Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Marek Celej

Protokolant: Paulina Łuczyńska

przy udziale Prokuratora : Stanisława Wieśniakowskiego

po rozpoznaniu w dniu 12 września 2018 roku

sprawy G. T.,

syna J. i B. z domu K.,

urodzonego w dniu (...) w P.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 18 maja 2007 roku w sprawie o sygn. akt II K 43/05zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2008 r. w sprawie II AKa 3/108 za przestępstwa w pkt. :

- I z art. 258 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. popełnione w okresie co najmniej od września 1999r. do 28 maja 2004r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności

- II z art. 53 ust 2 ustawy z dn. 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 10 września 1999r. przepisy wprowadzające kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr 83 poz.931 ze zmianami) popełnione w okresie od maja 2002r. do 28 maja 2003r. na karę 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 360 (trzystu sześćdziesięciu) stawek dziennych po 100 zł każda; na podstawie art. 70 ust ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono nawiązkę w kwocie 5000 zł na rzecz Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (...) w O.

- III z art. 18 § 3k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. art. 19 § 1 k.k. popełnione w dniu 07 czerwca 1999r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 25 (dwudziestu pięciu) stawek dziennych po 100 zł każda;

- IV z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 56 ust 3 w/w ustawy popełnione w bliżej nieustalonych dniach w okresie od września 1999r. do 1 czerwca 2004r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 360 (trzystu sześćdziesięciu) stawek dziennych po 100 zł każda; na podstawie art. 70 ust ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono nawiązkę w kwocie 3000 zł na rzecz Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (...) w O.

- V z art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 1-2 czerwca 2004r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 20 (dwudziestu ) stawek dziennych po 100 zł każda

- VI z art. 54 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 1-2 czerwca 2004r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

- VII z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 1-2 czerwca 2004r. na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności

- VIII z art. 57 ust 2 i art. 62 ust 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 1-2 czerwca 2004r. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 100 zł każda

- IX z art. 270 § 1 k.k. popełnione w dniu 1 marca 2004r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 i 2 k.k. wymierzono skazanemu łączną karę 13 (trzynastu) lat pozbawienia wolności i karę łączną grzywny w wysokości 540 stawek dziennych po 100 zł każda; przy czym na podstawie art. 63 § 1 k.p.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 1 czerwca 2004r. do dnia 18 maja 2007r.

2.  wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 16 października 2013 roku w sprawie o sygn. akt XII K 81/12, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2014 r. o sygn. akt II AKa 196/14 za przestępstwo z art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełnione w okresie od bliżej nieustalonego dnia w marcu 2003r. do 13 maja 2004r. na karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych po 20 zł każda

orzeka

I.  na podstawie art. 568a§1 pkt 2 kpk, art. 569§1 i §2 kpk, art. 85 §1 i § 2 k.k. i art. 86 § 1 i §2 k.k. łączy: łączy kary pozbawienia wolności i kary grzywny orzeczone wyrokami, o których mowa wyżej w pkt 1 (II K 43/05), 2 (XII K 81/12), oraz kary grzywny orzeczone wyrokami, o których mowa wyżej i wymierza skazanemu G. T. karę łączną 15 (piętnastu) lat pozbawienia wolności i karę łączną 540 (pięciuset czterdziestu) stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 100 (stu) złotych;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt. I kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie: II K 43/05 od dnia 01 czerwca 2004 r. do dnia 29 maja 2017r. ; w sprawie XII K 81/12 od dnia 29 maja 2017r. do dnia 12 września 2018r.

III.  na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. Ł. (...) w W. ul. (...) lok. (...) kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych + VAT tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu skazanemu G. T.;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego G. T. od kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt. XII 46/18

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 06 marca 2018 roku skazany G. T. wniósł do Sądu wniosek o wydanie w stosunku do niego wyroku łącznego obejmującego następujące prawomocne wyroki Sądu Okręgowego w Ostrołęce w sprawie II K43/05 oraz Sądu Okręgowego w Warszawie XIIK 81/12, przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji. (k. 1-3)

Podczas rozprawy przed tutejszym Sądem w dniu 12 września 2018r. obrońca skazanego wniósł o wymierzenie kary na zasadzie częściowej absorbcji wymiarze 14 lat pozbawienia wolności oraz o zasądzenie kosztów obrony z urzędu. Prokurator natomiast wniósł o wydanie wyroku łącznego i wymierzenie skazanemu kary łącznej 15 lat pozbawienia wolności. (k. 66-66v).

