka pracowała w N. przy zrywaniu jabłek ze stawką 5,5 euro na godzinę i udało się jej przywieźć do Polski ok. 8.000 – 9.000 zł.

Od dn. 07 kwietnia do dn. 18 września br. z dwutygodniową przerwą w czerwcu powódka pracowała w A. przy sprzątaniu hotelu. Pracując od 5 do 6 godzin dziennie 6 dni w tygodniu ze stawką 6 funtów za godzinę udało jej się przywieźć do P. ok. 5.000 zł. W A. ponosiła wydatki związane z wynajmem pokoju w wysokości 90 funtów tygodniowo oraz zakupem jedzenia w kwotach ok. 20 – 30 funtów tygodniowo.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- częściowo zeznania pozwanego – k. 146v – 148

Do września 2015 r. pozwany przesyłał powódce regularnie pieniądze na konto walutowe.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146v – 148

Powódka jest z zawodu (...) po (...).

Nie ma żadnych długów.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

B. A. użytkuje samochód nabyty w czasie małżeństwa marki V. (...) z(...) lub (...)roku, który jest zarejestrowany na powódkę.

Dowód:

- zeznania pozwanego – k. 146v – 148

Powódka za ubezpieczenie OC samochodu zapłaciła w lipcu br. 450 zł, a syn stron za ubezpieczenie swojego samochodu zapłacił 1.200 zł. Oprócz tego poniosła wydatek związany z naprawą samochodu w wysokości 1.400 zł.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

Syn stron - A. A. (2) w chwili złożenia pozwu miał 19 lat i uczył się w L. (...)w B., które ukończył w kwietniu 2016 r., nie podchodząc do egzaminu maturalnego. Opłata za szkołę wynosiła 130 zł miesięcznie. Wcześniej uczęszczał do t. (...) w S. i był w (...) klasie, ale w 2015 r. we wrześniu przebywał z matką w N., a po powrocie zmienił szkołę.

Obecnie A. A. (2) pracuje sezonowo w N. zrywając jabłka, a na przełomie maja i czerwca pracował również przy winogronach.

Dowód:

- zaświadczenie L. (...)dla dorosłych w B. z dnia 10.12.2015 r. – k. 17

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146v - 148

W gospodarstwie rolnym stron ubezpieczona jest powódka oraz brat powódki - S. C. (1).

Za miesiące od lipca do września 2015 r. składki z tytułu ubezpieczenia wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego oraz emerytalno-rentowego wyniosły łącznie 130 zł miesięcznie za każdą ww. osobę objętą ubezpieczeniem oraz z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego 20 zł miesięcznie za obydwie osoby łącznie, tj. zapłacono w dn. 16 lipca 2015 r. do (...) tytułem ubezpieczenia obejmującego powódkę i jej brata kwotę 840 zł.

W dn. 12 października 2015 r. powódka zapłaciła podatek rolny za III kwartał 2015 r. w wysokości 196 zł.

Dowód:

- pisma (...) do powódki o wymiarze składki na ubezpieczenie wraz z potwierdzeniami zapłaty z dnia 16.07.2015 r. – k. 10 – 11

- dowód wpłaty na rzecz Urzędu Gminy W. z dn. 12.10.2015 r. – k. 12

- zeznania powódki – k. 123v – 125

W związku z utrzymaniem domu powódki ponoszone są następujące opłaty:

- za energię elektryczną za sierpień 2015 r. naliczone i zapłacone zostały kwoty: 53,76 zł, za wrzesień i październik 2015 r. zapłacono po 90,07 zł,

- za gaz za okres od dn. 15 sierpnia do dn. 15 października 2015 r. naliczona i zapłacona została kwota 149,46 zł,

- w dn. 16 lipca 2015 r. tytułem opłaty za telefon w N. zapłacona została kwota 117,53 zł,

- za okres od dn. 08 maja do dn. 06 lipca 2015 r. za zużycie wody naliczona i zapłacona została kwota 119,88 zł, w tym opłata abonamentowa za okres od dn. 01 maja do dn. 30 czerwca 2015 r.,

- w 2015 r. kwartalna opłata za zagospodarowanie odpadów komunalnych wyniosła 90 zł.

W okresie zimowym zużywane są 2 – 3 tony węgla.

W br. w domu konieczne było pomalowanie korytarza i dwóch pokoi, co spowodowało wydatek na zakup farby w wysokości ok. 400 zł. Poza tym zepsuła się pralka i zakup nowej kosztował około 1.200 zł.

Dowód:

- potwierdzenia opłat za energię elektryczną wydanych na nazwisko S. C. (2), faktura (...) nr (...) wraz z dowodem zapłaty, kserokopia dowodów płatności za gospodarowanie odpadami komunalnymi na nazwisko powódki, potwierdzenie zapłaty na rzecz N. z dnia 16.07.2015 r. i faktury VAT nr (...) – k. 18 – 21b

- zeznania powódki – k. 123v – 125

W br. powódka wymieniła sobie też okulary, które kosztowały 350 zł.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

Pozwany R. A. mieszka w N. i pracuje jako (...)w gospodarstwie rolnym. Gospodarstwo to zajmuje się produkcją mleka i mięsa.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146 - 148

Pozwany pracuje tam od 2001 r., z tym że od czerwca 2011 r. pracuje legalnie. Pracę wykonuje od 5.30 do 18.00 z przerwami.

Mieszka w gospodarstwie, w którym jest zatrudniony. Za mieszkanie potrącaną ma z wypłaty kwotę 189 euro miesięcznie. Ma zapewnione darmowe wyżywienie. Sam kupuje sobie wodę, słodycze i papierosy, na które wydaje ok. 150 euro miesięcznie. Korzysta również z samochodu pracodawcy. Pozwany ponosi jedynie opłaty za Internet w kwocie 40 euro miesięcznie. Za inne media nie płaci.

Opłaca też Cyfrowy P., za który w dn. 29 grudnia 2015 r. zapłacił 79,96 zł, a w dn. 20 września 2016 r. - 59,97 zł.

W P. ponosi wydatek związany z opłacaniem ubezpieczenia OC ciągnika rolniczego.

Dowód:

- zeznania pozwanego – k. 146v – 148

- kopia dowodów zapłaty na Cyfrowy P. – k. 145

Pozwany zarabia 889,55 euro netto miesięcznie, a po potrąceniu kosztów zakwaterowania – 700 euro netto.

Za 2015 rok zadeklarował dochód w kwocie 13.757,02 euro brutto tytułem osiągniętego wynagrodzenia.

Dowód:

- rozliczenie wynagrodzenia R. A. za styczeń 2016 r., odpis potwierdzenia zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego z dnia 15.01.2016 r. oraz odpis wydruku informacji o dochodach R. A. i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za rok 2015 wraz z odpisami tłumaczeń przysięgłych na j. polski – k. 145

- zeznania pozwanego – k. 146 – 148

Pozwany do września 2015 r. do żony przyjeżdżał na święta i na urlopy. Pomagał również żonie w większych pracach polowych, tj. przy sadzeniu i przy zbiorach fasoli, na które brał urlop w pracy w N.. Powódka prowadziła gospodarstwo rolne z pomocą syna, brata i rodziców.

Pozwany przekazywał powódce do września 2015 r. regularnie pieniądze w euro na konto walutowe. Przywoził jej też pieniądze, kiedy przyjeżdżał do P.. Zdarzało się, że było to 1.000-1.200 euro na dwa miesiące.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146 - 148

Pozwany przekazał powódce w dn. 23 maja 2014 r. kwotę 1.000 euro, w dn. 12 i 26 czerwca 2014 r. kwoty po 500 euro, w dn. 24 lipca 2014 r. kwotę 1.000 euro, w dn. 20 sierpnia 2014 r. tytułem (...) kwotę 1.950 euro, w dn. 08 czerwca 2015 r. kwotę 1.000 euro, a w dn. w dn. 13 lipca 2015 r. – kwotę 300 euro.

