Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 lutego 2017 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od P. S. kwoty 11.095,01 zł wraz odsetkami umownymi od kwoty 10.488,54 zł w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od dnia 01 marca 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych (pozew, k.1-3).

W dniu 24 kwietnia 2017 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniający żądanie pozwu w całości (nakaz zapłaty, k. 3v.).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany P. S. zaskarżył nakaz zapłaty w całości wnosząc o oddalenie powództwa i podnosząc, iż spełnił roszczenie pieniężne wobec powoda (sprzeciw, k. 4).

Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2017 r. referendarz sądowy wydał postanowienie o przekazaniu sprawy do tut. Sądu jako Sądu właściwości ogólnej pozwanego (postanowienie k.14v.).

W dalszej części postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie, które nie uległy zmianie do dnia zamknięcia rozprawy i wydania merytorycznego rozstrzygnięcia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05 sierpnia 2011 r. pomiędzy (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. jako Bankiem, a pozwanym P. S. zwanym dalej pożyczkobiorcą została zawarta umowa pożyczki nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym. Na podstawie umowy Bank udzielił pozwanemu na okres do 01 sierpnia 2019 r. pożyczkę w kwocie 21.039,47 zł. Prowizja od udzielenia pożyczki wynosiła 789,47 zł. Oprocentowanie pożyczki wynosiło 16,49 % w stosunku rocznym i było zmienne w okresie obowiązywania umowy. Szacunkową kwotę wszystkich kosztów wraz z odsetkami, opłatami i prowizjami do zapłaty przez pożyczkobiorcę ustalono, na dzień zawarcia umowy, na kwotę 23.064,26 zł. Pożyczkę pozwany zobowiązał się spłacić w 95 ratach miesięcznych płatnych do 1. dnia każdego kolejnego miesiąca począwszy od 01 października 2011., w kwotach po 398,17 zł, a pierwsza rata w kwocie 654,81 zł. Za okres opóźnienia w spłacie rat lub jej części Bank nalicza odsetki od zadłużenia przeterminowanego (odsetki karne). Stopa odsetek karnych jest zmienna i na dzień zawarcia umowy wynosi 24% w stosunku rocznym. Zmiana stopy odsetek karnych następować miała w razie zmiany stopy kredytu lombardowego NBP. W przypadku opóźnienia w spłacie pożyczki Bank podejmuje czynności mające na celu spłatę zaległych należności. W razie opóźnienia pożyczkobiorcy w zapłacie dwóch pełnych rat Bank miał prawo wypowiedzieć drogą pocztową umowę z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia. Pozwany przystąpił do ubezpieczenia na życie a składka ubezpieczeniowa za cały okres kredytowania wynosiła 5.250 zł, która została pobrana jednorazowo z kwoty wypłaconej pożyczki przy zawieraniu umowy (umowa pożyczki, k.39-40v.; deklaracja zgody na objęcie ubezpieczeniem na życie, k. 43-43v.; wyciąg z taryfy prowizji i opłat bankowych, k. 44.; harmonogram spłat k. 62).

W okresie od października 2011 r. do grudnia 2017 r. pozwany uiścił na rzecz powoda łączną kwotę 10.550,93 zł (zestawienie wpłat, k. 33-36, historia operacji k. 50-53).

Pismem z dnia 30 listopada 2016 r. doręczonym pozwanemu powód wypowiedział pozwanemu z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia umowę pożyczki nr (...) z dnia 05 sierpnia 2011 r. Powód wskazał, że należność banku na dzień 30 listopada 2016 r. wynosi łącznie 1.027,66 zł (z tytułu kapitału -756,96 zł, z tytułu odsetek od zadłużenia przeterminowanego – 12,34 zł, zaległe odsetki – 258,36 zł. Zadłużenie niewymagalne na dzień wystawienia w/w pisma wynosiło 9.808,82 zł (wypowiedzenie umowy z potwierdzeniem odbioru, k. 37-38).

Pismem z dnia 24 stycznia 2017 r. doręczonym pozwanemu w dniu 07 kwietnia 2017 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 10.994,44 zł, w tym kwoty 10.488,54 zł przysługującej z tytułu kapitału i 505,90 zł z tytułu odsetek (wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem odbioru, k. 22-23).

W dniu 28 lutego 2017 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg banku, zgodnie z którym zadłużenie pozwanego wynosiło łącznie 11.095,01 zł w tym: należność główna – 10.448,54 zł, odsetki za okres od dnia 01 września 2016 r. do dnia 28 lutego 2017 r. – 606,47 zł. W wyciągu wskazano, że od kwoty 10.448,54 zł od dnia następnego po dniu wystawienia wyciągu obciążają pozwanego dalsze odsetki w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, obliczone według stopy procentowej wynoszącej na dzień wystawienia wyciągu 10% w stosunku rocznym (wyciąg z ksiąg bankowych, k. 21).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych do pozwu, które nie były kwestionowane przez strony, a zarazem Sąd nie znalazł podstaw do ich podważenia.

