Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Sławomir Gosławski (spr.)

Sędziowie SO Ireneusz Grodek

del. SR Piotr Nowak

Protokolant Agnieszka Olczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Izabeli Stachowiak

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2014 roku

sprawy K. Ł.

oskarżonej z art.286§1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżoną

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 13 września 2013 roku sygn. akt II K 35/13

na podstawie art. 437 § 1 kpk, art. 624 § 1 kpk, art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami) utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

zwalnia oskarżoną od opłaty za drugą instancję i zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 704/13

UZASADNIENIE

K. Ł. została oskarżona o to, że:

w czerwcu 2012 roku, dokonując logowań do sieci internetowej, działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła M. S. (1)do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 419 zł. poprzez wprowadzenie błąd co do zamiaru sprzedaży telefonu komórkowego S. (...) W. L., w ten sposób, że na aukcji nr (...)w internetowym portalu aukcyjnym A.sprzedała M. S. (1)wyżej wymieniony telefon, a następnie pomimo uzyskania należności w kwocie 419 zł. , przesłanej przez kupującą w dniu 30.06.2912 roku do sprzedającego celowo nie wywiązała się z warunków umowy przesyłając na adres kupującego paczkę, w której zamiast telefonu komórkowego m-ki S. (...) W. L., znajdowały się mało wartościowe przedmioty czym działał na szkodę M. S. (2)

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk .

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem zaocznym z dnia 13 września 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 35/13 oskarżoną K. Ł. uznał za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 286 § 1 kk wymierzył jej karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk, art. 70 § 1 pkt. 1 kk, wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata;

na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonej karę grzywny w liczbie 80 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł.;

na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i nakazał zniszczenie dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych k. 59 pod pozycjami 1 do 5;

zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 zł. tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania oraz zwolnił ją od opłat.

Apelację od powyższego wyroku wniosła oskarżona, zaskarżając wyrok w całości. Wskazała, że jest niewinna i nie wie dlaczego pokrzywdzony wybrał ją na to oszustwo. Ponadto podniosła, że wyrok jest zbyt surowy, grzywna i koszty sądowe są za wysokie oraz że nie była karana za podobne przestępstwo.

W konkluzji wniosła o zamianę orzeczonej kary na prace w czynie społecznym, zwolnienie jej od kosztów sądowych i grzywny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Podniesiony w istocie w niej zarzut błędu w ustaleniach faktycznych należy uznać za chybiony.

Wywody skargi apelacyjnej sprowadzają się do ogólnikowego zanegowania ustaleń faktycznych poczynionych przez sąd rejonowy. Opierają się one na odmiennej ocenie zebranych w sprawie dowodów i nie przedstawiają jakichkolwiek przekonujących argumentów, podważających prawidłowość i słuszność rozumowania sądu I instancji. Dokonane bowiem przez sąd merytoryczny ustalenia w pełni odpowiadają zebranym w sprawie dowodom, którym sąd ten dał wiarę i na nich się oparł.

Sąd rejonowy przeanalizował również wyjaśnienia K. Ł., skonfrontował je z zeznaniami pokrzywdzonego, K. L. i trafnie potraktował je jako linię obrony nastawioną na uchylenie się oskarżonej od odpowiedzialności karnej; konkluzje sądu stanowią wynik rozważenia wszystkich istotnych okoliczności ujawnionych w sprawie, a nade wszystko zostały wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania – uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Należy podkreślić, że sąd I instancji szczegółowo i rzetelnie odniósł się do wszystkich istotnych okoliczności faktycznych ujawnionych w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego. Skarżąca nie przytacza w rzeczywistości żadnych, dostatecznych argumentów, które podważałyby trafność tych analiz i ocen. Polemiczne wywody apelacji kwestionujące stanowisko sądu jedynie z pozycji wyjaśnień oskarżonej oraz własnych subiektywnych interpretacji przeprowadzonych na rozprawie dowodów, nie mogły odnieść zamierzonego przez skarżącą efektu.