Przesłał też tytułem świadczenia rodzinnego czyli „K. (...)” w dn. 20 października 2015 r. kwotę 1.000 euro oraz w dn.: 18 listopada 2015 r., 14 stycznia, 12 lutego, 11 marca, 13 kwietnia, 16 maja, 14 czerwca, 13 lipca, 12 sierpnia i 14 września 2016 r. kwoty po 175 euro.

Dowód:

- wydruki z rachunku bankowego powódki za okres od dnia 01 stycznia 2014 r. do dnia 01 października 2016 r. – k. 137 – 140

- zeznania powódki – k. 123v – 125

- zeznania pozwanego – k. 146 – 148

Pozwany pobierał na syna świadczenie rodzinne w N.w kwocie 175 euro do sierpnia br. i do tego czasu przesyłał synowi te pieniądze.

Dowód:

- zeznania pozwanego – k. 146 – 148

- zeznania powódki – k. 123v – 125

Powódka dowiedziała się od szwagierki i N., u których pracowała sezonowo, że pozwany jest w związku z inną kobietą – P.spod B..

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

W związku z tym R. A. wyprowadził się od żony we wrześniu 2015 r. Zabrał zarejestrowany na siebie ciągnik rolniczy marki U. z (...) r. kupiony w trakcie małżeństwa z powódką, który pozostawił u siostry z pisemnym upoważnieniem do jego dysponowania i powódce nie udało się go odebrać pomimo próby jego odzyskania przy pomocy Policji. Pozwany uzależnił zwrot ciągnika od zwrotu przez powódkę samochodu zarejestrowanego na nią marki V. (...).

Dowód:

- zeznania powódki – k. 92 – 93v

- zeznania pozwanego – k. 146 - 148

Na przełomie września i października 2015 r. pozwany oświadczył powódce, że zamierza wystąpić o rozwód.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 92 – 93v

W dn. 24 marca 2016 r. pozwany wystąpił z pozwem o rozwód i sprawa toczy się w Sądzie Okręgowym w T.

- okoliczność bezsporna

W 2016 r. wszystkie grunty rolne należące do majątku wspólnego stron zostały obsiane zbożem przez ich syna przy pomocy użyczonego ciągnika. Natomiast powódka zaprzestała użytkowania pola stanowiącego wyłączną własność pozwanego.

Dowód:

- zeznania powódki – k. 123v – 125

Decyzją wydaną na nazwisko R. A. w sprawie wymiaru podatku rolnego za 2015 rok Wójt Gminy S. ustalił podatek od gruntów rolnych o powierzchni (...)ha w wysokości 407 zł. Są to grunty stanowiące własność pozwanego.

Dowód:

- kopia decyzji w sprawie wymiaru podatku rolnego za 2015 r. wydanej na nazwisko R. A. – k. 145

- zeznania pozwanego – k. 146 – 148

Pozwany w dn. 29 grudnia 2015 r. zaciągnął kredyt w (...) B. (...)w B. i stan zadłużenia z tego tytułu na dzień 04 stycznia 2016 r. wynosił (...)zł, a raty miesięczne – po (...) zł.

W dn. 04 stycznia 2016 r. pozwany zawarł z G. (...) Banku w placówce franczyzowej w B. umowę kredytową nr (...), na okres 48 miesięcy - z przeznaczeniem na zakup akcesoriów meblowych w kwocie 13.000,92 zł, którego miesięczne raty do spłaty wynoszą po (...) zł.

Pozwany spłaca raty kredytu na rzecz G. (...) Bank w kwotach po (...) zł miesięcznie – tytułem umowy kredytowej nr (...).

W dniu 31 marca 2016 r. R. A. zawarł umowy pożyczki w B. z (...) sp. z o.o. na kwotę (...) zł, spłacaną w 12 miesięcznych ratach w kwotach po ok. (...)zł oraz z (...) Sp. z o.o. (...)na podstawie której została udzielona mu pożyczka w kwocie (...) zł na okres od dn. 31 marca 2016 r. do dn. 30 września 2018 r., którą ma spłacać w 30 ratach miesięcznych po (...)zł.