Pozwany, twierdząc, że kredyt jest spłacony w całości, powinien wykazać dokonanie wpłat, wykraczających poza stan zadłużenia, powołany przez powoda. Pozwany nie przedstawił jakichkolwiek dowodów, ograniczając się do stwierdzenia, że nie dysponuje dostępem do strony banku i że to bank może udostępnić Sądowi potwierdzenia przelewów. Pozwany nie skonkretyzował jednak, jakie dokładne przelewy (na jakie kwoty i z jakich dat) miałyby być przedmiotem ewentualnego dowodu. Co więcej, stwierdzenie o niemożności uzyskania przez pozwanego potwierdzeń przelewów jest nieprzekonujące, brak wyjaśnień, czy pozwany choćby spróbował zwrócić się do powoda o wyciąg z rachunku za okres, w którym mogły zostać dokonane rzekome wpłaty pozwanego. Ponadto, gdyby pozwany dokonał jakichś wpłat, nieuwzględnionych przez powoda, to niezrozumiałym byłoby, dlaczego nie zachował jakichkolwiek potwierdzeń (choćby niektórych) wpłat. W tych okolicznościach, twierdzenia pozwanego uznać należy za całkowicie gołosłowne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własności biorącego określoną ilość pieniędzy (albo rzeczy oznaczonych co do gatunku), a biorący zobowiązuje się zwrócić tą samą ilość pieniędzy (albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości).

W myśl art. 353 § 1 k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony postępowania w umowie pożyczki z pakietem ubezpieczeniowym określiły zasady udzielania pożyczki, oprocentowanie pożyczki, w tym oprocentowania karnego oraz zasady wypowiadania umowy. Powód przedstawił Sądowi wyciąg z ksiąg Banku, z którego wynikało, że na dzień jego sporządzenia, tj. 28 lutego 2017 r. należność główna wynikająca z łączącej strony umowy pożyczki wynosi 10.448,54 zł a odsetki za okres od dnia 01 września 2017 r. do dnia 28 lutego 2017 r. – 606,47 zł.

Na podstawie przedłożonych przez stronę powodową dokumentów, które nie zostały obalone przeciwdowodami strony pozwanej, Sąd ustalił, iż zadłużenie z tytułu powyższej umowy pożyczki w dniu wniesienia pozwu wynosiło 11.095,01 zł, dlatego też Sąd zasądził w punkcie I wyroku kwotę w takiej właśnie wysokości na rzecz powoda od pozwanego.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że pozwanego łączyła z (...) z siedzibą W. umowa pożyczki zawarta w dniu 05 sierpnia 2011 r. Pozwany kwestionował podstawy zadłużenia wynikającego ze wskazanego tytułu, twierdząc, że uiścił już całą kwotę pieniężną dochodzoną pozwem, a wynikającą z zadłużenia wobec Banku. Wskazać jednak należy, że pozwany oprócz swych twierdzeń wskazywanych w kolejnych swych pismach procesowych nie załączył żadnego dowodu na ich poparcie. W szczególności zaś, nie załączył potwierdzeń przelewów czy też dowodów wpłaty na konto powoda świadczących o spełnieniu świadczenia pieniężnego w całości. Nie wykazał też by chciał zrezygnować z ubezpieczenia pożyczki, by składał wypowiedzenie umowy ubezpieczenia. Taki obowiązek ciążył na pozwanym wynikający z art. 6 k.c. oraz 232 k.p.c., zgodnie z którymi ten podmiot, który przytacza konkretne okoliczności domagając się wywołania określonych skutków prawnych, obowiązany jest te okoliczności udowodnić stosownymi dowodami. Raz jeszcze podnieść należy, że strona pozwana nie załączyła do akt sprawy, ani nie wnosiła o dopuszczenie jako dowód w sprawie żadnych konkretnych dokumentów, czy też nie wnosiła o przesłuchanie żadnych świadków, nie złożyła wyjaśnień w trybie informacyjnego przesłuchania stron, sama też nie pojawiła się na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku. Mając to na względzie, uznać należało, że strona pozwana nie uczyniła zadość swemu obowiązkowi wynikającemu z przywołanych wyżej przepisów prawa, zatem Sąd uznał za prawdziwe udowodnione twierdzenia strony powodowej o istnieniu roszczenia, jak też i jego wysokości, przyjmując zarazem twierdzenia pozwanego za niewykazane.

Zgodnie z treścią art. 481 § 1 i 2 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W przypadku, gdy wierzytelność jest oprocentowana według wyższej stopy, niż ustawowa, wierzyciel może dochodzić odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Z łączącej strony umowy pożyczki i umowy o przyznanie limitu kredytowego i przyznanie karty kredytowej wynika, że za okres opóźnienia w spłacie raty lub jej części Bank nalicza odsetki od zadłużenia przeterminowanego w wysokości równej 4-krotności stopy kredytu lombardowego. Zasadność roszczenia o odsetki nie jest przy tym uzależniona od istnienia przesłanki winy po stronie zobowiązanego.

Wobec powyższego Sąd uwzględnił powództwo w całości zakresie roszczenia powoda, o czym orzeczono jak w pkt I wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając pozwanego kosztami postępowania poniesionymi przez powoda, które to koszty stanowiła opłata od pozwu w kwocie 139 zł, koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, koszt notarialnego poświadczenia odpisu pełnomocnictwa w kwocie 3,69 zł.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1) (...)

2) (...)