Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym

Przewodniczący SSR Maria Tokarz - Polańska

Protokolant Maciej Bazielich

po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2017 r. w Nowym Sączu

na rozprawie sprawy

z powództwa M. G. (1)

przeciwko małoletniemu M. G. (2) reprezentowanemu przez matkę M. J.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  pozbawia wykonalności do kwoty 8.457,21 zł (osiem tysięcy czterysta pięćdziesiąt siedem złotych 21/100) tytuł wykonawczy w postaci ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Nowym Sączu w dniu 27.01.2009r. w sprawie sygn. akt III RC 514/08 zaopatrzony w klauzulę wykonalności,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  w zakresie objętym cofnięciem pozwu postępowanie umarza,

IV.  zarządza zwrot na rzecz powoda M. G. (1) kwoty 101 zł (sto jeden złotych) uiszczonej tytułem opłaty od pozwu w części, w której powód cofnął powództwo,

V.  koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

Sygn. akt III RC 133/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 listopada 2017 r.

Powód M. G. (1) w pozwie domagał się pozbawienia w całości tytułu wykonawczego ugody zawartej w dniu 27 stycznia 2009 r. sygn. akt III RC514/08 oraz nakazanie komornikowi umorzenie postępowania egzekucyjnego w całości odnośnie dochodzonej kwoty 11.766,27 zł, odsetek i wszelkich kosztów egzekucji prowadzonej do sprawy sygn. akt KMP 7/14. W ostatecznie sprecyzowanym na rozprawie w dniu 19 lipca i 26 września 2017 r. żądaniu pozwu powód wniósł o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Nowym Sączu z dnia 27 stycznia 2009 r. sygn. akt III RC 514/08 w części do kwoty głównej 9 776,67 zł za okres od 22 grudnia 2008 r. do 27 kwietnia 2017 r. Cofnął żądanie odnośnie nakazania komornikowi umorzenia postępowania egzekucyjnego w całości odnośnie dochodzonej kwoty 11.766,27 zł, odsetek i wszelkich kosztów egzekucji prowadzonej do sprawy sygn. akt KMP 7/14. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że egzekucja nie jest zasadna, strona pozwana wprowadziła w błąd organ egzekucyjny, a rzekomo zaległe alimenty – zarówno w dniu złożenia wniosku egzekucyjnego, jak i wymagalne później – zostały zapłacone. Powód wyjaśnił, że nie zalicza otrzymywanego na pozwanego zasiłku C. B. do uiszczanych na pozwanego alimentów.

W odpowiedzi na pozew pozwany M. G. (2), działający przez przedstawicielkę ustawową M. J., wniósł o oddalenie powództwa w całości. Wskazał, że powód bezzasadnie łączy otrzymywany na pozwanego irlandzki zasiłek „C. benefit” jako wykonywanie swojego obowiązku alimentacyjnego wobec pozwanego. Ponadto, wskazał również, że okazjonalna partycypacja powoda w kosztach zakupu pozwanemu butów, czy przekazanie prezentu jest wykonaniem obowiązku zgodnego z zasadami współżycia społecznego i nie można ich wiązać z alimentacją pozwanego, wynikającą z zawartej przez strony ugody. Pozwany podniósł, że od listopada 2013 r. powód samowolnie zmodyfikował alimenty na pozwanego do kwoty po 300 zł miesięcznie, podkreślił również, że cały ciężar jego utrzymania spoczywa na przedstawicielce ustawowej. Pozwany wyraził zgodę na cofnięciu powództwa przez powoda w zakresie jakim powód go cofnął.

Po przeprowadzonym postępowaniu dowodowym Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ugodą zawartą przed tut. Sądem do sygn. III RC 514/08 na rozprawie w dniu 27 stycznia 2009 r. M. G. (1) zobowiązał się łożyć tytułem alimentów na rzecz małoletniego M. G. (2) kwotę po 500 zł miesięcznie płatną z góry, począwszy od 22 grudnia 2008 r. do dnia 10-ego każdego miesiąca do rąk matki małoletniego - M. C. ( obecnie J. ) z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

(dowód: w aktach związkowych III RC 514/08: ugoda – k. 20)

Jeszcze przed zawarciem przez strony ugody w dniu 27 stycznia 2009 r. powód dobrowolnie łożył alimenty na rzecz pozwanego do rąk jego przedstawicielki ustawowej.

