Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

12 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział II Karny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Waldemar Cytrowski- spr.

SSO Robert Rafał Kwieciński

SSO Marek Ziółkowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Sobieraj

przy udziale Jacka Górskiego Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Koninie

po rozpoznaniu 5.10.2018 r.

sprawy J. B. (1), A. K. (1), K. P. (1), M. S. (1) i M. Ś.

oskarżonych o przestępstwo z art. 56 ust. 3 i inne ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców wszystkich oskarżonych

od wyroku Sądu Rejonowego w Koninie z 26.04.2018 r. sygn. akt II K 286/15

1.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż:

- oskarżonego K. P. (1) uznaje za winnego tego, że w nieustalonych dniach w okresie od 2003 r. do 2006 r. w K. działając z góry powziętym zamiarem posiadał wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znaczną ilość środków odurzających i psychotropowych w postaci co najmniej 100 gramów marihuany i 20 gramów amfetaminy, które nabył od T. Ł. (1), tj. przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4§1 kk i za to na podst. art. 62 ust. 2 ww. ustawy skazuje go na karę 6 ( sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- obniża wysokość orzeczonej wobec oskarżonego K. P. (1) w punkcie IX stawki dziennej do 20 ( dwudziestu) zł i skraca orzeczony wobec niego w punkcie VII okres próby do 2 (dwóch) lat,

- obniża orzeczoną w punkcie I wobec oskarżonego J. B. (1) karę pozbawienia wolności do 1 (jednego) roku oraz wysokość stawki dziennej do 20 (dwudziestu) zł,

- eliminuje z opisu przypisanego oskarżonej A. K. (1) w punkcie II przestępstwa znamię „znaczna ilość”, za podstawę skazania przyjmuje art. 62 ust. 1 wymienionej tam ustawy i na podst. art. 62 ust. 1 ww. ustawy skazuje oskarżoną A. K. (1) na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz skraca orzeczony wobec niej w punkcie III okres próby do 2 ( dwóch) lat,

- obniża orzeczoną w punkcie X wobec oskarżonego M. S. (1) karę pozbawienia wolności do 6 (sześciu) miesięcy i orzeczoną w punkcie XIII wysokość stawki dziennej do 20 (dwudziestu) zł oraz skraca orzeczony wobec niego w punkcie XI okres próby do 2 (dwóch) lat,

- obniża orzeczoną w punkcie XIV wobec oskarżonego M. Ś. karę pozbawienia wolności do 6 ( sześciu) miesięcy, orzeczoną w punkcie XVI karę łączną pozbawienia wolności do 6 (sześciu) miesięcy i orzeczoną w punkcie XIX wysokość stawki dziennej do 20 ( dwudziestu) zł oraz skraca orzeczony wobec niego w punkcie XVII okres próby do 2 ( dwóch) lat,

2. Utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy w pozostałej części.

3.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokatów M. S. (2), P. B., R. S., K. A. i K. G. kwoty po 516,60 zł z tytułu nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonym z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

4.  Zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu państwa za postępowanie odwoławcze wydatki po 1/5 części oraz opłaty za obie instancje w kwotach:

- 110 zł od A. K. (1),

- 220 zł od K. P. (1),

- po 240 zł od M. S. (1) i M. Ś.,

- 580 zł od J. B. (1),

- wskazane w punkcie XXI zaskarżonego wyroku wydatki zasądza po 1/5 części.

Marek Ziółkowski Waldemar Cytrowski Robert Rafał Kwieciński

II Ka 231/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Koninie wyrokiem z 26.04.2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 286/15 uznał:

- oskarżonego J. B. (1) za winnego popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk, art. 65§1 kk i art. 4§1 kk i za to na podst. art. 56 ust. 3 ww. ustawy w zw. z art. 64§2 kk skazał go na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych po 40 zł,

- oskarżonego M. S. (1) za winnego popełnienia przestępstwa z art. 62 ust.2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk i art. 4§1 kk i za to na podst. art. 62 ust. 2 ww. ustawy skazał go na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres 4 lat próby, w którym oddał go pod dozór kuratora, a nadto na karę grzywny w liczbie 60 stawek dziennych po 40 zł.

Wyrok zaskarżyli obrońcy, którzy zarzucili mający wpływ na treść wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a nadto obrońca oskarżonego J. B. zarzuciła rażącą niewspółmierność orzeczonej kary.

W oparciu o te zarzuty obrońcy wnieśli o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych.

Błąd w ustaleniach faktycznych może wynikać bądź z niepełności postępowania dowodowego (błąd braku), bądź z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd dowolności). Żadnego jednak z tych błędów nie popełnił Sąd I instancji. Sąd ten bowiem nie tylko przeprowadził wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia dowody, ale też w oparciu o wskazane w art. 7 kpk kryteria prawidłowo je ocenił i z oceny tej wywiódł jedyny logiczny wniosek, że oskarżoni swoim zachowaniem wypełnili znamiona przypisanych i przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd I instancji w prawidłowo sporządzonym, a więc spełniającym kryteria art.424 kpk uzasadnieniu wykazał dlaczego takie ustalenia poczynił. Sąd odwoławczy w pełni tę ocenę podzielając, by jej tu ponownie nie przytaczać, powołuje się na nią, czyniąc z niej integralną część niniejszego uzasadnienia. Ustalone zatem przez Sąd wersje, jeżeli tylko nie opierają się na ocenach dowolnych i są logicznie poprawne czynią zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych bezzasadnymi, natomiast uzasadnienia takich zarzutów opierają się na ocenach dowolnych. Taka też sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.

