Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2018 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z o.o. w K.

przeciwko B. T.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 8 lutego 2018 r. sygn. akt IX GC 860/16

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że nadaje mu treść:

„I. utrzymuje w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Okręgowy w Krakowie w dniu 13 czerwca 2016 r. (sygn. akt IX GNc 713/16) w części nakazującej pozwanej B. T. zapłatę stronie powodowej kwoty 352383 zł 75 gr. (słownie: trzysta pięćdziesiąt dwa tysiące trzysta osiemdziesiąt trzy złote siedemdziesiąt pięć groszy) z odsetkami ustawowymi liczonymi od 28 listopada 2015 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 13896 zł 38 gr. (słownie: trzynaście tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt sześć złotych trzydzieści osiem groszy) tytułem kosztów procesu, w tym kwoty 9527 zł. 61 gr. (słownie: dziewięć tysięcy pięćset dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt jeden groszy) tytułem kosztów zastępstwa procesowego, a w pozostałym zakresie nakaz ten uchyla i w tym zakresie powództwo oddala,

II. zasądza od strony powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz pozwanej B. T. kwotę 321 zł. 32 gr. (słownie: trzysta dwadzieścia jeden złotych trzydzieści dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów postępowania.”,

2.  oddala w pozostałym zakresie apelację,

3.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 3804 zł. 04 gr. (słownie: trzy tysiące osiemset cztery złote cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSA Józef Wąsik SSA Marek Boniecki SSO del. Wojciech Żukowski

UZASADNIENIE

Powód, (...) spółka z o.o. (poprzednio (...)spółka jawna), wniósł o wydane nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, w którym zostanie zasądzona od pozwanej B. T. kwota 396 796,71 PLN wraz z odsetkami za opóźnienie.

Na uzasadnienie podała, że B. T. i jej maż J. T. (1) po wystąpieniu ze spółki podpisali Porozumienie. Zgodnie z nim mieli partycypować w 50% w spłacie należności wobec m.in. Urzędu Celnego, które powstały przed wystąpieniem pozwanej i jej męża ze spółki. B. T. miała w spółce 45% udziałów, więc w takim zakresie miała uczestniczyć w spłacie. Pomimo zgodnego z Porozumieniem powiadomienia jej o wszczęciu postępowania przez Urząd Celny (wiadomość e-mail za potwierdzeniem odbioru, telefon, sms) odmówiła partycypacji w spłacie należności w kwocie 396 796,71 PLN.

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 13.06.2016r. sygn. akt IX GNc 713/16 uwzględniono żądanie pozwu.

W zarzutach do nakazu zapłaty pozwana wskazała, że powód utracił prawo domagania się od niej zwrotu 50% należności wpłaconych do Urzędu Celnego, bo nie zawiadomił jej o toczącym się postępowaniu w sposób przyjęty w Porozumieniu. Wiadomość e-mail była bez potwierdzenia odbioru, nie dokonano zawiadomienia w formie sms ani telefonicznie. Pozwana twierdziła, iż nie była reprezentowana przez M. W., który reprezentował spółkę przed Urzędem Celnym i sądami w sprawie spornych należności. Zobowiązanie pozwanej nie obejmowało odsetek, ani kosztów egzekucji.

W odpowiedzi strona powodowa wskazała, że Porozumienie nie wskazywało, że wiadomość e-mail z potwierdzeniem odbioru oznacza coś innego niż wiadomość e-mail z prośbą o potwierdzenie odbioru. Nie ma technologicznej możliwości uzyskać potwierdzenie odebrania wiadomości e-mail w sposób automatyczny – zawsze wymaga to podjęcia czynności przez drugą stronę. Celem zawiadomienia pozwanej było jej uczestnictwo na postępowania, co ostatecznie miało miejsce. Pozwana winna partycypować także w zapłacie odsetek od należności głównej i kosztów egzekucji – mieszczą się one w zobowiązaniu do zapłaty należności w Porozumienia.

W kolejnym piśmie pozwana wskazała, że przesłano jej dokumenty informujące o wszczęciu postepowania, ale w treści maila nie wskazano, że doszło do wszczęcia postępowania, zatem nie została o nim prawidłowo poinformowana. Potwierdzenie odbioru wiadomości e-mail powinno się odbyć w ten sposób, że powód wysyłając maila powinien był użyć funkcji „zażądaj potwierdzenia odbioru”. Porozumienia nie można wykładać celowościowo.

Wyrokiem z dnia 8 lutego 2018 r. Sąd Okręgowy w K.utrzymał w mocy, w całości nakaz zapłaty tut. Sądu z dnia 13.06.2016 r., do sygn. IX GNc 713/16 oraz zasądził od pozwanej B. T. na rzecz strony powodowej (...) spółki z o.o. w K. kwotę 3.600 zł (słownie złotych: trzy tysiące sześćset) tytułem zwrotu dalszych kosztów zastępstwa procesowego.