Następnie zawarł w kwietniu br. kolejną pożyczkę na kwotę (...)zł z (...) S.A., którą ma spłacić w 14 miesięcznych ratach po ok.(...) zł – łącznie (...) zł,

W dn. 21 czerwca 2016 r. (...) udzielił pozwanemu pożyczki w wysokości(...) zł, którą ma spłacać w 13 ratach miesięcznych po (...) zł.

Dowód:

- kopia zawiadomienia (...) z dnia 04.01.2016 r., kopia umowy (...) z dnia 04.01.2016 r., odcinków(...) na nazwisko R. A., kopia (...)z dnia 21.06.2016 r. wraz z harmonogramem spłat, kopia pisma (...) S.A. z dnia 04.04.2016 r., kopie (...)z dnia 31.03.2016 r. – k. 145

- zeznania pozwanego – k. 146v – 148

W br. pozwany pożyczył swojemu koledze (...) euro i czeka na zwrot tych pieniędzy.

Dowód:

- zeznania pozwanego – k. 146v – 148

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów oraz zeznań stron.

Świadkowie wskazani przez pozwanego – A. A. (3) i M. A. skorzystali z prawa odmowy składania zeznań.

Dowody z dokumentów zasługiwały w całości na wiarę, gdyż nie ujawniły się żadne okoliczności podważające ich autentyczność bądź prawdziwość zawartych w nich treści.

Relacje powódki były w ocenie Sądu w pełni wiarygodne, ponieważ były logiczne, spójne oraz w istotnych kwestiach korespondowały z treścią dokumentów stanowiących materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie, a częściowo także z zeznaniami pozwanego.

Natomiast Sąd nie dał wiary pozwanemu, że w chwili obecnej nie pozostaje w związku z inną kobietą, która mieszka w B.. Pozwany nie potrafił bowiem logicznie wyjaśnić, dlaczego nagle wyprowadził się od żony oraz wniósł pozew o rozwód. Poza tym powódka zeznała, że partnerka pozwanego mieszka w B., zaś pozwany jako swój adres do korespondencji w różnych instytucjach podaje B.. Ponadto należy zwrócić uwagę, że większość umów kredytów i pożyczek zawartych niedawno przez pozwanego, została zawarta właśnie na terenie B., co również pośrednio prowadzi do wniosku, iż to powódka podaje prawdę co do zdrady małżeńskiej ze strony męża.

Wątpliwości Sądu budzi też twierdzenie pozwanego, że kredyty i pożyczki zaciągał na własne potrzeby, bowiem pozwany nie był dokładnie zorientowany w wysokości swoich zobowiązań i nie potrafił wyjaśnić, na jakie cele zaciągnął tak liczne zobowiązania, skoro osiąga dobre zarobki i wcześniej nie zaciągał tylu zobowiązań. Może to prowadzić do wniosku, że pozwany zaciąga zobowiązania nie na swoje cele i nie on je spłaca.

Sąd nie dał też wiary pozwanemu, że pozwany płaci swojemu pracodawcy za korzystanie z jego samochodu. Skoro pozwany nie ponosi większości kosztów swojego utrzymania, np. nie płaci za jedzenie, to mało wiarygodnym jest, że ponosi on koszty związane z użytkowaniem samochodu służbowego.

W pozostałym zakresie depozycje pozwanego były generalnie wiarygodne, gdyż korespondowały z zebranym materiałem dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotowy wyrok jest wyrokiem częściowym, wydanym w oparciu o treść art. 317 § 1 kpc, który stanowi, że sąd może wydać wyrok częściowy, jeżeli nadaje się do rozstrzygnięcia tylko część żądania lub niektóre z żądań pozwu.

W związku ze złożeniem przez pozwanego pozwu o rozwód Sąd na podstawie art. 445 § 2 kpc postanowieniem z dn. 10 sierpnia 2016 r. zawiesił niniejsze postępowanie co do świadczeń za okres od dnia 24 marca 2016 r.

Niniejszy wyrok obejmuje zatem świadczenia od daty wytoczenia powództwa do daty poprzedzającej dzień złożenia pozwu o rozwód.