Pomówienie jest jednym z rodzajów wyjaśnień osoby zainteresowanej wynikiem procesu. Istnieją dwa rodzaje pomówień. Do pierwszego z nich należą te pomówienia, w których współoskarżony, zapierając się własnej winy pomawia inną osobę, przeważnie współoskarżonego o popełnienie przestępstwa. Do drugiego należy pomówienie, które umownie określić można jako pomówienie złożone. Zachodzi ono wtedy, gdy oskarżony przyznaje się do winy, twierdząc jednocześnie, że także inna osoba ( z reguły współoskarżony) brała udział w przestępstwie, które jest przedmiotem osądu w danej sprawie. W jednej i drugiej sytuacji wspomniany dowód jest dowodem, który ze względu na zainteresowanie osoby pomawiającej powinien być poddany szczególnie wnikliwej ocenie z jednoczesnym rozważeniem, czy istnieją dowody potwierdzające bezpośrednio lub choćby pośrednio wyjaśnienia pomawiającego, a nadto czy wyjaśnienia te są logiczne i nie wykazują chwiejności albo czy nie są wręcz nieprawdopodobne ( wyrok z 6.02.1970 r. IV KR 249/69, OSNKW 1970,z. 4-5, poz. 46). Pomówienie współoskarżonego - nawet następnie odwołane - może być dowodem winy, jeżeli spełnia odpowiednie warunki. Przede wszystkim dowód taki powinien podlegać szczególnie wnikliwej i ostrożnej ocenie ze strony sądu, który powinien zbadać, czy tego rodzaju pomówienie jest zgodne z doświadczeniem życiowym, logiką zdarzeń oraz znajduje oparcie w innych dowodach. Taką analizę zeznań świadków T. Ł. i A. K. przeprowadził sąd pierwszej instancji. W szczególności należy podkreślić, iż ww. świadkowie przyznali się do przestępstw, w popełnieniu których, w zakresie im przypisanym, uczestniczyli również oskarżeni J. B. i M. S.. Nie mieli też oni żadnego interesu, ani procesowego ani osobistego w tym aby fałszywie ich oskarżyć i złożyć wobec nich fałszywe zeznania. Oskarżeni J. B. i M. S. byli bowiem jednymi z wielu i to wskazanymi w dalszej kolejności, a nadto mniej istotnymi sprawcami przestępstw, o których zeznawali T. Ł. i A. K.. Nie musieli zatem ich wskazywać. Dla skorzystania bowiem ze wskazanej w art. 60§3 kk instytucji wystarczyło T. Ł. i A. K. wskazanie jako współdziałających w popełnieniu przestępstwa tylko dwóch innych osób. Z kolei skorzystanie na podstawie ww. przepisu z obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary, wymuszało wręcz na nich złożenie prawdziwych informacji, które musieli potwierdzić w postępowaniu karnym – art. 540a pkt 1 kpk. Nie można też abstrahować od tego, iż – jak wynika z załączonych do sprawy wyroków wydanych w innych sprawach – ujawnione przez nich informacje dotyczące działalności przestępczej innych osób prawomocnie potwierdziły się. W niniejszej sprawie natomiast częściowo przyznał się oskarżony K. P..

Aczkolwiek na sprawstwo oskarżonego J. B. wskazują tylko zeznania A. K., to jednak zeznania te są konsekwentne, w tym również złożone w trakcie konfrontacji. Na ich zgodność z rzeczywistością wskazuje fragment, w którym świadek A. K. zeznaje w jaki sposób oskarżony z nim się ostatecznie rozliczył, tj. telefonicznie przekazał mu numer karty „telegrosik” o wartości 400 zł. Otrzymał nadto od oskarżonego list z przeprosinami za to, iż nie mógł się wcześniej z nim rozliczyć. O tym natomiast czy oskarżony handluje narkotykami i jakie z tej działalności ma dochody zwykle rodzice nie wiedzą.

Z kolei na sprawstwo oskarżonego M. S. wskazują nie tylko konsekwentne, w tym również złożone w trakcie konfrontacji zeznania T. Ł., ale również zeznania A. K. który zeznał, iż Ł. zaopatrywał S. w narkotyki.

Częściowo zasadny okazał się zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego J. B. kary. Przy jej wymiarze należało bowiem uwzględnić młody wiek oskarżonego, a nadto znaczny upływ czasu od popełnienia przestępstwa. Z drugiej jednak strony oskarżony ten odpowiadał jak multirecydywista, a po popełnieniu przypisanego mu przestępstwa był wielokrotnie karany. Nie można też abstrahować od tego, iż wprowadzał do obrotu narkotyki liczone nawet w kilogramach. Dlatego Sąd odwoławczy obniżył orzeczoną wobec oskarżonego J. B. karę bezwzględnego pozbawienia wolności do roku, a wysokość stawki dziennej grzywny do 20 zł – art. 33§3 kk.

Ze względu na tzw. wewnętrzną sprawiedliwość wyroku Sąd obniżył również kary pozostałym oskarżonym, którzy posiadali znacznie mniejszą ilość narkotyków niż oskarżony J. B.. Dlatego Sąd odwoławczy obniżył również kary oskarżonemu M. S. do 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz wysokość stawki dziennej grzywny do 20 zł – art. 33§3 kk, a nadto skrócił okres próby do 2 lat. Oskarżony ten bowiem nie był wcześniej karany, a nadto od popełnienia przestępstwa upłynął już znaczny okres.

Marek Ziółkowski Waldemar Cytrowski Robert Rafał Kwieciński