Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 r. r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. r.

na rozprawie

w sprawie z powództwa F. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W.

przeciwko (...) Centrum spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) Centrum spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. na rzecz powoda F. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W. kwotę 13,85 zł (trzynaście złotych 85/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 lutego 2017r.

II.  oddala powództwo w pozostałej części

III.  znosi wzajemnie pomiędzy stronami koszty procesu.

Sygn. akt X GC 1306/17

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2017 roku powód F. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko (...) Centrum spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w M. o zapłatę kwoty 495,05 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 lutego 2017 roku i kosztami postępowania. Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, że pozwana zawarła z (...) S.A. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie której wystawione zostały: nota obciążeniowa na kwotę 416,22 zł, 3 faktury VAT na kwotę 35,67 zł i na kwotę 10,63 zł oraz noty odsetkowe. Pozwana nie uregulowała należności w całości, pozostawiając do zapłaty kwotę dochodzoną pozwem. Uzasadniając legitymację do występowania w sprawie w roli powoda powód powołał się na zawartą z wierzycielem umowę przelewu wierzytelności.

W dniu 8 lutego 20174 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

We wniesionym sprzeciwie pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania.

Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Szczecin – Centrum w Szczecinie.

W uzupełnieniu sprzeciwu pozwana podniosła, że nigdy nie zawarła skutecznej umowy z (...) S.A. i nie udzielała pełnomocnictwa do zawarcia takowej umowy w jej imieniu.

W odpowiedzi powódka podtrzymała swoje stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 lipca 2013 roku (...) Centrum spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. zawarła z (...) S.A., działającej jeszcze pn. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., aneks do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie którego dotychczasowa umowa uległa przedłużeniu na czas określony 18 miesięcy, do dnia 15 marca 2015 roku. Zgodnie z § 8 ust. 1 umowy abonent (pozwana) zobowiązał się m.in. do utrzymywania aktywnego numeru w sieci telekomunikacyjnej operatora. Zgodnie z § 8 ust. 3 w przypadku wypowiedzenia umowy przez abonenta przed upływem okresu promocyjnego lub niedotrzymania poprzez abonenta któregokolwiek z zobowiązań określonych w ust. 1 , co będzie traktowane jako wypowiedzenie umowy przez abonenta z przyczyn leżących po jego stronie lub w razie rozwiązania umowy w przez operatora z przyczyn leżących po stronie abonenta, określonych w regulaminie, operatorowi przysługuje względem abonenta roszczenie o zwrot przyznanej ulgi, pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia: zawarcia aneksu do dnia jej rozwiązania w przypadku, gdy rozwiązanie umowy nastąpiło w czasie obowiązywania okresu promocyjnego, pierwszego dnia obowiązywania kolejnego okresu promocyjnego umowy do dnia jej rozwiązania w przypadku, gdy rozwiązanie nastąpiło w czasie obowiązywania danego kolejnego okresu promocyjnego (dotyczy przedłużenia na okres promocyjny).Zgodnie z § 8 ust. 6 wysokość udzielonej abonentowi ulgi wynosiła 4 007 zł. Wysokość miesięcznego abonamentu ustalona została na kwotę 29 zł netto miesięcznie.

Podpis pod umową złożył M. F. – prezes zarządu uprawiony do jednoosobowej reprezentacji (...) Centrum spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S..

Zgodnie z § 16 ust. 1 regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej z dnia 19 września 2005 roku opłaty za usługi telefoniczne określone są w rachunku telefonicznym wystawianym przez operatora. Abonent zobowiązuje się do zapłaty rachunku telefonicznego na wskazany na nim rachunek bankowy operatora w terminie 14 dni od daty jego wystawienia, przy czym operator może określić w rachunku dłuższy termin (§ 17 ust. 1 regulaminu). W razie opóźnienia którejkolwiek płatności operatorowi przysługuje prawo do naliczenia abonentowi odsetek za zwłokę, w wysokości ustawowej za każdy dzień opóźnienia, od nieuiszczonych opłat, poczynając od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności rachunku (§ 17 ust. 4 regulaminu). W przypadku gdy opłaty nie zostały uiszczone w całości, odsetki nalicza się od kwoty pozostałej do uiszczenia (§ 17 ust. 5 regulaminu). Należne odsetki mogą być wykazywane w rachunku telefonicznym lub innym dokumencie (§ 17 ust. 6 regulaminu).