Za podstawę faktyczną rozstrzygnięcia przyjął Sąd I instancji, że (...) spółka z o.o. w K. powstała w wyniku przekształcenia spółki (...)sp. j. w trybie art. 551 § 1 i nast. k.s.h. Dnia 30 czerwca 2012 r. B. T. i J. T. (1) przestali być wspólnikami spółki (...)sp. j. z siedzibą w K. (wtedy: (...)). W spółce tej B. T. miała 45% udziałów, a J. T. (1) 5% udziałów. Przed odejściem ze spółki strony negocjowały zasady odejścia powódki i jej męża ze spółki. Pozwana brała aktywny udział w tworzeniu treści takiego Porozumienia i miała wpływ na jego ostateczny kształt. Ostatecznie dnia 4 lipca 2012 przed notariuszemI. P.Rep(...)nr (...) wspólnicy spółki oraz pozwana i jej mąż podpisali „Porozumienie (...)”. W Porozumieniu tym ustalono zasady wzajemnych rozliczeń między nimi a wspólnikami pozostającymi w spółce. W § (...) Porozumienia wskazano, że wobec zakończenia rozpoczętych spraw spółki (...) nie uczestniczą w stratach ujawnionych po ich wyjściu spółki. Zgodnie z § (...) Porozumienia „W przypadku ewentualnego ujawnienia się w okresie 5 lat od daty podpisania niniejszego porozumienia zobowiązań spółki(...)spółki jawnej z siedzibą w K. w stosunku do Skarbu Państwa lub jego jednostek organizacyjnych (z wyłączeniem ZUS, US, UM), a wynikających z działalności Spółki w okresie do 30 czerwca 2012r., B. i J. małżonkowie T. zobowiązują się do zwrotu Spółce 50% ewentualnie uiszczonych, wymagalnych należności – nie więcej jednak niż 2 000 000 (dwa miliony) złotych. Jednocześnie R. P. (2) działający imieniem (...)spółki jawnej w K. zobowiązuje się do umożliwienia B. T. i J. T. (1) czynnego udziału w ewentualnych postępowaniach, w tym w szczególności, do wyboru pełnomocnika, któremu będzie zapewniony udział w postepowaniu. R. P. (2) działający imieniem(...)spółki jawnej w K. zobowiązuje się do pisemnego zawiadomienia B. T. i J. T. (1) o wszczętych postepowaniach, przy czym zawiadomienie musi zostać dokonane w terminie 2 dni od daty otrzymania zawiadomienia przez Spółkę o wszczęciu postępowania, pod rygorem utraty uprawnienia do żądania zwrotu 50% uiszczonych należności. Przy czym zawiadomienie o którym mowa powyżej ma być dokonane mailem (za potwierdzeniem odbioru) i telefoniczne (plus wysłanie sms), przy czym numer tel. to (...), a adres mailowy zostanie podany drogą mailową na adres mailowy Spółki do 30 dni od dnia dzisiejszego, ponadto B. T. i J. T. (1) zobowiązują się do zawiadamiania na piśmie Spółki o każdorazowej zmianie numerów telefonów lub/i adresów mailowych.” Celem wprowadzenia po stronie spółki obowiązków informacyjnych o postepowaniach było, aby pozwana mogła w nich uczestniczyć. Postanowieniami z dnia 8 października 2013r. Urząd Celny w G. wszczął osiem postepowań przeciwko (...)sp. j. z siedzibą w K.. Postępowania wynikały z importu przez spółkę towarów końcem 2011 r. i początkiem 2012 r. Postanowienia doręczono spółce w dniu 15 października 2013 r. umocowany przez R. P. (2) pracownik spółki, R. C., zawiadomił B. T. i J. T. (1) o tych postępowaniach w następujący sposób:

1) drogą mailową w dniu 15 października 2013r wysyłając na adres (...)oraz (...)wiadomość o treści; „Witam, w załączniku pisma z UC. Prosimy o potwierdzenie otrzymania. (...)Spółka Jawna (…)”, do której załączono osiem postanowień Urzędu Celnego w G. z dnia 8 października 2013 r.
b) wysyłając sms na numery telefonów podane w akcie notarialnym tj.(...)o treści: „Pisma z UC wysłane na mail”
c) dzwoniąc na wskazane wyżej numery telefonów do B. T. (która odebrała telefon, rozmawiała z R. C. i została poinformowana o wszczęciu postepowań przez Urząd Celny) i J. T. (1) (który pomimo kilku prób połączenia nie odebrał telefonu i nie oddzwonił)
Pozwana nie odpisała na wiadomość e-mail w żaden sposób. Wiadomość sms dotarła do niej w dniu 16 października 2013 r., ale na nią nie odpisała. Odebrała telefon od R. C. i rozmawiała z nim na temat postepowań wszczętych przez Urząd Celny postanowieniami z dnia 8 października 2013 r. Pozwana w rozmowach z R. P. (2) na temat tych postępowań nigdy nie kwestionowała prawidłowego sposobu zawiadomienia jej. Postępowania przeciwko spółce zakończono wydaniem decyzji nakazującej spółce zapłatę należności celnych. Skargi na te decyzje oddalił Wojewódzki Sąd Administracyjny. Pozwana podczas tych postępowań pozostawała w kontakcie z pełnomocnikiem spółki adwokatem M. W., była informowana o ich przebiegu i aktywnie uczestniczyła w ustalaniu i konsultowaniu działań pełnomocnika. Na podstawie wystawionych tytułów wykonawczych spółka zapłaciła na rzecz Urzędu Celnego w G. kwotę 881 770,46 PLN (w tym 51 474,00 PLN odsetek i 47 221,46 PLN kosztów egzekucyjnych). Pismem z dnia 16 listopada 2015r. spółka wezwała B. T. i J. T. (1) do zwrotu połowy kwoty 881 770,46 PLN w ciągu 7 dni od otrzymania wezwania. B. T. odebrała wezwanie w dniu 20 listopada 2015 r.

Pozwana bezspornie nie dokonała zapłaty 45% należności zapłaconej do Urzędu Celnego przez powoda.

Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2017r. sygn. I C 2868/16/K Sąd Rejonowy dla K.w K. Wydział I Cywilny utrzymał nakaz zapłaty przeciwko J. T. (1), który został zobowiązany do zapłaty powódce kwoty 44 088,52 PLN. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że jako były wspólnik (...)sp. j. z siedzibą w K. jest on zobowiązany do partycypacji w spłacie należności wobec Urzędu Celnego w G. na podstawie Porozumienia z 4 lipca 2012 r., które podpisała także B. T..

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny zważył Sąd I instancji, że powództw jest zasadne w całości, zatem Sąd ten utrzymał nakaz zapłaty w mocy w całości. Sąd I instancji przyjął do wiadomości wyrok Sądu Okręgowego wK.do sygn. akt II Ca 1931/17, ale wskazał, że nie zna ani motywów, ani czego dotyczyła zmiana orzeczenia I instancji i nie odnosi się do innego postepowania dowodowego. Pozwana i jej mąż byli wspólnikami powodowej spółki. Wraz z odejściem ze spółki jawnej dokonali uzgodnień ze wspólnikami pozostającymi w spółce co do sposobu rozliczenia się ze spraw i zobowiązań spółki, które powstały przed ich odejściem. Uzgodnienia te zostały spisane w formie aktu notarialnego z dnia 4 lipca 2012r. „Porozumienie akt poddania egzekucji i ustanowienie hipotek”. Porozumienie to jest ważne i skuteczne. Przedmiotem niniejszego sporu stała się wykładania (...)Porozumienia. Wskazywał on zakres w jakim odchodzący wspólnicy mieli partycypować w należnościach względem skarbu państwa. I tak:

Uczestnictwo miało dotyczyć jedynie należności, które ujawnią się w ciągu 5 lat od 4 lipca 2012 r. Należności wobec Urzędu Celnego w G. ujawniły się wraz z doręczeniem spółce w dniu 15 października 2013 r. postanowień o wszczęciu postępowań z dnia 8 października 2013 r. Zatem ujawnienie się należności zmieściło się w pięcioletnim terminie.

