Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2018 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie VI Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR Barbara Ciwińska

Protokolant : Barbara Gawron

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej A. C.

reprezentowanej przez matkę J. C.

przeciwko K. S.

o ustalenie ojcostwa i roszczenia z tym związane

1)  uchyla wyrok zaoczny z dnia 19 października 2017 r.,

2)  ustala, że pozwany K. S. ur. (...) w O., syn I. i H. z domu P., jest ojcem małoletniej A. C. ur. (...) w W. przez J. C., dla której to małoletniej w Urzędzie Stanu Cywilnego (...) W. sporządzony został akt urodzenia pod nr (...),

3)  nadaje małoletniej A. nazwisko (...),

4)  wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią A. S. powierza matce J. C. ograniczając władzę rodzicielską ojca K. S. do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka w zakresie edukacji, wychowania, zmiany stałego miejsca zamieszkania dziecka ,

5)  zasądza alimenty od pozwanego K. S. na rzecz jego małoletniej córki A. S. ur. (...) w kwocie po 1000 zł (tysiąc złotych) miesięcznie poczynając od 1 marca 2017 roku płatne do rąk matki małoletniej J. C. do dnia 10 każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat,

6)  zasądza od pozwanego K. S. na rzecz J. C. kwotę 1500 zł (tysiąc pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów związanych z ciążą, porodem i wyprawką dla dziecka,

7)  kosztami postępowania obciąża pozwanego K. S. i nakazuje pobrać od niego na rzecz Skarbu Państwa kasa Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie kwotę 2.350 ( dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt złotych ), w tym 1750 złotych tytułem pokrycia kosztów badań i opinii DNA i 600 zł tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej.

8)  wyrokowi w punkcie 5 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 kwietnia 2017 roku (data prezentaty) małoletnia ówcześnie J. C., reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego matkę M. Ő. oraz małoletnia A. C., reprezentowana przez opiekuna prawnego M. Ő., wniosły o ustalenie, iż pozwany K. S. jest ojcem małoletniej A. C. urodzonej (...). Ponadto wniesiono o zasądzenie od pozwanego K. S. na rzecz małoletniej A. C. alimentów w kwocie po 1000 zł miesięcznie, płatnych od dnia 1 marca 2017 roku do 10 dnia każdego miesiąca z góry wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat do rąk M. Ő. – przedstawicielki ustawowej A. C. oraz wniesiono o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 1500 zł tytułem połowy kosztów wyprawki, zwolnienie powódki od kosztów procesu w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych. Strona powodowa złożyła również wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego. (k. 2-3 pozew)

Postanowieniem z dnia 5 czerwca 2017 roku tutejszy Sąd oddalił wniosek wniesiony przez stronę powodową o udzielenie zabezpieczenia roszczenia (k. 26-29 postanowienie)

Wyrokiem zaocznym z dnia 19 października 2017 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie ustalił, że pozwany K. S. ur. (...) w O., syn I. i H. z domu P., jest ojcem małoletniej A. C. ur. (...) w W. przez J. C. dla której to małoletniej w Urzędzie Stanu Cywilnego (...) W. sporządzony został akt urodzenia pod nr (...) (pkt 1), nadał małoletniej A. nazwisko (...) (pkt 2), pozbawił władzy rodzicielskiej K. S. nad jego małoletnią córką A. S. (pkt 3), zasądził alimenty od pozwanego K. S. na rzecz jego małoletniej córki A. S. ur. (...) w kwocie po 1000 zł miesięcznie poczynając od 1 marca 2017 roku płatne do rąk opiekuna prawnego małoletniej – M. Ő. do dnia 10 każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat (pkt 4), zasądził od pozwanego K. S. na rzecz J. C. kwotę 1500 zł tytułem zwrotu kosztów związanych z ciążą, porodem i wyprawką dla dziecka (pkt 5), kosztami postępowania obciążył pozwanego K. S. i nakazał pobrać od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 600 zł tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej (pkt 6) oraz wyrokowi w punkcie 4 nadał rygor natychmiastowej wykonalności (pkt 7). (k. 57-58 wyrok zaoczny)

W pismach z dnia 22 lutego 2018 roku (data stempla pocztowego na kopercie) pozwany K. S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego z dnia 19 października 2017 roku oraz złożył sprzeciw od wyroku zaocznego z dnia 19 października 2017 roku, wnosząc o uchylenie wyroku zaocznego z dnia 19 października 2017 roku wydanego przez tut. Sąd w całości, oddalenie powództwa w całości, zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego wyrokowi zaocznemu w punkcie 4 zasądzającym alimenty oraz wniósł o zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (k. 84-86, 90-94 pisma).

