Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka

Protokolant prot. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2018 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa M. Ć.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę 15108 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda M. Ć. 10108 zł (dziesięć tysięcy sto osiem złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 10000 zł od 27 lutego 2015 roku do dnia zapłaty i od kwoty 108 zł od dnia 12 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 2547,55 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Powód M. Ć. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 15 108 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 15 000 zł od dnia 27 lutego 2015 r. i od kwoty 108 zł od dnia 12 kwietnia 2015 r. oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 6 stycznia 2015 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa oraz powierzchownego urazu powłok głowy. Wskazał, że mimo wdrożenia leczenia specjalistycznego i podjęcia rehabilitacji, nadal odczuwa dolegliwości bólowe związane z wypadkiem. Podał nadto, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana odmówiła mu przyznania świadczenia i mimo wezwania do zapłaty podtrzymała swoje stanowisko.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Pozwana zakwestionowała zasadność roszczenia dochodzonego pozwem, podając, że w ramach przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego nie ustalono, by powód doznał poważnych obrażeń wskutek wypadku z 6 stycznia 2015 r. Wskazują na to zarówno niewielkie uszkodzenia pojazdów uczestniczących w kolizji, jak i dokumentacja medyczna. W ocenie pozwanej, nie można zatem przyjąć, że powód doznał krzywdy, jeżeli nie zostanie stwierdzone w sposób obiektywny i pewny, że doszło u niego do rozstroju zdrowia lub uszkodzenia ciała w ujęciu obiektywnym i możliwym w ustalonym przebiegu wypadku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 stycznia 2015 r. powód uczestniczył w wypadku komunikacyjnym, którego sprawca posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Bezsporne.

Tego samego dnia powód zgłosił się do (...) Centrum Medycznego S.A. w P., gdzie stwierdzono u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz zalecono m. in. noszenie kołnierza ortopedycznego przez okres 7 dni, zażywanie leków przeciwbólowych oraz kontrolę w poradni urazowo - ortopedycznej i neurochirurgicznej. Na skutek odczuwanych dolegliwości powód korzystał z pomocy lekarza chirurga, neurochirurga, neurologa i chirurga stomatologa, przebywał 3 dni na oddziale neurologii w ZOZ K. oraz odbył zabiegi rehabilitacyjne. Celem złagodzenia bólu zażywał nadto środki farmakologiczne. W okresie od 11 do 20 lutego 2015 r. i od 7 do 22 marca 2015 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 15, 22

- skierowania do poradni specjalistycznych - k. 16, 28, 30

- historia zdrowia i choroby - k. 17

- skierowania do pracowni diagnostycznej - k. 18, 27, 31 - 33

- zaświadczenia (...) k. 18

- skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne - k. 19, 29, 87, 150

- zaświadczenia lekarskie - k. 20, 24

- skierowanie do szpitala - k. 21

- konsultacja neurochirurgiczna - k. 23

- recepty - k. 24 - 26, 30

- informacja dla lekarza kierującego - k. 32

W związku z podjętym leczeniem specjalistycznym powód poniósł wydatki w łącznej kwocie 108 zł.

Dowód: paragon fiskalny z 24.01.2015 r. - k. 21

W chwili wypadku powód był zapięty w pasy bezpieczeństwa, niemniej w wyniku najechania na tył jego pojazdu przez pojazd sprawcy, uderzył szczęką o kierownicę, wskutek czego wypadły mu plomby. Po wypadku powód skarżył się na bóle głowy, odcinka szyjnego kręgosłupa i szczęki, ponadto drętwiała mu dłoń. Do chwili obecnej występują u niego drętwienia karku, co uniemożliwia powrót do życia sprzed wypadku, m. in. utrudniając prowadzenie samochodu. Przed wypadkiem powód był osobą aktywną, nie miał problemów zdrowotnych, obecnie nie może dźwigać, jeździć na rowerze, jeździć na nartach ani wędkować. Powód pracuje jako konwojent samochodowy, przez doznane urazy nie jest w stanie zaliczyć okresowych testów sprawnościowych.

Dowód: przesłuchanie powoda – 93 verte - 94

Do zdarzenia z udziałem powoda doszło przy niewielkich prędkościach obu pojazdów w nim uczestniczących - ok. 40 - 50 km/h. Natężenie wektora siły spowodowanego najechaniem na samochód powoda przez pojazd sprawcy nie było na tyle duże, by wywołać u niego zmiany urazowe w układzie kostnym i stawowym. Wynika to również z dysproporcji mas obu pojazdów uczestniczących w zdarzeniu – sprawca poruszał się pojazdem marki F. (...), zaś powód S. (...). Natężenie działających na powoda sił podczas najechania na tył jego pojazdu spowodowało naciągniecie struktur włóknisto - ścięgnisto - mięśniowych kręgosłupa szyjnego bez fizycznego ich uszkodzenia (rozerwania lub pęknięcia). Stan taki nie wywołał zmian widocznych morfologicznie w zakresie układu kostnego kręgosłupa szyjnego powoda, niemniej gwałtowne przemieszczenie ciała powoda doprowadziło do skręcenia i naderwania stawów i więzadeł szyi, co skutkowało 2% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu (ustalonym w oparciu o pkt J 89a Tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu stanowiącej załącznik do Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. Dz. U. z 2002 r. nr 234 poz. 1974 j. t.). Po wypadku powód nie wymagał pomocy osób trzecich, nie wymaga jej również w chwili obecnej. Wypadek z 6 stycznia 2015 r. skutkuje niewielkim uszkodzeniem stabilności więzadłowej kręgosłupa szyjnego oraz pourazowym zespołem bólowym kręgosłupa szyjnego, niewielkiego stopnia. Rokowania co do stanu zdrowia są dobre, nie powinny zaistnieć inne następstwa wypadku. Powód będzie jednak wymagał okresowego leczenia usprawniającego gwarantowanego w ramach NFZ.