Uczestnictwo miało dotyczyć jedynie należności, które wynikały z działalności spółki przed 30 czerwca 2012 r. Postanowienia o wszczęciu postepowań przez Urząd Celny w G. dotyczyły importu towarów, które miały miejsce końcem 2011 r. i początkiem 2012 r. Zatem należności powstały w wyniku działalności spółki przed 30 czerwca 2012 r.

Uczestnictwo miało dotyczyć jedynie należności spółki (...)spółki jawnej z siedzibą w K. w stosunku do Skarbu Państwa lub jego jednostek organizacyjnych (z wyłączeniem ZUS, US, UM). Należności, na które powołuje się powód powstały wobec Urzędu Celnego w G.. Nie mieści się on w wyłączeniu, na które złożyły się Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Urząd Skarbowy i Urząd Miasta.

Pozwana zobowiązała się do partycypacji w uiszczonych skarbowi państwa lub jego jednostkom organizacyjnym kosztach do wysokości 2 000 000 PLN. Powód domagał się, stosownie do rozmiaru udziału pozwanej w spółce, kwoty 396 796,71 PLN. Suma ta mieści się w ustalonej kwotowo górnej granicy odpowiedzialności B. T..

B. T. i J. T. (1), zobowiązali się do zwrotu spółce 50% zapłaconych należności. Stosownie do udziału pozwanej, który wynosił 45%, spółka domagała się 45% zapłaconych należności. Mieści się to w zakresie odpowiedzialności, której górną granice przyjęto na poziomie 50%.

Pozwana miała partycypować w należnościach, które były wymagalne i faktycznie zostały uiszczone. Dochodzona przez powoda kwota stała się wymagalna wraz z wystawieniem przeciwko spółce tytułów wykonawczych, skierowanych do egzekucji administracyjnej. Została ona faktycznie wpłacona.
Wbrew twierdzeniom pozwanej nie można z kategorii wymagalnych i uiszczonych należności wyłączyć odsetek od należności głównej. Odsetki powstały w związku z należnością wynikającą z działalności spółki przed 30 czerwca 2012 r. Porozumienie nie zawiera rozróżnienia między należnościami głównymi a ubocznymi, które w tym przypadku powstają z mocy ustawy. Co więcej, pozwana zapewniła sobie udział w postępowaniu w którym odwoływano się i skarżono decyzje ustanawiające obowiązek zapłaty. Stanowisko pozwanej było uwzględniane w działaniach pełnomocnika spółki. Jej działania miały zatem wpływ na powstanie odsetek. Analogicznie brak podstaw do wniosku, iż Porozumienie wyłączyło udział pozwanej w kosztach postępowania egzekucyjnego.

Zobowiązanie się przez pozwaną i jej męża do zwrotu 50% należności nie stanowiło zobowiązania solidarnego. Zgodnie z art. 369 k.c. zobowiązanie jest solidarne, jeżeli to wynika z ustawy lub z czynności prawnej. Ustawa nie przewiduje solidarnej odpowiedzialności byłych wspólników występujących ze spółki. Porozumienie z 4 lipca 2012 r. nie wskazuje na solidarną odpowiedzialność pozwanej i jej męża. Nie ma zatem miejsca w niniejszym przypadku odpowiedzialność solidarna. Dochodzona należność mieści się zakresie wskazanym w Porozumieniu. Warunkiem powstania obowiązku zapłaty kwot mieszczących się zakresie wskazanym w porozumieniu było spełnienie łącznie wszystkich wytycznych dotyczących poinformowania pozwanej o wszczęciu przeciwko niej postępowania. Zapis ten stanowił warunek zawieszający w rozumieniu art. 89 k.c., określający przesłanki powstania odpowiedzialności pozwanej. Porozumienie wskazało trzy obowiązki, z których każdy został spełniony w wymaganym terminie 2 dni od dowiedzenia się przez spółkę o wszczętych postepowaniach.

Pierwszym obowiązkiem było poinformowanie B. T. przez R. P. (2) o wszczętym postępowaniu drogą mailową. Wiadomość mailowa miała być dokonana za potwierdzeniem odbioru. Pozwana podnosiła dwa argumenty, mające świadczyć o niespełnieniu tego obowiązku.

Pozwana wskazywała, że nie otrzymała wiadomości, w której treści wskazano na wszczęcie postępowania. Zgodnie z zebranym materiałem dowodowym pozwana otrzymała wiadomość mailową do której załączono postanowienia informujące o wszczęciu postępowań. To, że pozwana nie otwarła załączników nie oznacza, że ich nie otrzymała. Zgodnie z art. 61 § 1 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Informacje wynikające z treści maila do pozwanej stanowi oświadczenie wiedzy a nie woli, ale Porozumieniem strony nadały mu skutki prawne. Uprawnia to konstatacji, że skoro pozwana mogła się w ciągu dwóch dni od otrzymania przez spółkę powiadomień o postepowaniach zapoznać z informacjami o nich, to została o nich poinformowana. Porozumienie nie stawiało wymogu, że informacja o wszczętych postepowaniach musi znajdować w treści samej wiadomości mailowej, a nie może znajdować się w załącznikach. Tym samym poinformowanie pozwanej o wszczętych postepowaniach poprzez umieszczenie o nich informacji w załącznikach stanowiło zgodny z Porozumieniem sposób zawiadomienia o nich. Okoliczność, że pozwana zrezygnowała z ich otwarcia nie wpływa na prawidłowy sposób zawiadomienia.

Pozwana wskazywała, że przekazany jej mail nie został wysłany za potwierdzeniem odbioru. Podnosiła, że miałoby to miejsce, gdyby wysyłający wiadomość użył funkcji systemowej skrzynki mailowej, żądającej potwierdzenia odbioru wiadomości przez adresata. Nadawca nie użył takiej funkcji. Zamiast tego w treści wiadomości mail wskazał, że prosi o potwierdzenie jej otrzymania. Należy wskazać, że Porozumienie z 4 lipca 2012 r. nie wskazywało w jaki sposób ma dojść do potwierdzenia otrzymania/odebrania wiadomości mailowej. Potwierdzenie odebrania wiadomości mailowej nie jest tożsame z potwierdzeniem odebrania listu tradycyjnego i można je rozumieć w różny sposób. To, co zrobił nadawca wiadomości to wskazanie w treści wiadomości, że prosi o potwierdzenie jej odbioru i w ocenie Sądu spełnia to wymóg wysłania wiadomości mailowej za potwierdzeniem odbioru. Okoliczność, że pozwana, jak w trakcie procesu twierdziła, miała inne wyobrażenia na temat technicznej realizacji zwrotu „mailem za potwierdzeniem odbioru” pozostaje bez wpływu na spełnienie obowiązku.