Postanowieniem z dnia 16 marca 2018 roku wydanym w niniejszej sprawie tut. Sąd przywrócił pozwanemu K. S. termin do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego z dnia 19 października 2017 roku (k. 97-99 postanowienie)

Postanowieniem z dnia 16 maja 2018 roku wydanym w niniejszej sprawie tut. Sąd dopuścił dowód z badań i opinii DNA na okoliczność czy pozwany K. S. ur. (...) w O., syn I. i H. z domu P., jest ojcem małoletniej A. C. ur. (...) w W. przez J. C. (k. 106 postanowienie).

Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2018 roku wydanym w niniejszej sprawie tut. Sąd zawiesił rygor natychmiastowej wykonalności wyroku zaocznego z dnia 19 października 2017 roku. (k. 110-112 postanowienie).

Na rozprawie sądowej w dniu 13 września 2018 roku pozwany K. S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, z uwagi na opinię z badań DNA, zmodyfikował swoje stanowisko i uznał powództwo w zakresie ojcostwa co do małoletniej A. C.. Ponadto wniósł o nadanie dziecku nazwiska (...), ograniczenie władzy rodzicielskiej pozwanemu z pozostawieniem mu prawa do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka w zakresie edukacji, leczenia, wychowania, wypoczynku i zmiany miejsca pobytu z powierzeniem matce władzy rodzicielskiej, uznał powództwo o alimenty do kwoty 700 zł oraz koszty wyprawki na kwotę 1500 zł oraz oświadczył, że nie wnosi o pokrycie kosztów przeprowadzenia badania DNA ze Skarbu Państwa. Natomiast powódka J. C., która jest już pełnoletnia poparła powództwo złożone wcześnie przez swoją matką M. Ő. oraz wniosła o utrzymanie w mocy wyroku zaocznego i nieobciążanie jej kosztami postępowania, ponadto stwierdziła, że nie zgadza się, aby dziecko miało tylko nazwisko ojca i wniosła o to, aby dziecko miało nazwisko tylko (...), zaś w zakresie władzy rodzicielskiej wyraziła zgodę na powierzenie jej władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką i ograniczenie władzy rodzicielskiej pozwanemu, a także nie wyraziła zgody na zasądzenie alimentów w kwocie 700 zł. (e-protokół rozprawy z dnia 13 września 2018 roku).

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

Małoletnia A. C. urodzona dnia (...) jest córką J. C. i K. S. ( opinia z badań DNA z (...) ). Z uwagi na to, że matka małoletniej A. – J. C. urodziła swoją córkę przed ukończeniem 18 roku życia, postanowieniem z dnia 2 lutego 2017 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nsm 1866/16 Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie ustanowił opiekę prawną dla małoletniej A. C., urodzonej (...) w W. i na opiekuna prawnego powołał M. Ő. (k. 11 zaświadczenie, k. 19 wydruk postanowienia).Opieka ta już wygasła.

Małoletnia A. C. w dniu (...) ukończy 2 lata. Mieszka wraz z matką w wynajmowanym mieszkaniu. Nie dostała się do publicznego żłobka. Gdy matka małoletniej ma nocną zmianę w pracy zajmuje się nią współlokator matki P.. Do kosztów wyprawki małoletniej należało wliczyć następujące wydatki: wózek dziecięcy – 800 zł, łóżeczko razem z materacykiem i osłonką – 280 zł oraz ubranka, bujaczki, koce i zabawki, tj. łącznie około 3000 zł. Do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej należą następujące wydatki: pampersy – około 240 zł miesięcznie, mleko – około 100 zł miesięcznie, pozostałe wyżywienie – około 360 zł miesięcznie, ubrania – około 100 zł miesięcznie, udział w kosztach utrzymania mieszkania – około 400 zł miesięcznie oraz koszty opieki – około 300 zł miesięcznie, tj. łącznie około 1500 zł miesięcznie. (e-protokół rozprawy z dnia 19 października 2017 roku oraz z dnia 13 września 2018 roku zeznania J. C. , e-protokół rozprawy z dnia 19 października 2017 roku zeznania I. J., e-protokół rozprawy z dnia 19 października 2017 roku zeznania M. Ő., e-protokół rozprawy z dnia 13 września 2018 roku zeznania K. S. , e-protokół rozprawy z dnia 13 września 2018 roku zeznania H. S.)