Powód uiszczał alimenty na rzecz pozwanego na rachunek bankowy matki pozwanego, w ten sposób, że przesyłał środki pieniężne na konto swojego ojca C. G. w (...) Bank (...). Rachunkiem dysponowała również matka powoda, A. G. (1), która zarządzała przekazywaniem środków na rzecz małoletniego pozwanego, w szczególności, gdy powód przebywał za granicą.

W 2009 r. tytułem bieżących alimentów powód wpłacił na rachunek bankowy matki pozwanego następujące kwoty:

W 2010 r. tytułem alimentów powód wpłacił na rachunek bankowy matki pozwanego następujące kwoty:

W 2011 r. tytułem alimentów powód wpłacił na rachunek bankowy matki pozwanego następujące kwoty:

W 2012 r. tytułem alimentów powód wpłacił na rachunek bankowy matki pozwanego następujące kwoty:

W 2013 r. tytułem alimentów powód wpłacił na rachunek bankowy matki pozwanego następujące kwoty:

W 2014 r. tytułem alimentów powód wpłacił na rachunek bankowy matki pozwanego kwotę 300 zł w dniu 13 stycznia 2014 r.

W dniu 6 lutego 2014 r. M. J., działając jako przedstawicielka ustawowa małoletniego M. G. (2) wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nowym Sączu z wnioskiem egzekucyjnym, w którym wskazała, że zaległość alimentacyjna dłużnika (powoda) wynosi 3650 zł.

Do dnia złożenia przez przedstawicielkę ustawową wniosku egzekucyjnego, powód wpłacił do rąk przedstawicielki ustawowej pozwanego za okres od stycznia 2009 r. do stycznia 2014 r. kwotę 29 749 zł, podczas gdy należność za okres od stycznia 2009 r. do stycznia 2014 r. wynosiła 30 500 zł.

W 2014 r. komornik przekazał przedstawicielce ustawowej pozwanego następujące kwoty tytułem wyegzekwowanych alimentów:

Ponadto w dniu 12 listopada 2014 r. ojciec powoda, C. G., przekazał bezpośrednio na rachunek bankowy M. J. kwotę 500 zł przelewem zatytułowanym „Alimenty na M. G. (2) za m/c 11/2014”. Wpłata dokonana przez C. G. stanowiła należność alimentacyjną uiszczaną w imieniu powoda.

Łącznie więc w 2014 r. tytułem alimentów na pozwanego jego przedstawicielka ustawowa otrzymała kwotę 5515,12 zł (w tym 300 zł w dniu 13 stycznia 2014 r. bezpośrednio od powoda, 4715,12 zł za pośrednictwem komornika i 500 zł w dniu 12 listopada 2014 r. od C. G.).

W 2015 r. komornik przekazał przedstawicielce ustawowej pozwanego następujące kwoty tytułem wyegzekwowanych alimentów:

W 2016 r. przedstawicielka ustawowa pozwanego otrzymała tytułem alimentów na pozwanego następujące kwoty wyegzekwowane przez komornika:

Ponadto, C. G., działając w imieniu powoda, uiścił w 2016 r. tytułem alimentów na pozwanego następujące kwoty:

W 2017 r. do dnia złożenia pozwu w niniejszej sprawie komornik przekazał przedstawicielce ustawowej pozwanego następujące kwoty tytułem wyegzekwowanych alimentów:

Powód do września 2016 r. przekazywał na konto komornika sądowego kwoty po 500 zł, nie powiększając jej o należne komornikowi koszty egzekucyjne. W związku z tym komornik przekazywał matce pozwanego kwotę 500 zł potrąconą o należne komornikowi koszty.

Łącznie więc w okresie od 2009 r. do wytoczenia powództwa od powoda bezpośrednio, a także od powoda za pośrednictwem komornika i C. G., M. J. otrzymała tytułem alimentów na małoletniego M. G. (2) kwotę 48 680,54 zł. Należność alimentacyjna za okres od stycznia 2009 r. do kwietnia 2017 r. wynosiła 50 000 zł (100 miesięcy x 500 zł). Ponieważ w tym okresie tytułem alimentów na pozwanego zostało przekazane łącznie 48 680,54 zł, zaległość powoda na dzień wniesienia pozwu wynosiła 1319,46 zł.

Ponadto, w dniu 20 stycznia 2017 r. C. G. przekazał M. J. kwotę 98,20 zł jako „Wyrównanie zaległości alimentacyjnych na M. G. (2)”. Otrzymanie tej kwoty M. J. zgłosiła komornikowi, który wliczył ją do wyegzekwowanych należności.