Drugim obowiązkiem wynikającym z Porozumienia było zawiadomienie pozwanej o wszczęciu postępowania za pośrednictwem wiadomości sms, wysłanej na jej numer telefonu. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że pozwana otrzymała wiadomość sms o pismach, które informowały o wszczęciu postępowania, czyli została o nim poinformowana. W wiadomościach sms nie użyto wyrazów „wszczęcie postępowania”. Niemniej Porozumienie nie wskazywało, że poinformowanie o wszczęciu postępowań może być dokonane jedynie poprzez użycie tych wyrazów.

Trzecim obowiązkiem wynikającym z Porozumienia było zawiadomienie pozwanej o wszczęciu postępowania poprzez kontakt telefoniczny z nią. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że pozwana odbyła rozmowę na temat wszczętych postepowań z upoważnionym do przekazania informacji pracownikiem R. P. (2).

Nie bez znaczenia pozostawał także zgodny zamiar stron wynikający z podpisanego Porozumienia. Zgodnie z art. 65 § 1 k.c. oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Zgodnie §(...) w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Z treści Porozumienia wynika, że celem wprowadzenia obowiązku informacyjnego było umożliwienie pozwanej wpływania na działania podejmowanie przed podmiotem, wobec którego powstała należność. Pozwana wskazała, że celem było poinformowanie jej w krótkim czasie o powstaniu zobowiązania, tak, aby tego nie przegapiła. R. P. (2) wskazał, że celem zapisu było poinformowanie pozwanej tak, aby mogła włączyć się do wszczętego postępowania. W wyniku wykonanych zawiadomień pozwana w faktycznie została natychmiast poinformowana o wszczęciu postepowań. Nawet jeśli nie odczytała wiadomości mailowej, to powzięła wiedzę z rozmowy telefonicznej z umocowanym pracownikiem R. P. (2). Zatem niewątpliwie w ciągu 2 dni od ujawnienia się należności wobec Urzędu Celnego w G. pozwana dowiedziała się o postepowaniach w taki sposób, że nie mogła ich przeoczyć. Następnie, jak wynika z przedstawionego materiału dowodowego, miała ona wpływ na działania pełnomocnika strony powodowej zwalczającego decyzje ustalające wobec spółki obowiązek zapłaty. Jego działania były przez spółkę z nią konsultowane i od jej zdania uzależniono choćby ocenę czy wobec przyjętej przez pełnomocnika strategii należy go zmienić. Realizuje to w najpełniejszy możliwy sposób cel wprowadzenia § (...) do Porozumienia. W toku postępowania pozwana zwalczała wykładnię celowością wskazując, że zapis warunkujący jej zobowiązania wobec powoda stanowi wyjątek od ogólnie przyjętych między stronami reguł, zatem powinien być wykładany ściśle. Jednak w rozumieniu przedstawionym przez pozwaną wykładnia ścisła miała polegać jedynie na postepowaniu powoda zgodnym z jej wyobrażeniami. Tym czasem wyobrażenia te były tylko jednym z kilku możliwych sposobów realizacji zapisów Porozumienia.

Podsumowując, każdy ze wskazanych w Porozumieniu obowiązków został spełniony w dniu otrzymania przez spółkę postanowień o wszczęciu postępowań, czyli w terminie wskazanym w Porozumieniu. Tym samym zrealizowano warunek zawieszający z art. 89 k.c. i powstało zobowiązanie pozwanej do zapłaty powodowi dochodzonej kwoty.

O kosztach orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 k.p.c). W pkt. II wyroku przyznano powodowi dalsze koszty posterowani wywołane wniesieniem zarzutów, a wynikające ze stawek minimalnych przewidzianych Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości.

Apelację od tego wyroku wniosła pozwana, zaskarżając go w całości i zarzucając:

I.  naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy:

1.  art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. skutkiem:

- wnioskowania o spełnieniu przesłanek umownej odpowiedzialności pozwanej za zapłatę dochodzonej pozwem kwoty z okoliczności nieistotnej dla obowiązku zwrotu należności powodowej spółce – z faktu umożliwienia pozwanej przez stronę powodową wzięcia udziału w toczących się postępowaniach celnych,

- wnioskowana o intencji/zamiarze pozwanej co do celu zastrzeżenia w § (...) Porozumienia – aktu poddania egzekucji i ustanowienia hipotek o obowiązku jej na 3 sposobu o wszczęciu postępowań celnych, z zachowania pozwanej po zawarciu porozumienia, a nie z okoliczności towarzyszących zawarciu Porozumienia,

2.  art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 316 k.p.c. przez brak wszechstronnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, pominięcie i nierozważenie części materiału i dokonanie ustaleń bez rozważenia kontekstu i stosunków stron, w tym ilości wiadomości elektronicznych wysyłanych przez R. C. do pozwanej, ich oznaczenia, roli R. C., podstawy prawnej jego działania w imieniu powodowej spółki i w konsekwencji ustalenia, że pozwana została zawiadomiona o wszczęciu postępowań zgodnie z treścią § (...) Porozumienia,

II.  naruszenie prawa materialnego:

1.  art. 354 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 355 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 353[1] k.c. z art. 65 k.c. i art. 56 k.c. w zw. z § (...)i § (...) Porozumienia w następstwie prowadzenia wykładni rozszerzającej z wyjątku o obarczenie pozwanej skutkami niestaranności/niewykonania obowiązku przez stronę powodową

2.  art. 65 k.c. w zw. z art. 56 k.c. i art. 353[1] k.c. w zw. z § (...) i § (...) Porozumienia przez błędną wykładnię:

- skutkiem pominięcia, że odpowiedzialność pozwanej za zobowiązania spółki po dniu jej wystąpienia ze spółki, uregulowana w § (...)Porozumienia, stanowi wyjątek od umownej zasady zwolnienia pozwanej z odpowiedzialności uregulowanej w § (...) Porozumienia,

- skutkiem prowadzenia wykładni rozszerzającej § (...) Porozumienia wobec wnioskowania o odpowiedzialności pozwanej za zobowiązania spółki – jako wyjątku – z naruszeniem wykładni zawężającej,

- skutkiem wnioskowania o odpowiedzialności majątkowej pozwanej ze zdarzeń spoza katalogu przesłanek odpowiedzialności majątkowej pozwanej sformułowanych w § (...)Porozumienia, takich jak umożliwienie udziału w toczących się postępowaniach, konsultowanie działań powodowej spółki, wpływ na wybór pełnomocnik itp., w konsekwencji błędu nadinterpretacji,

3.  art. 65 k.c. w zw. z art. 56 k.c. i art. 353[1] k.c. w zw. z § (...) Porozumienia przez niewłaściwe zastosowanie:

- skutkiem oceny, że strona pozwana wypełniła przesłanki powstania odpowiedzialności majątkowej pozwanej z tytułu żądania objętego pozwem, mimo braku zawiadomienia pozwanej o wszczęciu postępowań celnych w sposób przewidziany w Porozumieniu,

- skutkiem oceny, że pozwana została zawiadomiona trzema środkami komunikacji łącznie w sposób zgodny z treścią Porozumienia.