Zgodnie z § 20 ust. 17 regulaminu w momencie rozwiązania umowy operatorowi należą się opłaty wynikające ze zwrotu przyznanej abonentowi wartości ulgi pomniejszonej o proporcjonalnej jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania.

Zgodnie z § 25 regulaminu abonent zobowiązuje się uiszczać z góry opłaty za usługi telekomunikacyjne.

Operator może rozwiązać umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w każdym czasie ze skutkiem natychmiastowym, bez odszkodowania oraz wcześniejszego uprzedzenia w razie naruszenia przez abonenta postanowień regulaminu i umowy (§ 31 ust. 1.5 regulaminu).

Dowód:

-

Aneks, 82-84,

-

Cennik usług, k. 85-88,

-

Regulaminy, k. 89-101

W dniu 10 grudnia 2014 roku (...) S.A. wystawiła (...) Centrum spółce z ograniczoną odpowiedzialnością notę odsetkową nr (...) na kwotę 0,17 zł w związku z opóźnieniem w zapłacie faktury VAT nr (...), płatną do dnia 24 grudnia 2014 roku oraz fakturę VAT nr (...) z dnia 10 grudnia 2014 roku na kwotę 35,84 zł tytułem abonamentu za okres 10 listopada - 9 grudnia 2014 roku, płatną do dnia 24 grudnia 2014 roku.

W dniu 6 lipca 2015 roku pozwana dokonała wpłaty na poczet faktury VAT nr (...) w wysokości 24,76 zł.

Bezsporne, a nadto dowód:

-

Nota odsetkowa, k. 102,

-

Faktura VAT, k. 104-105,

W dniu 14 lutego 2015 roku (...) S.A. w związku z zaległością w płatnościach w wysokości 534,48 zł rozwiązała z pozwaną umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych i wystawiła notę obciążeniową nr (...) na kwotę 416,22 zł, płatną do dnia 2 marca 2015 roku.

Dowód:

-

Rozwiązanie umowy, k. 34-35

-

nota obciążeniowa k.103.

W dniu 20 listopada 2014 roku F. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. (jako cesjonariusz) zawarł z (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. (cedentem) umowę ramową cyklicznego przelewu wierzytelności. W umowie tej strony ustaliły zasady, na których cedent będzie dokonywał przeniesienia na cesjonariusza wierzytelności, które przysługują dotychczas cedentowi. Przedmiotem przelewu wierzytelności miały być wierzytelności przysługujące cedentowi wobec jego dłużników stwierdzone w fakturach, notach obciążeniowych i notach odsetkowych.

W dniu 17 kwietnia 2015 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. (cedent) zawarła z F. Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą we W. (cesjonariuszem) Porozumienie nr 6. W ustępie 1 porozumienia stwierdzono, że łączna wartość wierzytelności spółki (...) usługi mobilne – pakiet cykliczny nr 6/04/2015/ (...)/UM/ (...) wynosi 174 759 179,54 zł. W ustępie 2 porozumienia wskazano, że cedent przelewa na cesjonariusza wierzytelności określone w ust. 1, a cesjonariusz te wierzytelności przyjmuje i z tego tytułu zapłaci określoną w porozumieniu cenę.

W dniu 5 sierpnia 2015 roku sporządzony został protokół przekazania wykazu wierzytelności, w którym umieszczono należności z dokumentów nr (...), (...), (...) wystawionych wobec (...) Centrum spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M..

Pismem z dnia 28 kwietnia 2016 roku spółka (...) zawiadomiła pozwaną o cesji wierzytelności w kwocie 542,77 zł

Dowód:

-

zawiadomienie o cesji z potwierdzeniem nadania, k. 56-58,

-

wydruk ze śledzenia przesyłek, k. 59

-

pełnomocnictwa, k. 60-65,

-

wyciąg z (...), k. 65-66,

-

umowa ramowa, k. 67-75,

-

potwierdzenie przelewu, k. 76,

-

porozumienie, k. 77,

-

wykaz wierzytelności, k. 78-80,

-

protokół przekazania, k. 81,

-

wydruki KRS, k. 106-129

Pismem z dnia 4 kwietnia 2016 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 470,58 zł w terminie do dnia 9 kwietnia 2016 roku.

