Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący SSO Andrzej Tekieli

Protokolant Sylwia Sarnecka

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2018 r.

sprawy R. S. ur. (...) w W.

s. H., S. z domu G.

obwinionego z art. 86 § 1 kw

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze

z dnia 14 lutego 2018 r. sygn. akt II W 388/17

uchyla zaskarżony wyrok wobec obwinionego R. S. i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Kamiennej Górze do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 263/18

UZASADNIENIE

R. S. obwiniony został o to że:

w dniu 14 sierpnia 2017 r. około godziny 22:30 w K. woj. (...) na skrzyżowaniu ulicy (...) z ulicą (...) kierując pojazdem marki N. (...) nr rej. (...) spowodował zagrożenie w bezpieczeństwie ruchu drogowego w ten sposób że nie ustąpił pierwszeństwa kierującemu pojazdem V. (...) nr rej. (...) który poruszał się ulicą (...), czym działał na szkodę K. K., D. K., M. Ł. (1), A. F. (1) oraz G. K.

tj. o czyn z art. 86 § 1 k.w.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 14 lutego 2018 r. w sprawie II W 388/17:

1.uznał R. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierzyl mu karę grzywny w kwocie 500,00 zł;

2.na podstawie art. 118 § 1 k.p.s.o.w. w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania…w sprawach o wykroczenia oraz art. 3 ust.1 w zw. z art.21 pkt 2 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od R. S. na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 50,00 zł i wymierzył mu opłatę w kwocie 50,00 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca obwinionego zarzucając:

1.obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, polegającą na przekroczeniu granicy swobodnej oceny dowodów poprzez przyjęcie, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na przypisanie obwinionemu R. S. zarzucanego mu wykroczenia;

2.obrazę przepisu postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, polegającą na zaniechaniu przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, podczas gdy stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymagało wiadomości specjalnych;

3. obrazę przepisu postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, polegającą na bezpodstawnej odmowie dania wiary zeznaniom świadków, zeznających o nadmiernej prędkości pojazdu V.;

4. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu że pojazd V. nie poruszał się z nadmierną prędkością.

Stawiając powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego, bądź o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie była pozbawiona racji, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego wyroku i skierowaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W ocenie Sądu Okręgowego zaskarżony wyrok zapadł przedwcześnie, konieczne jest ponowne przesłuchanie świadków jadących samochodami N. (...) i V. (...) oraz przesłuchanie obwinionego R. S., który w ogóle przed Sądem nie składał wyjaśnień a w trakcie przesłuchania przez policję ograniczył się do stwierdzenia, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu i uważa że winnym kolizji jest kierujący V. K. K. ( z niezrozumiałych względów dokonując ustaleń faktycznych Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku stwierdził że samochodem ten prowadził (...)- k.53 ). W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że R. S. jechał drogą podporządkowaną tj. ul. (...) i wjeżdżając na skrzyżowanie z ul. (...) powinien ustąpić pierwszeństwa pojazdom poruszającym się tą ostatnią ulicą. Z akt sprawy nie wynika jednak aby na ul. (...) przy wjeździe na skrzyżowanie był znak „stop”, obwiniony nie miał więc obowiązku zatrzymania samochodu, a jedynie przepuszczenia pojazdów jadących ul. (...), istotne jest więc ustalenie w jakiej odległości od skrzyżowania znajdował się V. (...) gdy obwiniony swoim N. wjeżdżał na skrzyżowanie i z jaką szybkością poruszał się V.. Linia obrony obwinionego, którą potwierdzają świadkowie A. F. (1) i M. Ł. (1) sprowadza się do wykazywania, że w momencie wjazdu N. ( którym z obwinionym świadkowie ci jechali ) na skrzyżowanie, V. (...) znajdował się daleko, M. Ł. wręcz stwierdził że nie widział tego samochodu ( k. 45 odwrót – k. 46 ) i fakt zaistnienia kolizji wynika z dużej, nadmiernej szybkości V. z jaką nagle dojechał on do skrzyżowania.. Jest to zbieżne z tym co mówił obwiniony na rozprawie odwoławczej w głosach stron, kiedy podnosił że uderzenie V. było na tyle silne że jego samochód okręcił się wokół własnej osi. Okoliczność ta wymaga dogłębnego rozważenia, zaś Sąd I instancji ograniczył się do stwierdzenia, że nie daje wiary świadkom A. F. i M. Ł. ponieważ gdyby pokrzywdzony jechał z nadmierną prędkością uszkodzenia samochodu obwinionego byłyby znacznie większe ( k.53 ). V. (...) mógł jednak uderzyć w tylne koło N. nie powodując znacznych uszkodzeń nawet przy dużej szybkości. Nie przesądzając że tak właśnie było Sąd Okręgowy wskazuje, że okoliczność ta wymaga rozważenia po ponownym, całościowym przeprowadzeniu postępowania dowodowego, w tym wysłuchaniu wyjaśnień obwinionego, o ile stawi się on na rozprawie.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok wobec obwinionego J. S. i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kamiennej Górze.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy przeprowadzi dowody o których mowa powyżej, Sąd Okręgowy nie przesądza przy tym że niezbędne w sprawie będzie dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego czego domaga się skarżący obrońca, Sąd I instancji oceni powyższe po przesłuchaniu obwinionego oraz świadków. Całość materiału dowodowego Sąd ten podda następnie gruntownej ocenie, Sąd Okręgowy nie przesądza jednakże w żadnej mierze kierunku rozstrzygnięcia.