4.  art. 65 § 1 i 2 k.c. w zw. z § (...) i § (...) Porozumienia przez błędną wykładnię skutkiem przyjęcia, że postanowieni umowne o treści „wymagalne należności” obejmuje również odsetki czy inne zobowiązania powstałe w następstwie prowadzonych i negatywnie zakończonych wobec powodowej spółki postępowań celnych.

5.  art. 6 k.c. w zw. z § (...) Porozumienia w zw. z art. 353[1] k.c. i art. 355 § 2 k.c. w następstwie niewykazania przez stronę powodową wykonania obowiązku umownego zawiadomienia pozwanej zgodnie z podwyższonym wzorcem staranności.

W oparciu o te zarzuty wniosła o:

- zmianę zaskarżonego wyroku w całości przez uchylenie nakazu zapłaty w postepowaniu nakazowym z dnia 13 czerwca 2016 r. w całości i oddalenie powództwa,

- zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanej kosztów postępowania za obie instancje w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu zarzuciła, że celem Porozumienia jest zwolnienie byłych wspólników (w tym pozwanej) z odpowiedzialności za przyszłe zobowiązania spółki (straty) a wyjątkiem od tej zasady – uzależnionym od zgodnego z umową zawiadomienia przez spółkę byłego wspólnika – jest przyjęcie przez byłego wspólnika obowiązku zwrotu spółce 50% ewentualnie uiszczonych wymagalnych należności. Zapewnienie udziału pozwanej w postępowaniu celnym jest prawnie obojętne dla obowiązku zwrotu przez pozwaną 50% uiszczonych należności oraz pomija należyte wykonanie obowiązku zawiadomienia. Dla oceny odpowiedzialności majątkowej pozwanej w istocie wyłączne znaczenie ma wykonanie obowiązku zawiadomienia pozwanej przez powodową spółkę na 3 sposoby wskazane w treści § (...) Porozumienia.

Oświadczenie zawarte w treści wiadomości e-mail nie jest zawiadomieniem o wszczęciu postępowania zgodnie z Porozumieniem a załączniki załączone przy e-mailu pozostają poza treścią obowiązku pozwanej weryfikowania załączników. Pozwana nie miała obowiązku zapoznawać się z wiadomością pochodzącą od strony pozwanej, tym bardziej wadliwie zaanonsowaną, w sposób odmienny niż to wynika z Porozumienia. Również wiadomość SMS nie stanowi zawiadomienia o wszczęciu postępowania. Byli wspólnicy spodziewali się zawiadomienia od samego przedstawiciela spółki (...) a nie od pracownika i nie zostali poinformowani, że R. C. otrzymał pełnomocnictwo do reprezentowania spółki w zakresie obowiązków z § (...) Porozumienia.

Zarzuciła, ze nie zobowiązała się do zapłaty należności podwyższonych o odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych nieuiszczonych w terminie ani nie przyjęła na siebie ryzyka związanego z prowadzonymi przez stronę powodowa postępowaniami odwoławczymi od decyzji administracyjnych ustalających należności celne po dniu, w którym upłynął obowiązek ich zapłaty i nie zobowiązała się do ponoszenia skutków braku terminowej zapłaty tych należności przez stronę powodową.

W odpowiedzi na apelację strona powodowa wniosła o jej oddalenie i o zasądzenie od pozwanej na rzecz strony powodowej zwrotu kosztów postępowania drugoinstancyjnego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest częściowo zasadna:

Jako zasadny należy ocenić zarzut naruszenia art. 65 § 1 i 2. K.c. w zw. z § (...) i § (...) Porozumienia przez błędną wykładnię skutkiem przyjęcia, że postanowienia umowne o treści „wymagalne należności” obejmuje również odsetki czy inne zobowiązania powstałe w następstwie prowadzonych i negatywnie zakończonych wobec powodowej spółki postępowań celnych. Literalne brzmienie postanowienia zawartego w § (...) Porozumienia ujawnia, że zobowiązanie pozwanej do zwrotu dotyczyło zobowiązań „ wynikających z działalności spółki w okresie do 30 czerwca 2012 r.”. Takie brzmienie odnośnego postanowienia umownego przemawia za wykładnią, że strony przewidziały cezurę czasową, zgodną z datą wystąpienia pozwanej ze spółki (por. § (...) pkt (...) Porozumienia), do której pozwana ponosi odpowiedzialność za działalność spółki. Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie ujawniło okoliczności mogących wskazywać na wolę stroną objęcia odpowiedzialnością pozwanej również takich dających się przypisać spółce zachowań, które miały miejsce po tej dacie. Powstanie obowiązku zapłaty odsetek i obowiązku uiszczenia kosztów egzekucji było bowiem rezultatem zachowań przypisywalnych stronie powodowej, które miały miejsce już po dniu 30 czerwca 2012 r., a polegających na zaniechaniu uiszczenia zobowiązań celnych. Treść § (...) porozumienia nie daje dostatecznych podstaw do przyjęcia, że pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki takich zachowań Spółki. Fakt, że pozwana została powiadomiona o wszczęciu postępowań celnych i wykazywała zainteresowanie tymi postępowaniami sam w sobie podstawy do tego nie stanowi, gdyż brak jest danych pozwalających na przyjęcie, ze powódka miała realny wpływ na decyzje Spółki w powyższym zakresie. Dostatecznego dowodu na to nie stanowi powoływana w odpowiedzi na apelację treść korespondencji elektronicznej powódki, gdyż ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika aby stanowisko prezentowane przez pozwaną było dla strony powodowej wiążące. Nie ma przy tym podstaw do tezy, że zobowiązania do zapłaty odsetek i kosztów egzekucji stanowią należności uboczne, ściśle związane z należnością główną. Byt tych zobowiązań jest bowiem niezależny od bytu zobowiązania głównego w tym znaczeniu, że terminowe zaspokojenie zobowiązania głównego skutkuje brakiem powstania tych zobowiązań ubocznych. Okoliczność, że pozwana wrażała wolę poniesienia części kosztów wynagrodzenia pełnomocnika spółki, który działał w postępowaniu administracyjnym, nie stanowi dostatecznej podstawy do uznania, że rzeczywistą wolą stron było obciążenie pozwanej finansowymi skutkami związanymi z nieuiszczeniem należności celnej w postaci odsetek i kosztów postępowania egzekucyjnego.

