Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – Marta Kornacka

w obecności Prokuratora ASR Andrzeja Zagraby

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2018 roku sprawy

J. S. (1)

s. W. i D. z d. F.

ur. (...) w Ł.

oskarżonego o to, że: w dniu kwietniu 2018 r. w G. na ul. (...) kierował samochodem osobowym marki P. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji nr (...) (...) wydanej przez Prezydenta (...) W. w dniu 24.09.2012 o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B

tj. o czyn z art. 180a kk

1.  Na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk, 67 § 1 i 3 kk postepowanie karne wobec J. S. (1) warunkowo umarza na okres próby 2 (dwa) lat i zobowiązuje go do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

2.  Zasadza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) zł tytułem opłaty oraz obciąża go pozostałymi kosztami sadowymi w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych.

II K 352/18

UZASADNIENIE

J. S. (1) ( lat 58) mieszka w miejscowości K..

Jest emerytem wojskowym , a aktualnie pracuje jako szkutnik. Decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego W. z 24.09.201 roku cofnięto mu uprawienia do prowadzenia pojazdów kategorii B. W uzasadnieniu podano, że w terminie do 24.09.2012 roku nie poddał się kontrolnym badaniom lekarskim. W dniu 21 kwietnia 2018 roku razem ze swoją konkubina przyjechał samochodem osobowym marki P. o nr rej. (...) do G. na zakupy do supermarketu (...). Prowadziła jego konkubina. Ponieważ podczas parkowania, przy silnym wietrze, podczas otwierania drzwi nastąpiło lekkie uszkodzenie sąsiedniego pojazdu i interweniowała policja konkubina oskarżonego, która ma problemy zdrowotne poprosiła oskarżonego by w drodze powrotnej to on prowadził samochód. Tak też się stało i oskarżony z parkingu przy sklepie przejechał tym samochodem w ulicę (...) gdzie został zatrzymany do kontroli drogowej. Okazało się wówczas, że nie posiada prawa jazdy do kierowania pojazdami, gdyż jak wskazano wyżej zostały mu wcześniej cofnięte.

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd uczynił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego J. S. k. 34 verte , zeznań funkcjonariusza policji J. Ł. k. 35, a także decyzji administracyjnej k. 4.

Okoliczności popełnienia przez oskarżonego J. S. zarzucanego mu czynu w ocenie Sądu nie budzą żadnych wątpliwości. Oskarżony od początku postępowania przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i Sąd to przyznanie w pełni podzielił. Z treści jego wyjaśnień wnioskować należy, że nie kwestionował ustaleń w sprawie dokonanych przez oskarżyciela publicznego. Jak wskazano wyżej uznać należy je za bezsporne.
Z zeznań bowiem bezpośredniego świadka zdarzenia, tj. funkcjonariusza Policji J. Ł. k. 35, która przeprowadziła kontrolę drogową w tym dniu w sposób jednoznaczny wynika w jakich okolicznościach doszło do zatrzymania pojazdu oskarżonego. Zeznania tego świadka nie były w żadnym stopniu kwestionowane podczas rozprawy przez oskarżonego. Sąd w pełni podzielił również pozostałe dowody zawnioskowane przez oskarżyciela, w szczególności w postaci decyzji administracyjnej k.4. Nie ulega żadnym wątpliwościom , że 24.09.2012 roku zostały cofnięte oskarżonemu uprawienia kategorii B do prowadzenia pojazdów. Oskarżony w żaden sposób tego faktu nie kwestionował.

Sąd zatem w całości podzielił przeprowadzone podczas rozprawy dowody. Ich treść, jak i wiarygodność nie budzą żadnych wątpliwości, nie były też przez strony kwestionowane.

Reasumując, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i przeprowadzona wyżej jego analiza pozwala zdaniem sądu przyjąć w sposób pewny, że oskarżony J. M. S. w dniu 21 kwietnia 2018 r. kierując samochodem p. na ul. (...)
w G. nie zastosował się do decyzji administracyjnej o numerze (...). (...) cofającej mu uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B. Wyczerpał w ten sposób swoim zachowaniem dyspozycję art. 180a kk.

Zdaniem Sądu wina i społeczna szkodliwość przypisanego oskarżonemu J. M. S. czynu nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia jak wskazano wyżej nie budzą wątpliwości. Za takimi ustaleniami przemawiają okoliczności strony podmiotowej
i przedmiotowej czynu, a zatem czas, sposób, miejsce popełnienia przez oskarżonego czynu, pobudki i motywy jakimi się kierował. Nie bez znaczenia jest, że oskarżony jest osobą dorosłą, z dużym doświadczeniem życiowym, w przeszłości nie karaną ( k. 21),
a jego zatrzymanie w dniu kontroli było wynikiem rutynowych działań funkcjonariusza policji, a w żadnym stopniu nie było związane z jego nieprawidłowym poruszaniem się po drodze czy innym naruszeniem zasad obowiązujących w ruchu drogowym. Szczególną uwagę zwrócić należy zdaniem Sądu na właściwości i warunki osobiste oskarżonego. Ma on 58 lat, jest emerytem wojskowym. Podkreślić więc wymaga, że przedmiotowe zdarzenie w życiu oskarżonego było incydentem, który sam oskarżony głęboko przeżył.

Uznając zatem, że zostały spełnione wszystkie warunki wymienione w art. 66§1
i 2 kk Sąd uznał, że właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Sąd mając na uwadze ten przepis, a także art. 67§1 i 3 kk postępowanie karne wobec J. M. S. warunkowo umorzył na okres próby dwóch lat i zobowiązał go do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 złotych na odpowiedni cel. Sąd uznał za niecelowe orzekanie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów. Z wyjaśnień oskarżonego wynika bowiem, że bezpośrednio przed zdarzeniem realizował on kurs uzyskania prawa jazdy, a z informacji z systemu KSIP k. 10 wynika, że w ostatnich latach nie popełniał żadnych wykroczeń drogowych.

Na podstawie art. 629 kpk orzekł o kosztach sądowych, a na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych – o opłacie. Wskazać również należy w tym miejscu ,ze w wyniku omyłki pisarskiej w wyroku nie wskazano precyzyjnie daty popełnienia przez oskarżonego przestępstwa, pominięto bowiem cyfrę 21.