Matka małoletniej J. C. ma 18 lat. Przerwała naukę w połowie II klasy w liceum, z powodu urodzenia dziecka. Uczy się obecnie w szkole zaocznej. Od 11 czerwca 2018 roku pracuje na stacji benzynowej jako sprzedawca – jest zatrudniona na 87% etatu. Wysokość jej wynagrodzenia zależy od liczby przepracowanych godzin i wynosi około 2.400 zł miesięcznie. Nie jest w stanie utrzymać samodzielnie siebie oraz córki i nie może liczyć na pomoc finansową swoich rodziców, gdyż jej matka jest w ciąży a ojciec zaprzestał płacić alimenty na jej utrzymanie. Korzysta z pomocy finansowej swoich znajomych. Wyprowadziła się od swojej matki i wynajęła z kolegą z pracy dwupokojowe mieszkanie, w którym zajmuje wraz z małoletnią córką jeden pokój. Za wynajem mieszkania płaci 1000 zł miesięcznie. Nie korzysta z pomocy Ośrodka Pomocy (...). Otrzymała od matki K. S. kwotę 300 zł i od K. S. kwotę 200 zł. Nie sprzeciwia się kontaktom K. S. z małoletnią córką. Nie otrzymała bezpośrednio alimentów od K. S. na rzecz małoletniej córki, gdyż osobą uprawnioną do odbioru tych alimentów była jej matka, która obecnie otrzymuje zaległe świadczenia alimentacyjne egzekwowane od K. S. przez komornika sądowego, który prowadzi egzekucję w związku z brakiem dobrowolnej płatności alimentów przez ojca małoletniej. (e-protokół rozprawy z dnia 19 października 2017 roku oraz z dnia 13 września 2018 roku zeznania J. C. , e-protokół rozprawy z dnia 19 października 2017 roku zeznania I. J., e-protokół rozprawy z dnia 19 października 2017 roku zeznania M. Ő., e-protokół rozprawy z dnia 13 września 2018 roku zeznania K. S. , e-protokół rozprawy z dnia 13 września 2018 roku zeznania H. S., k. 158-162 kserokopie umów o pracę)

Pozwany K. S. ma 24 lata. Skończył liceum służb mundurowych i jest kawalerem. Posiada prawo jazdy kat. B oraz C, nie posiada uprawnień, aby kierować ciężarówkami z naczepą, tj. prawa jazdy kat. C + E. Pracuje jako kierowca i zarabia około 2400-3200 zł miesięcznie. Nie posiada własnego mieszkania ani innego majątku. W związku z wykonywaną pracą wyjeżdża do Szwecji, do Finlandii, do Francji, Anglii, W. i wówczas przebywa przez okres od 16 do 26 dni poza miejscem zamieszkania. Mieszka wraz z rodzicami w U. w jednopiętrowym domu rodzinnym, gdzie posiada swój pokój. Nie dokłada się do kosztów utrzymania domu. Nie posiada oszczędności ani własnego samochodu, ale korzysta z samochodu swojej matki. Jego rodzice zarabiają po około 2000 zł miesięcznie. Do kosztów jego utrzymania należą wydatki związane z wyżywieniem – około 600-700 zł miesięcznie, koszt zakupu ubrań i benzyny do samochodu matki. Gdy J. C. poinformowała go, że jest z nim w ciąży, nie uwierzył, że to on jest ojcem dziecka i przestał się do niej odzywać. Odwiedził swoją córkę dopiero po 10 miesiącach od narodzin dziecka i później jeszcze kilkukrotnie odwiedził córkę. W czasie spotkań przekazał matce małoletniej pampersy i mleka dla dziecka, a także zrobił zakupy dla małoletniej córki, na które wydał około 250-300 zł. Jego matka również spotkała się z jego małoletnią córką i przekazała matce małoletniej kwotę 300 zł oraz grzechotkę dla dziecka. (e-protokół rozprawy z dnia 13 września 2018 roku zeznania K. S. , e-protokół rozprawy z dnia 13 września 2018 roku zeznania H. S. )

Powołany powyżej stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione dokumenty. Część z nich została złożona w kserokopiach, jednak autentyczności, ani prawdziwości w/w dokumentów żadna ze stron postępowania nie kwestionowała. Sąd również nie miał wątpliwości, co do ich wartości dowodowej. Stąd też były one przydatne dla ustalenia stanu faktycznego.