Przyjmując, że podczas zdarzenia doszło do złożenia się przedniego fotela w pojeździe powoda, mogło dojść do nagłego uderzenia plecami o jego oparcie i wówczas nagłe odchylenie głowy powoda mogło, w przypadku otwartych ust, spowodować swobodne przemieszczenie się żuchwy ku górze i uderzenie zębów górnych o dolne. Stan taki mógł spowodować wypadniecie plomby w zębie 21 i 38.

Doznany w wyniku wypadku uraz nie pozostawił na zdrowiu powoda uszczerbku pod względem neurologicznym, bowiem nie doszło do pierwotnego (bezpośrednio po urazie) ani wtórnego (późne następstwa urazu) uszkodzenia odwodowego i ośrodkowego układu nerwowego. Od dnia zdarzenia stan neurologiczny powoda był prawidłowy i taki pozostał, powód nie odczuwał przewlekłego bólu wymagającego długotrwałego, żmudnego i wyspecjalizowanego wielospecjalistycznego leczenia. Następstwa doznanych przez niego urazów nie cechowały się istotną uciążliwością i nie wykraczały poza fizjologię. Powód nie wymaga leczenia ani rehabilitacji pod względem neurologicznym, natomiast rokowania co do jego stanu zdrowia są dobre od dnia zdarzenia.

Dowód:

- zeznania świadka E. W. - k. 92

- zeznania świadka Z. O. - k. 93

- opinia zespołowa biegłych sądowych z zakresu medycyny sądowej M. B. i rekonstrukcji wypadków drogowych J. W. - k. 166 - 191

- opinia zespołowa uzupełniająca biegłych sądowych z zakresu medycyny sądowej M. B. i rekonstrukcji wypadków drogowych J. W. - k. 221 - 224

- opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii J. S. - k. 247 - 249

- opinia biegłego sądowego z zakresu (...) - k. 273 – 277.

Pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. powód zgłosił szkodę stronie pozwanej, domagając się wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 15 000 zł. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwana odmówiła wypłaty jakichkolwiek świadczeń wobec stwierdzenia, że u powoda nie doszło do rozstroju zdrowia. W dniu 6 marca 2015 r. powód ponownie wezwał pozwaną do zapłaty żądanej kwoty, wnosząc dodatkowo o zwrot kosztów leczenia w wysokości 108 zł.

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu.

W przedmiotowej sprawie poza sporem między stronami był fakt zaistnienia w dniu 6 stycznia 2015 r. kolizji z udziałem powoda. Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia zakwestionowała jednak zasadność roszczenia dochodzonego pozwem w kontekście doznanych przez powoda obrażeń.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie był przepis art. 444 § 1 k.c., który stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Zgodnie zaś z art. 445 § 1 k.c. odwołującym się do wypadków wskazanych w art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Ustalenie, czy w okolicznościach podawanych przez powoda mogło dojść do obrażeń wskazywanych w pozwie, a także określenie stopnia doznanego uszczerbku na zdrowiu powoda pozostającego w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją drogową wymagało wiadomości specjalnych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, medycyny sądowej, ortopedii i neurologii, dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych tych specjalności.

Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski zawarte w wydanych przez biegłych opiniach, które są rzetelne, fachowe, spójne i zostały sporządzone w oparciu o dokumentację medyczną powoda, wywiad lekarski oraz bezpośrednie badanie powoda. Z przedmiotowych opinii wynika, że wskutek zdarzenia z 6 stycznia 2015 r. nie doszło u powoda do naruszenia układu kostnego kręgosłupa szyjnego, niemniej nagłe przemieszczenie się jego ciała spowodowało naciągniecie struktur włóknisto - ścięgnisto - mięśniowych kręgosłupa szyjnego (skręcenie odcinka szyjnego kręgosłupa) i w efekcie 2% długotrwały uszczerbek na zdrowiu. Nie ulega wątpliwości, że kolizja miała miejsce przy niewielkiej prędkości pojazdów, niemniej powstałe w jego wyniku urazy spowodowały u powoda dolegliwości bólowe oraz pewne utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu. O uciążliwości odczuwanych dolegliwości świadczy okoliczność pozostawania przez powoda na zwolnieniu lekarskim, szybkie podjęcie leczenia specjalistycznego, rehabilitacji oraz zażywanie środków farmakologicznych.