(dowód: częściowo zeznania powoda k. 76, częściowo zeznania M. J. k. 76, 77, protokół k. 5, zeznania świadków: A. G. (2) k. 75,75, R. L. k. 148, obliczenia dla sprawy k. 12, pismo z banku (...) – k. 47, potwierdzenie transakcji – k. 48, 49, 50, 55, 56,57, 59, 60, 93, 94 – 103, 108-112, 118, wyciąg z rachunku powoda – k. 51-54, 68-71, potwierdzenia transakcji k. 88 – 92, 105-107, 113-116, wyciąg z rachunku bankowego M. J. k. 88-103, wniosek egzekucyjny k. 151, zestawienia wypłat dla wierzyciela k. 135, 141, pismo komornika k. 146, akta komornicze sygn. KMP 7/14).

Przedstawicielka ustawowa małoletniego pozwanego nie uznała za wpłaty alimentacyjne następujących kwot, które złożyły się na sumę wskazaną przez nią we wniosku egzekucyjnym:

Ponadto, M. J. nie potraktowała jako wpłat alimentacyjnych kwot wpłaconych przez C. G. w czasie, gdy toczyło się postępowanie egzekucyjne i nie zgłosiła ich otrzymania do organu egzekucyjnego (poza kwotą 98,20 zł).

(dowód: zestawienie wpłat – k. 84 - 87, zeznania przedstawicielki ustawowej M. J. – k. 75, 76 ).

Powyższy stan faktyczny co do zasady był bezsporny, a właściwy spór w niniejszej sprawie dotyczył tego, że przedstawicielka ustawowa pozwanego nie wszystkie otrzymywane wpłaty interpretowała jako uiszczane przez powoda alimenty.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w części gdzie zeznał, iż uważa, iż kwota wyliczona przez komornika tj. 9 776,67 zł nie istnieje, bo jego zdaniem nie ma żadnych zaległości z tytułu alimentów na rzecz małoletniego pozwanego jako sprzecznym z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w szczególności z zestawieniem wpłat dokonywanych przez powoda wynikających z niekwestionowanych przez strony potwierdzeń transakcji, wyciągów z rachunków bankowych. Wpłaty przekazywane przez powoda przed 2009 r. (k. 58, 118) nie są objęte ani żądaniem pozwu, ani spornym tytułem wykonawczym, zatem Sąd pominął je w ustaleniach faktycznych. Poza wyliczonymi powyżej wpłatami, które Sąd uznał jako wykonanie przez powoda zobowiązania alimentacyjnego, powód wpłacił również w spornym okresie, tj. w dniu 9 stycznia 2009 r. kwotę 300 zł i w dniu 3 lutego 2009 r. kwotę 150 zł, wskazując, że są to należności za grudzień 2008 r. W 2008 r. powód bowiem dobrowolnie alimentował syna, zatem brak jest podstaw do przyjęcia, że takie zatytułowanie pozwu stanowi oczywistą omyłkę powoda, a nie jego intencję, by uregulować dobrowolną należność za grudzień, zwłaszcza, że poprzednią płatność powód wykonał w listopadzie 2008 r. Tym samym w 2009 r. brak jest wpłaty wymagalnych już wówczas alimentów za miesiąc styczeń, która powinna być pierwszą ratą wynikającą z zawartej w tym samym miesiącu przez strony ugody. W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom powoda wobec braku dowodów przeciwnych. Sąd pominął również dowody związane z otrzymywanym przez powoda zasiłkiem C. benefit, ostatecznie bowiem powód sprecyzował, że jego żądanie nie jest związane z kwotami uzyskiwanymi z zasiłku i następnie przekazanymi M. J.. Pochodzenie środków z zasiłku i ich rozdysponowanie przez powoda okazało się nie być sporne pomiędzy stronami i nie dotyczyło w istocie niniejszej sprawy.

Sąd nie dał wiary zeznaniom przedstawicielki ustawowej małoletniego pozwanego w części gdzie zeznała, iż nie otrzymała alimentów od powoda za kwiecień 2009 r. bo na potwierdzeniu przelewu wpisane jest kwiecień 2008 r. jako nieprzekonywującym i sprzecznym z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, z którego wynika, iż na potwierdzeniu przelewu jest pomyłka w roku. Nie zasługują również na wiarę zeznania M. J. w części gdzie podała, że nie zalicza na poczet alimentów kwot wpłacanych przez powoda, a zatytułowanych np. m.in. dopłata na wakacje, na książki, na odzież jako nieprzekonywującym, skoro jednocześnie z jej zeznań wynika, iż były to kwoty przekazywane na utrzymanie małoletniego pozwanego. W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom M. J. wobec braku dowodów przeciwnych.