Dowód:

-

wezwanie do zapłaty k. 53-54

Odsetki ustawowe skapitalizowane na dzień 31 stycznia 20174 roku od faktury VAT nr (...) wystawionej na kwotę 35,67 zł liczone od dnia 25 grudnia 2014 roku od kwoty 10,91 zł wynoszą 1,72 zł, zaś od noty obciążeniowej nr (...) wystawionej na kwotę 416,11 zł liczone od dnia 3 marca 2015 roku wynoszą 59,51 zł

Dowód:

-

zestawienie odsetek, k. 55

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione jedynie w niewielkim zakresie.

Legitymację czynną do występowania w niniejszym procesie powód wywodził z zawartej z pierwotnym wierzycielem umowy przelewu wierzytelności, co nie było kwestionowane w toku postępowania.

W niniejszym postępowaniu powód domagał się zapłaty należności tytułem wynagrodzenia za świadczone przez pierwotnego wierzyciela na rzecz pozwanego usługi telekomunikacyjne zgodnie z zawartą na podstawie art. 56. ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004r Prawo Telekomunikacyjne umową wraz z odsetkami za opóźnienie w płatności, a nadto zwrotu udzielonej pozwanemu w związku zawarciem umowy ulgi, które to żądanie znajduje oparcie w treści postanowień umowy i art. 483 § 1 k.c.

Zarzuty pozwanej, sprowadzające się do zakwestionowania faktu zawarcia umowy z poprzednikiem prawnym powoda, okazały się nieuzasadnione. Powód, przedkładając aneks do umowy, pod którym podpis złożył właśnie prezes zarządu pozwanej spółki (...), w sposób niewątpliwy wykazał, że pozwana – wbrew twierdzeniom sprzeciwu – zawarła skuteczną umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, stanowiąca podstawę żądania pozwu.

Przechodząc do rozważań dotyczących wysokości dochodzonego pozwanemu roszczenia wskazać na wstępie należało, że zgodnie z regułą dowodową wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ponieważ powód domagał się od pozwanego zapłaty świadczenia z tytułu umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych (czy to z tytułu świadczenia tych usług, czy z tytułu kary umownej) podstawowym faktem, który powinien był wykazać, było istnienie wierzytelności pierwotnego wierzyciela wobec pozwanego, a zatem, że podstawa do naliczenia wierzytelności – w oparciu o konkretne postanowienia umowne - rzeczywiście istniała.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie włączonym w poczet materiału dowodowego wykazem wierzytelności objętych umową, przedmiotem przelewu były przysługujące pierwotnemu wierzycielowi wobec pozwanej należności stwierdzonymi dokumentami nr: (...) na kwotę 0,17 zł (nota odsetkowa z dnia 10 grudnia 2014 roku), (...) na kwotę 35,67 zł (faktura VAT z dnia 10 grudnia 2014 roku) oraz nr (...) na kwotę 416,22 zł (nota obciążeniowa z dnia 14 lutego 2015 roku) w raz z należnymi za opóźnienie odsetkami ustawowymi.

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd nie miał wątpliwości co do zasadności żądania w zakresie kwoty 0,17 zł, tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych naliczonych za opóźnienie w zapłacie faktury VAT nr (...) wystawionej na kwotę 35,67 zł, która została zaspokojona w dniu 6 listopada 2014 roku, pomimo, że termin jej płatności upłynął w dniu 24 października 2014 roku . Należność ta została w sposób prawidłowy wykazana załączoną do akt postępowania notą odsetkową, przeciwko której pozwana nie podnosiła żadnych zarzutów.

Z podobnych przyczyn Sąd uwzględnił również roszczenie w wysokości 10,91 zł tytułem pozostałej i niezaspokojonej dotychczas części należności stwierdzonej fakturą VAT nr (...) w ogólnej wysokości 35,67 zł, która została w dniu 6 lipca 2015 roku częściowo, tj. co do kwoty 24,76 zł zaspokojona. Sąd uwzględnił przy tym, zgodnie z żądaniem pozwu, skapitalizowane zgodnie z art. 481 § 1 k.c. odsetki ustawowe naliczone za okres opóźnienia ( 25.12.2014r – 6.07.2015r) od kwoty dokonanej wpłaty (24,76 zł) w wysokości 1,05 zł oraz naliczone od dnia wymagalności należności (25.12.2014r.) do dnia poprzedzającego dzień wniesienia powództwa (31.01.2017r.) odsetki ustawowe za opóźnienie w zapłacie pozostałej części należności stwierdzonej w/w fakturą VAT w wysokości 1,72 zł.

