Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Cz 969/18

POSTANOWIENIE

Dnia 4.10.2018r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VI Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Agnieszka Polak

Sędziowie SSO Karol Kołodziejczyk ( spr)

SSO Janina Ignasiak

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4.10.2018r.

sprawy ze skargi uczestniczki postępowania M. D.

o wznowienie postępowania w sprawie VI Cz 829/18 Sądu Okręgowego w Częstochowie zakończonego prawomocnym postanowieniem z dnia 2 sierpnia 2018 r.

w sprawie z wniosku D. D.

przeciwko M. D.

o wykonanie kontaktów

postanawia: odrzucić skargę.

Sygn. akt VI Cz 969/18

UZASADNIENIE

M. D. wniosła skargę o wznowienie postępowania zażaleniowego sygn. akt VI Cz 829/18, wszczętego na skutek wniesionego przez nią zażalenia od wydanego w trybie art. 598^{(
15)} par.1 k.p.c. postanowienia Sądu Rejonowego w Z. z dnia 7.03.2018 r. syg. akt (...), a zakończonego postanowieniem Sądu Okręgowego w C. z dnia 2.08.2018 r.

Sąd Okręgowy stwierdził, że skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna, gdyż została wniesiona od orzeczenia, które nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie.

Zgodnie z art. 399 § 1 k.p.c., skarga o wznowienie postępowania jest dopuszczalna w przypadku zakończenia postępowania prawomocnym wyrokiem. Regulację tę należy rozumieć w ten sposób, że wznowienie postępowania służy w stosunku do prawomocnych orzeczeń merytorycznych rozstrzygających sprawę co do istoty, a więc w stosunku do wyroków, nakazów zapłaty w postępowaniu nakazowym, upominawczym oraz postanowień co do istoty sprawy w trybie nieprocesowym (zob. postanowienie SN z dnia 4 stycznia 1973 r., I CZ 152/72, OSNC 1973, nr 7–8, poz. 143). Dopuszczalność wznowienia postępowania nieprocesowego określona jest w sposób szczególny w art. 524 k.p.c.

Postanowienie o zagrożeniu nakazaniem zapłaty sumy przymusowej nie jest orzeczeniem co do istoty sprawy kończącym postępowanie ( zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 2016 r. IV CNP 10/16, LEX nr 2095940).

Zapewne z tego względu ustawodawca zdecydował, że środkiem odwoławczym od tego postanowienia – będącego „innym" postanowieniem sądu I instancji w rozumieniu art. 518 k.p.c. – jest zażalenie. Sąd Najwyższy zaaprobował ten pogląd, negując tezę, że właściwym środkiem odwoławczym od postanowienia oddalającego wniosek o zagrożenie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej osobie, która nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, jest apelacja (uchwała SN z dnia 22 maja 2013 r., III CZP 25/13, OSNC 2013, nr 12, poz. 140).

W związku z powyższym, orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 410 par.1 k.p.c.

VI Cz 969/18

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE