Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2018r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Katarzyna Maciaszek

Protokolant sekr. sąd. Kinga Puszczyńska

po rozpoznaniu dnia 15.05.2018r., sprawy ,

M. P., s. M. i H. z domu K., ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

w dniu 20 stycznia 2018 roku o godz. 20.40 w miejscowości K. na wysokości posesji nr 20a gm. G. kierował samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) w strefie ruchu lądowego znajdując się w stanie po użyciu alkoholu tj: I badanie – 0,12 mg/l, II badanie – 0,09 mg/l, III badanie – 0,07 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 87 § 1 k.w.

1.  uznaje obwinionego M. P. za winnego zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 87 § 1 k.w. z tą zmianą, iż z opisu czynu eliminuje zapis „II badanie – 0,09 mg/l, III badanie – 0,07 mg/l” i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 200 (dwieście) złotych grzywny,

2.  na podstawie art. 87 § 3 k.w. orzeka wobec obwinionego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B w strefie ruchu lądowego na okres 6 (sześciu) miesięcy,

3.  na podstawie art. 29 § 4 k.w. na poczet orzeczonego w punkcie drugim środka karnego zalicza obwinionemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 20 stycznia 2018r.,

4.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSR Katarzyna Maciaszek

Sygn. akt II W 207/18

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2018r. obwiniony M. P. udał się swoim samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) do sklepu spożywczego oddalonego od jego miejsca zamieszkania o około 300m. Gdy wjechał na parking sklepowy został zatrzymany do kontroli drogowej. Wymienionego poddano badaniu na urządzeniu kontrolno pomiarowym do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu typu alcosensor. Badanie przeprowadzone o godzinie 20.44 wykazało 0,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, natomiast drugie badanie przeprowadzone o godz. 21.02 wykazało 0,9 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Podczas badania zaprzeczył, by spożywał alkohol. Obwiniony posiada uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii A, B, C i T od około 30 lat.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego – k. 26v., protokół użycia alcosensora – k. 2, świadectwo wzorcowania – k. 3, zeznania świadków: M. M. – k. 27, S. S. – k. 27).

M. P. ma 48 lat. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest rolnikiem. Utrzymuje się z pracy we własnym gospodarstwie rolnym o powierzchni około 20ha oraz 10 ha dzierżawy. Z tego tytułu otrzymuje miesięczne dochody w kwocie 1000-3000 zł. Jest stanu wolnego. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. M. P. nie był karany za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego – k. 26v., dane o ukaraniu – k. 8).

Obwiniony M. P. zarówno w toku postępowania wyjaśniającego, jak i słuchany przed Sądem przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia korespondujące z poczynionymi przez Sąd ustaleniami faktycznymi i w pełni korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym o charakterze rzeczowym (w postaci załączonego protokołu użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu) oraz osobowym (w postaci zeznań świadków). Wyjaśnieniom obwinionego, jak i wspomnianym dowodom z uwagi na ich wzajemną spójność oraz brak podstaw do ich kwestionowania dano w pełni wiarę.

Jako wiarygodne oceniono zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty, gdyż brak było podstaw, by kwestionować rzetelność ich sporządzenia.

Art. 87 § 1 k.w. penalizuje zachowanie polegające na prowadzeniu w stanie po użyciu alkoholu m. in. na drodze publicznej pojazdu mechanicznego.

Stosownie do treści art. 46 ust. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016r. poz. 487) stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi albo prowadzi do stężenia we krwi od 0,2 do 0,5 promila albo obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³.

Obwiniony M. P. posiadając 0,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu jechał samochodem osobowym marki T. (...) po drodze publicznej i tym samym wyczerpał przedmiotowe znamiona zarzucanego mu wykroczenia.

Stronę podmiotową tego czynu stanowi umyślność. Obwiniony działał umyślnie i to z zamiarem bezpośrednim, gdyż po tym, jak spożywał alkohol następnie wiedząc o stanie, w jakim się znajduje usiadł za kierownicą.

Stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego ocenić należy jako umiarkowany. Przemawia za tym przede wszystkim fakt, iż obwiniony działał z zamiarem bezpośrednim, poruszał się pojazdem w godzinach wieczornych (w warunkach znacznie zmniejszonej widoczności) . Znamienne jednakże jest to, iż obwiniony nie dostrzega naganności swojego zachowania. Obwiniony wskazywał, iż z mając świadomość faktu, że wcześniej spożywał alkohol udał się do sklepu kierując pojazdem mechanicznym. Wskazać należy, iż odległość pomiędzy miejscem zamieszkania obwinionego a miejscem, do którego się udawał, nie jest znaczna. Dystans je dzielący to, jak sam przyznał obwiniony, około 300m. a więc odległość, którą obwiniony mógł pokonać pieszo. Ponadto wymieniony – domagając się zastosowania wobec niego nadzwyczajnej instytucji w postaci odstąpienia od wymierzenia kary – powoływał się na fakt, iż do sklepu tego zmuszony był udać się po lekarstwa dla ojca. Wskazać należy, iż sklep, do którego obwiniony się udawał jest sklepem spożywczym, mieszczącym się w małej miejscowości, a więc zapewne nie jest to sklep, w którym dostępne są leki ratujące życie bądź zdrowie. Tym samym nie sposób uznać wyjazdu obwinionego do tego sklepu za bezwzględnie konieczny.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem oceny i analizy Sądu, pozwala na przypisanie obwinionemu winy, gdyż w czasie swego bezprawnego, karalnego i karygodnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej.

Jako okoliczność łagodzącą przy wymierzaniu obwinionemu kary Sąd wziął pod uwagę jego przyznanie się do winy oraz uprzednią niekaralność.

Jako okoliczność obciążającą potraktowano fakt, że popełnione przez obwinionego wykroczenie należy do nagminnie popełnianych na terenie kraju.

Mając na uwadze powyższe oraz znaczny stopień winy i umiarkowany stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego wespół z dyrektywami wymiaru kary z art. 33 k.w. Sąd na podstawie art. 87 § 1 k.w. wymierzył mu karę 200 złotych grzywny. Zarzucane obwinionemu wykroczenie zawiera alternatywne zagrożenie karą aresztu i karą grzywny nie niższej niż 50 zł. Oznacza to, iż Sąd może wymierzyć karę aresztu, jedynie w sytuacji, gdy dojdzie do przekonania, że kara grzywny nie spełni celów wychowawczych i zapobiegawczych. W niniejszej sprawie brak jest przesłanek do przyjęcia takiego stanowiska. Obwiniony przed popełnieniem przedmiotowego wykroczenia nie był karany a ponadto prowadzi ustabilizowany tryb życia. Sąd poprzestał więc na orzeczeniu kary grzywny wymierzając ją adekwatnie do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Kara ta będzie stanowić dla M. P. odczuwalną dolegliwość ekonomiczną a jednocześnie stanowić będzie skuteczny środek zapobiegawczy (i to mając na uwadze podejście obwinionego do popełnionego przez niego czynu).

Przytoczone w ramach rozważań o stopniu społecznej szkodliwości czynu argumenty przemawiały przeciwko uwzględnieniu wniosku obwinionego o odstąpienie od wymierzenia kary.

Na podstawie art. 87 § 3 k.w. Sąd orzekł wobec obwinionego obligatoryjny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Sposób popełnienia wykroczenia (krótki odcinek pokonanej trasy) oraz stopień upojenia alkoholowego a także fakt, iż obwiniony utrzymuje się z pracy w gospodarstwie rolnym, zdecydowały o długości tego okresu oraz o ograniczeniu go do kategorii pojazdu, którym obwiniony w chwili zdarzenia się poruszał. Orzeczony najkrótszy z możliwych okres 6 - miesięczny jest w ocenie Sądu adekwatny do wagi popełnionego czynu i jego okoliczności.

Na podstawie art. 29 § 4 k.w. na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zaliczono obwinionemu okres zatrzymania prawa jazdy.

Mając na względzie sytuację majątkową obwinionego, który posiada dochód z tytułu pracy w gospodarstwie rolnym i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu Sąd uznał, iż uiszczenie przez niego kosztów postępowania nie będzie dla niego zbyt uciążliwe i dlatego na podstawie art. 118 § 1 i 2 k.p.w. zasadził od niego na rzecz Skarbu Państwa wspomaniane koszty w kwocie 150 zł. Na koszty te złożyły się kwoty:

- 30 zł tytułem opłaty od wymierzonej kary grzywny ustalona zgodnie z art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 1983r.),

- 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania w sprawach o wykroczenia przed sądem pierwszej instancji za postępowanie zwyczajne ustalona w oparciu § 3 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2017r., poz. 2467),

- 20 zł. tytułem zryczałtowanych wydatków ponoszonych w toku czynności wyjaśniających ustalona w oparciu § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2017r., poz. 2467).

SSR Katarzyna Maciaszek