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w niniejszej sprawie, Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił, co następuje:

G. T. został skazany prawomocnymi wyrokami:

3.  Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 18 maja 2007 roku w sprawie o sygn. akt II K 43/05zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2008 r. w sprawie II AKa 3/108 za przestępstwa w pkt. :

- I z art. 258 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. popełnione w okresie co najmniej od września 1999r. do 28 maja 2004r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności

- II z art. 53 ust 2 ustawy z dn. 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 10 września 1999r. przepisy wprowadzające kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr 83 poz.931 ze zmianami) popełnione w okresie od maja 2002r. do 28 maja 2003r. na karę 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 360 (trzystu sześćdziesięciu) stawek dziennych po 100 zł każda; na podstawie art. 70 ust ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono nawiązkę w kwocie 5000 zł na rzecz Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (...) w O.

- III z art. 18 § 3k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. art. 19 § 1 k.k. popełnione w dniu 07 czerwca 1999r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 25 (dwudziestu pięciu) stawek dziennych po 100 zł każda;

- IV z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 56 ust 3 w/w ustawy popełnione w bliżej nieustalonych dniach w okresie od września 1999r. do 1 czerwca 2004r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 360 (trzystu sześćdziesięciu) stawek dziennych po 100 zł każda; na podstawie art. 70 ust ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono nawiązkę w kwocie 3000 zł na rzecz Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (...) w O.

- V z art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 1-2 czerwca 2004r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 20 (dwudziestu ) stawek dziennych po 100 zł każda

- VI z art. 54 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 1-2 czerwca 2004r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

- VII z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 1-2 czerwca 2004r. na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności

- VIII z art. 57 ust 2 i art. 62 ust 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 1-2 czerwca 2004r. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 100 zł każda

- IX z art. 270 § 1 k.k. popełnione w dniu 1 marca 2004r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 i 2 k.k. wymierzono skazanemu łączną karę 13 (trzynastu) lat pozbawienia wolności i karę łączną grzywny w wysokości 540 stawek dziennych po 100 zł każda; przy czym na podstawie art. 63 § 1 k.p.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 1 czerwca 2004r. do dnia 18 maja 2007r.

4.  Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 16 października 2013 roku w sprawie o sygn. akt XII K 81/12, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2014 r. o sygn. akt II AKa 196/14 za przestępstwo z art. 61 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełnione w okresie od bliżej nieustalonego dnia w marcu 2003r. do 13 maja 2004r. na karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych po 20 zł każd

Obecnie skazany G. T. od 12 stycznia 2016r. przebywa w Zakładzie Karnym w I.. Z wywiadu środowiskowego wynika, że skazany przed osadzeniem w jednostce penitencjarnej w miejscu zamieszkania posiadał negatywną opinię. Karę pozbawienia wolności odbywa w zakładzie karnym typu zamkniętego w systemie programowego oddziaływania. Skazany zachowuje się właściwie. Dotychczas był wielokrotnie nagradzany, ale też sporadycznie karany dyscyplinarnie,. Deklaruje udział w podkulturze tzw. „grypsujących” i przestrzega zasad panujących w tej grupie. W stosunku do przełożonych jest regulaminowy, a polecenia wykonuje bez uwag. Ponadto w stosunku do współosadzonych jego zachowanie określone jest jako bezproblemowe, jest zgodny i bezkonfliktowy. Skazany zatrudniony jest nieodpłatnie w oddziale mieszkalnym jako fryzjer, a powierzone obowiązki wykonuje bardzo dobrze, nadto uczestniczy w zajęciach kulturalno-oświatowych. Na temat popełnionych przestępstw deklaruje krytyczny stosunek. Czas wolny spędza oglądając telewizję, czytając książki oraz prasę. Kontakt zewnętrzny utrzymuje w formie widzeń, rozmów telefonicznych oraz korespondencji głównie z córką i zięciem oraz kuzynostwem.

Sąd zważył, co następuje:

W związku z faktem, że wobec skazanego obydwa zapadłe wyroki zostały wydane przez Sąd Okręgowy a ostatni przez Sąd Okręgowy w Warszawie, Sąd uznał się właściwym w sprawie i postanowił wydać wyrok łączny. Po przeanalizowaniu danych o karalności, odpisów wyroków oraz zgromadzonej w sprawie dokumentacji Sąd uznał, iż istnieją warunki do wydania wyroku łącznego stosowanie do treści art. 85 k.k., art. 86 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 czerwca 2010r.