Sąd pominął dowody z przedstawionych przez stronę powodową paragonów, albowiem nie mogą one stanowić dowodu na okoliczność zakupu przez określoną osobę danych przedmiotów, bądź usług, z uwagi na fakt, iż nie widnieją na nich dane osobowe kupującego. Tym samym niemożliwe jest na ich podstawie poczynienie ustaleń, kto wydatkował widniejącą na nich kwotę pieniężną.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił również na podstawie złożonych na rozprawach sądowych zeznań powódki J. C., zeznań pozwanego K. S. i zeznań przesłuchanych w sprawie świadków.

W odniesieniu do kwestii ustalenia ojcostwa, Sąd w tej materii oparł się na opinii (...) w W., Z. (...)z dnia 12 lipca 2018 roku. Z opinii tej wynika, iż z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością przyjąć można, iż K. S. jest ojcem małoletniej A. C. – dziecka J. C.. Opinia ta jest w pełni profesjonalna i nie budzi żadnych wątpliwości. Wskazać należy, iż również strony postępowania nie kwestionowały ustaleń zawartych w opinii.

Sąd Rejonowy zważył co następuje :

Stosownie do treści przepisu art. 347 Kodeksu postępowania cywilnego, po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub w części utrzymuje w mocy albo uchyla wyrok i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza.

Sąd rozpoznając sprzeciw od wyroku zaocznego uchylił wyrok zaoczny z dnia 19 października 2017 roku i orzekł jak w sentencji orzekając o żądaniu pozwu.

W związku z opinią (...) w W., Z. (...) z dnia 12 lipca 2018 roku z badań DNA nie budziła wątpliwości sądu ani stron kwestia ojcostwa pozwanego wobec małoletniej J. C.. W związku z tym w pkt 2 wyroku ustalone zostało, iż pozwany K. S. ur. (...) w O., syn I. i H. z domu P., jest ojcem małoletniej A. C. ur. (...) w W. przez J. C., dla której to małoletniej w Urzędzie Stanu Cywilnego (...) W. sporządzony został akt urodzenia pod nr (...).

Artykuł 89 § 1 i 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, iż w razie sądowego ustalenia ojcostwa dziecko nosi nazwisko wskazane w zgodnych oświadczeniach rodziców. Rodzice mogą wskazać nazwisko jednego z nich albo nazwisko utworzone przez połączenie nazwiska matki z nazwiskiem ojca dziecka. Jeżeli rodzice nie złożyli zgodnych oświadczeń w sprawie nazwiska dziecka, nosi ono nazwisko składające się z nazwiska matki i dołączonego do niego nazwiska ojca.

Z uwagi na fakt, iż w sprawie nie doszło do zgodnych oświadczeń rodziców co do nazwiska dziecka, bowiem J. C. wnosiła, by córka nosiła jej nazwisko, natomiast pozwany wniósł o to, aby córka nosiła jego nazwisko Sąd ustalił iż małoletnia A. będzie nosiła nazwisko (...) zgodnie z art. 89 § 1 i 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Rozstrzygając w przedmiocie władzy rodzicielskiej nad małoletnią A. S. Sąd kierował się zasadą wyrażoną w przepisie art. 93 § 2 k.r.o., który stanowi, iż jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd w wyroku ustalającym pochodzenie dziecka może orzec o zawieszeniu, ograniczeniu lub pozbawieniu władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców. Przepisy art. 107 i art. 109-111 k.r.o. stosuje się odpowiednio.