W pozostałym jednak zakresie powództwo, jako niedostatecznie wykazane musiało podlegać oddaleniu.

Powód w niniejszym postępowaniu dochodził zapłaty należności odsetkowych naliczonych w związku z opóźnieniem w zapłacie uregulowanych faktur VAT nr (...) (0,91 zł), (...) (2,67 zł), (...) (1,89 zł) oraz (...) (1,05 zł) w łącznej wysokości 6,52 zł oznaczonych jako roszczenie 2. Z wyłączeniem należności odsetkowych dotyczących faktury VAT nr (...) w wysokości 1,05 zł Sąd nie był jednak zweryfikować poprawności ich wyliczenia. Powód nie przedstawił dokumentów źródłowych wystawionych przez pierwotnego wierzyciela, które potwierdziłyby zarówno wysokość należności głównej, jak i umożliwiłyby weryfikację wysokości naliczonych odsetek. Tym mnie mniej podkreślenia wymaga, że przedstawiony do akt postępowania wykaz wierzytelności jasno precyzuje należności będące przedmiotem przelewu, wśród których brak jest należności odsetkowych wynikających z w/w faktur VAT.

W świetle powyższego żądanie zapłaty odsetek ustawowych od faktur VAT nr (...) w łącznej wysokości 5,47 zł musiało podlegać oddaleniu.

Uwzględnieniu nie mogło podlegać także żądanie zapłaty kwoty 416,22 zł tytułem kary umownej. Na gruncie dostępnego materiału dowodowego nie sposób ustalić nie tylko w oparciu o jakie regulacje i w jaki sposób pierwotny wierzyciel określił należności z tytułu świadczenia usług czy kary umownej, ale nawet czy określone przesłanki warunkujące karę umowną w ogóle zaistniały. Sąd nie miał możliwości przeprowadzenia weryfikacji, czy rzeczywiście kara umowna w wysokości 416,22 zł, wyrażona w przedstawionej do akt postępowania nocie obciążeniowej została ustalona w sposób zgodny z postanowieniami umowy i odzwierciedla pozostałej do czasu zakończenia okresu wypowiedzenia ulgi. Sad miał na uwadze, że powód w złożonej odpowiedzi na sprzeciw wyjaśnił, że kwota ta to iloczyn wysokości udzielonej ulgi i dni pozostałych do końca umowy podzielony przez całkowitą ilość dni obowiązywania umowy (621 dni). Podkreślenia jednak wymaga, że w treści tego pisma powód wskazał, że dezaktywacja karty nastąpiła w dniu 9 stycznia 2015 roku, podczas gdy przedstawiony do akt postępowania dokument rozwiązania umowy datowany jest na dzień 14 lutego 2015 roku, a powód w toku postępowania nie zweryfikował swojego stanowiska. Wobec powstałych rozbieżności, w braku dalszych środków dowodowych, Sąd stwierdził, że powód nie sprostał nałożonemu na niego w myśl art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. obowiązkowi wykazania istnienia roszczenia dochodzonego pozwem we wskazywanej wysokości i nie wykazał zarówno sposobu wyliczenia należności, jak i okresu, za jaki pierwotny wierzyciel żądał zwrotu ulgi, a w konsekwencji brak było podstaw do uznania zasadności żądania w tym zakresie i naliczonych od tej kwoty odsetek ustawowych za opóźnienie.

Reasumując, powództwo podlegało uwzględnieniu jedynie co do kwoty 13,85 zł (10,91 zł + 1,05 zł + 1,72 zł + 0,17 zł), w pozostałym zaś zakresie powództwo jako niedostatecznie wykazane musiało podlegać oddaleniu.

O dalszych odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 482 k.c.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie Sąd oparł się na treści przedłożonych do akt dowodów z dokumentów, które okazały się wystarczające dla wydania orzeczenia.

O kosztach Sad orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. mając na uwadze, że powód wygrał postępowanie jedynie w nieznacznej części.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak na wstępie.