Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniach 14 sierpnia i 19 września 2018 r.

sprawy G. W.

syna S. i B. z domu W.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 178a § 1 i 4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 25 kwietnia 2018 r. sygnatura akt III K 901/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 487/18

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Wałbrzychu oskarżył G. W. o to, że w dniu 11 sierpnia 2017 roku w W., w woj. (...) kierował samochodem osobowym marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) po drodze publicznej w ruchu lądowym przy stwierdzonej zawartości 0,52 promila alkoholu we krwi, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. III K 1175/13 z dnia 20 stycznia 2014 roku za czyn z art. 178a § 1 kk

to jest o czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2018r. sygn. akt III K 901 /17:

I.  oskarżonego G. W. uznał za winnego tego, że w dniu 11 sierpnia 2017 roku w W., w woj. (...) kierował samochodem osobowym marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) po drodze publicznej w ruchu lądowym przy stwierdzonej zawartości 0,52 promila alkoholu we krwi, to jest występku z art. 178a § 1 kk i za czyn ten na podstawie art. 178a § 1 kk wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

II.  na podstawie art. 42§2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat,

III.  na podstawie art. 43a§2 kk orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych,

IV.  zwolnił oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania zaliczając je na rachunek tegoż Skarbu Państwa i nie wymierzył mu opłaty .

Z wyrokiem tym w całości nie pogodził się prokurator, wnosząc apelację na niekorzyść oskarżonego.

Na zasadzie art. 438 pkt 1) k.p.k. wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego w postaci art. 178a § 4 k.k. poprzez jego niezastosowanie, które skutkowało zakwalifikowaniem czynu łagodniej -z art. 178a§ 1 kk, podczas gdy prawidłowa subsumcja nakazuje, by czyn ten został zakwalifikowany z uwzględnieniem art. 178 a § 4 kk, gdyż nie doszło w dniu 09.11.2017r. do zatarcia skazania za czyn z art. 178 a § 1 kk, orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 20.0-1.2014r., sygn. akt III K 1175/13, ponieważ nie wystąpiło żadne ze zdarzeń wymienionych w art. 76 § 2 kk, tj. wykonanie, darowanie, przedawnienie wykonania środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego orzeczonego wyrokiem skazującym z dnia 20.01.2014r.

Stawiając powyższy zarzut na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja jest całkowicie bezzasadna.

Poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne doprowadziły do trafnego skazania oskarżonego za czyn, wypełniający ustawowe znamiona występku kwalifikowanego z art. 178 a § 1 kk. Uprzednie skazanie oskarżonego wyrokiem Sadu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 20.01.2014r. sygn. akt III K 1175/13 uległo zatarciu z mocy prawa. Otóż wyrokiem tym orzeczono wobec oskarżonego karę 4-ch miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 2-ch lat oraz środki karne: zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na rok i świadczenie pieniężne w trybie art. 49§ 2 kk w kwocie 300 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, wyrok uprawomocnił się 28.01.2014r. Ponieważ nie zaistniały okoliczności dla zarządzenia oskarżonemu wykonania kary w myśl art. 75 § 1 ,§ 2 i § 3 kk to należy przyjąć, że okres próby zakończył bieg z dniem 28.01.2016r., ale zatarcie skazania nie nastąpiło po 6-ciu miesiącach od tej daty ( art. 76 § 1 kk) lecz - wobec niewykonania świadczenia pieniężnego - dopiero z dniem 14.12.2017r., tj. uprawomocnieniem się postanowienia Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 9.11.2017r., wydanego w postępowaniu wykonawczym o umorzeniu tego postępowania wobec przedawnienia wykonania środka karnego świadczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej ( k. 78 akt). Mimo błędnie wskazanej w nim podstawy umorzenia, bo zamiast art.15 § 2 kkw powinien być wskazany przepis art. 15 § 1 kkw, a oprócz art. 206 § 2 kkw w zw. z art. 51 § 1 kkw należało przywołać także art. 206 § 3 pkt. 2) kkw, to postanowienie nie zostało przez prokuratora zaskarżone. Samo umorzenie postępowania wykonawczego jest merytorycznie słuszne, wszak dla wykonania przedmiotowego środka karnego ( a także do nawiązki na rzecz Skarbu Państwa, przepadku jeżeli jego przedmiotem jest kwota pieniężna , nawiązki na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej) mają odpowiednie zastosowanie przepisy przedawnienia takie, jak dla zasądzonych kosztów procesu, których ściągnięcie w myśl art. 641 kpk przedawnia się po 3-ch latach od dnia, kiedy należało je uiścić. Wykładnia taka wynika wprost z brzmienia przepisów art. 206 § 1, §2 i § 3 pkt.1) i 2) kkw, które są szczególnymi do treści przywołanego przez apelującego przepisu art. 76§ 2 kk. Skoro więc w ciągu 3-ch lat od wymagalności świadczenia pieniężnego oskarżony dobrowolnie świadczenia nie spełnił i z upływem tego terminu brak środków prawnych do przymusowego wyegzekwowania kwoty świadczenia, to nastąpiło przedawnienie jej ściągnięcia, tym samym doszło do zatarcia skazania orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 20.01.2014r. sygn. akt III K 1175/13. W zaistniałej sytuacji procesowej w dniu 25.04.2018r. tj. dacie orzekania Sądu I instancji, oskarżonemu nie można było przypisać popełnienia czynu w warunkach uprzedniego skazania za czyn z art. 178 a§ 1 kk, bo nie wystąpił komplet znamion z § 4 art. 178a kk.

Z przytoczonych względów zarzuty i wniosek apelacji okazały się niezasadne.

W świetle dyrektyw art.53 kk, ustalonego stopnia społecznej szkodliwości oraz ujawnionych okoliczności przedmiotowo - podmiotowych występku, brak jest podstaw do uznania, by wymierzona G. W. kara i środki karne stanowiły konsekwencję karną rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu przepisu art.438 pkt. 4 kpk.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk, art. 624 § 1 kpk uznając, iż na zasadzie słuszności zasadnym jest zwolnienie oskarżonego od ich ponoszenia.