Kwestią oczywistą było, iż władza rodzicielska pozwanego K. S. nad małoletnią córką winna zostać ograniczona. Nie ma bowiem żadnych wątpliwości, iż żyjący w rozłączeniu rodzice małoletniej nie są w stanie dojść do porozumienia w sprawie wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką. Zgodnie zaś z przepisem art. 107 § 2 k.r.o. w braku porozumienia o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zwrócić należy uwagę, iż pozwany nie utrzymuje kontaktów z małoletnią córką i od czasu narodzin dziecka odwiedził córkę zaledwie kilka razy, nie uczestniczy w życiu dziecka, dotąd nie podejmował decyzji w sprawach istotnych dla małoletniej. Ponadto nie mieszka on z małoletnią córką i mieszka w miejscowości znacznie oddalonej od miejsca zamieszkania małoletniej. Powyższe okoliczności uzasadniają – częściowo zgodnie ze złożonym przez pozwanego wnioskiem – powierzenie wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnią A. S. matce J. C., która wychowuje córkę od urodzenia i ograniczenie władzę rodzicielską ojca K. S. do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka w zakresie edukacji, wychowania, zmiany stałego miejsca zamieszkania dziecka. Pozostałe decyzje dotyczące małoletniej A. powinna, tak jak to miało miejsce dotychczas samodzielnie podejmować matka dziecka, która sprawuje nad małoletnią stałą i bezpośrednią pieczę, w związku z czym jest doskonale zorientowana w jej sprawach i potrzebach i daje gwarancje, że będzie podejmować decyzje zgodnie z dobrem małoletniej. Sąd zwrócił uwagę, iż charakter pracy pozwanego sprawia, że pozwany przez znaczną część roku przebywa poza granicami Polski. W takiej sytuacji umożliwienie pozwanemu podejmowania decyzji dotyczących zdrowia małoletniej, które jak wynika z doświadczenia życiowego mogą mieć charakter pilny i nagły, byłoby sprzeczne z dobrem małoletniej, gdyż pozwany podczas pobytu za granicą w przypadku zaistnienia takiej konieczności, mógłby nie być w stanie udzielić stosownej zgody na wykonanie zabiegu medycznego u jego córki. W ocenie Sądu pozwany winien mieć przy tym możliwości podejmowania decyzji związanych ze zmianą miejsca pobytu dziecka oraz w zakresie edukacji i wychowania małoletniej. Mając na uwadze powyższe orzeczono jak pkt 4 sentencji wyroku, uwzględniając przy tym stanowisko samego pozwanego.

W myśl przepisu art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego . obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Ojciec dziecka jest więc zobowiązany w pierwszej kolejności. Obowiązek alimentacyjny jest podstawowym obowiązkiem rodzica względem jego dziecka. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie z treścią art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Chodzi przy tym o zapewnienie uprawnionemu prawidłowych, a nie jedynie minimalnych warunków bytowania. Przepis ten wyraża jednocześnie zasadę ograniczenia zakresu świadczeń alimentacyjnych do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego z jednej strony, z drugiej zaś uzależnia je dodatkowo od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 1972 r. w sprawie III CRN 470/71, Lex nr 7052, w sprawach o alimenty górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego. Natomiast przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale również takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowania odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i wykształceniu. Zgodnie z treścią art. 135 § 2 k.r.o. wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Ustalając zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki, które winny być zaspokajane, Sąd miał na uwadze treść art. 96 k.r.o. według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka. Stosownie do tej dyrektywy rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby) jak i duchowych, a także środków wychowania według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie zasadności żądań strony powodowej nie można jednak w świetle treści art. 133 i 135 § 1 k.r.o. pominąć zasady równej stopy życiowej rodziców i dzieci. Zasadę tą wyraził Sąd Najwyższy między innymi w uchwale z dnia 16 grudnia 1987 r. przyjmując, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie czy też oddzielnie (III CZP 91/86, OSNC 1988, nr 4, poz. 42). Jednocześnie zgodnie z utrwalonym w judykaturze stanowiskiem „usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez Sąd wysokości alimentów” (orzeczenie SN z dnia 10.10.1969 r., III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15).

Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż w ocenie Sądu usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej powódki wynoszą obecnie około 1500 zł miesięcznie. Na co składają się następujące wydatki: pampersy – około 240 zł miesięcznie, mleko – około 100 zł miesięcznie, pozostałe wyżywienie – około 360 zł miesięcznie, ubrania – około 100 zł miesięcznie, udział w kosztach utrzymania mieszkania – około 400 zł miesięcznie oraz koszty opieki – około 300 zł miesięcznie, tj. łącznie około 1500 zł miesięcznie.