Sąd nie podzielił zeznań świadka A. G. (1) co do tego, iż jej zdaniem kwota 1800 zł uiszczona przez powoda w 2008 r. na rzecz drugiego dziecka M. J. powinna być zaliczona na małoletniego pozwanego, bowiem nie dotyczy to okresu objętego żądaniem pozwu. W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. G. (1) w szczególności co do tego, iż każda wpłata dokonywana przez powoda powinna być zaliczana na alimenty.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. L. jako obiektywnym.

Sąd oddalił wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ds. rachunkowości, bowiem w niniejszej sprawie brak było okoliczności, wymagających wiedzy specjalnej. Nie jest bowiem koniecznym powoływanie biegłego dla przeprowadzenia działań matematycznych w zakresie dodawania, jak też poza kompetencją biegłego byłaby ocena tego, czy dana wpłata powinna być interpretowana jako alimenty, czy świadczenie pozaalimentacyjne. W tym zakresie jest to wyłącznie kompetencja Sądu.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest częściowo uzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 840 § 1 pkt 2 kpc dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub w części, jeżeli po powstaniu tytułu wykonawczego nastąpiło zdarzenie wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane, gdy tytułem jest orzeczenie sądowe dłużnik może powództwo oprzeć na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.

Wyniki postępowania dowodowego wskazują, że powód M. G. (1) spełnił świadczenie poprzez zapłatę na rzecz małoletniego pozwanego w okresie objętym żądaniem pozwu kwoty 48 680, 54 zł, co wynika z przedłożonych do akt niniejszej sprawy potwierdzeń transakcji, rachunków bankowych. Okoliczność, iż nastąpiła zapłata wyżej wymienionej kwoty jest bezsporna, bowiem wynika z powołanych w stanie faktycznym dokumentów. Sporny był między stronami tytuł przekazywania niektórych kwot przez powoda. Według stanowiska powoda wszelkie środki, które były w okresie objętym żądaniem pozwu na małoletniego pozwanego zaliczał on na poczet alimentów, z kolei matka pozwanego reprezentowała stanowisko przeciwne, podając, że jeżeli np. wpłata była zatytułowana dopłata za wakacje, na odzież , na książki to nie była to wpłata tytułem alimentów. W ocenie Sądu stanowisko powoda, że wszelkie wpłaty dokonywane w okresie objętym żądaniem pozwu należy traktować jako alimenty jest słuszne. Przez potrzeby w rozumieniu art. 135 kro rozumie się m.in. potrzeby w zakresie wyżywienia, ubrania, mieszkania, zapewnienie rekreacji. Z zeznań matki pozwanego wynika, że wszelkie środki pieniężne przekazywane przez powoda przeznaczane były na utrzymanie pozwanego, zatem wszystkie przekazywane przez powoda środki pieniężne w okresie objętym żądaniem pozwu powinny być zaliczane jako wpłaty tytułem alimentów.

Biorąc pod uwagę powyższe przyjąć należy, że powód wykazał, że w okresie objętym żądaniem pozwu spełnił świadczenie co do kwoty 48 680, 54 zł. W związku z czym powództwo o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności – ugody z dnia 27 stycznia 2009 r. zawartej przed Sądem Rejonowym w Nowym Sączu w sprawie sygn. III RC 514/08 zaopatrzonej klauzulą wykonalności okazało się częściowo zasadne i znajduje oparcie w przepisie art. 840 § 1 pkt 2 kpc, a dalej idące żądanie jako nie wykazane przez powoda podlegało oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji w oparciu o powołane wyżej przepisy. W zakresie objętym cofnięciem pozwu postępowanie umorzono w oparciu o art. 355 kpc. Stosownie do art. 80 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. ( Dz.U. z 2016 r. poz.623 ze zm. ) zarządzono zwrot na rzecz powoda kwoty 101 zł tytułem różnicy między opłatą pobraną od strony a opłatą należną.

O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 100 kpc – wobec częściowego uwzględnienia powództwa koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie zniesiono.

Sygn. akt III RC 133/17

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć

pełnomocnikowi powoda

kal. 14 dni od doręczenia

11.12.2017 r.