Powódka wywodzi swoje roszczenie wobec pozwanego o zapłatę kwoty 2.000 zł miesięcznie z treści art. 27 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Przepis art. 27 kro stanowi, że oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Należy stwierdzić, że przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny może przybrać postać okresowych świadczeń pieniężnych, które mają charakter zbliżony do świadczeń alimentacyjnych.

Jak zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 7 lipca 2000 r. – III CKN 1015/00 (Lex nr 51875), z samego charakteru świadczeń alimentacyjnych, w tym świadczeń z art. 27 kro, wynika, że ich celem jest dostarczenie uprawnionemu środków do zaspokojenia jego bieżących potrzeb. Poszczególne bowiem raty alimentacyjne służą do zaspokojenia bieżących potrzeb osoby uprawnionej.

W toku postępowania pozwany powołując się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dn. 28 stycznia 1998 r., sygn. II CKN 585/97, podnosił, że strony od dłuższego już czasu pozostawały w separacji faktycznej, która zgodnie ze stanowiskiem tegoż Sądu może uzasadniać oddalenie powództwa o świadczenie „alimentów” z art. 27 kro.

Należy jednak zauważyć, że stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w uzasadnieniu ww. orzeczenia nie było kategoryczne, a stan faktyczny, na kanwie którego zostało wydane to orzeczenie, był odmienny od stanu faktycznego przedmiotowej sprawy, gdyż tam strony od kilku lat pozostawały w faktycznej separacji. W niniejszej sprawie strony zaś pozostają w separacji faktycznej od września ub. roku.

Niezależnie od tego Sąd podziela stanowisko zawarte w uchwale Sądu Najwyższego z dn. 7 czerwca 1972 r. – III CZP 43/72 (OSNC 1972/11/198), zgodnie z którym także w wypadku zerwania pożycia małżeńskiego niewinny małżonek ma w stosunku do drugiego małżonka roszczenie z art. 27 k.r.o. o zaspokajanie potrzeb rodziny według zasady równej stopy życiowej.

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe, przyczyną faktycznej separacji stron jest związek pozwanego z inną kobietą, a więc to pozwany ponosi główną odpowiedzialność za taki stan rzeczy.

Ponadto w ocenie Sądu za tym, że obowiązek płacenia świadczeń z art. 27 kro nie wygasa wskutek faktycznej separacji stron, przemawiają zasady logiki i racjonalności przepisów prawa. Skoro bowiem również po orzeczeniu rozwodu były małżonek ma prawo do alimentów od byłego współmałżonka, to tym bardziej prawo do wsparcia materialnego zachowuje aktualny małżonek pozostający w faktycznej separacji, zwłaszcza jeżeli nie ponosi winy za taki stan.

Należy zauważyć, że w razie orzeczenia separacji przez sąd, w myśl art. 61 ⁴ § 3 kro, jeżeli wymagają tego względy słuszności, małżonkowie pozostający w separacji obowiązani są do wzajemnej pomocy, a § 4 tego artykułu stanowi, że do obowiązku dostarczania środków utrzymania przez jednego z małżonków pozostających w separacji drugiemu stosuje się odpowiednio przepisy art. 60, z wyjątkiem § 3.

Z kolei przepis art. 60 § 1 kro stanowi, że małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego, a § 2 stanowi, że jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Tak więc, skoro strony pozostają od niedawna w separacji z przyczyn leżących po stronie pozwanego, a powódka w okresie objętym wyrokiem miała na utrzymaniu pełnoletniego, ale nadal uczącego się i nie posiadającego wyuczonego zawodu syna, zaś wskutek separacji sytuacja materialna powódki i syna stron uległa istotnemu pogorszeniu, gdyż pozwany przestał łożyć stosunkowo wysokie kwoty na utrzymanie rodziny, która ma prawo do życia na równej stopie z pozwanym, Sąd uznał powództwo co do zasady za usprawiedliwione.

Oceniając zasadność żądania pozwu Sąd wziął pod uwagę sytuację stron istniejącą w okresie od dnia wniesienia pozwu do momentu zawieszenia postępowania, tj. okres od dn. 17 grudnia 2015 r. do dn. 23 marca 2016 r.