Przechodząc do oceny drugiej przesłanki zakresu obowiązku alimentacyjnego, tj. do zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego wskazać należy, iż górną granicą świadczeń alimentacyjnych stanowią możliwości dochodowe i majątkowe strony zobowiązanej do alimentacji, nawet jeśli w tych granicach nie zostaną zaspokojone wszelkie usprawiedliwione potrzeby osoby do alimentacji uprawnionej. Przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” rozumie się nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz także te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana do alimentacji może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Pozwany jest młodym i zdrowym mężczyzną. Jest zatrudniony na stanowisku kierowcy – zarabia do 3200 zł miesięcznie. Mieszka z rodzicami, nie ponosi faktycznie żadnych kosztów mieszkaniowych, w związku z licznymi wyjazdami nie przebywa często w domu. W ocenie Sądu z tej w kwoty pozwany może płacić na rzecz córki alimenty w kwocie po 1.000 złotych miesięcznie pokrywając w ten sposób 2/3 kosztów utrzymania dziecka. Matka dziecka poprzez osobiste starania i opiekę realizuje wobec dziecka swój obowiązek alimentacyjne w znacznie większej mierze opiekując się córką niż pozwany, który sporadycznie odwiedza dziecko. J. C. jest osobą bardzo młodą, niedawno ukończyła 18 lat i z trudem utrzymuje siebie i dziecko, ale wykazuje się bardzo dużą odpowiedzialnością za córkę, czego nie można powiedzieć o pozwanym.

Z tych względów zasądził alimenty od pozwanego K. S. na rzecz jego małoletniej córki A. S. w kwocie po 1000 zł miesięcznie poczynając od 1 marca 2017 roku płatne do rąk matki małoletniej J. C. do dnia 10 każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

Zgodnie z art. 141 § 1 k.r.o. ojciec niebędący mężem matki obowiązany jest przyczynić się w rozmiarze odpowiadającym okolicznościom do pokrycia wydatków związanych z ciążą i porodem oraz kosztów trzymiesięcznego utrzymania matki w okresie porodu. Z ważnych powodów matka może żądać udziału ojca w kosztach swego utrzymania przez czas dłuższy niż trzy miesiące. Jeżeli wskutek ciąży lub porodu matka poniosła inne konieczne wydatki albo szczególne straty majątkowe, może ona żądać, ażeby ojciec pokrył odpowiednią część tych wydatków lub strat. Zgodnie z powyższym przepisem matce dziecka przysługują dwa roszczenia przeciwko ojcu niebędącemu mężem matki. Na podstawie pierwszego roszczenia matka dziecka może żądać pokrycia zwyczajowo przyjętych, normalnych, typowych kosztów związanych z ciążą i porodem i w grupie tej mieszczą się koszty wyprawki dla dziecka, zakup łóżeczka, wózka i opieki położniczo-lekarskiej. Zaś drugie z roszczeń zobowiązuje ojca dziecka do zwrotu kosztów trzymiesięcznego utrzymania matki w okresie porodu, które to zobowiązanie z ważnych powodów może być przedłużone na czas dłuższy niż 3 miesiące.

Powódka domagała się od pozwanego z tego tytułu zasądzenia kwoty 1500 zł tytułem połowy kosztów wyprawki, a więc koniecznych wydatków związanych z zakupem odpowiednich sprzętów dla dziecka, tj. wózka, łóżeczka, ubranek, bujaczka, koców i zabawek, których łączny koszt zakupu wynosił około 3000 zł.

Zdaniem Sądu zasadnym było obciążenie pozwanego kwotą stanowiącą równowartość połowy wydatków związanych z ciążą i porodem i zasądził od pozwanego K. S. na rzecz J. C. kwotę 1500 zł tytułem zwrotu kosztów związanych z ciążą, porodem i wyprawką dla dziecka, jak orzeczono w punkcie VI sentencji wyroku. Pozwany nie kwestionował powyższych wydatków i uznał powództwo w zakresie kosztów wyprawki na kwotę 1500 zł.

Art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2018.300 t.j. z dnia 2018.02.02) stanowi, że kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Zgodnie natomiast z treścią art. 98 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W myśl art. 100 Kodeksu postępowania cywilnego w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.

K. S. przegrał proces, natomiast strona powodowa była ustawowo zwolniona od kosztów sądowych na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 1 przywołanej ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. W konsekwencji pozwany został obciążony wydatkami poniesionymi tymczasowo przez Skarb Państwa z tytułu pokrycia kosztów badania DNA przeprowadzonego przez (...) Medyczny w wysokości 1750 złotych, a nadto opłatą od pozwu w wysokości 600 zł, której nie miała obowiązku uiścić strona powodowa.

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania cywilnego wyrokowi w pkt 5 zasądzającym alimenty nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.