Obecnie u powoda występują drętwienia ręki i karku, co utrudnia mu powrót do życia sprzed zdarzenia, jednak rokowania co do jego stanu zdrowia są pomyślne. Powód nie wymaga dalszego leczenia specjalistycznego, nie przewiduje się też pogorszenia jego stanu zdrowia, wskazane będzie natomiast leczenie usprawniające w kontekście obrażeń stwierdzonych przez biegłego z zakresu ortopedii. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że wskutek wypadku powód doznał też krzywdy związanej z utratą wypełnień dwóch zębów, które wymagały ponownego przeleczenia przez lekarza stomatologa.

Należy wskazać, że pod względem neurologicznym powód nie doznał uszczerbku na zdrowiu powoda. Jak wskazała biegła neurolog, wskutek wypadku z dnia 6 stycznia 2015 r. nie doszło do pierwotnego (bezpośrednio po urazie) ani wtórnego (późne następstwa urazu) uszkodzenia odwodowego i ośrodkowego układu nerwowego. Od dnia zdarzenia stan neurologiczny powoda był prawidłowy i taki pozostał, dlatego też powód nie wymaga leczenia ani rehabilitacji.

Sąd przyjął, że podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie powinien być zakres doznanych przez powoda obrażeń, rozmiar bólu, czas trwania leczenia oraz stopień ustalonego uszczerbku na jego zdrowiu.

Powód domagał się zasądzenia zadośćuczynienia za doznane krzywdy i cierpienia w wysokości 15 000 zł. Biorąc pod uwagę poczynione wyżej rozważania co do skutków przedmiotowego zdarzenia dla zdrowia powoda, Sąd uznał, że żądana suma jest nieadekwatna do doznanej krzywdy, zaś zasadnym zadośćuczynieniem będzie kwota 10 000 zł.

Należy mieć na względzie, że celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej – tzw. krzywdy czyli cierpień fizycznych (takich jak ból) i cierpień psychicznych stanowiących ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że powód doznał ujemnych skutków kolizji z 6 stycznia 2015 r., które przejawiały się dolegliwościami bólowymi i czasowym wyłączeniem go z życia społecznego i zawodowego. Koniecznym też było leczenie stomatologiczne. Dolegliwości bólowe i ich intensywność mają oczywiście charakter subiektywny, nie ulega jednak wątpliwości, że wystąpiły one u powoda, a w konsekwencji, że przedmiotowe zdarzenie było dla niego źródłem cierpienia fizycznego i uniemożliwiało mu prowadzenie normalnego życia. Mając na względzie te wszystkie okoliczności, Sąd przyznał powodowi kwotę 10 000 zł zadośćuczynienia, uznając, że zrekompensuje mu ona doznaną krzywdę.

W myśl art. 444§1 k.c. Sąd zasądził również od strony pozwanej kwotę 108 zł, jaką powód poniósł w związku z podjętym leczeniem powypadkowym. W ocenie Sądu, wizyta lekarska pozostaje w związku przyczynowym z wypadkiem z 6 stycznia 2015 r. i była zasadne w kontekście doznanych przez powoda obrażeń oraz konieczności podjęcia szybkiego leczenia specjalistycznego.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 473 j.t.), w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Powód żądał odsetek od kwoty zadośćuczynienia od dnia 27 lutego 2015 r., zaś od kwoty 108 zł dochodzonej z tytułu zwrotu kosztów leczenia od dnia 12 kwietnia 2015 r. Powyższe roszczenia były zasadne w świetle w/w przepisów.

O kosztach orzeczono po myśli art. 100 k.p.c. i dokonano stosunkowego rozdzielenia kosztów postępowania, zgodnie z wynikiem procesu, przyjmując że powód wygrał proces w 67%. Koszty procesu w niniejszej sprawie wyniosły łącznie 14671,07 zł, w tym opłata sądowa od pozwu 756,- zł, koszty zastępstwa powoda 4817,- zł, koszty zastępstwa strony pozwanej 4817,- zł, łączne koszy wydania opinii przez biegłego 3813,48 zł i wydatki związane ze stawiennictwem świadka 81,26 zł. Zgodnie z wynikiem procesu powód powinien ponieść 33% tych kosztów tj. 4841,45 zł, strona pozwana zaś 67 % tych kosztów tj. 9829,62 zł. Tymczasem powód poniósł w niniejszej sprawie koszty w łącznej kwocie 7389 zł, w tym opłata sądowa od pozwu 756,- zł, koszty zastępstwa procesowego 4817,- zł, koszty dojazdu pełnomocnika na rozprawę 304,23 zł, koszty korespondencji 82,10 zł i 1429,67 zaliczka na wydatki związane z wynagrodzeniem biegłego (wpłacono 1500 zł, przy czym Sąd zwróci powodowi nadpłaconą zaliczkę w wysokości 70,33 zł).

W związku z powyższym strona pozwana zobowiązana jest zwrócić powodowi kwotę 2547,55 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w niniejszej sprawie (7389 zł – 4841,45 zł).

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)

(...)