Uwzględnienie powyższego zarzutu skutkowało częściową zmianą zaskarżonego wyroku skutkującą częściowym uchyleniem nakazu zapłaty na zasadzie art. 496 k.p.c. i oddaleniem w tym zakresie powództwa. Kwota, w zakresie której powództwo oddalono wynika z faktu, że na podstawie wystawionych tytułów wykonawczych spółka zapłaciła na rzecz Urzędu Celnego w G. kwotę 881 770,46 PLN (w tym 51 474,00 PLN odsetek i 47 221,46 PLN kosztów egzekucyjnych). Strona powodowa dochodziła od pozwanej kwoty 396796,71 zł stanowiącej 45% z 881770,46 zł. Pozwana nie jest zobowiązana do zwrotu stronie powodowej 45% z kwoty uiszczonych przez stronę powodową kosztów i odsetek, a zatem kwoty 44412,96 zł. (45% z kwoty 98695,46 zł., tj. sumy 51 474,00 PLN odsetek i 47 221,46 PLN kosztów). Uznać zatem należy, że pozwana zobowiązana jest do zapłaty na rzecz strony powodowej kwoty 352383,75 zł (a zatem różnicy pomiędzy kwotą 396796,71 zł a kwotą 44412,96 zł.). W zakresie zatem tej kwoty nakaz zapłaty podlegał utrzymaniu w mocy, a w pozostałym zakresie nakaz ten uchylono i orzeczono o oddaleniu powództwa jako bezzasadnego.

Zmiana rozstrzygnięcia co do istoty skutkowała również modyfikacją rozstrzygnięć o kosztach procesu zawartych w nakazie zapłaty i w pkt II zaskarżonego wyroku. Orzekając w tym przedmiocie na zasadzie art. 100 k.p.c. poprzez stosunkowe rozłożenie przyjęto, że strona powodowa wygrywa w 88,08% a pozwana wygrywa w 11,92%.

Objęte nakazem zapłaty koszty postępowania poniesione przez stronę powodową wyniosły:

- 4960 zł. (opłata od pozwu)

- 10800 zł (wynagrodzenie pełnomocnika w postępowaniu nakazowym, zgodnie z § 3 w zw. z § 2 pkt 7 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800) w zw. z § 2 rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1668)).

- 17 zł. wynagrodzenia pełnomocnika

łącznie: 15777 zł.

Stosownie do ostatecznego wyniku postępowania stronie powodowej należał się tytułem zwrotu kosztów postępowania nakazowego orzeczonych w nakazie zapłaty kwota 13896,38 zł w tym 9527,61 zł. kosztów zastępstwa procesowego.

Co do dalszych kosztów postępowania powstałych już po wydaniu nakazu zapłaty, orzeczonych w pkt II zaskarżonego wyroku uwzględniono, że na tym etapie postępowania strona powodowa poniosła koszt wynagrodzenia pełnomocnika wynoszący 3600 zł. (tj. różnicę pomiędzy opłatą ustaloną zgodnie z § 3 zd. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800) w zw. z § 2 rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1668) a opłatą uwzględnioną w nakazie zapłaty). Stosownie do wyników postępowania z kwoty tej należałby się stronie powodowej zwrot 3170,88 zł.

Natomiast pozwana poniosła po wydaniu nakazu zapłaty koszty postaci:

- opłaty od zarzutów: 14880 zł.

- wynagrodzenia pełnomocnika: 14400 zł. (§ 2 pkt 7 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800) w zw. z § 2 rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1668))

- opłaty skarbowej: 17 zł.

łącznie: 29297 zł.

Stosownie do wyników postępowania stronie pozwanej należałby się zwrot 3492,20 zł.

Kompensując wzajemnie należne koszty na rzecz pozwanej od strony powodowej należy się kwota 321,32 zł. i stosownie do tego zmieniono w pkt II zasądzonego wyroku.

Natomiast pozostałe zarzuty apelacji okazały się bezzasadne.

Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie i wyciągnął z nich niewadliwe wnioski. W konsekwencji Sąd Apelacyjny akceptuje ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd i instancji i przyjmuje je za własne, co czyni zbędnym powtarzanie ich.

Nie budzi wątpliwości, że zgodnie z § (...) porozumienia, w przypadku ewentualnego ujawnienia się w okresie 5 lat od daty podpisania niniejszego porozumienia zobowiązań spółki (...)spółki jawnej z siedzibą w K. w stosunku do Skarbu Państwa lub jego jednostek organizacyjnych (z wyłączeniem ZUS, US, UM), a wynikających z działalności Spółki w okresie do 30 czerwca 2012 r., B. i J. małżonkowie T. zobowiązali się do zwrotu Spółce 50% ewentualnie uiszczonych, wymagalnych należności – nie więcej jednak niż 2 000 000 (dwa miliony) złotych. Jednocześnie R. P. (2) działający imieniem (...)spółki jawnej w K. zobowiązał się do umożliwienia B. T. i J. T. (1) czynnego udziału w ewentualnych postępowaniach, w tym w szczególności, do wyboru pełnomocnika, któremu będzie zapewniony udział w postepowaniu. R. P. (2) działający imieniem (...)spółki jawnej w K. zobowiązał się do pisemnego zawiadomienia B. T. i J. T. (1) o wszczętych postępowaniach, przy czym zawiadomienie musi zostać dokonane w terminie 2 dni od daty otrzymania zawiadomienia przez Spółkę o wszczęciu postępowania, pod rygorem utraty uprawnienia do żądania zwrotu 50% uiszczonych należności. Przy czym zawiadomienie o którym mowa powyżej ma być dokonane mailem (za potwierdzeniem odbioru) i telefoniczne (plus wysłanie sms), przy czym numer tel. to (...), a adres mailowy zostanie podany drogą mailową na adres mailowy Spółki do 30 dni od dnia dzisiejszego, ponadto B. T. i J. T. (1) zobowiązali się do zawiadamiania na piśmie Spółki o każdorazowej zmianie numerów telefonów lub/i adresów mailowych. Powyższe postanowienie umowne przewidziało trzy sposoby dokonania zawiadomienia: e-mailem, za potwierdzeniem odbioru, telefonicznie i wiadomością sms.