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się wtedy, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej. Stosownie natomiast do brzmienia art. 85 k.k. – jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Definicję realnego zbiegu przestępstw zawiera przytoczony powyżej art. 85 k.k. Ponadto Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 25 lutego 2005 r., sygn. akt I KZP 36/04, której nadana została moc zasady prawnej, uznał, iż zawarty w art. 85 k.k. zwrot: „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego przestępstwa. Oznacza to w szczególności, iż w sprawie o wydanie wyroku łącznego Sąd nie jest uprawniony do łączenia kar zgodnie ze wskazaniami skazanego, ani też takich, które w danej konfiguracji są dla niego najkorzystniejsze, ale powinien brać pod uwagę, stosownie do materialno prawnych regulacji art. 85 k.k., ciągi przestępstw pozostających w realnym zbiegu zamykane kolejnymi wyrokami skazującymi. Sąd działa w tym przedmiocie z urzędu, niezależnie od wniosku skazanego.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że przy zastosowaniu ww. przepisów w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 czerwca 2010r. w sprawie ujawnił się jeden ciąg przestępstw, który objąć należało niniejszym wyrokiem łącznym. Obejmuje on wyroki zapadłe przed Sądem Okręgowym w Ostrołęce w dniu 18 maja 2007 r. w sprawie II K 43/05, oraz przed Sądem Okręgowym w Warszawie w sprawie XII K 81/12. Z uwagi na spełnienie powyższych warunków, zaistniała możliwość wydania wyroku łącznego zgodnie z treścią art. 569 k.p.k.

Dokonując rozstrzygnięć odnośnie wymiaru kary, Sąd kierował się treścią art. 86 § 1 § 2 k.k. oraz wszelkimi okolicznościami, które miały wpływ na jej ukształtowanie. Z treści wskazanego przepisu wynika, że Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak – w przypadku kary pozbawienia wolności - 15 lat pozbawienia wolności, a w przypadku kary grzywny 810 stawek dziennych grzywny.

Mając powyższe na uwadze należało przyjąć, iż kary, które podlegają łączeniu w wyodrębnionym realnym zbiegu przestępstw wynoszą:

⚫

4 lata pozbawienia wolności

⚫

10 lat pozbawienia wolności i 360 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda

⚫

3 lata pozbawienia wolności i 25 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda

⚫

8 lat pozbawienia wolności i 360 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda

⚫

1 roku pozbawienia wolności i 20 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda

⚫

1 roku pozbawienia wolności

⚫

3 miesięcy pozbawienia wolności

⚫

1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 50 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda

⚫

6 miesięcy pozbawienia wolności

⚫

2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda

Granice wymiaru kary łącznej za przestępstwa objęte tym ciągiem wynoszą zatem od 10 lat pozbawienia wolności (tj. od najsurowszej kary jednostkowej) do 31 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności Odnośnie orzeczonych kar grzywny dolną granicą kary łącznej była by kara 360 stawek dziennych (najwyższa z orzeczonych stawek dziennych do 955 stawek dziennych (suma orzeczonych stawek dziennych). Przy czym mając na uwadze treść przepisu art. 86 § 1 k.k. obowiązującego do dnia 7 czerwca 2010r. korzystniejszym dla skazanego było wydanie wyroku łącznego na podstawie ww. przepisów bowiem Sąd orzekając karę łączną nie mógł przekroczyć górnej granicy 15 lat pozbawienia wolności.

Odnosząc się do wymiaru kary przypomnieć należy, iż wymierzenie kary w wyroku łącznym nie zawsze musi wiązać się dla skazanego z korzyściami. Jak wskazuje się w orzecznictwie, zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, przy czym relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski jest związek przedmiotowo – podmiotowy łączący te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione (wyr. SA w Łodzi z dnia 09 maja 2001r., sygn. akt II AKa 63/01, LEX nr 54680). Przez związek przedmiotowo – podmiotowy rozumie się przede wszystkim podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich (wyr. SA w Krakowie z dnia 02 lipca 1992r., sygn. akt II Akr 117/92, LEX nr 27736). Ścisły lub odległy związek podmiotowo – przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami pozostającymi w zbiegu, decyduje o zastosowaniu zasady absorpcji albo częściowej absorpcji. Sąd podziela również stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Katowicach (wyrok SA w Katowicach z dnia 08 marca 2002r., sygn. akt II AKa 59/01, LEX nr 51500), iż „zasadę absorpcji stosuje się, gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem w liczbie nie więcej niż dwa wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęte jednym planem, mimo godzenia w różne dobra osobiste”. Zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny i orzecznictwa prawa karnego, główną ideą leżącą u podstaw kary łącznej jest odpowiednia redukcja sumy kar podyktowana względami humanitarnymi, jednak popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest zasadniczo okolicznością obciążającą. Skazany od września 1999r. do czerwca 2004r. popełnił 10 przestępstw. Wobec powyższego, w ocenie Sądu w niniejszej sprawie zasada absorpcji w stosunku do skazanego G. T. zastosowania mieć nie może.