Sąd odwoławczy podzielił więc w pełni ocenę dowodów dokonaną przez sąd I instancji. Oskarżenie opierało się w głównej mierze na zeznaniach pokrzywdzonego. Jednakże jego relacje znalazły potwierdzenie w innych dowodach, jak opinia grafologiczna, dokumentacja aukcji internetowej, dokumentach wpłaty, zawartości przesyłki oraz w osobowych źródłach dowodowych – zeznaniach świadków K. L. oraz G. E.. Te wszystkie dowody zostały wskazane i przekonująco ocenione przez sąd I instancji. Należy podkreślić, iż przesyłka była nadana w zaklejonej kopercie ( zaadresowanej odręcznie przez oskarżoną ); uprzednie otwarcie jej przez niepożądaną osobę zwróciłoby uwagę pracowników poczty lub oskarżonego. Oskarżona w postępowaniu przygotowawczym nie wskazała źródła pochodzenia tego telefonu; na rozprawie zasygnalizowała tylko, iż dostała go od koleżanki mieszkającej za granicą. Nie udokumentowała w żaden sposób uprzedniego faktu posiadania takiego telefonu, a nawet gdyby nim rzeczywiście dysponowała – nie oznacza to, że wysłała go pokrzywdzonemu w wykonaniu umowy kupna – sprzedaży. M. S. (1) nie miał żadnych powodów, aby bezpodstawnie obciążać właśnie oskarżoną, zabezpieczył dowody w postaci przesyłki, niezwłocznie złożył zawiadomienie o przestępstwie nie wiedząc nawet kto był jego kontrahentem i czy zostanie on wykryty. Dane przez niego przedstawione pozwoliły na zindywidualizowanie oskarżonej, która nie podjęła nawet w toku postępowania merytorycznej obrony – samo negowanie sprawstwa nie mogło prowadzić do podważenia tez aktu oskarżenia.

Podniesione wyżej okoliczności, a także inne wskazane w motywach zaskarżonego wyroku dały jednak sądowi merytorycznemu nie budzącą wątpliwości podstawę do poczynienia ustaleń faktycznych odnośnie sprawstwa oskarżonej.

Ocena prawna przypisanego jej czynu jest prawidłowa, a wymierzone kary nie zawierały cech rażącej niewspółmierności. Sąd I instancji przy określeniu ich wysokości uwzględnił istotne okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i przeciwko oskarżonej i ocenił ich znaczenia i wagę z punktu widzenia dyrektyw sformułowanych a art. 53 kk. Czyn z art. 286 § 1 kk zagrożony jest tylko karą pozbawienia wolności, a waga tego przestępstwa, stopień jego społecznej szkodliwości wynikający ze sposobu działania

( przemyślanego, podstępnego, wieloczynowego ) nie dawał podstaw do przyjęcia wypadku mniejszej wagi. Wystarczającym przejawem łagodnego potraktowania sprawcy jest warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. W tych realiach nie ma uzasadnienia wniosek skarżącej o zamianę tej kary „na prace w czynie społecznym”. Działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i jej uzyskanie, wyrządzenie szkody i brak jej naprawienia, w kontekście zminimalizowanych dolegliwości wynikających w wymierzenia oskarżonej kary pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem – wymagały orzeczenia wobec niej grzywny, chociażby w niewielkim wymiarze, który daje K. Ł. ewentualnie możliwość ( zadeklarowaną przez nią ) wykonania jej też w zastępczej postaci – pracy społecznie użytecznej.

Prawo do ściągnięcia zasądzonych kosztów procesu przedawnia się z upływem 3 lat od dnia, kiedy należało jej uiścić. Sytuacja materialna oskarżonej może ulec w tym okresie poprawie. Może ona domagać się rozłożenia należności sądowych na raty. Inkryminowany jej czyn doprowadził do powstania wydatków w niniejszym postępowaniu; w ocenie sądu odwoławczego w powyższych warunkach obciążenie jej za postępowanie przed sądem I instancji częściową kwotą wydatków w wysokości 500 złotych jest uzasadnione względami wychowawczymi, a jednocześnie uwzględniając jej sytuację osobistą, możliwości zarobkowe – stwarza realne możliwości ich zapłaty ( chociażby sukcesywnej ) przez oskarżoną. Sąd okręgowy - z drugiej strony - mając na uwadze zakres obciążeń finansowych dla oskarżonej wynikających z już zaskarżonego wyroku – zwolnił ją od kosztów sądowych poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Z tych względów sąd okręgowy orzekł, jak w sentencji.