Pozwana nie kwestionowała, że zostały do niej wysłane wiadomość e-mail i wiadomość sms. Zarzut, iż treść wiadomości e-mail nie odpowiadała wymogom umowy jest bezzasadny. Nie ma żadnych podstaw do traktowania zawiadomienia wyłącznie treści wpisanej do wiadomości, z pominięciem informacji wynikających ze skanów dokumentów załączonych do wiadomości. Wiadomość e-mail stanowi integralną całość wraz z załącznikami i nie ma podstaw do odróżniania – jak to uczyniono w apelacji – zapoznania się z wiadomością od zapoznania się z załącznikami do niej. W szczególności podstawy do czynienia takiego rozróżnienia nie daje treść postanowień porozumienia z dnia 4 lipca 2012 r. Wbrew twierdzeniom zawartym w apelacji z zeznań świadka J. T. (1) nie da się wyprowadzić wniosku o tym, że zgodnym zamiarem stron było wprowadzenie tego typu rozróżnienia. Również podnoszone w apelacji kwestie dotyczące „kontekstu i stosunków stron, w tym ilości wiadomości elektronicznych wysyłanych przez R. C. do pozwanej, ich oznaczenia, roli R. C., podstawy prawnej jego działania w imieniu powodowej spółki” nie mają wpływu na ocenę zawiadomienia pozwanej jako skutecznego. Wskazać należy, że powoływana w zeznaniach pozwanej ilość wiadomości elektronicznych, które miała otrzymać od R. C. (49 na przestrzeni 2 lat) nie daje podstaw do uznania, że składały się one na „szum informacyjny”, który mógłby uniemożliwić pozwanej zapoznanie się z istotnymi dla rozstrzygnięcia w sprawie e-mailami. W okolicznościach niniejszej sprawy fakt wysłania wiadomości sms dostatecznie wyróżniał istotne dla rozstrzygnięcia e-maile od pozostałych e-maili wysłanych czy to przez R. C. czy to przez inne osoby zatrudnione u strony powodowej. Jako bezzasadne należy ocenić również zarzuty odnoszące się do rzekomo nieprawidłowego oznaczenia otrzymanych przez pozwaną wiadomości. Podkreślić należy, że przy dołożenia minimum staranności w prowadzeniu własnych spraw - tj. dokonawszy otwarcia załączników załączonych do wiadomości e-mail - pozwana z łatwością mogła powziąć wiadomość o wszczęciu postępowań administracyjnych. Okoliczność, że treść wiadomości nie odwoływała się do „ustaleń zawartych w akcie notarialnym” nie ma tutaj znaczenia. Obiektywnie odczytana treść tych wiadomości pozwalała pozwanej bez trudu trudno zorientować się, że komunikatem, jaki ma być jej przekazany jest zawiadomienie o wszczęciu postępowań administracyjnych. Treść wpisana do wiadomości „W załączeniu pisma z UC”, w powiązaniu z treścią załączników, dostatecznie jasno informowała bowiem pozwaną zarówno o fakcie wszczęcia postępowań przez Urzędem Celnym, jak i o przedmiocie tych postępowań. Odnosząc się z kolei do podstawy prawnej działania R. C. w imieniu strony powodowej należy zauważyć, że zarówno z zeznań R. C. jak i z zeznań strony powodowej wynika, że R. C. zawiadamiając pozwaną o wszczęciu postępowań działał na polecenie R. P. (2). Okoliczność, że fakt udzielenia mu tego umocowania nie został wcześniej ujawniony pozwanej w niczym nie wpływa na skuteczność czynności dokonanych przez R. C.. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego nie wynika aby po stronie pozwanej zaistniały jakiekolwiek wątpliwości co do skuteczności umocowania R. C. do dokonania wobec pozwanej zawiadomień. Okoliczność, że pozwana spodziewała się zawiadomienia nie od pracownika, ale od R. P. (2) nie wpływa w tym stanie rzeczy na skuteczność dokonanego zawiadomienia, gdyż Porozumienie nie wykluczało dopuszczalności dokonywania zawiadomień przez pełnomocnika czy posłańca, a istnienie umocowania dla R. C. do dokonania tej czynności od strony powodowej nie budzi w realiach sprawy wątpliwości. Zauważyć zresztą w tym kontekście należy, że z treści e-maila pozwanej z dnia 1 września 2014 r. (k. 185) można wyprowadzić wniosek, że pozwana we wcześniejszym okresie (a zatem również i w czasie gdy wysłano do niej istotne dla rozstrzygnięcia wiadomości) nie wykluczała dopuszczalności posługiwania się w kontaktach ze stroną powodową pomocą osób trzecich, skoro w tym e-mailu prosiła o uzgadnianie kwestii dotyczących spraw związanych z Urzędem Celnym „na przyszłość” bezpośrednio, z pominięciem pośredników nieznających osobistych ustaleń zgodnie z aktem notarialnym.

Reasumując powyższe uznać należy, że Sąd I instancji nie dopuścił się zarzucanych w apelacji naruszeń art. 316 k.p.c. art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c.

Bezzasadne są również zarzuty apelacji odnoszące się do poprawności przesłanej pozwanej wiadomości sms. Powoływana w apelacji okoliczność, że w dniu podpisania porozumienia (tj. w dniu 30 czerwca 2012 r.) toczyły się już postępowania celne w innych sprawach nie wpływa w żaden sposób na ocenę, że wysłana do pozwanej wiadomość sms o treści „pisma z UC wysłane na mail” jest prawidłowym zawiadomieniem, zgodnym z § (...)porozumienia. Taka treść wiadomości, w kontekście okoliczności, że pozwana otrzymała w tym samym dniu wiadomość e-mail z załącznikami zawierającymi skany postanowień o wszczęciu postępowań i przy uwzględnieniu faktu, że pozwana została dodatkowo w rozmowie telefonicznej poinformowana o wszczęciu postępowań celnych, zasadnie została oceniona przez Sąd I instancji jako odpowiadająca wymogom z § (...) porozumienia. Powoływana w apelacji okoliczność, iż we wcześniejszych wiadomościach sms miano odwołać się do „ustaleń zawartych w akcie notarialnym” w niczym powyższej oceny nie zmienia. Treść zawiadomienia sms z dnia 15 października 2013 r., w kontekście powyżej wskazanych okoliczności jej wysłania, stanowiła wystarczające powiadomienie pozwanej, jeżeli dodatkowo uwzględni się, że z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że pozwana wskutek przesłania jej wiadomości ostatecznie wiedzę o wszczęciu postępowań przed Urzędem Celnym powzięła. W konsekwencji ocenić należy, że nie zachodzi zarzucane w apelacji naruszenie art. 316, art. 233 § 1 w zw. z art. 227 k.p.c.