Podkreślić należy, że żaden przepis postępowania karnego nie nakazuje sądowi stosowania zasady absorpcji przy wydawaniu wyroku łącznego. Wprost przeciwnie, przepis art. 569 § 1 k.p.k. odsyła do przepisów dotyczących wymierzania kary łącznej, które określają, że karę łączną wymierza się w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając przy karze pozbawienia wolności 15 lat (art. 86 § 1 k.k.) z wyjątkami określonymi w art. 88 k.k. (post. SN z 8 listopada 2006 roku III KK 63/06, LEX nr 324527; wyrok SA w Gdańsku z dnia 25 października 2007 roku sygn. akt II AKa 301/07, POSAG 2008/1/158). Nie ma podstaw do twierdzenia, że wyrok łączny powinien zawsze powodować poprawę sytuacji skazanego. Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się, że niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, asperacji jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia. Natomiast priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji (wyrok SN z 2 grudnia 1975 roku Rw 628/75, OSNKW 1976/2/33, wyrok SA w Katowicach z dnia 13 listopada 2003 roku, II AKa 339/03, LEX nr 183336, wyrok SA w Lublinie z dnia 16 marca 2010 r., sygn. akt II AKa 57/10, KZS 2010/7-8/74). Kara łączna nie może drastycznie pogarszać sytuacji skazanego, nie może też jednak stanowić zbyt znacznej dla niego premii płynącej z faktu popełnienia większej liczby przestępstw. Zdaniem Sądu w pełni zasadnym było więc zastosowanie w niniejszej sprawie w odniesieniu do kar podlegających łączeniu zasady kumulacji, polegającej na wymierzeniu kary łącznej stanowiącej sumę kar.

Wymierzając G. T. karę 15 lat pozbawienia wolności oraz kary łącznej 540 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda Sąd miał na uwadze szereg okoliczności. Należy zauważyć, że skazany wchodził w konflikt z prawem już wielokrotnie, co wskazuje na to, że jest on osobą zdemoralizowaną i nieprzestrzegającą porządku prawnego. Przestępstwa zgrupowane w zbiegu przestępstw objętym tym wyrokiem zostały popełnione na przestrzeni umiarkowanie długiego okresu, tj. od września 1999 r. do czerwca 2004 roku. Czyny skazanego objęte niniejszym wyrokiem łącznym godziły generalnie w jedno dobro jakim jest zdrowie. Okoliczności te mogłyby co prawda przemawiać za zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, ale w ocenie Sądu byłoby to niecelowe z uwagi na wielość popełnionych przez podsądnego czynów karalnych.

Na nie korzyść skazanego przemawia fakt konieczności jego dyscyplinarnego ukarania w zakładzie karnym. Sąd wymierzając karę łączną wziął zatem pod uwagę opinię Zakładu Karnego, w którym obecnie przebywa skazany, zważając, iż nie sprawia on większych trudności w czasie pobytu w nim i był również nagradzany. W ocenie Sądu, obecne pozytywne zachowanie skazanego winno jednak stanowić typową konsekwencję wykonywania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności, mającej przecież zmierzać do osiągnięcia w stosunku do sprawcy celów zapobiegawczych i wychowawczych, a nie przyczyniać się do złagodzenia wymierzanej kary. Sąd zważył, że decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy – przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw (SA w Warszawie w wyroku z dnia 12.07.2000r., II AKa 171/00, OSA 2001/2/5).

Przywołane okoliczności upoważniają do stwierdzenia, że wymierzona kara łączna stanowić będzie prawidłową i całościową ocenę zachowań sprawcy, będąc właściwą oraz celową z punktu widzenia prewencyjnego reakcją na popełnione przez niego czyny. Konkludując wypada stwierdzić, że wymierzenie G. T. kary łącznej w oparciu o zasadę pełnej absorpcji, co sugerował w swoim wniosku skazany, oraz częściowej absorbcji, którą popierał jego obrońca pozostawałoby w jawnej sprzeczności z ideą kary sprawiedliwej, albowiem mimo istnienia szeregu okoliczności przemawiających na korzyść skazanego nie sposób nie dostrzegać wielości i wagi popełnionych czynów przestępnych i nie sposób wielości tej nie potraktować jako okoliczności obciążającej w stopniu bardzo wysokim.

Na poczet wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności na podstawie art. 577 k.p.k., Sąd zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności, tj.: w sprawie Sygn. akt II K 43/05 od dnia 01 czerwca 2004 r. do dnia 29 maja 2017 r., w sprawie Sygn. akt XII K 81/12 od dnia 29 maja 2017 r. do dnia 12 września 2018 r.,

Na podstawie art. 618 § 1 pkt.11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. Ł. kwotę 120 zł podwyższoną o podatek VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu skazanemu G. T..

Zgodnie z treścią art. 624 § 1 k.p.k., Sąd zwolnił skazanego od kosztów sądowych, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.