Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko

protokolant: p.o. protokolanta sądowego Katarzyna Pawelec

przy udziale prokuratora Jerzego Kopcia

po rozpoznaniu dnia 3 kwietnia 2018 r.

sprawy J. O. syna S. i A. ur. (...) w O.

oskarżonego o przestępstwo z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku

z dnia 26 maja 2017 r. sygn. akt II K 452/15

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że z opisu czynu eliminuje zapis, że oskarżony zarzucanego czynu dopuścił się w okresie 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne zaś z kwalifikacji prawnej i podstawy skazania eliminuje art. 64 § 1 kk; wymierzoną na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 4 § 1 kk karę pozbawienia wolności łagodzi do 6 / sześć / miesięcy; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego J. O. od uiszczenia kosztów sądowych w sprawie przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1295 / 17

UZASADNIENIE

J. O. został oskarżony o to, że w dniu 12 marca 2015 roku w J., w powiecie (...), województwie (...), kierował w ruchu lądowym po ulicy (...) stanowiącej drogę publiczną samochodem osobowym marki O. (...) numer rejestracyjny (...) nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku Wydziału II Karnego z dnia 12 czerwca 2013 roku sygnatura akt II K 501 / 12 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w okresie 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne.tj . o czyn z art. 244 kk w zw. z art. 64 §1 kk

Po rozpoznaniu sprawy sygn. II K 452/15 Sąd Rejonowy w Otwocku wyrokiem z dnia 26 maja 2017 roku uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 64 §1 kk skazał go zaś na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 4 § 1 kk. wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności; zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Od powyższego wyroku w części dotyczącej kary apelację złożył oskarżony J. O.. Jak wynika z treści apelacji skarżący zarzucił na podstawie art. 438 pkt 4 kpk rażącą niewspółmierność kary polegającą na niedostosowaniu jej do zawinienia poprzez pominięcie okoliczności łagodzącej polegającej na tym, że oskarżony świadomy nałożonego na niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zdecydował się kierować pojazdem za kolegę, który był w stanie nietrzeźwości, i który mógł spowodować wypadek drogowy. Sąd wymierzając karę nie wziął pod uwagę, że oskarżony działał w imię ochrony wyższego dobra. W konkluzji skarżący wniósł o złagodzenie wymiaru kary poprzez jej warunkowe zawieszenie.

Sąd odwoławczy zważył , co następuje:

Apelacja wniesiona przez oskarżonego doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku. Sąd odwoławczy złagodził wymiar kary do 6 miesięcy pozbawienia wolności. Na złagodzenie kary nie miały jednak wpływu argumenty oskarżonego przedstawione
w apelacji. Sąd I instancji w oparciu o zeznania świadków B. M.
i A. O. - policjantów przeprowadzających kontrolę drogową, oraz
w oparciu o dane wynikające z dokumentów, prawidłowo ustalił, że w dniu 12 marca 2015 roku po drodze publicznej oskarżony kierował samochodem wbrew zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonemu na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 12 czerwca 2013 roku sygnatura akt II K 501 / 12. Skarżący w apelacji zarzucił, że sąd I instancji nie wziął pod uwagę motywacji jego działania. Tymczasem oskarżony świadomy obowiązującego zakazu zdecydował się kierować samochodem w zastępstwie nietrzeźwego kolegi, chcąc
w ten sposób zapobiec ewentualnemu spowodowaniu wypadku drogowego. J. O. argumentował, że wywołał mniejsze zagrożenie w ruchu drogowym będąc trzeźwym lecz prowadząc pojazd wbrew obowiązującemu zakazowi niż gdyby samochodem kierował jego nietrzeźwy kolega. Należy wskazać, że kontrola drogowa podczas, której zatrzymano oskarżonego miała miejsce o godzinie 11.25. O tej porze dnia skorzystanie z komunikacji publicznej nie może stanowić dużego problemu. Zachowanie oskarżonego nie wypełniło więc znamion działania w stanie wyższej konieczności skoro bez poważnej przyczyny zdecydował się naruszyć obowiązujący go zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Argumenty oskarżonego nie miały więc wpływu na złagodzenie wymiaru kary. Sąd odwoławczy orzeczoną karę pozbawienia wolności nieznacznie złagodził, gdyż mając na uwadze art. 440 kpk doszedł do przekonania, że niezasadnie Sąd I instancji przypisał oskarżonemu działanie w ramach powrotu do przestępstwa.
Zgodnie z treścią art. 64 § 1 k.k. jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne popełni w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Oskarżony odbywał kary pozbawienia wolności za przestępstwa z art. 178 a § 1 i 4 k.k. które są skierowane przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym, i nie są podobne do czynu z art. 244 k.k. gdyż ten czyn skierowany jest przeciwko wymiarowi sprawiedliwości. Zgodnie
z art. 115 § 3 k.k. podobne są przestępstwa należące do tego samego rodzaju, przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne. Oskarżony był karany z art. 244 kk na mocy wyroku Sądu Rejonowego
w Otwocku sygn. II K 228/11 z dnia 6 marca 2011r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na 3 lata próby. Wyrok ten został objęty wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Otwocku sygn. akt II K 3/14 z dnia 22 grudnia 2014r. Została orzeczona kara łączna 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności. W tym wypadku kryterium podobieństwa zostało spełnione gdyż oskarżony popełnił tożsamy czyn jednak nie została spełniona przesłanka odbycia 6 miesięcy kary pozbawienia wolność, gdyż karę łączną oskarżony zaczął odbywać dopiero
w dniu 5.05.2016r. a ukończył 12.11.2017r. /k- 133/ a więc po dacie popełnienia przestępstwa. Wobec powyższego brak jest podstaw do przypisania oskarżanemu działania w warunkach powrotu do przestępstwa. Działanie w ramach recydywy to istotna okoliczność zaostrzająca wymiar kary więc jej wyeliminowanie skutkowało załagodzeniem kary pozbawienia wolności. Złagodzenie nie było jednak znaczne
z uwagi na wielokrotną karalność oskarżonego, między innymi za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruch drogowym. Wielokrotna karalność, uprzednie stosowanie środków probacyjnych bez uzyskania skutecznej poprawy zachowania powoduje, że nie zachodzi pozytywna prognoza kryminalistyczna wobec oskarżonego i tym samym brak jest przestanek do warunkowego zawieszenia wykonania kary.
O kosztach postępowania odwoławczego sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.

Mając powyższe na uwadze sąd odwoławczy orzekł jak w wyroku.