Nie doszło również do powołanych w apelacji naruszeń prawa materialnego. Sąd I instancji dokonał prawidłowej wykładni postanowień porozumienia odnoszących się do kwestii obowiązku zawiadomienia pozwanej o wszczęciu postępowania. Z samej treści § (...) porozumienia wywieść można wniosek, ze obowiązek zawiadomienia miał służyć zapewnieniu pozwanej możliwości udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli uwzględni się, że postanowienia dotyczące obowiązku zawiadomieniu w określony sposób (§ (...) zd. (...)) został wpisany bezpośrednio po uregulowaniach dotyczących zapewnienia możliwości czynnego udziału w ewentualnych postępowaniach (§ (...)zd.(...)). Taki sposób rozumienia tych postanowień wynika również z zeznań świadka J. T. (1) (rozprawa 31 sierpnia 2017 r. czas rozprawy: 01:19:43). Trafne jest zatem stanowisko Sądu I instancji, że celem wprowadzenia obowiązku informacyjnego było umożliwienie pozwanej wpływania na działania podejmowanie przed podmiotem, wobec którego powstała należność. Trafna jest również wyrażona przez ten Sąd ocena, że w wyniku wykonanych zawiadomień pozwana w faktycznie została natychmiast poinformowana o wszczęciu postepowań, a nawet jeśli nie odczytała wiadomości mailowej, to powzięła wiedzę z rozmowy telefonicznej z umocowanym pracownikiem R. P. (2). Zatem niewątpliwie w ciągu 2 dni od ujawnienia się należności wobec Urzędu Celnego w G. pozwana dowiedziała się o postepowaniach w taki sposób, że nie mogła ich przeoczyć. Powyższa ocena jest w pełni zgodna w wymogami art. 65 k.c. Natomiast ani treść porozumienia, ani pozostały materiał zgromadzony w sprawie, nie dają podstaw do zaakceptowania lansowanej w apelacji tezy, jakoby obowiązek zawiadomienia w sposób określony w § (...) porozumienia należy rozpatrywać w oderwaniu od celu, jakim było zapewnienie pozwanej warunków do czynnego udziału w ewentualnych postępowaniach. Wywody apelacji dotyczące tego, że nałożenie na pozwaną w § (...)porozumienia obowiązku zwrotu części należności uiszczonych na rzecz Skarbu Państwa lub jego jednostek organizacyjnych ma mieć charakter wyjątku od zasady są dla rozstrzygnięcia bezprzedmiotowe w żaden sposób nie podważają prawidłowości wykładni §(...)porozumienia dokonanej przez Sąd I instancji, gdyż wykładnia ta – wbrew twierdzeniom apelacji – nie ma charakteru rozszerzającego. Nie doszło w konsekwencji do naruszenia powoływanych w apelacji art. 354 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 355 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 353[1] k.c. z art. 65 k.c. i art. 56 k.c. w zw. z § (...) i § (...) Porozumienia ani art. 65 k.c. w zw. z art. 56 k.c. i art. 353[1] kc. w zw. z § (...) i § (...)Porozumienia.

Nie doszło również do naruszenia art. 65 k.c. w zw. z art. 56 k.c. i art. 353[1] k.c. w zw. z § (...) porozumienia. W ustalonym stanie faktycznym uzasadniona była bowiem wyrażona przez Sąd I instancji ocena, że strona powodowa zawiadomiła skutecznie pozwaną o wszczęciu postępowań zgodnie z wymogami przewidzianymi w § (...)porozumienia na wszystkie trzy sposoby. Pozwanej doręczono bowiem wiadomość e-mail zawierającą dostateczne dane zdatne do powzięcia wiedzy o wszczęciu postępowań, wiadomość sms, która w kontekście okoliczności, mimo lakonicznej treści, dostatecznie informowała o fakcie wszczęcia postępowań oraz odbyto z pozwana rozmowę telefoniczną, w której poinformowano o fakcie wszczęcia tych postępowań.

Nie doszło w końcu – w zakresie, w jakim wyrokiem uwzględniono dochodzone roszczenie w odniesieniu do należności głównych uiszczonych na rzecz Skarbu Państwa - do zarzucanego naruszenia art. 6 w zw. z § (...) Porozumienia w zw. z art. 353[1] k.c. i art. 355 § 2 k.c. Wobec skutecznego zawiadomienia pozwanej zgodnie z § (...) zd.(...) Porozumienia ciąży bowiem na pozwanej przewidziany w §(...)ust. (...) Porozumienia obowiązek zwrotu stronie powodowej odpowiedniej części ewentualnie uiszczonych na rzecz Skarbu Państwa, wymagalnych należności.

Mając powyższe na uwadze częściowo uwzględniając apelację zmieniono zaskarżony wyrok w pkt 1 sentencji wyroku na zasadzie art. 386 § 1 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalając apelację w pozostałym zakresie w pkt 2 sentencji wyroku na zasadzie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w pkt 3 sentencji wyroku na zasadzie art. 100 k.p.c. poprzez ich stosunkowe rozłożenie, przy uwzględnieniu proporcji, iż strona powodowa wygrywa w 88,08% a pozwana wygrywa w 11,92%. .

Pozwana poniosła następujące koszty postępowania apelacyjnego:

- opłatę od apelacji: 19840 zł.,

- wynagrodzenie pełnomocnika: 8100 zł. (ustalone zgodnie z § 2 pkt 7 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800),

łącznie: 27940 zł.

Stosownie do wyników postępowania należałby się pozwanej zwrot kosztów w kwocie 3330,44 zł.

Strona powodowa poniosła koszty postępowania apelacyjnego w postaci wynagrodzenia pełnomocnika: 8100 zł. (ustalone zgodnie z § 2 pkt 7 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800)

Stosownie do wyników postępowania należałby się stronie powodowej zwrot kosztów w kwocie 7134,48 zł.

Po skompensowaniu wzajemnie należnych kosztów należy się od pozwanej na rzecz strony powodowej kwota 3804,04 zł. zasądzona w pkt 3 sentencji.

SSA Józef Wąsik SSA Marek Boniecki SSO (del.) Wojciech Żukowski