Wysokość świadczeń związanych z utrzymaniem rodziny jest uzależniona od potrzeb poszczególnych członków rodziny oraz od możliwości materialnych osoby zobowiązanej, przy czym co do zasady rodzice i pozostające na ich utrzymaniu dzieci mają prawo do życia na takiej samej stopie życiowej.

Sąd stoi na stanowisku, że obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny obejmuje potrzeby współmałżonka i dzieci pozostających na utrzymaniu małżonków.

W okresie objętym wyrokiem strony miały jednego pełnoletniego syna, który kontynuował naukę i nie posiadał zawodu wyuczonego, a zatem nadal istniał obowiązek alimentacyjny rodziców względem niego.

Pozwany podnosił, że obowiązek alimentacyjny względem syna wykonywał poprzez przekazywanie mu miesięcznych kwot odpowiadających wysokości zasiłku rodzinnego przyznanego mu przez władze niemieckie. Jednakże pozwany jedynie przekazywał kwotę należną synowi, a nie pochodzącą z jego dochodów, dlatego kwoty tej nie można zaliczać na poczet obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec syna.

Oceniając wysokość należnej kwoty Sąd wziął pod uwagę, że w okresie objętym wyrokiem częściowym powódka miała dosyć dobrą sytuację materialną, gdyż dysponowała środkami pieniężnymi ze sprzedaży fasoli. Postępowanie dowodowe wykazało, że dochód możliwy do uzyskania z jej sprzedaży mógł sięgać kilkunastu tysięcy złotych. Ponadto w listopadzie 2015 r. powódka przywiozła kwotę ok. 9.000 zł zarobionych podczas pracy sezonowej w Niemczech. Otrzymała też w tym czasie dopłatę unijną do gospodarstwa w kwocie ok. 6.000 zł.

Trzeba jednak pamiętać, że dochody te były jednorazowe w skali roku, a zatem powinny wystarczyć na utrzymanie powódki i syna stron przez cały rok. Poza tym część tych środków powódka musiała zainwestować w gospodarstwo rolne, którego prowadzenie pozwany dodatkowo jej utrudnił, zabierając ciągnik rolniczy.

Pozwany do września 2015 r. przekazywał na utrzymanie rodziny dość wysokie kwoty pieniężne w euro.

Postępowanie dowodowe wykazało, że pozwany zarabiał i nadal zarabia 700 euro miesięcznie netto, a jego koszty utrzymania nie są wysokie.

Sąd przy ocenie możliwości materialnych pozwanego nie wziął pod uwagę zaciąganych przez niego pożyczek i kredytów, ponieważ pozwany nie potrafił przekonująco wyjaśnić, na jakie cele zaciągał te zobowiązania i czy miał taką potrzebę, skoro wcześniej, przed separacją stron nie zaciągał takich zobowiązań, a jego dochody powinny mu wystarczyć na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb.

Tak więc Sąd uznał, że pozwanego stać na zapłacenie powódce kwot po 700 zł miesięcznie na utrzymanie rodziny, w tym uczącego się syna, a także na opłacenie kosztów utrzymania nieruchomości, których jest współwłaścicielem z żoną, ponieważ zasądzone kwoty są niższe od pieniędzy, które pozwany wcześniej przekazywał żonie dobrowolnie.

Z uwagi na powyższe Sąd zasądził ww. kwoty od dnia wniesienia pozwu, tj. od dn. 17 grudnia 2015 r. do dnia poprzedzającego złożenie pozwu rozwodowego przez R. A., tj. do dn. 23 marca 2016 r., uznając, że takie kwoty będą odpowiednie dla wyrównania stopy życiowej członków rodziny stron, zaś pozwanego stać na płacenie takich kwot pieniężnych.

W pkt II wyroku Sąd oddalił zaś powództwo w części dotyczącej świadczeń za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zawieszenia postępowania.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i § 2 kc.

Sąd natomiast nie rozstrzygał o kosztach postępowania na podstawie art. 108 § 1 kpc, gdyż wyrok częściowy nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie.

Dodatkowo Sąd nadał wyrokowi w pkt I rygor natychmiastowej wykonalności przy odpowiednim zastosowaniu art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

SSR Zbigniew Lis